Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κείμενο

Αποτελέσματα 6788-6798 από 6798

Το κρυάρι τ' Αηλιά

Ψηλά στην κορφή τ’ Αηλιά και δίπλα στο ομώνυμο ξωκκλήσι βρίσκεται μια μεγάλη πέτρα που από μακρυά φαίνεται σα νεροχελώνα να μυρίζεται στον αέρα και να κοιτάξει προς το χωριό. Λένε πως τα παλιά χρόνια γινόταν πανηγύρι εκεί ανήμερα τ’ Αηλιά. Μόλις τελείωνε τη λειτουργία ο παπάς - βρισκόταν κι εκκλησία παλιότερα κεί πάνω – έβγαινε όλος ο κόσμος να δει το κριάρι που ερχόταν τρεχάτο ίσα πάνω στην κορφή...

Αναγνωστόπουλος, Δημ. (1959)
Ψηλά στο καμάρι πούσει το βρυσικόν πηάι, πήεν να ψή μια (γ)υναίκα ανήπλυτη κ'ι' ηπρήστηκε με υδρώπεκα κι ήβγαλε βούλλες-βούλλες μαύρες κι' ηπέθενα. Και μια άλλη βρύση, η Καλλιώτισσα, είναι πολλύ στοισειωμένη. -Και το πηάιν της Συκάτης ο Ξυλοκεραγγιάς και της Συκομεριάς ο Ξελουράς, στοιχειώνουν και καουρ'ζαίνουν κείνη που πάει στο νερό καταμεσήμερα.

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Μαρόσα – Νεράϊδα

Ψηλά, γιγάντια, στέκουν αντίκρυ τα δυό βουνά του Βετερνίκου, η Μαρόσα και η Νεράϊδα. Είταν κάποτε στο χωριό δυο πλούσια κορίτσια. Τόνα το λέγανε Μαρία και τ’ άλλο Νεραϊδούλα. Κλέφτες πατήσανε το χωριό, γυρεύοντας να πάρουν αιχμάλωτες τις δυο κοπέλλες. Μα κείνες πετύχανε και ξεφύγανε. Η μια ανέβηκε στη κορφή του αντικρυνού βουνού και η άλλη στην κορφή τ’ άλνου βουνού. Όταν οι κλέφτες φύγανε, τα κορίτσια...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Νεράϊδες Πύρρας

Ψηλά, στις κορφές του βουνού Χαμένο, βγαίνουν πάντοτε Νεράϊδες, που περνώντας ανάμεσα από πυκνές καταχνιές, φτάνουν στο χωριό κι αρπάζουν όποιο μικρό παιδί συντύχει στο δρόμο τους. Λένε πως πολλές φορές είδανε μια γυναίκα με ξέπλεγα μακριά μαλλιά κ’ άσπρο μαντήλι στο λαιμό να κρατάει απ’ το χέρι ένα τέτοιο χαμένο παιδί και να το οδηγεί στη ραχή.

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Διαμάντι

Ψηλή, ξεπετιέται απ’ το βουνό Λέουσα του Κουρνεσιού, η ράχη, που οι χωριάτες, νοματίζουν ψηλή Τσιούμα ή Διαμάντι, γιατί εδώ σε πλαγιαστή λάκκα πλαισιωμένη από έλατα και ξηροπλατάνια, είχε την καλύβα της, η Κουρνεσιώτισα Διαμάντω. Λένε πως η Διαμάντω χάθηκε άξαφνα. Οι Κουρνεσιώτες ξηγάνε πως η Διαμάντω αρπάχτηκε από ένα Νάραϊδο.

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Ψυχοκλέφτης, ο χάρος, έρως

Σαμίδης (1912)
Ψυχουμάχι (το), οι επιθανάτιοι ρόγχοι, και ρ. Ψυχουμαχώ, πνέω τα λοίσθια, ωρίσκομαι εις τας τελευταίας του βίου μου στιγμάς.

Αποστολίδης, Δ. (1912)
Προφήτης Ηλίας

...Ω! λοιπόν, λέγει ο Γιώργης : «Αυτό είναι το φτωχό επάγγελμα όπως διεπίστωσεν ο Άγιος Ηλίας». «Τι είπες;» ερώτησα. «Ο Προφήτης Ηλίας, είπεν αυτός, ήταν ψαράς, είχε άσχημο καιρό, τρομερή καταιγίδα κ’ εφοβήθηκε τη θάλασσα. Άφησε τα δίκτυα και τη βάρκα του στην ακτή και πήρε ένα κουπί στον ώμο του και τραύηξε για τα βουνά. Στο δρόμο απάντησε σ’ ένα άντρα. «Ώρα καλή» του λέει «Καλώς ώρισες» απάντησε...

Rouse, William Henry Denham (1906)
Ώπλιο,τα’-πληθ.ώπλια τα ,γερανοί,τα γνωστά διαβατικά όρνεα.Περί τούτων υπάρχει η εξής λαική προσφώνησις όταν περνούν υψηλά <ώπλια μου!καλώπλια μου!Πάρετε τους πόνους και τους αναστενασμούς μου στην έρημο απού θα πάτε,χαιρετάτε μου τον γέρο και τη γρά και το χρουσό χελιονάκι..>Πιστεύουν ότι εις την έρημον που πηγαίνουν τα ώπλια ευρίσκονται μόνον ένας γέρος,μια γριά και ένα χελιδονάκι,και τα ώπλια ευρίσκονται...

Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1934)
Ώρα κακή: 12η μεσάνυχτα που βγαίνουν όλα τα κακά και πειράζουν τους ανθρώπους. Κάθε μέρα έχει και μια ώρα κακιά. Χειρότερη όμως είναι του Σαββάτου. Τότε βλέπει κι ένα είδος φιδιού που το λένε – «κυφλίκ’» τυφλίτης κι αλίμονο σ’ όποιον βρη μπροστά του. Είναι πολύ χειρότερος κι απ’ την «ασκόχιdρα= οχιά, - «Ώρα ΚαCHTιά έτυχι – «τουν ηύρι ώρα – έτυχι να του βλάCH’ κ΄μίCH TCH ήταν φαίνιτι γι’ ώρα η καTCHιά...

Σαρέλλης, Εμμανουήλ (1959)
Κεκρυμμένοι θησαυροί

Ως εντή άλλη Ελλάδι, ούτω έν Μάνη υπάρχει πίσς, ότι πολλαχού κρύπτεται θησαυροί. Όυτως εν ικβάλω υπάρχει παράδοση, καθ ην εκεί που κρύπτεται θησαυρό. Λέγεται δε το εξής. Αντικρυά μου κ’ αντικρυά σου κ΄αντίκρυ ‘ς το φεγγάρι εκεί κοιμάτ ο τα’ασήμι ‘ς το λογάρτ. Τοιαύτη παράδοση η εν Οιτύλω : Δεξιά μερτά του λαγκαδιού κ αριστερά του κάστρου εκεί κοιμάτ’ ο κάκαλη ‘ς το φλουρί γεμάτη. Η παράδοση αύτη...

Νεστορίδης, Κ.

Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κείμενο

Ψυχοκλέφτης, ο χάρος, έρως ﻿

Ψυχουμάχι (το), οι επιθανάτιοι ρόγχοι, και ρ. Ψυχουμαχώ, πνέω τα λοίσθια, ωρίσκομαι εις τας τελευταίας του βίου μου στιγμάς. ﻿

Ψυχοκλέφτης, ο χάρος, έρως

Ψυχουμάχι (το), οι επιθανάτιοι ρόγχοι, και ρ. Ψυχουμαχώ, πνέω τα λοίσθια, ωρίσκομαι εις τας τελευταίας του βίου μου στιγμάς.