Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κείμενο

Αποτελέσματα 6651-6670 από 6798

Αθάνατο νερό

Ύδωρ εκ του οποίου γευθείς τις καθίστατας αθάνατος. Κατά τας προλήψεις του λαού ο μέγας Αλέξανδρος εις τας περιηγήσεις του ακρών τοιούτον νερόν εφύλαττεν αυτό χωρίς όμως να πίη η δε αδελφή του εκ περιεργείας γεκθείσας εξ αυτού το έχυσεν έπεντα ιδαύσα ότι ήτο απλούν ύδωρ αλλ'αύτη μέν κατέστη αθάνατος περιολανωμένη εισέτι εντός του Ευξείνου πόντου, ιχθύς κατά το ήμισυ, εκείνος δε απέθανε μη έχων αυτό...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1928)
Οι βρυκόλακες

Ύπαρξιν νεράϊδων αγνοούν και ουδείς παραδέχεται ότι υπάρχουν τοιαύτες όπως εις άλλα χωριά. Ούτε και άλλα υπερφυσικά όντα παραδέχονται εκτός από τους ίσκιους και τους εφιάλτας για τους οποίους βλέπε αλλού.

Μπακάλης, Ιωάννης (1937)
Πως εχτίστηκεν η χώρα

Ύστερα που τες μύγες, που ‘ρταν στην Ρόδο κι’ εδάγκαναν τους ανθρώπους κι επέθαιναν έγινεν σεισμός μεγάλος ανήμερα τ’ Άη Δημητρίου. Από τον σεισμόν αυτόν εχάλασαν οι τρεις μεγάλες πολιτείες της Ρόδου και γι’ αυτό έχτισαν τη χώρα σε μέρος που δεν έπιασεν ο σεισμός». Όπως μπορεί ν’ αντιληφθή ο καθένας δεν είναι πια παράδοσις αυτή αλλά σωστή ιστορία γιατί πραγματικώς στο νησί μας έγινε μεγάλος σεισμός...

Βρόντης, Αναστάσιος (1930)
Ύστερ’ απού την καταστροφή του Καντανολέω (1) οι Βενετσάνοι εσφάξανε ούλους τσοι κατοίκους ‘ς τα Μεσκλά, δυο μόνο ‘σωθήκανε, απού ‘μπορέσανε να φύγουνε. Οι Βενετσάνοι τσοι καταδίωξαν και άμα οι δυο απού τα Μεσκλά (2) εφτάξανε ‘ς το φαράγγι, ‘ς τη Σαρακίνα, ο ένας εσκοτώθηκε με το τόξο, ο άλλος επήδηξε ΄ς το απέναντι μέρος του φαραγγιού κ’ εσώθηκε. Αυτός επαντρεύτηκε, κ’ ύστερα από καιρό εγύρισε πάλι...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1939)
Ύψωμα στου Μπεργάκη. Πέθανε ένας Μπεργάκης (ξένος) που κατοικούσε εκεί. Τον σκότωσαν. Κλέφτης ήτανε. Είχε βαφτίσει τη γιαγιά μου, κι εκείνη του πήγαινε πάντα ψωμί. Κλέφτης αυτός. Τους Τούρκους τους είχε μέσα στο σπίτι (η γιαγιά μου). (Χωροφύλακες) Τούρκους και στους κλέφτες εκρεμούσε το ψωμί από τα παράθυρα με τριχιά. (Μήπως ήταν Πύργος, Πυργάκι; Λέει: Όχι)

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)
Υπάρχει ακόμα η δοξασία για τα αερικά, στα οποία αποδίδονται διάφορα πρίσματα και πόνοι, όπως ο πονόδοντος, που ακολουθούνται από πρίσμα και για την θεραπεία του οποίου γίνεται το ανεμοπύρωμα. Μια γριά δηλ. βάζει ένα φτυάρι στη φωτιά να ρουχώση (να ζεσταθή υπερβολικά) κι ύστερα τον πλησιάζει στο μάγουλο του αρρώστου λέγοντας: Άνεμος το φέρν’ άνεμος το παίρν’ σ’ ερμίδικο τόπο και ξηρό να το πηγαίν’....

Μάνος, Κωνσταντίνος (1958)
Υπάρχει για τον Αυγέρινο ή Αφροδίτη ο εξής μύθος : “Μια βασιλιοπούλα έκαμε δυο παιδιά ένα αγόρι κι' ένα κορίτσι. Η μάννα απέθανε κι ο πατέρας επήρε άλλη γυναίκα αλλα τα εκακομεταχειριζότανε κι' έφυγαν από το σπίτι κι επήραν των ομματιώνε τους. Πρίν φύγουν επήγαν σε μιά μάγισσα και τους έδωκε κάτι μαγικά τριών λογιών. Η μητρυιά τα εκυνήγησε να τα πιάση, αυτά έρριξαν από πίσω τους ένα κτενάκι από τα...

Κασιμάτης, Ιωάννης Π. (1958)
Η μεθύστρα

Υπάρχει ένα μικρό πουλί εδώ που το λένε μεθύστρα.Κι αυτό γιατί η φωνή του 'μοιάζει σαν να λέει : ποιός,ποιός,ποιός πουλεί καλό κρασί ; ποιός,ποιός ποιός πουλεί καλό κρασί ;

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Έν ο άγιος Νεπίος

Υπάρχει ένα Πάφω μοσφιλιά θαυμάσια στολισμένη με πολύχρωμα ράκη, που οι εκ πυρετού και οι εκ ρευματισμών πάσχοντες προσδένουσι δια να απαλλαγώσιν της νόσου των. Τοιαύτη συνήθεια υφίστατο και δια μνήματα τούρκων εν Λευκοσία, δια τόπους αγιασμάτων και ναοί ως εν Φανερωμένη Λάρνακος. Εις το ορεινόν διαμέρισμα Λάρνακος γνωρίζομεν τρεις τριμιθικιές στολισμένες όπως η εν Πάφω μοσφιλιά. 1)Εις τον προς Βάλβαν...

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)
Υπάρχει ένα σπίτι του Ρηγέντε(1) κοντά στην Παναγιοπούλα (στα Κολωνάτικα ή Γερομόναχο) ακατοίκητο. Παλαιό πολυτελείας. Εντρεπότανε που ήτανε η γυναίκα του άσχημη και δεν άφησε το δρόμο να περάση από κει και τον ανέβασε από τα μαγαζιά, Αγ. Χαράλαμπο. [Ρηγέντε= ήτανε βουλευτής κι έκανε ό,τι ήθελε].

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1957)
Ο διάβολος και η θάλασσα

Υπάρχει ένας μύθος εδώ εις το Άγιον Όρος ότι, όταν ο διάβολος εταξίδευε πρώτην φοράν εις την θάλασσαν , την μίαν ημέραν κατελαμβάνετο υπό πολύ σφοδράς τρικυμίας και την άλλην υπό πολύ τερπνής γαλήνης και ότι, όταν επάτησε πάλιν το πόδι του εις την ξηράν, έπειτα από τρικυμιώδη ημέραν, εστράφη προς την θάλασσαν και την κατηράσθη έτσι: -κακούργα, να μη ευρεθή άνθρωπος να σε παραστήση εις τους άλλους,...

Φαλτάιτς, Κ. (1929)
Στης γριάς το διάσελο

Υπάρχει εδώ μια παράδοσις, όμοια με την πανελλήνιο περί απολιθώσεως γριάς. Μια γριά δήλ. Που έβοσκε τα πρόβατά της στο μέρος αυτό, επέρασε όλο το χειμώνα, φοβούμενη μήπως έλθη κακοκαιρία και μόλις επήγαινε να περάση ο Μάρτιος μήνας του οποίον πρό παντός εφοβόταν, επήγε σπίτι της κι εζαλώθη τα βαρέματα κι επήγαινε στα πρόβατά της για να μείνη εκεί οριστικά, με την ιδέα πως πέρασε πιά ο χειμώνας. Ενώ...

Σακελλαριάδης, Χαρίλαος (1930)
Έν ο Άγιος Νεπίος

Υπάρχει εν Πάφω μοσφιλιά θαυμάσια στολισμένη με πολύχρωμα ράκη, που οι εκ πυρετού και οι εκ ρευματισμών πάσχοντες προσδένουσι δια να απαλλαγώσιν της νόσου των. Τοιαύτη συνήθεια υφίστατο και δια μνήματι ως εν Φανερωμένη Λάρνακος. Εις το ορεινόν διαμέρισμα Λάρνακος γνωρίχομεν τρεις τριμιθκιές στολισμένες όπως η εν Πάφω μοσφιλιά. 1) Εις τον πρός Βάβλαν δρόμο εκ Λευκάρων κατά την τοποθεσίαν Σωτήρα ομώνυμον...

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)
Υπάρχει η αντίληψη ότι τα πρόβατα είναι ευλογημένα, ενώ τα κατσίκια καταραμένα, γιατί φανέρωσαν το Χριστό στους Εβραίους. «Τα πρόβατα τα ‘χ ευλογήσ’ ο Χριστός γι’ αυτό είναι πάντοτε μ’ έν’ αρνάκ’ στ’ν εικόνα. Στα κατσίκια όμως ήδωσε κάταρα. Έχουν το σχέδιο τ’ πειρασμού. Και στ’ δευτέρα παρουσία τα ‘ρίφια τ’ αφήν’ απόξω, ενώ παίρν’ τα πρόβατα». [σχέδιο= μορφή]

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Υπάρχει η δοξασία ότι με το αγίασμα των Φώτων διώχνονται οι καλλικάντζαροι και ότι εκείνη την ημέρα λένε οι κωλιτσαρδοί μεταξύ τους : ''Φεύγετε να φύγωμκε κι οι παππάδες ήρθανε με τις αγιαστήρες τους και με τις βρεχτούρες τους.''

Κασιμάτης, Ιωάννης Π. (1959)
Άγιος Φανούριος

Υπάρχει η εξής δοξασία ως προς την μητέρα του Αγίου Φανουρίου. Ο Αγιός Φανούριος είχε μητέρα η οποία έζη βίον αμαρτωλόν. Ο Άγιος έφυγε μακριά αυτής, εις την έρημον, από χωρίον εις χωρίον και από πόλιν εις πόλιν και προσηύχετο δια την σωτηρίαν, της αμαρτωλής ψυχής της μητρός του. Μια ημέραν περιεπλανάτο και συναντά κάποιον, όστις του λέγει : - “Φανούριε, τι κάθεσαι εδώ; Η μητέρα σου σήμερα πέθανε”....

Σωτηροπούλου, Αθηνά Β. (1962)
Γιατί βάφουν τ' αυγά κόκκινα

Υπάρχει η εξής παράδοση: «Όταν ανεστήθη ο Χριστός μία γυναίκα από τα Ιεροσόλυμα συνήντησε εις το δρόμο μίαν άλλη γυναίκα και της είπε ότι ανεστήθη ο Χριστός. Αυτή δεν το επίστεψε και είπε: «Εάν είναι αλήθεια πως ανεστήθη ο Χριστός να γίνουν τ’ αυγά που κρατώ στο καλάθι κόκκινα». Και αμέσως έγιναν κόκκινα και τότε άρχισαν ν’ ασπάζονται η μία την άλλη».

Κασιμάτης, Ιωάννης Π. (1958)
Άγ. Γεώργιος άνω Κυρήνειας

Υπάρχει η παράδοσις ότι ευρίσκει εις τας νεανίδας τον κατάλληλον σύντροφον. Δια τούτο και ιδιαιτέρως προσεύχονται εις τον Άγιο δια προσευχήν και λειτουργίαν

Κοκολιού, Λ. (1961)
Περί της καταγωγής των κατοίκων

Υπάρχει η παράδοσις ότι οι κάτοικοι του Λουτρακίου και του Αγίου Αθανασίου ήρθαν κ’ εγκαταστάθηκαν εδώ από άλλο μέρος από κάτω (=δηλ. από την νοτίαν Ελλάδα), άλλοι λένε από την Πελοπόννησο. Ήρθαν σαν εξόριστοι από τους Τούρκους. Εχώρισαν στη Σκύδρα, κάτω από την Έδεσσα. Ήσαν δυο αδέρφια και εκεί διεφώνησαν. Ο ένας έλεγε να πάμε προς βορράν, ο άλλος προς τα βορειοδυτικά. Τελευταία εχώρισαν και ο ένας...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Υπάρχει ή πρόληψεις ότι οι καλοί χριστιανοί λυώνουν μετά θάνατον, οι δε κακόν μένουν άλυτοι και παράλυτοι

Άγνωστος συλλογέας (1892)

Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κείμενο

Υπάρχει ή πρόληψεις ότι οι καλοί χριστιανοί λυώνουν μετά θάνατον, οι δε κακόν μένουν άλυτοι και παράλυτοι ﻿

Υπάρχει ή πρόληψεις ότι οι καλοί χριστιανοί λυώνουν μετά θάνατον, οι δε κακόν μένουν άλυτοι και παράλυτοι