Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κείμενο

Αποτελέσματα 1015-1034 από 6798

Αγία Παρασκευή

Έαν παιδάκι επήγαινε στον πατέρα του φαεί το μεσημέρι. Αυτός εδούλευε στο χωράφι. Του παιδιού του απάdησε στο δρόμο μια γυναίκα με μαύρα και του λέει : - “Πού πάς παιδάκι μου;” - “Πάω λέει, του πατέρα μου; φαεί”. - “Τι του πηγαίνεις παιδί μου;” - “Του πάω κρέας με πατάτες”. - “Να το πάς πίσω και να πής της μαμάς σου πώς σήμερα είναι Παρασκευή και δεν τρώνε κρέας.” Πήγε πίσω το παιδί και είπε της...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
Έβαλ' ο διάβολος την αγγίδα του= ανακατεύθηκε ο διάβολος. Η λέξις αγγίδα σημαίνει καθόλου συνεργείν επί κακού.

Μαρινάτος, Σπ. (1918)
Βρύσι του Λαθρήνου

Έβγαζε τόσο νερό η βρύσι που δεν μπορούσε να κοιμηθή η βασίλισσα κ εδιάταξενε να βάλουν εκεί που έβγανε το νερό ένα μαλαματένιο ντρυμόνι για να σταματήση το βουητό του νερού. Το αυτό περίπου διηγούνται και δια την βρύσιν του Δεμάτου, ευρισκομένην μακράν της βρύσεως του Λαθρήνου).

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Έβγαιν' ένας μπ'γάς και μούγκριζε απ' εδώ απ' τον Άη Γιώργ' ως τον Άη Νικόλα κι μπούριζε. Η βάβα μου είχε χάσει ένα δικό τ'ς βόδι άκουσε το μπούρισμα (= μούγκρισμα) και βγήκι. Είδι τότις ένα μπουγά θερίονε, με κέρατα λαμπερά. Δεν έκρινε ντίπ' κι μπήκι μέσα.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Έβλεπαν (οι ψαράδες παλιότερα που έβγαιναν με την τράτα τους στα νησιά, όταν περνούσαν μεσημέρι) και Νεράϊδες απάνω στα νερά και τις σπηλιές και τα διηγόντανε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1956)
Έβοσκεν ο μπαμπάς μου και τον πήρε ο ύπνος κοντά στου Μπολιμπά το φάραγκα. Εκεί βλέπει μια γυναίκα μαύρη με μεγάλα δόδια κ’ επήγε να τον πιάση αλλ’ αυτός είχε μέσ’ στη ζώνη dου λίγο ψωμί. Εξύπνησεν άρρωστος και τον πήρανε και είπε πια τα καθέκαστα. Πιάνει και κάνει μια προσφορά που ‘πέρασε το αλεύρι από την τριχιά εφτά φορές (έκαμεν εφτάζυμο), παίρνει ένα πιάτο μέλι, ένα μπουκέτο λουλούδια σ’ ένα...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Έγινι ου μυλωνάς γουρ'νοκόψιδα κι επήι κι ου καρκάντζουλας κι έψωνε βατράχια κι φοβήθκ' ου μυλουνάς κι του 'δωκε μιά στου κιφάλ'.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Έδηγος για στοιχειά. Στην Αξό που ήτονε παλιά χώρα απού τον καιρό των παλαιών Ελλήνων και των Βενετσάνων εστοιχειωθήκανε πολλά πράματα ετσά λένε πως στη σκάλα τσ' Αγιάς Απακούς (προφήτης Αβακούμ) εκειά π'ανεβοκατεβαίνουνε οι διαβάτες μέσα στο μονοπάτι είναι ένα καζάνι φλουριά στοιχειωμένο κ'είναι τα χείλια του καζανιού αποδιπλωμένα απο το πάτημα. Μα δε φαίνουνται, γη άν τα ιδή κιανείς μια στιγμή,...

Άγνωστος συλλογέας (1925)
Τϊμιος Σταυρός – 'Ασκα

Έδιωξε την Πανούκλαν. Λέγουν ότι η Πανώλης εστάθη έναντι του χωρίου και εφώναξε ονόματα. Όποιος της απεκρίνατο, ωμοίαζε με γυναίκα, τον έπαιρνε. Όποιος ήκουε το όνομά του και έλεγε δεν έχω τόπον, να φύγης, εγλύτωνε.

Κοκολιού, Λ. (1961)
Άγιος Παχώμιος (εκκλησία)

Έκλεισαν την εκκλησία καμμιά φορα κ' εΰρεψενε καένα και του 'πε : Ανοίξετε μου την εκκλησία μα 'γω είμαι γιατρός και να μ' αφήσετε σα πού 'μαι. Άμα ένα παιδί είναι κλαμένο, γρινιάρικο, είναι μέσα στο ιερό ένα τρίγωνο και το πάνε εκεί (και όταν είναι αρρωστημένο) και λένε : εδώ αφίνω την αρρώστια dου, εδώ αφήνω τη γρίνια dου. Όποιος ήταν άρρωστος του βγάζανες τα ρούχα και του 'βάνανε άλλα για ν'...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Έκραξ' ο κούκλης, ερωτούν οι δαίμονες και διασκορπίζονται από τας συνάξεις των. Σημ. Κούκλης= μαγικόν όνομα του πετεινού (ίσως εκ του χρώματος).

Κονδυλάκης, Ιωάννης Δ.
Έλεγαν που έχ’ μέσα Νεράϊδες. Άμα είναι για να γιάν’, χτυπούνε σιδερογούδια καταλάβαιναν ότι οι Νεράϊδες dον έκαναν φάρμακα. Τον άφιναν τον άρρωστο μέσ’ στο λουτρό κι αυτοί αφιγηριούνdαν. Άμα άκουγαν σιδερογούδια να χτυπούν, καταλάβαιναν θα να γιάνν’.

Μέγας, Γ. (1937)
Έλεγε ο παπούς μου ότι το κάστρο εδώ στην Καισαρειά είχαν από κει σκοινιά δεμένα και έρχονταν εδώ στο χωριό πλέον από τετρακόσια χρόνια. Τα σκοινιά πάνω στο κάστρο είχαν στηριχθή σε παλούκια και σαν εναέριο κουβαλούσαν πέτρες και ό,τι ήθελαν να κτίσουν.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Πως γλύτωσαν οι γέροι από το σφαγμό

«Ένα gαιρό σφάζνα τις bάbες και τις παπούδες βδομήdα χρονώ. Ένας βασιλές που γήθελε να σφάζνα τις bάbες και τις παπούδες γείπε ‘ς τα παλικάρια να κάννα αλυσσίδα πε την άμδη. Ένα παλλικάρ’ πήγε και το γείπε το bαbά τ’. Πάντε ‘ς το βασιλέ να δώσ’ ορνέκ (δείγμα). Πήγε ‘ς το βασιλέ και γύρεψε, ορνέκ να κάν’ την αλυσσίδα. Ρώτσε ο βασιλές: Ποιος το γείπε να γυρέφτ’ ορνέκ; Να, έχουμ’ ένα bαπού και μας το...

Πετρόπουλος, Δ.
“Ένα άλλο, θυμούμαι, επήγε και ήδιξε τα βούδιαν στογ γιαλό”= έκρον φάντασμα ήλασε τους βούς εις την θάλασσαν.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920)
Η μοναχή της Εκατονταπυλιανής

Ένα από τα ωραιότερα μνημεία της χριστιανικής μας τέχνης αληθινό καύχημα της Ελληνικής Ορθοδοξίας, είνε και η Εκατονταπυλιανή της Πάρου. Γύρω από την αρχαιοτάτη αυτή εκκλησία πλέκονται διάφορες ιστορίες και θρύλοι. Σημαντικώτερος είνε ο ακόλουθος : Στον καιρό του βασιλέως Λέοντος, πειραταί Άραβες, με ορμητήριο την Κρήτη, έκαναν καταστρεπτικές επιδρομές στα Ελληνικά παράλια και προ πάντων στα νησιά...

Άγνωστος συλλογέας (1929)
Ντζιάρτα

Ένα απ’τα πιο καλά καλοκαιριάτικα βοσκολείβαδα του Τυφλοσελιού. Γι’αυτό οι κτηνοτρόφοι κάθε χρονιά μαλώνανε ποιος θα βοσκήσει εκεί τα πρόβατά του, για να πάρει πιο πολύ γάλα, να τυροκομήσει και να κερδίσει πιο πολλά. Η παράδοση αναφέρει ότι ο τόπος είναι στοιχειωμένος. Κάποιο μονοκέρατο μεγάλο λάφι, βόσκωντας εκεί σκοτώθηκε από κυνηγούς γειτονικού χωριού. Το αίμα του έβαψε τον τόπο. Το λάφι γίνηκε...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Μπεμπερίνα

Ένα αψηλό μέρος δίπλα στο Νταουτζή. Κει πιάσκε αιχμάλωτος ο Νικηφόρος, και ο Τσάρ-Κρούμ πήρε την κεφαλή του, την έκαμε χρυσή με μάλαμα και έπινε και έλεγε: Νας ντράβι βοϊνίτσι, ντα πίεμ σας Νικηφόρο dαgλαβά. (=Εις υγείαν, στρατό, να πιούμε από του Νικηφόρου το κεφαλ’)

Μέγας, Γ. (1937)
Ένα βράδ 10-11 η ώρα,βλέπω ένα bράμα και μ'ακολουθούσε, άσπρο σα σκυλί. Είδες που λέν, άναψ φωτιά φεύγ' είναι γεγονό.- Ανάφτω σπίρτο να φύγ' χάνεται αυτό. -Μ'ήρθεν ιδέα, δίπλα μ'να σ'έχω το χαζα.-Με πέρασεν ιδέα, φάντασμα.

Μέγας, Γ. Α. (1938)
Η Βουρνιώτ'σσα και ο Καθολικός

Ένα βράδ' είχανε πάει στ' Βουρνιώτ'σσα δυο γυναίκες να τ'ν ανάψουν. Ένας καθολικός που 'χε κεί κοντά τα χωράφια τ', τ'ς είδε και πήγε στ'ν εκκλησία με κακό σκοπό, να τ'ς πειράξ'. Άλλ' όταν ήφτασε είδ' απόξω αθρώπ' πολλοί, μ'λάρια, γαϊδάρ', σαν πανηγύρ' να πούμε. Λέει, “Βρέ, για όνομα. Μα πότε 'ρθήκαν όλοι τούτ';”. Κ' ήφυγε χωρίς να τ'ς πειράξ' . Το πρωί που ξαναπήγε, βλέπ' μόνο τ'ς δυό γυναίκες. Κατάλαβε...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κείμενο

Έβαλ' ο διάβολος την αγγίδα του= ανακατεύθηκε ο διάβολος. Η λέξις αγγίδα σημαίνει καθόλου συνεργείν επί κακού. ﻿

Έβλεπαν (οι ψαράδες παλιότερα που έβγαιναν με την τράτα τους στα νησιά, όταν περνούσαν μεσημέρι) και Νεράϊδες απάνω στα νερά και τις σπηλιές και τα διηγόντανε. ﻿

Έγινι ου μυλωνάς γουρ'νοκόψιδα κι επήι κι ου καρκάντζουλας κι έψωνε βατράχια κι φοβήθκ' ου μυλουνάς κι του 'δωκε μιά στου κιφάλ'. ﻿

Έκραξ' ο κούκλης, ερωτούν οι δαίμονες και διασκορπίζονται από τας συνάξεις των. Σημ. Κούκλης= μαγικόν όνομα του πετεινού (ίσως εκ του χρώματος). ﻿

“Ένα άλλο, θυμούμαι, επήγε και ήδιξε τα βούδιαν στογ γιαλό”= έκρον φάντασμα ήλασε τους βούς εις την θάλασσαν. ﻿

Έβαλ' ο διάβολος την αγγίδα του= ανακατεύθηκε ο διάβολος. Η λέξις αγγίδα σημαίνει καθόλου συνεργείν επί κακού.

Έβλεπαν (οι ψαράδες παλιότερα που έβγαιναν με την τράτα τους στα νησιά, όταν περνούσαν μεσημέρι) και Νεράϊδες απάνω στα νερά και τις σπηλιές και τα διηγόντανε.

Έγινι ου μυλωνάς γουρ'νοκόψιδα κι επήι κι ου καρκάντζουλας κι έψωνε βατράχια κι φοβήθκ' ου μυλουνάς κι του 'δωκε μιά στου κιφάλ'.

Έκραξ' ο κούκλης, ερωτούν οι δαίμονες και διασκορπίζονται από τας συνάξεις των. Σημ. Κούκλης= μαγικόν όνομα του πετεινού (ίσως εκ του χρώματος).

“Ένα άλλο, θυμούμαι, επήγε και ήδιξε τα βούδιαν στογ γιαλό”= έκρον φάντασμα ήλασε τους βούς εις την θάλασσαν.