Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κείμενο

Αποτελέσματα 5035-5054 από 6798

‘Σ τ’ δρόμου που πααίνουμι ‘ς τν άη Κυριακή κει ‘ς τ’ ψλή άμμου βγαίν’νι τα μισάνχτα οι Ανιράδες κι χουρεύνι κι αλιά ‘ς τουν π’ πέσ’ ‘ς τα χέρια τς.

Μυρογιάννης, Εμμανουήλ
Βρυκόλακες

Σ ένας πασσάς είχεμ-μούρκι και δούλους Μώρους είχε σπασμένος-σιτάριν κείεν ονούς Μώρου να του πει πόσα κιόλα σιτάριθ-θα κάμη. Εντός έν εμίλα. Σαν ήρτεν το θέρος, ήκαμε με ''βροχή μεγάλη να του τα πήρεν όλλα τα σιτάρια. Τότες ο πασσάς εσκότωνε τον Μώρον εν οποίος περάση απ'εκεί σκοντάφτει κι βλέπη έναμ- Μώρον ως απάν κεινά. (σκοντάφτει=σφαντάζζει βγαίνουν φαντάσματα)

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Το στοιχειωμένο μελίσσι

Σ μπ'ετρ απάνου έχ νια τρύπα κι κεί μέσα είνι ένα στοιχειουμένου μελίσσ. Πήι ένας Λασπιότς νια βουλά να πάρ μέλ κ'έβγανι τέσσιρις τενικέδις μέλ απου μέσα. Κουντά τούπι του στχιό <Ζών> κι αυτός νόμσι ότ το είπαν οι φίλοι τ κι έβγανι κι άλλου τινικέ. Κεί π' κρέμασι κατ τουν τινικέ μι 'ν τριχιά η τριχιά γέντιι φείδ κι αυτήνους σκιάχτι κ'έπισι κατ άφ μπέτρα κ'έγνι κουμμάτια. (μπέτρ= Κρημνάς μεταξύ Μαυρτίλλου...

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1919)
Διηγήσεις περί Θησαυρών

Σ σού Φτωχόλου το σπίτι , ‘ ς σο Μάλι εφουρκάλειναν το κατώϊν άτουνα καλά και τ’ άλλον την ημέρα πάντα ευρίουτουν αχαμελά έναν τόπος σερπεμένο σαχτάρια, έναν τόζι. Σ’ σή μέσην απάνου πάλι ήτον έναν πραδέα, αέκα. Ελέεινανε πως εκεί πουκά ένι κρυμένο θησαυρός και θέλει να κόγτουν άνθρωπον και να παίρκεται. Μίαν εκατήβε ‘ς σο Γοίνιο μία πιλίσισσα και τα δουλείες ατες όλα ‘κ’ εξεποίκε, ποιος ξέρει , να...

Βαμβακίδης, Ιορδάνης (1941)
Διηγήσεις περί Θησαυρών

Σ σού Χαμψή το σπίτι, ‘ς σ’ Απουκά την Εγκλεσία αν επίσου, ‘ς σού Παπποπ’ανιου και του Καραπάση τα πεγάδια ανάμεσα, κάτι ευτάεινανε, ετιμάρευαν ατο, ‘ κί ξέρω ; Αφότ’ εσγάλεινεν ένας ερίφης, σάγκ! Κάτ εντώκε. Ντρανούν κ’ εβγάλλουν έναν τέντζερα φλιουριά. Τσέμ ηύρεν ατα, επήρεν ένα βουρέαν του λό’ ατου, άμα σεράντα μέρες , κ’ εδήβεν, εσπαρέαν ας σή μακελέαν το εδώκεν κάτ’. Την τέντζεραν επήρεν ατ’...

Βαμβακίδης, Ιορδάνης (1941)
Σ τα κάτ’ Αθάλια (τπνμ) ήτανε ζευγάδες μέσ’ ΄ς το σπηλιάδι ήφτανε φωθιά που ‘βρεχε κ’ είδανε από ΄κεί πέρα ‘ς τα στενοούραδα μια δεκαριά νομάτοι κ’ επηγαίνα κάτω μέσ’ ‘ς το χειμώνα και των εφώναξαν οι ζευγάδες, ελάτε να πυρωθήτε αφού κρυώνετε. Κ’ επήγανε ‘ς το σπηλιάδι οι αθρώποι ευτοί κ’ εκεί που τον αθρώποι κανονικοί εγίνανε άλλος δυο μέτρα, άλλος δυόμισυ και κατάλαβαν οι ζευγάδες πως είναι σατανάδες...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Σ τα χωριουδάκια υπάρχουνε χρήματα και τα βλέπουνε αράπηδες. Άμα βρή καένας ένα τέθοιο πρέπει να το ματώση, να το μαγαρίση, να μη του το πάρη τη νύχτα ο αράπης.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Σ τα’ Αbυρήνοι είναι ένας αράπης και βόσκει τη νύχτα φλουριά. Άμα πας εκεί που ‘ν ‘ τα φλουριά και πέσης κάτω και κάμης τα χέρια σου σταυρό, όσα πάρης από κάτω σου μένουνε. Κατοίκαν’ εκεί ένας βοσκός κ’ επήενε και του ‘πενε ο αράπης πως χρήματα όσα θες να σου δώκω και να πάρης το κοπάδι σου και να φύης από ‘δω. Ήπιασενε τον καπετάνιο και του τα ‘πε. Ήβγαλε τη πατατούκα (σακκάκι) dου, το dουρά dου...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Σ τγ Κόκκιν' βρύσ' τς Σ'νίστας ένας ήσκιους κι ακόμα μέχρι σήμερου κι σκούζ' έτσ' σα σκ'λάκ' κι προυγγάνι τα γίδια κι γλέπς απο να μπλούκ' κι ψουφάνι τα είκουσ' πράματα. Αλλά νιά βουλά έβγινι ταχτικώτερα. Του κυν'γάν τα σκ'λιά, ταλ χτάνι, αλλά άνθρουπους δεν μπουρεί να του ιδή. Αυτό του πράμα λέιτι ήσκιους. Και την ανωτέρω παράδοσιν ήκουσα και κατέγραψα εν Σινίστα της Ναυπακτίας.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Σ τη Κόρωνο είναι ένα ορυχείο (ορυχείον σμύριδος) και είναι εκεί ένας φάραγγας και έχει βρέσιμο μέσα

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
‘Σ τη Κωμιακή ήρθανε Αϊβαλιώτες αδέρφια κ’ εκείνοι πρωτοβάλανε θεμέλιο ‘ς το χωριό. Οι ληστάδες ήρχουντανε ‘ς τα παράλια και γι’ αυτό κάνανε μακρυά τα χωριά.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Η τύχαις ή μοίραις

Σ τη μέση κατάμεσα της γης είναι ένα βουνό πολύ ψηλό, ώστε η κορφή του φτάνει στον ουρανό. Εκεί κάθουνται η μοίραις ή τύχαις. Κάθε άνθρωπος άμα γεννηθή γεννιέται και η τύχη του. Ώστε κάθε άνθρωπος έχει και τη δική του τύχη ή μοίρα ξεχωριστά εκεί 'ς το βουνό, όπως εδώ εις την γην έχει κοντά του τον φύλακά του Άγγελον ένας, μοναχά ένας από 'μας τους ανθρώπους κατώρθωσε να πάη 'ς εκείνο το βουνό. Αλλά...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Αγία Βαρβάρα

Σ τη Μονή (χωριόν) κάποτε είχανε ευλογές κ' εκτίσανε μια εκκλησία της αγίας Βαρβάρας και των πέρασενε

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Σ την εκκλησία του Γλινάδου υπάρχει παλιά εικόνα, την οποία είχε 'ς το σπίτι του εις την Κωνσταντινούπολιν κάποιος Κορακίτης ονομαζόμενος από το Γλινάδο και επειδή η εικόνα έκανε φασαρία τη νύχτα δηλαδή τριξίματα και χτυπήματα η γυναίκα του του είπε να την πάη σε εκκλησία, όπου την έφερε 'ς τη Νάξο, 'ς το Γαλανάδο, και την πήγε 'ς την εκκλησία του χωργιού τον Άγιον Πνεύμα, αλλά η εικόνα έφυγε την...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Σ το άη Γιώργη ελέανε οι παλαιοί ότι ήτανε ένας αράπης κ’ είχενε χρήματα και τα ‘λιαζενε. Τον αράπη έτυχε και τον είδανε κατόπι και άλλοι

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Σ το βουνό Κόρωνος είναι ένα σπήλαιο που δεν έχει τέλος. Λένε ότι υπάρχει ένα θησαυρός εκεί μέσα. Αυτό το λένε κακό σπήλιο. Η Αξά είχε ετότες εφτά χιλιάδες υπηρέτες και υπηρέτριες. Η βασιλιοπούλα φαίνεται πως εκατάφυγενε εκεί που εφοβήθηκε από τον πόλεμο

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
‘Σ το μέρος τσ’ Αμόμαξις είναι εκεί ένα σπήλαιο και ήτανε εκκλησία και καταβυθίστηκενε εκεί.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
‘Σ το νησί της Κάλυμνος, πάνω ‘ς το Καστέλλι ήταν ένα βασιλιόπουλλο αντίκρυ ‘ς το νησάκι της Τελέντου ζούσε μια βασιλιοπούλλα κι’ αγαπεόνταν – Μια πρώτη Ανάσταση(1) βγήκε από την εκκλησία με τοις δούλες της και πήε ‘ς το κανιάλι, θέλοντας να δη, αν την αγαπούσε το βασιλιόπουλλο ο Φράγκος(2). Έστησε ‘ς ένα ξύλο τη λαμπριάτικη λαμπάδα της, κ’ είπε «Αν φτάση αγνάντια ‘ς το Καστέλλι και δε τη σβήση ο...

Πολίτης, Ν. Γ. (1912)
΄Σ το τριό του Κεραμιού ήταν ένας τριάτορας που τον ελέγανε Παράβα. Αυτός πήγε να φέρη νερό από το πηγάδι τη νύχτα. Εκεί που γέμιζε είδε ένα γατάκι. Ας το διάολο του λέει, τέθοια ώρα ειντά θέλεις επά. Πάει ‘ς το τριό έβαλε νερό από τη λαήνα να πιη και του λέει ένας άλλος τριάτορας: διαόλοι εκεί που το βάζεις, ‘ς το πηάδι ήσουνε κ’ επά ήρθες να πιης νερό; Από τότε τον έπιασε μια τρέλλα κ’ εκατοικούσε...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Ο Αράπης του Παλιόπυργα

Σ τον Παλιόπυργα είναι ένας αράπης και φυλάει τα φλωριά ενού πασά. Την νύχτα τα βγάζει όξου και τα βοσκάει έχει ‘ς το κεφάλι του ένα χαρανί και ‘ς τα χέρια του κρατεί μια σκλίτσα από μέσα πο το χαρανί βγαίνει πρώτα μια φωτιά κ’ ύστερα αυτή η φωυιά γίνουνται τρείς. Μπρός πάει αυτός, βροντάει το χαρανί από τα’ αρβάλια που χτυπούνε απάνου, κι’ από πίσου κιουλάνε τα φλωριά κατά το βρόντημα και γίνεται...

Φάβης, Β. (1914)

Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κείμενο

‘Σ τ’ δρόμου που πααίνουμι ‘ς τν άη Κυριακή κει ‘ς τ’ ψλή άμμου βγαίν’νι τα μισάνχτα οι Ανιράδες κι χουρεύνι κι αλιά ‘ς τουν π’ πέσ’ ‘ς τα χέρια τς. ﻿

Σ τα χωριουδάκια υπάρχουνε χρήματα και τα βλέπουνε αράπηδες. Άμα βρή καένας ένα τέθοιο πρέπει να το ματώση, να το μαγαρίση, να μη του το πάρη τη νύχτα ο αράπης. ﻿

Σ τη Κόρωνο είναι ένα ορυχείο (ορυχείον σμύριδος) και είναι εκεί ένας φάραγγας και έχει βρέσιμο μέσα ﻿

‘Σ τη Κωμιακή ήρθανε Αϊβαλιώτες αδέρφια κ’ εκείνοι πρωτοβάλανε θεμέλιο ‘ς το χωριό. Οι ληστάδες ήρχουντανε ‘ς τα παράλια και γι’ αυτό κάνανε μακρυά τα χωριά. ﻿

Αγία Βαρβάρα Σ τη Μονή (χωριόν) κάποτε είχανε ευλογές κ' εκτίσανε μια εκκλησία της αγίας Βαρβάρας και των πέρασενε ﻿

Σ το άη Γιώργη ελέανε οι παλαιοί ότι ήτανε ένας αράπης κ’ είχενε χρήματα και τα ‘λιαζενε. Τον αράπη έτυχε και τον είδανε κατόπι και άλλοι ﻿

‘Σ το μέρος τσ’ Αμόμαξις είναι εκεί ένα σπήλαιο και ήτανε εκκλησία και καταβυθίστηκενε εκεί. ﻿

‘Σ τ’ δρόμου που πααίνουμι ‘ς τν άη Κυριακή κει ‘ς τ’ ψλή άμμου βγαίν’νι τα μισάνχτα οι Ανιράδες κι χουρεύνι κι αλιά ‘ς τουν π’ πέσ’ ‘ς τα χέρια τς.

Σ τα χωριουδάκια υπάρχουνε χρήματα και τα βλέπουνε αράπηδες. Άμα βρή καένας ένα τέθοιο πρέπει να το ματώση, να το μαγαρίση, να μη του το πάρη τη νύχτα ο αράπης.

Σ τη Κόρωνο είναι ένα ορυχείο (ορυχείον σμύριδος) και είναι εκεί ένας φάραγγας και έχει βρέσιμο μέσα

‘Σ τη Κωμιακή ήρθανε Αϊβαλιώτες αδέρφια κ’ εκείνοι πρωτοβάλανε θεμέλιο ‘ς το χωριό. Οι ληστάδες ήρχουντανε ‘ς τα παράλια και γι’ αυτό κάνανε μακρυά τα χωριά.

Αγία Βαρβάρα

Σ τη Μονή (χωριόν) κάποτε είχανε ευλογές κ' εκτίσανε μια εκκλησία της αγίας Βαρβάρας και των πέρασενε

Σ το άη Γιώργη ελέανε οι παλαιοί ότι ήτανε ένας αράπης κ’ είχενε χρήματα και τα ‘λιαζενε. Τον αράπη έτυχε και τον είδανε κατόπι και άλλοι

‘Σ το μέρος τσ’ Αμόμαξις είναι εκεί ένα σπήλαιο και ήτανε εκκλησία και καταβυθίστηκενε εκεί.