Search

Now showing items 21-30 of 3168

Όταν ο Θεός αποφάσισε να φτιάση τοις ανθρώποις, έφτιασε πρώτα μίσα και έβαλε σε κάθε μισό από μισό μυαλό, από ένα μάτι, ένα αυτί, μισή μύτη, μισό στόμα, μισό λαιμό, ένα χέρι, ένα βυζί, μισή κοιλιά και ένα πόδι. Ύστερα επήρε μια λουρίδα από δέρμα για κλωνά, την επέρασε σε μια βελόνα κατάλληλη και αρχίνησε να ράβη και να συντακργιάζη τα δυο μισά και έφτιασε έναν ακέργιον άνθρωπο, αρχίζοντας από τη νουρίτσα και όπου επέρσενε η κλωνά, αφού επέρασε κάτου από την κοιλιά, την άφηνε και έτσι εγεινήκανε οι άντρες και όταν δεν έφτανε, το άφηνε άρραφτο στην κάτου μεργιά και έτσι εγεινήκανε η γυναίκες. Ο διάβολος, για να μολύνη του θεού το έργον, έφτιασε έναν καθρέφτη και επήγε πρώτα στον πρώτον άντρα, τον Αδάμ να ειπούμε και του είπε: <Τήραξε μέσα στον καθρέφτη για να ιδής τι ώμορφος που είσαι και σύ είσαι ο μεγαλέιτερος εδώ στον κόσμο κ’έτσι τον έκαμε περήφανο και να νομίζη ότι γι αυτόν έγειναν όλα τα πράγματα επί της γής, τα ζώα, τα φυτά, οι καρποί κτλ. Ύστερα επήγε και στη γυναίκα, την Εύα να ειπούμε και της έδειξε τα μούτρα της στον καθρέφτη και της εσήκωσε τα μυαλά και της είπε πως αυτή είναι η θεούσα της γής και ότι αυτή εξουσιάζει τα πάντα και τον άντρα ακόμη και θαν τον σούρνη από τη μύτη! Τότες ο Θεός βλέποντας τον άνθρωπο ναν το πάρη απάνου του και ναν του λέη <Τ’ είσαι- τα’είμαι;>έφτιασε τα άγρια θηρία, τα φείδια, τους σκορπιούς, τους κορέους, τα κουνούπια κτλ. Και του έκοψε το βήχα του αντρός και τον έβαλε να παλεύη με όλα αυτά και να ιδή τη μηδαμινότητά του! Της δε γυναίκας της είπε να κάνη εννκά μήνους να γεννήση το παιδί και δυο χρόνια ναν το αναστήση ενώ τα άλλα ζώα και γληγορώτερα γεννάνε και τα παιδιά τους στέκονται αμέσως στα πόδια τους και περπατάνε και σε λίγο τρώνε μοναχά τους.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Και γαλάτη και μαλλάτη και τ' αρνί της θηλυκό

Νίτσος, Νικόλαος (1926)

Ερμηνεία: Ως υποκείμενον εννοείται η προβατίνα, η αμνάς...
Επί υπερβολικών απαιτήσεων δυσαναλόγων προς τα προσφερόμενα και αντίστοιχα ανταλλάγματα...

Ο Θεός είχε διο γυναίκες, τη μια βλογητικιά λαι την άλλη καπινιαστή. Κ’ οι Χριστιανοί είναι υπό τη βλογητικιά και οι Τούρκοι από την καπινιαστή. Και μιαν ημέρα η χάριν dου ΄πηθελε κρασί (γιάνdα κοινωνού οι αθρώποι;)Και πάει ο Τούρκος εκ αποσφωνιάζει βότσινα και του τα πάει και τον εκτήστηκε πρώτα. Και ύστερις πάει ο Χριστιανός και φυτεύει αμπέλι και κάνει κρασί και του πάει και λέει dου: Άχι, και γιάνdα να μην έρθης πρωτύτερα να σου πρωτοευκηστώ; Μα δεν κουράζει να δουεύγης τη γή με το σκαπέτι σου να ζιής εκ ο Τούρκος με το σπαθί dου. Και για τουτονά, παιδί μου, εδέρνανε οι Τούρκοι τσι Χριστιανούς μα εδά εγυρίσανε, δόξασει ο θεός, άλλος καιρός (μετά την κάθοδον του πρίγκιπος Γεωργίου)

Κουμουλές, Λ. (1924)

Τότε που κυνήγαγαν οι Οβραίοι το Χριστό για να τον σταυρώσουν επήγε στο κριθάρι για να κρυφτή και το κριθάρι του είπε: Κρύψοι, αλλά είμαι χαμηλό και θα σε ιδούν. Και τότε ο Χριστός του είπε: βλογημένο να είσαι και να μη φωτρώνης όθι κι όθι. Ύστερα πήγε στο σιτάρι και ζήτησε να κρυφτή: Κρύψου, είπε, αλλά είμαι χαμηλό και θα σε ιδούνε. – Ευλογημένο να είσαι, του είπε και να μη φωτρώνης όθι όθι. Ύστερα πήγε στη σίκαλη και της είπε: να κρυφτώ στον ίσκιο σου! Και του είπε: - Είμαι ψηλή και πέφτει ο ανθός μου, άμα κρυφτής μέσα. Και της είπε: - Καταραμένη να είσαι και στην πέτρα να φυτρώνης.

Ραμαντάνης, Νικόλαος (1927)

Όταν ηθέλησε ο θεός να μην ήναι μόνος ο Αδάμ, τον εκοίμησε και του έκοψε μια μπριζόλα για να φτιάση την Εύα και την άφησε απάτου στο τραπέζι του Παραδείσου για να νιφτή πρώτα και να ήναι και η Εύα παστρικιά. Η γάτα του Παραδείσου επήδησε στο τραπέζι και άρπαξε τη μπριζόλα και ετρούπωσε στο φράχτη. Ο θεός επρόφτασε και την άρπαξε απ'τη νουρά και τράβα-τράβα να πάρη τη μπριζόλα απ'τη γάτα, εκόπηκε η νουρά της και έμεινε στα χέργια του θεού.΄Τότες ο θεός της εφύσηξε πνοήν ζωής και έγεινε η γυναίκα και για τούτο η γυναίκα ούλο ένα γκρινιάζει, 'σάν γάτα.

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Ο χωριάτης βάνει το σκοινί μονό και δέ σώνει και βάνει το και διπλό και περισέβγει

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1928)

Μια φορά ο θεός αποφάσισε να καταιβή στη γή για να ιδή τι γίνεται εδώ κάτου. Και κατά πρώτον επήγε στην Αγγλία και είδε ότι ενώ αλλοιώτικα τους Εγγλέζους, τους ηύρε αλλοιώτικους. Τους ηύρε να μη δουλεύουνε με τα χέργια τους και να περπατούνε με τα πόδια τους αλλά με μηχαναίς και να πηγαίνουν στης δουλειαίς τους με καρότσας και σιδεροδρόμους και δεν είδε πουθενά σαμαράδες. Ύστερα επήγε στη Γερμανία και στις άλλαις χώραις και απο 'κεί έφυγε δυσαρεστημένος, γιατί εκυρίεψε ουλούθε ο Σατανάς και τους έβαλε φύγουνε απ'του θεού τη στράτα και τους εκαταράστηκε να τρώγουνται μεταξύ τους. Στο τέλος επήγε και την Αρβανιτιά και τους ηύρε όπως τους πρωτόφτιασε, χωρίς μηχαναίς και μπιχλιμπίδια και ευχαριστήθηκε και τους ευλόγησε και τους είπε να μένουν όπως είναι κ'εκείνοι τον ακούσανε!

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1926)

Αν βρέξη ο Μάρτις δκυό νερά και Απρίλλης άλλον έναν και ακύμ αδ δόξη και του Μά και μυλλοψιχαδίση αξίζει και ταμάξιν του και τον αμαξηλάτην

Κληρίδης, Νέαρχος (1924)

Μυλλοψιχαδίση= Ρίψη ψεκάδας

Τον φαντάζονται ένα κοντό ανθρωπάκι με κόκκινο φεσάκι, που όποιος μπορέσει και του πάρη το φεσάκι, χαρά στη μοίρα του, θα γίνη πλούσιος. Πάει και κάθεται πάνω στα στήθη τους και τους πιέζει και δεν μπορούνε να ξυπνήσουν. “Ο Βαρυνυπνάς, βρε παιδιά, κοίτουνταν απόψ' απάνω μου και πολέμου να ξυπνήσου και δεν εμπόρου.”

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1928)

Δίς και παίρτς και τ' ύστερ' νόν κρούς και παίρτς

Παπαδόπουλος, Άνθιμος Α. (1929)

Δίνεις και παίρνεις και ύστερα χτυπάς και παίρνεις. Σαντ. Επί των πωλούντων επί πιστώσει...

«
1
2
3
4
5
6
. . .
317
»