Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Κείμενο

Β', Ου Γιαννάκ'ς είν έν αστέρ ούπ φαίνιτι κεί π φαίνιτι του χ'μώνα η Μάρου, αλλά δεν έχ' τ' λαμπράδα όπ' έχ' η Μάρου. Κατά τον Γεώργιον Τσαμαδιάν ποιμενόπαιδα αγράμματον, διατρίβοντα κατά το πλείστον εις τα Βαρδούσια της Αιτωλίας. Προφσνώε η Μάρω είνε Έσπερος, ο δε Γιαννάκης είνε ο Εωσφόρος, κατ' αμφότερας λοίπον τας περιπτώσεις η Αφροδίτη κατά την δημώση λαϊκην αστρονομίαν.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)

Β.Δ. (του Καλεντζίου) είναι η τοποθεσία Ντούσ’κος, ο. Μεταξύ Ντούσκο και Σφραγίδος υπάρχει βαθειά χαράδρα λεγομένη Βρύσ’. Ο χείμαρος λέγεται Ράδοστα, η. Το μέρος είναι δυσπρόσιτο. Κατά την παράδοσιν εδώ βγαίνουν ησκιώματα και γι αυτό αποφεύγουν να πλησιάζουν τα μέρη αυτά. Εδώ στο Καλέντζι κάποτε ένας τρελλός πήγαινε στη χάσ’ του φεγγαριού στα μέρη αυτά και μιλούσε με τα ησκιώματα. Σήμερα τα παιδιά...

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1961)

Τι να μη μαρτυρήσης

Βάρβαρο ατσίμπιγο, σπαραγγιά μονόκλωνη και κείνο το χορτάρι, που γίνεται στο ζωριό του μύλου, και κείνο που έχει η γυναίκα η γκαστρωμένη αποκάτω από το νύχι της το μεγάλο του ποδαριού της, να μην το μαρτυρήσης.» Έτσι είχαν πει μια φορά οι άλλοι διαμόνοι στον αρχηγό τους, που πιάστηκε σε δόκανο αγριοκερασίσιο, που είχε στήσει ένας τσοπάνος από τα Άγραφα. Αυτός έστησε το δόκανο να πιάση το δαίμονα,...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)

Βαβαλής= προ μη τωρινόνα, ομοίως λέγεται και Βάβωεις το νησί των Ιωαννίνων παρά τον Παντελεήμονα υπάρχει σπήλαιον αντηχούν όπερ αποκαλούσι Βαβώ.

Ρέκας, Β. Δ.

Παραδόσεις και θρύλοι για την Σφίγγα

ΒΑΓΙΑ,Βοιωτίας- Αι παραδόσεις και οι θρύλοι που διατηρούνται στο χωριό αυτό και στα γειτονικά χωριά γύρω από τον μύθο της Σφιγγός θα έπρεπε να συγκεντρωθούν και να αποτελέσουν το αντικείμενον μιας ιδιαιτέρας μελέτης. Μιας ιστορικομυθολογικής μονογραφίας. Άλλως τε δεν συμβαίνει, δεν παρατηρείται το φαινόμενον αυτό μόνον εδώ. Εις όλην την Ελλάδα διατηρούνται και ζούν παλαιότατοι θρύλοι, που συνδέονται...

Φαλτάιτς, Κ. (1937)

Γγ Άραχτα τσ' θάλασσας

Βαθειά ήτανε χωμένη μέσα στον πάτο της θάλασσας η τρομερή αράχτα. Η αράχτα που έκανε τόσες μανάδες να κλάψουνε, τόσες νηές να χάσουν τους καλούς των, τόσα παιδάκια να μένουνε βουτηγμένα στα μαύρα. Σαν ήτανε μπουνάτσα, μόλις φαινότανε, ίσαμε το κεφάλι ανθρώπου που κολυμπά. Μα όταν έπιανε φουρτούνα εθέριεβε, μεγάλωνε. Και τα καυμένα τα καίκια ανύποπτα πέφτανε απάνω της. Γιατί, κατά πώς λέγανε οι παληοί,...

Άγνωστος συλλογέας (1929)

Άγιος Βησσαρίων

Βαθυσάνικος Άγιος! Έλεγαν οι Σπαρτοχωρίτες για τον Άγιο Βησσαρίωνα, αλλά εκείνη που το 'πέ (η Αρέθαινα) επέθανε το ίδιο βράδυ

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Βακούφικο λέγεται τώρα το μέρος, που άλλοτε ανήκε στην εκκλησία. Εκεί όσοι χριστιανοί επήγαιναν, δεν τους έσφαζαν οι Τούρκοι. Μετά όμως πολλοί έκτισαν σπίτια και παρέμειναν εκεί, αλλά έπαθαν αγιάτρευτες αρρώστειες. Άλλος εκουτσάθηκε, άλλος ετυφλώθηκε και οι πιο πολλοί εκουφάθησαν.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)

Βαραχνάς, ο= εφιάλτης.

Χαβιαράς, Δημοσθένης (1910)

Βαραχτάς (το) εφιάλτης.

Άγνωστος συλλογέας (1927)

Βαραχτάς (το)= εφιάλτης. Ο Β. Κατά την εγχώριον παράδοσιν είναι πνεύμα κακοποιόν, έχον χείρα μαλακή ως ο βάμβαξ, δι ης κλείει το στόμα του κοιμωμένου, δια να απαλλαγή δε ο κοιμώμενος από του Βαραχτάν πρέπει να δακάση την χείρα του, ευτυχής δε ώστις δυνηθή να αρπάξη το κάλυμμα της κεφαλής του Βαραχτά, όπερ είναι Κάλλινον (κετσές), αλλ' είναι πολύτιμον και όταν το αρπάξη της ποτέ πλέον δεν υποφέρει...

Τουργούτης, Αλ. (1892)

Βαραχτάς. Ενιαχού της Καππαδοκίας ο εφιάλτης, ο αλλαχού λεγόμενος Κατσόρα και Θαφέρα.

Καρολίδης, Π. Κ. (1885)

Βαρβάλακκας-βρυκόλαξ.

Χαβιαράς, Δημοσθένης (1910)

Βαρβάλακχας (ο). Παρεφθαρμένος τύπος του βρικόλακας. Κοινόν. Σκωπτ. Αποδίδεται εις τον μεγαλόσωμον, μαυροπρόσωπον, με άσχημην εμφάνισιν και υπερβολικά κοκότροπον, που τρόπον τινά εμφανίζεται σαν βρικόλακας. Συνήθως επισυνάπτεται και το της Νανούς: ‘’Ο Βαρβαλακχας της Νανού’’. Σκώπτεται δε έτσι, γιατί από των παλαιοτάτων χρόνων θρυλείται, ότι εις την εν Σύμη τοποθεσίαν ‘’Νανού’’ υπήρχε φοβερός και...

Καρανικόλας, Σωττήριος Α. (1958)

Βαρβάλακχας(ο) = βρυκόλακκας(Σύμη). Βουρβούλακκας(ο) = βρυκόλακκας (Σμύρνη, Καράμπουρνα), Βορβάλακκας. Βόλακκας = βρυκόλακκας (Λειβήσιον)

Εαρινός, Γεώργιος (1928)

Βαρειοήσκιωτος: έχει βαρυά ίσκιο : δεν τον ζυγώνεις εύκολα.

Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920)

Βαριχνάς (Α.Κ.) ο Βραχνάς (Δ.Κ.) εφιάλτης.

Κονδυλάκης, Ιωάννης Δ.

Βαρύς ο εφθάλτης της καθ' ύπον : Βαρύς τον επάτησεν.

Διαμαντάρας, Αχιλλέας

βαρυχνάς κια βραχνάς= εφιάλτης

Ξανθουδίδης, Στέφανος Α. (1919)

Βαρυχνάς= “Εφιάλτης”.

Μανασσείδης, Συμεών Α. (1886)