Search

Now showing items 101-110 of 28370

Όμοιος τον όμοιον ααπά τσ' η κοπρά τα λάχανα

Ευαγγελίδης, Τρύφων Ε.; Μιχαηλίδης – Νουάρος, Μιχαήλ Γ. (1935)

Παρεμφερής: Όμοιος ομοιώ αει πελάζει...

Όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά τα λάχανα

Κορακίτης, Δ. (1920)

Όμοιος ομοιώ αει πελάζει...

Όμοιος στον όμοιο, κουπριά στα λάχανα

Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1956)

Όμοιος ομοιώ αει πελάζει...
Ταιριαγμένα είναι...

Όπου δεν μπαίνει ο ήλιος μπαίνει ο γιατρός

Σωτηροπούλου, Αθηνά Β. (1952)

Πότε πρόκοψες καημένη, το Σαββάτο που σημαίνει

Σωτηροπούλου, Αθηνά Β. (1962)

Όμοιος τον όμοιον αγαπά κι όμοιος τον όμοιον θέλει, γέροντας με το γέροντα κοπέλλι με κοπέλλι

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1908)

Όμοιος ομοιώ αει πελάζει...

1749, Ιουλίου 8 της Αγίας Κυριακής, ήρθαν να μας πάρουν σκλάβους και εφύλαξαν όλην την ημέραν και την παραμονή του Αγίου Ηλίου μας πήραν τα πιδιά σκλάβους. Κυριακή ημέρα τα πήρανε, την τσούπα του Ψαρού και το αδέλφ’ της και τον Καραβιά και την τετράδη ο Θεός τα ξεσκλάβωσε. Και ο Μπραχός τα επήρε, και το πιάσανε στις Γούρνες και τα πήραν και τα πήγαν εις την Προστοβά (χωριό 2 ώρας μακραί του Κεφαλοβρύσου) από πάνω και τη νύκτα περπατούσανε και την ημέρα τας βάνανε στον ήλιο. Και τρείς ημέρας έκαναν χωρίς ψωμί. Και οι Αρβανίτες και τα πιδιά όσο όπου μπαηλίσανε από την πείνα και τότες εκινήσανε και επήγανε δια ψωμί και αφήκανε τον ένανε και τα εφύλαγε. Και ο μέγας Πρόδρομος εθαυματούργησε και τον αποκοίμησε τον Αρβανίτη. Και την τσούπα την είχαν δεμένη και τα πιδιά τα είχανε μέσα σ’ ένα μαντρί. Θαύματούργησε κι φύγανε , ήρθανε κι οι άλλη συντροφιά από το ψωμί και δεν τον ηύρανε. Και πηγαίνουν και τον βρίσκουνε μέσ’ την Προστόβα, όπου έψαχνε τα σπίτια και χλίβεται και ρίξανε και τον λαβώνουν

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)

Τα μεσάνυκτα κι’ ακόμη και το μεσημέρι ο αράπης βγαίνει και βόσκει τα λεφτά του εκεί που κρατάει και όποιος ρίξη σκουτί και πλακώση τίποτα κάθεται. Μια φορά λοιπόν μια γυναίκα μάζευε φύλλα και άκουσε σφουρίγματα και είδε από κάτου από την μουργιά να κυλάνε κάτι στρογκυλά γυαλιστερά.Ρίχνει λοιπόν τον σάκκο της και πλάκωσε ένα από δαύτα,κατέβηκε και το πήρε και χάρηκε η άμοιρη αλλά άξαφνα βλέπει έναν αράπη και της λέει : -γιατί μου ‘πιασες το πρόβατο και της έδωκε έναν κατακέφαλο και από τότες έμεινε μουγκή. Πήγε στο σπίτι της και έπεσα του μάκρου και του πλάτου. Φέρανε λοιπόν τον παπά και την διάβαζε τρείς ημέρες και ετσι έγινε καλά και μίλησε.

Ζαλούμης, Γ. (1914)

Ένας ήταν παντριμένος και έβγαινε κάθε βράδυ και πήγαινε στην γυναίκα του. Την έκαμε έγκυο. Της έφερνε ξύλα. Έπερνε αυτή και τα βόδια το βράδυ και πήγαιναν και έκοβαν ξύλα απο το δάσος. Εγέννησε και έκαμε βρικολακούλια. Μαζεύτηκαν ούλοι το Σάββατο και έβρασαν ένα καζάνι νερό και πήαγν και το ζιμάτισαν.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)

Μνια φορά ‘τονε τρείς αδερφοί τι’ήταν ο γείς κουζουλός κ’είχανε τρία βούγια. Και μνιά νημέρα είπεν ο κουζουλός. –Αντέστε να μοιράσωμε να λιαλιούμε τα βούγια κι όποιο βούι ‘μπή ‘ς του πασανού το σπίτι ντου να το πάρη. Και ελιαλιούσανε τα βούγια κ’επήγαινε ‘ς του κουζουλού το σπίτι μνιά ‘ναελιά κ’εμπήκε. Και πάει να καθίξει κ’ήτρωγενε ψωμί, κ’ενεχάρασε γκ’η για ελιά κι αυτός εθάργειε πως τον επεργέλανε και του λέει. –Ακόμη δε σε ‘βαλα στο σπίτι μου κι αποδά δα με περ’γελάς ; Κι απόκειας πιάνει και τηνέ σφάζει, κ’επήγε να τηνέ πουλήση. Και ‘ς τη στράτα του ‘παντήξαν’απλατάνοι, κ’ένας ψηλός στη μέση. Και ‘ς τη στράτα του ‘παντήξαν απλατάνοι, κ’ένας ψηλός στη μέση. Και απάνω καθούντανιε κοράκοι κ’εφωνιάζανε. –Κρά, κρά ! Κι απόκειας τοζέ λέει. – Κριάς θέλετε, έ; Και πιάνει και τος τηνέ ξεφορτώνει και την αφ/νει κειά χάμαι. Κ’εκατεβήκαν όλοι οι κοράκοι κ’ετρώγανε. Και ‘ζε κάμποσες ημέρες και τοζέ γύρευγε τσυ παράδες, και δεν του τσυ ‘δώκανε και μισεύγει. Και ‘δε κάμποσες ημέρες πάλι πάει και δεν του τσυ δώκανε, και κόβγει το μεγαλύτερο ναπλάτανο, και πέφτουνε κάτω οι κοράκοι. Και στη ρίζα του πλατάνου βρίσκει να γκουρούπι λίρες και μετρά και παίρνει όσο κάν’ η γιαελιά ντου και τα’άλλες αφίνει εκειά. Και στη στράτα του παντήχνει ένας τσαούσης και του ΄πενε. –Που ήσουνε, μωρέ, παδαπέρα κουζούλακα; Λέγει. –Στω γκοράκω πήγα και εγύρευγα τσυ παράδες τσ’αλιάς μου, και πήγα προθές και δε μου τσυ δώκανε κ’εδώ πήγα και δε μου τσύ δίδανε κ’ήκοψα το μεγαλύτερο ναπλάτανο κ’ηύρηκα ‘να γκουρούπι λίρες κ’εμέτρησα κ’ήπηρα όσο κάν’ η για ελιά μου και τσ’άλλες ήφηκα ‘κειά. Ύστερα πιάνει μια Χαράκα και τηνέ παίξει του τσαούση και τονέ σκοτώνει. Κι απόκειας πάει και τονέ ρίχνει ‘ς ένα μπηγάιδι μέσα, κι απόκειας πάει ‘ς το χωργιό και το λέγει τ’αδερφού ντου. Του το λέει και πάει και βγαίνει τον τσαούση και τονε χώνει. Και πίανει ‘να γκριγιό και του βγάνει τη μπροβγιά ντου κι απόκειας τονέ κάνει τέσσερα κομμάτια και τονε ρίχνει ‘κειά μέσα ‘ς το πηγάιδι που ‘ταν ο τσαούσης. Κι απόκειας πάει και παίρνει και το κουρούπι τσυ λίρες όλες. Κι ο κουζουλός εγύριζε και το λεγε πως εσκότωσε τον τσαούση. Μνιά νημέρα πήγαν όλοι κ’εξανοίξανε και είδανε το γκριγιό τέσσερα κομμάτια και του ‘λέγανε. –Εσάς ο τσαούσης κέρατά ‘χενε ; Κι απόκειας πήραν όλοι κ’επήγαν ‘ς τα σπίτια τους.