‘Σ το νησί της Κάλυμνος, πάνω ‘ς το Καστέλλι ήταν ένα βασιλιόπουλλο αντίκρυ ‘ς το νησάκι της Τελέντου ζούσε μια βασιλιοπούλλα κι’ αγαπεόνταν – Μια πρώτη Ανάσταση(1) βγήκε από την εκκλησία με τοις δούλες της και πήε ‘ς το κανιάλι, θέλοντας να δη, αν την αγαπούσε το βασιλιόπουλλο ο Φράγκος(2). Έστησε ‘ς ένα ξύλο τη λαμπριάτικη λαμπάδα της, κ’ είπε «Αν φτάση αγνάντια ‘ς το Καστέλλι και δε τη σβήση ο αγέρας κ’ η θάλασσα, θα πη πως μ’ αγαπά, αλλιώς όχι». Ο αγέρας και το κύμα σβήσαν τη λαμπάδα, σαν κόντεψε να φτάση ‘ς τα βράχια του Καστελλιού. Κ’ η βασιλοπούλλα έπεσε ‘ς τη θάλασσα και πνίγη. [πρώτη Ανάσταση= Η πρώτη κατά τη νύκτα λειτουργία της αναστάσεως την Κυριακήν του Πάσχα, Φράγκος= «Σιμά ‘ς τη Τέλεντο είναι ένας μεγάλος βράχος, αξώμωλος, τον λένε Φράγκο, κ’ ίσως να χη παρμένο τ΄ όνομα από το βράχο του Καστελλιού.]