Ώπλιο,τα’-πληθ.ώπλια τα ,γερανοί,τα γνωστά διαβατικά όρνεα.Περί τούτων υπάρχει η εξής λαική προσφώνησις όταν περνούν υψηλά <ώπλια μου!καλώπλια μου!Πάρετε τους πόνους και τους αναστενασμούς μου στην έρημο απού θα πάτε,χαιρετάτε μου τον γέρο και τη γρά και το χρουσό χελιονάκι..>Πιστεύουν ότι εις την έρημον που πηγαίνουν τα ώπλια ευρίσκονται μόνον ένας γέρος,μια γριά και ένα χελιδονάκι,και τα ώπλια ευρίσκονται μόνον ένας γέρος,μια γριά και ένα χελιδονάκι,και τα ώπλια τρέφονται όλον τον χειμώνα από ΄΄ένα δένδρο που από βραδύς το τρώνε και το πρωί πάλι βλαστίζει.Κατα ανακοίνωσιν Κου Γεωργ. Φρ.Οικονομίδου εξ Όθους.Η λ.ώπλια πιθανώς από την κλητ. <ώ πουλιά!ω πουλλιά!>και εκπεσόντος του-ου-λόγω του ισχυρού τονισμού εις το ώ(ώπλια)και κατόπιν επανελήφθη το άρθρον τα : τα ώπλια.