Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κείμενο

Χάνος : Εκτός του ιχθύος όπως εκλήθη ούτω δια το ανοικτόν έχειν πάντοτε το σώμα αυτού, καλείται ενταύθα και νυκτερίνον τι φάσμα ανοικτόν έχον το στόμα, ως ζητεί να καταθέη τινά, επενοήθη δε, ν’ πο των γραιδίων προς εκφόβησιν των νηπίων. Έναλλοις τισί χωρίση ‘’γάνος’’ λέγεται, κατά παραφθορά

Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1893)

Χάντακα, τα=τα καταχθόντα της γής.

Ρέκας, Β. Δ. (1925)

Χάρισσα=η γυνή του Χάρου, Χαρσόπουλα= τα τέκνα του Χάρου.

Νεστορίδης, Κ.

Χάροντας, και Χάρος-και Χάρων (του το μάλιστα εναρθρως,ο,ο θάνατος, θανατικόν.

Βαλαβάνης, Ι. (1874)

Χάρος και χάροντας και κόπτσας (διότι οιονεί κόπτες το νήμα της ζωής) Ασπρόχαρος ο νάκας δεν επιφέρει πολλήν θλίψιν εις τους συγγενείς ούτιν λέγουν αι γραίαι διότι επι της εποχής την επένθουν βαρύτερον τους συγγενείς.

Πολίτης, Γ (1914)

Χάρος λέγεται και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ως λαμβάνων τας ψυχάς. Χάρος=ο χάρος όστις θεωρείται μαύρος. Λέγεται δε άσπρος όταν ο αποθνήσκον αφίνει τέκνα άρρενα.

Νεστορίδης, Κ.

Χάρος(ο)= ο χάρων, χαρσκαυμένος, ο κυνηγηθείς υπο του χάρου, ο έχων πολλούς συγγενείς αποθαμμένους ''Μ'εκίνη γη ο χάρος) Χαρχάγγελος(ο)=αρχάγγελος.

Λάσκαρης, Ν. (1924)

Χάρος(ο)=θάνατος χάρων.

Άγνωστος συλλογέας (1894)

Χάρος=θάνατος

Μουσαίος (1919)

Χάρος=ο Χάρων ή άγγελος, που πέρνει τας ψυχάς. Τάρταρα=ο άδης, η κόλασης(294-102 Ελλήσποντα. Οικονομίδης)

Ερωτόκριτος, Ιωάννης (1920)

Χάρος=ο Χάρων, ο ψυχαγωγός των Ελλήνων Θεός. Λέγεται ο Χάροντας. Χαροντίζομαι=καθίσταμαι αφανής, δεν φαίνομαι πάντοτε.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)

Χάρων= ο θάνατος

Ζουντούρης, Γ. (1892)

Χαιρέτη (του) Επανάσταση του Χαιρέτη 1841

Κονδυλάκης, Ιωάννης Δ. (1919)

Χαλοπούλι : πτηνόν ονομασθέν ούτως κι φωνάζον χολό-χολό αβαφαίνεται το θέρος.Λέγεται δε ότι φωνάζει ούτω διότι έχανε τα προβατά του.

Νεστορίδης, Κ.

Χαμόδρακας (ο)= Φανταστικόν τι ζώον, το οποίον πιστεύεται εύ καιρώ νυκτός έρχεται εις πάμνιον προβάτων και εκβαίνει αυτών.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)

Χαμόδρακας : λέγεται ο άλλος καλούμενος Τζιμενάκους, Ντιβέτσκας, Κατσμινάκους, Ου όξανου δω, Σαjτανς, Σκαργιώτς.- Τ' δράκ' τρούπα = βαθεία οπή καρέ την Βαρνάκοβον. Δράκους το αβάπτιστον και δε. Αι νόθα γιννώσαι χώνουν αυτά εις ερημίας. Ταύτα δλαβουλέβνι, δι ο φωνάζει ο χαμόδρακος ουά- ουά

Άγνωστος συλλογέας

χαμοδράκι (το) ει κακρώνυκτος α ελέδες τσπω ή εν νεκροτηρείν κιλ αναφλέγη φωσφόρου.΄Ο δασιδαίμον τους τα πτόμασιν ούτω διότις επίστευεν ότι γίκτας απο πνιγμένη πίθετο όθεν και η παροιμ. Είναι χαμοδράκι είναι δόλιος και χατρπής.

Λάσκαρης, Ν. (1924)

Χαρακτηριστική σχετικώς (με το ό,τι έγραψαν οι μοίρες είναι αναπότρεπτον) είναι και η εξής ιστοριούλα. Ένας κουμπάρος ήκουσεν ντες μοίρες που εμοίρασαν το παιδί και είπαν ότι την ημέραν που θα κλείση τα 12 χρόνια θα πέση μέσα στο πηάδι να πνιή (πνιγή). Πήε (πήγε) στα ξένα ο κουμπάρος και σάμμα (όταν) εκόντεβγεν ο καιρός που θα έκλειεν ντο παιδί τα 12 χρίνια γύρισε γκαι πήε στο σπίτιν ντου κουμπάρου...

Ζάρακας, Νικόλαος Α. (1958)

Χαρμύλι, το= Η πηγή αυτή έλαβε το όνομα εκ του τοπικού ήρωος Χαρμύλου, ζήσαντος περί τω 300 π.χ. άνωθεν του στομίου από του οποίου τρέχει τον νερό, υπάρχει επί τετραγώνου μαρμαρίνης, πλακός επιγραφή εις Τουρκικήν γλώσσαν.

Ζάρακας, Νικόλαος Α. (1958)

Χαρόντισσα= ''η υποτιθεμένη γυνή του Χάρου.(Βλ. Ε,Φ,Σ,Η' 425, αρ. 8, σελ. 3)

Μανασσείδης, Συμεών Α. (1880)

Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κείμενο

Χάντακα, τα=τα καταχθόντα της γής. ﻿

Χάρισσα=η γυνή του Χάρου, Χαρσόπουλα= τα τέκνα του Χάρου. ﻿

Χάροντας, και Χάρος-και Χάρων (του το μάλιστα εναρθρως,ο,ο θάνατος, θανατικόν. ﻿

Χάρος λέγεται και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ως λαμβάνων τας ψυχάς. Χάρος=ο χάρος όστις θεωρείται μαύρος. Λέγεται δε άσπρος όταν ο αποθνήσκον αφίνει τέκνα άρρενα. ﻿

Χάρος(ο)= ο χάρων, χαρσκαυμένος, ο κυνηγηθείς υπο του χάρου, ο έχων πολλούς συγγενείς αποθαμμένους ''Μ'εκίνη γη ο χάρος) Χαρχάγγελος(ο)=αρχάγγελος. ﻿

Χάρος(ο)=θάνατος χάρων. ﻿

Χάρος=θάνατος ﻿

Χάρος=ο Χάρων ή άγγελος, που πέρνει τας ψυχάς. Τάρταρα=ο άδης, η κόλασης(294-102 Ελλήσποντα. Οικονομίδης) ﻿

Χάρος=ο Χάρων, ο ψυχαγωγός των Ελλήνων Θεός. Λέγεται ο Χάροντας. Χαροντίζομαι=καθίσταμαι αφανής, δεν φαίνομαι πάντοτε. ﻿

Χάρων= ο θάνατος ﻿

Χαιρέτη (του) Επανάσταση του Χαιρέτη 1841 ﻿

Χαλοπούλι : πτηνόν ονομασθέν ούτως κι φωνάζον χολό-χολό αβαφαίνεται το θέρος.Λέγεται δε ότι φωνάζει ούτω διότι έχανε τα προβατά του. ﻿

Χαμόδρακας (ο)= Φανταστικόν τι ζώον, το οποίον πιστεύεται εύ καιρώ νυκτός έρχεται εις πάμνιον προβάτων και εκβαίνει αυτών. ﻿

Χαρόντισσα= ''η υποτιθεμένη γυνή του Χάρου.(Βλ. Ε,Φ,Σ,Η' 425, αρ. 8, σελ. 3) ﻿

Χάντακα, τα=τα καταχθόντα της γής.

Χάρισσα=η γυνή του Χάρου, Χαρσόπουλα= τα τέκνα του Χάρου.

Χάροντας, και Χάρος-και Χάρων (του το μάλιστα εναρθρως,ο,ο θάνατος, θανατικόν.

Χάρος λέγεται και ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ως λαμβάνων τας ψυχάς. Χάρος=ο χάρος όστις θεωρείται μαύρος. Λέγεται δε άσπρος όταν ο αποθνήσκον αφίνει τέκνα άρρενα.

Χάρος(ο)= ο χάρων, χαρσκαυμένος, ο κυνηγηθείς υπο του χάρου, ο έχων πολλούς συγγενείς αποθαμμένους ''Μ'εκίνη γη ο χάρος) Χαρχάγγελος(ο)=αρχάγγελος.

Χάρος(ο)=θάνατος χάρων.

Χάρος=θάνατος

Χάρος=ο Χάρων ή άγγελος, που πέρνει τας ψυχάς. Τάρταρα=ο άδης, η κόλασης(294-102 Ελλήσποντα. Οικονομίδης)

Χάρος=ο Χάρων, ο ψυχαγωγός των Ελλήνων Θεός. Λέγεται ο Χάροντας. Χαροντίζομαι=καθίσταμαι αφανής, δεν φαίνομαι πάντοτε.

Χάρων= ο θάνατος

Χαιρέτη (του) Επανάσταση του Χαιρέτη 1841

Χαλοπούλι : πτηνόν ονομασθέν ούτως κι φωνάζον χολό-χολό αβαφαίνεται το θέρος.Λέγεται δε ότι φωνάζει ούτω διότι έχανε τα προβατά του.

Χαμόδρακας (ο)= Φανταστικόν τι ζώον, το οποίον πιστεύεται εύ καιρώ νυκτός έρχεται εις πάμνιον προβάτων και εκβαίνει αυτών.

Χαρόντισσα= ''η υποτιθεμένη γυνή του Χάρου.(Βλ. Ε,Φ,Σ,Η' 425, αρ. 8, σελ. 3)