Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κείμενο

Αποτελέσματα 32-51 από 6798

O Μουριάς μας διηγείται ότι μέσα στους βράχους της ακροπόλεως (του Γαρδικιού) βρέθηκε μπροστά σ'ένα λαγό, που τον εκοίταζε δίχως να δοκιμάση να φύγη. Επειδή το πιστόλι του δεν έπιασε συνέτριψε το ζώον με μια μεγάλη πέτρα. Τότε όμως άκουσε ένα βαθύ αναστεναγμό, σαν να έβγαινε απο ανθρώπινο στήθος. Απομακρύνθηκε χωρίς να τολμήση να σηκώση την πέτρα ούτε να πάρη το λαγό. Έτσι και για τους μουσουλμάνους...

Heuzey, Len (1927)
Tο gαιρό του πατέρα μου πάλι, ένας πήγαινε (τα δωδεκάημερα) νύχτα στο μύλο κι είδε μια στάνη γουρουνόπλα κι ερχούντασε κατά πάνω του. "Μωρέ, λέει, τι τα κατεβάζουνε ούλα τούτα τα γουρούνια τέτοιαν ώρα!'' Έβαλε ευτύς κακό με το νού του κι έκανε το σταυρό του κι ευτύς τραβήξανε ούλα τα γουρούνια κατά το γκρεμό και γκρεμιστήκανε.

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)
Tώρα τι να σας πώ για το ζουζουλικό του Μαυρομάτη στο Μαύροβο που επισκέφθη και ο κ. Τανάγρας; Εκεί γεννήματα μπόλικα... και ποντικαρέοι συντάγματα, με κάτι ουρές σαν πλεξούδες Κινέζικες, που έβγαιναν από τις χαραμάδες του ταβανιού.

Παπαθωμά, Θ. (1936)
Ο κάουρας

α! Τα ασημάδια που’χει ο κάουρας πάνω στη ράχη του είναι οι χτυπηματιές που’ φαγεν σαν εμπάλεβγε με τον Δι(γε)νή κάτω στον άγριο των αγρίων στον Αγριοκαλαμιώνα όπως λέγει και το σχετικό δημοτικό τραγούδι. β! Τα μεγάλα χαλιά του κάουρα είναι κόκκινα στην άκρηα και φαίνονται σαν καμένα γιατί άμαν έκαμναν τα καρφιά, που θα σταύρωναν τον Χριστό, ο κάουρας έτρεξε πρώτος κι’ επήρε πρώτος στον γύφτο την...

Βρόντης, Αναστάσιος (1939)
Α', Η Μάρου είνε κειό τ' αστέρ του λαμπρό, π βγαίν' τν αυγή μι τουν ήλιού. Διν' κουντά π τουν ήλιου, κι πάει πάει κουντά, αλλά δε βουδων' να βασιλέψ' κι μεν πάρα πίσ' απ' απ' τουν ήλιου κι γι' αυτό του βράδ' φαίνιτι. Η Μάρου τουν γελάσι του Γιαννάκ', ένα άλλου άστέρ, κι του καλουκαίρ ου Γιαννάκ'ς πααίν' κι του χ'μώνα 'ς ται βουνά. (βουδων' = Ευοδώνει, Κατορθώνει, επιτυγχάνει.)

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Ο Ιούδας

Α) Η γέννησή του. Οντόν ήτονε αγαστρωμένη η μάννα του Ιούδα να τονέ κάμη, επήγε ο προφήτης Νάθαν και τσ’ είπε: «Το παιδί απού δα κάμης, δα νάναι αφτομένος δαυλός να κάψη τον κόσμο.» Η γυναίκα το πρικάθηκε και μως και γέννησε τόβαλε μέσα σ’ έναν κασελάκι και πήε και τόρριξε στη θάλασσα. Τα κύματα πήρανε το κασελάκι κι επήγανε και το βγάλανε σε μιαν ακρογιαλιά. Εκειά ‘σανε γαϊδουροβοσκοί και το βρήκανε...

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Β'. Καλλικάντζαροι

Α) Ονομασίαι: Καλλικατζάροι (Χώρα), καλλικατζάρια (Μαστιχόχωρα), καρκαζζάνοι (=καλλικαντζάνοι), καλλικατζούρια και σκαλλικαντζάροι (Χαλκιός), κατσικαντάρηδες (Καρδάμυλα), κατσικά(δ)ες (Πυργί). Περί του ονόματος καλλικάντζαρος προυτάθηκαν πλείσται ετυμολολίαι. Τούτων η πιθανωτέρα μοί φαίνεται η εκ του τύπου καλλιτσάγγαρος, επιχωριάζοντος εν Τήνω και τοις δυτικοίς παραλίοις του Ευξείνου, κατά μετάθεσιν...

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1928)
Τα ξουτικά

Α) Τα ξουτκά έρκουντι κι αγγαρίζνι τ νύχτα κατ’ αλλόκουτες φουνές. Απάνου τα μσάνυχτα έρκουντι και κάννι ‘ς τ’ αυτά μ Βίτ, Βίτ. Β) Ισμώμουν ΄ς τα Ισμάμια νια βουλά αντάμα με ν’ αδερφή μ. Ταΐησα κι αγγάρζαν αυτά. Άνξα τα μάτια μ’ τα είδα κι το έλιγα τς αδερφής μ’ «Τα είδες ‘συ» Όχ – μ’ είπι – Τάϊκσις; Όχ. Για μένα ήρταν, τ’ είμ’ αλαφρουήσκιουτη ιγώ. Ιγώ είμ’ απουντέσμου ‘π δεν ακούουν απού νιόπαντρον...

Βίος, Στυλιανός Σχολάρχου (1918)
Στοιχειά

(Α)ρπειούμαι = γίνομαι έκπληκτος από στοιχειό. Αυτός είναι σσαρ ρπαμένος = έκπληκτος εκ προσβολής στοιχειού.

Χαβιαράς, Δημοσθένης (1910)
Άβολος τόπος = Λέγεται περί τόπου, ένθα νομίζουσι ότι κατοικούσι Νεράϊδες, οίον Καλομοίρες, βρικόλακες

Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Ν. (1889)
Άγαν πιστεύουσιν ες τα στοιχειά, ότι δηλ. κατά την νύκτα οι δαίμονες μεταμορφούμενοι εις Νεράϊδες, εις αράπηδες, εις λαγωνικά, εις χοίρους, και εις παντοίους άλλας μορφάς και ενεδρεύοντες εν πηγάς, εν κουφώμασι δένδρων, εν αλωνίοις, εν απόπτου χώρους και αλλαχού εμφανίζονται και τρομοκρατούσιν ή και βλάπτουσι τας ανθρώπους ποικίλως λ.χ. τυφλώνουσι, ξηραίνουσι και καθιστώσι παράλυτα μέλη του ανθρώπου,...

Παπανδρέου, Γεώργιος (1917)
Μον'η των Αγίων Αναργύρων

Άγιοι Ανάργυροι, μοναστήρι νοτίως της προιστορικής πόλεως της Φλακωπής. Είναι μοναστήρι με αρκετά κελλιά. Σήμερον δεν λειτουργεί ως μοναστήρι. Συνεχόμενη είναι η Εκκλησία της Αγίας Σοφίας που είναι προστάτις του νησιού από τους σεισμούς. Στο νησί πάντοτε έχομεν μικροσεισμούς και μεγάλους που πολλές φορές έχουν καταστραφή πολλά χωριά του νησιού από σεισμούς. Τελευταία στο 1917 – 1918, το νησί την παραμονή...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)
Άγιοι Ανάργυροι. Είναι η γνωστή μονή του χωρίου Στρούνι εκείθεν της λίμνης λέγεται ότι αυτού ετάξη η Κυρά Φροσύνη της οποίας το πτώμα εξέβρασε η λίμνη.

Ρέκας, Β. Δ.
Άγιος Ιωάννης, εξωκκλήσι, στη θέσι Μύτακας κοντά στη θάλασσα σε απόστασι 200 μ. Αυτού, στο Μύτακα, μέσα στο δρόμο είναι μια σπηλιά που είναι τώρα η εκκλησία του Αγίου Ιωάννου, εορτάζει στις 26 Σεπτεμβρίου. Αυτού η σπηλιά έχει βάθος 15 μέτρα. Εκεί ο Γιάννης Μάλης ή Ντραμπάλης (έχει αποθάνει προ 20 – 30 χρόνια) είχε πάνω από 100 πρόβατα. Ήτονε μεγάλος βοσκός κ' έβοσκε τα πρόβατα η κόρη του. Μια βραδυά...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)
Άγιος Κήρυκος. Είχαν τ’ αλώνια οι παλιοί καταής. Βόδωσαν άλλοι να τα πάρ’ν απ’ τ’ αλώνια, άλλοι δε βόδωσαν (=ευόδωσαν); Όσοι πήγαν να δ’λέψουνε κείνη την ημέρα, έκαμε νεροποντή ο Θεός και πήρε τα σιτάρια απ’ τ’ αλώνια. Αγίου Κηρύκ’ σήμερα, κακό κηρύκ’ (15 Ιουλίου) κακό κηρύκ’= κακή ώρα. Παίρνει τα σιτάρια ‘πο μέσ’ από τ’ αμπάρια.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Άγιος Σώστης, εξωκκλήσι, στη θέσι Προβατάς, το νότιο μέρος της Μήλου. Ήταν βουλιαγμένη δηλ. Γκρεμισμένη από παλαιά η εκκλησία. Είναι τώρα 40 χρόνια που την ξαναχτίσαμε. Ένα παιδί που τον λένε Γιάννη, της Δεσποινιώς Μακρινού αυτό επήγαινε στον ύπνο και το εύρισκε ο Άγιος Σώστης για να πή του παππού dου, του Νικόλαου Νίνου, ή Περκάρη οτι : να πάμε να σάξωμε την εκκλησία, παππού γιατί μου το λέει ο Άγιος...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)
Άγιος Χαράλαμπος. Τον Άγιο Χαράλαμπο την εκκλησία τον κάμανε παλαιά που ήτανε η μεγάλη αρρώστεια η σπανιώλη (= η πανώλης) όξω από δω. Εκεί που στεκόντανε οι άνθρωποι τους έπιανε κοιλιά (=κόψιμο) κι αμέσως μένανε (= απέθαιναν). Από τότε που κάνανε την εκκλησία, μη κακό, δεν ξανάρθε η σπανιώλη. Στη μνήμη του γίνεται μεγάλη πανηγύρη. Όλη νύκτα γίνεται ολονυχτία και την άλλη μέρα βγαίνει η εικόνα με σημαίες...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
Άγιστρου- παραγιστρου ή Άξτου-παράξτου τη επέρα 31 Ιουλίου ανάπτην πυρόν αν τας οδούς εν τησ χωρίας, οι δε χωρικοί και νυν ξυναιξί 'ς τέκνους χαιρετούντες τω έλειση Αυγούστου πηδούν άνωθεν εκ φωναίκτες ταύτα εις ς' άλλας αφελείς εδχάς.

Αναγνώστου, Σ. (1902)
Άδης = ο κάτω κόσμος

Λάσκαρης, Ν. (1924)
Άδος = Άδης, ο τόπος της κολάσεως εν Φαρασίω.

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κείμενο

Στοιχειά (Α)ρπειούμαι = γίνομαι έκπληκτος από στοιχειό. Αυτός είναι σσαρ ρπαμένος = έκπληκτος εκ προσβολής στοιχειού. ﻿

Άβολος τόπος = Λέγεται περί τόπου, ένθα νομίζουσι ότι κατοικούσι Νεράϊδες, οίον Καλομοίρες, βρικόλακες ﻿

Άγιοι Ανάργυροι. Είναι η γνωστή μονή του χωρίου Στρούνι εκείθεν της λίμνης λέγεται ότι αυτού ετάξη η Κυρά Φροσύνη της οποίας το πτώμα εξέβρασε η λίμνη. ﻿

Άδης = ο κάτω κόσμος ﻿

Άδος = Άδης, ο τόπος της κολάσεως εν Φαρασίω. ﻿

Στοιχειά

(Α)ρπειούμαι = γίνομαι έκπληκτος από στοιχειό. Αυτός είναι σσαρ ρπαμένος = έκπληκτος εκ προσβολής στοιχειού.

Άβολος τόπος = Λέγεται περί τόπου, ένθα νομίζουσι ότι κατοικούσι Νεράϊδες, οίον Καλομοίρες, βρικόλακες

Άγιοι Ανάργυροι. Είναι η γνωστή μονή του χωρίου Στρούνι εκείθεν της λίμνης λέγεται ότι αυτού ετάξη η Κυρά Φροσύνη της οποίας το πτώμα εξέβρασε η λίμνη.

Άδης = ο κάτω κόσμος

Άδος = Άδης, ο τόπος της κολάσεως εν Φαρασίω.