Browsing Παραδόσεις by Text

Μπλίντα

Δάσος από βελανιδιές στολίζει την πλαγιά βουνού του χωριού Κουκλαίοι. Εδώ οι χωριανοί βρήκανε ένα περίεργο πιάτο καμωμένο από σιδερόπετρα. Στο βάθος του πιάτου υπήρχαν σταμπαρισμένες ανεξήγητες παραστάσεις. Στις άκρες του δε σταμπαριστά, ασπρολούλουδα. Η παράδοση λέει ότι το πιάτο ξεχάστηκε εδώ από ξεμωραμένη Νεράϊδα. [Μπλίντα= Κβλχ το πιάτο].

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)

Δαίμονας και δαιμόνια εννοεί ο νεώτερος Έλλην υπό Χριστιανικών μεν άποψιν τα πονηρά εκείνα πνεύματα, τα οποία εκπεσόντα της πρώτης αυτήν θέσεως παρά τω Υψίστω από φωτεινών και ενεργετικών πλασμάτων εγένοντο σκοτεινό κι επιβλαβή. Τα πονηρά ταύτα πνεύματα πολέμικτω Χριστιανισμού πειρώνται πάση δυνάμει ν’ αποπλανώσι τους ανθρώπους να παρεκτ΄ρεπωσιν αυτάς εκ πράξεως αντιχριστιανίως, εις το ψεύδη, την...

Νεστορίδης, Κ. (1895)

Δαίμονας λέγεται και ο αρρωγός, ο φύλαξ της ψυχής δαίμων (άγγελος), σπώνδα των ελληνικών κ εκκλησιαστικών προλήψεων: «ετσά μου, λέ’ ο δαίμονάς μου να σ’ αφήσω». Δαιμονιάρης λέγεται ο θυμοειδής, ου ο δαίμων (ψυχή), είναι δύστροπος κ οξύθυμος.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)

δαίμονας, δαιμόνου, τρισδαίμονας, δαιμονισμένος, δαιμονισμένη, εδαιμονίσθη

Μαδιάς, Γεώργιος (1919)

Δαίμονας= ο δαίμων

Χαβιαράς, Δημοσθένης (1910)

Δαίμονας= ο διάβολος

Λάσκαρης, Ν.

Δαίμονας= ο διάβολος. Διάολος= ο διάβολος, ο δαίμων= ο πανούργος, ο ευφυής: «διάολος είναι»= πανούργος. Έξυπνος, διότι οι διάβολοι είναι πανούργοι και λαμβάνονται ως σύμβολον της πονηρίας, όθεν και πονηροί λέγονται («αλλά ρύσαι ημάς από του Πονηρού»). Χάρην ευφημίας ο διάβολος λέγεται Διάκος ή διάκολος ή και, κατά συγκοπήν των πρώτων, Δίας ή Διάς. Χάριν ευφημίας επίσης λέγουσιν «άμε στον άγγελο» (αντί...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)

Δαιμονικά

Δαίμονες υπάρχουν στα σπίτια την καταραμένων. Στα σπίτια που φέρουν την κατάρα του πατέρα ή της μάννας. Τα σπίτια αυτά έχουν ένα δαίμονα, το καθένα με το όνομά του, για να τους κυνηγούν τους καταραμένους, για να τους βασανίζουν, να πλέκουν τις χαίτες των αλόγων, ν’ άλλαζουν την θέσιν των εργαλειών, χωρίς κάν να είναι αυτά τα στοιχειά και οι βρικόλακες.

Μπέλλος, Αναστάσιος Ζήση (1962)

Δαίμονες υπάρχουν στο Βέλος ποταμό και εμποδίζουν τα κυνήγια να κατέβουν κάτω από το Σκαλοχώρι. Δαίμονες είναι θαμμένοι δίπλα από το διδακτήριον του Σχολείου μας, και τους σκέπασαν με πολύ μεγάλες πέτρες. Ένας δαίμονας στάθηκε στο στεγνό δένδρο παλαιάς Εκκλησίας, αυτός γκρέμισε τον τοίχο, αυτός λερώνει, αυτός χαλάει.

Μπέλλος, Αναστάσιος Ζήση (1962)

Δαιμονέας (ο)= ο κατειλημμένος υπό δαιμόνων. Δαιμόνιον (το)= φάντασμα.

Άγνωστος συλλογέας

Δαιμονίζομαι (αδρ. ηδαιμονίστηκα)= υπό δαίμονος ελαύνομαι. Δαιμόνιο, το= κακοποιόν πνεύμα: «δαιμόνιο τον ήδικε» = τον επείραξε ο διάβολος.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920)

Δαιμονίζομαι= προσβάλλομαι υπό του δαίμονος: δαιμονισμένος. Δαίμοντρας= δαίμονας.

Χαβιαράς, Δημοσθένης

Δαιμονικά= τα των δαιμόνων. Έχει δαιμονικά= δαιμονίζεται – μένος= μανιακός. Δαιμονιάρης= τω διαολιάρης, μανιακός.

Λουπασάκης, Στυλιανός Εμμ.

Καλικάντζαροι

Δαιμονικέ όντα εμφανίζονται κατά εν τω Χριστουγέννω μέχρι των Θεοφανείων. Εμφανίζονται δε από των καπνοδόχων ζητούντες από τας γυναίκας από το ξεροτήανε, τα οποία αύται τηγανίζουν άδοντες. Τιτσίν, τιτσίς - λουκάνικον, κομμάτιξ - ξεροτήανον να φάμεν τσαί να φύσυμιν. Αι δε γυναίκες θεωρούν καθήκον του, καθ ου χρόνον τηγανίζουν τα ξεροτήανα (τηγανίτες, λουκουμάδες) να ρίπτουν τινά τη τα δώματα προς χρήσιν...

Φαρμακίδης, Ξενοφών Π. (1917)

Δαιμονισμένος, η, ο= Δαιμονιζόμενος.

Κονδυλάκης, Ιωάννης Δ. (1919)

Δαιμονοπείραξη= πράξις υπό του δαίμονος παρακινούμενη “αυτό που κάνει δεν είναι καλό, είναι δαιμονοπείραξη” = υπό του δαίμονος ενεργούμενη πράξις.

Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1893)

Δαιμον’κή η στ’ Δαιμον’κή κορυφογραμμή νοτίως της συνοικίας Μοναστηρίου (Μποτσιφάρ) της Μολίστης προς τον Άγιον Νικάνορα του χωρίου Κορτίνιτσας. Ωνομάσθη ούτω, διότι εις παλαιοτέραν εποχήν είδον οι κάτοικοι εις την κορυφήν ταύτην σκιάς δαιμόνων! φευγούσας αστραπιαίως μέσω των ανταυγειών του ηλίου.

Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)

Δακμονοπειράζω=επήρεια δαίμονος, Δακμονόσπαρμα¨λέγεται υβριστικές περί ανθρώπων μοχθηρών

Τσικόπουλος, Ι. (1912)

Δασκαλόπετρα= Πέτρα παρά την θέσιν χωρίς ένθα κοντά τους χωρικούς εδίδαξεν και εκεί ο ο μικρός.

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1926)

Δε σε φοβούμαι, κουτσοφλέβαρε, χιονίζεις δε χιονίζεις, τα ρίφια μου ξεχιόνισα, τ’ αρνιά μου στσ’ όρους τα ’χω. Το είπε μια γριά στο Φλεβάρη την ύστερη μέρα του. Ο Φλεβάρης θύμωσε και δανείστηκε μιαν ημέρα κι εχιόνισε κι εψόφησαν όλα τα αρνιά της κι αυτή μπήκε κάτω από το χάρκωμα για να γλυτώση.

Λιουδάκη, Μαρία (1937)