Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-10 από 28982

Σ το νυν και αεί

Σιγάλας, Α. (1924)

Είναι εις το νυν και αεί

Μανασσείδης, Συμεών Α. (1906)

Εν τω τελειούσθαι

Στο νυν και αεί

Λουλουδόπουλος, Μιλτιάδης Α. (1903)

Ερμηνεία: Επί του γιγνομένου ακαίρως

Ήρθαμε στου νυν κι αεί

Άγνωστος συλλογέας (1903)

Να δαρθούμε

Γηράσκω αεί διδασκόμενος

Μπίμπελας, Παναγιώτης Α. (1956)

Άει στο σπίτι σου πορέψου και στη γειτονιά πομπέψου

Πουλίτση, Δήμητρα (1940)

Άει στη γειτονιά πομπέψου κι' έλα σπίτι σου πορέψου

Τσάκωνα, Μαγδαληνή Κ. (1944)

Γυρεύεις βελόνι, δε σου δίνει, γυρίζεις και βρίσκεις στο σπίτι σου...

Μια φορά ένας Χιώτης καυχότανε πως γνώρισε φαρσί τα αρχαία ελληνικά. Μια μέρα, ο καντυλανάπτης μαζί με τον αριστερό ψάλτη της εκκλησίας, για να περάσει η ώρα ως ότου να χτυπήσει η καμπάνα του εσπερινού.. ξηγούσανε τροπάρια! Και στην αρχή μεν, οπωσδήποτε τα καταφέρναμε. Αντιστάσεως μη ούσης δηλ. βγάζανε κάποιο νόημα. Όταν όμως φτάσανε στις Καταβασίες των Χριστουγέννων που είνε εις στίχους Ιαμβικούς και διαβάσανε τον στίχον <Νύν ποτυιάται της παλιγγενεσίας>εκεί πλέον δεν μπορέσανε να προχωρήσουν. Τα μπερδέψανε, ζαλισθήκανε, σκοτισθήκανε και νόημα μηδέν. –Αμ, καυμένε, είπε τότε ο ψάλτης : Τι καθόμαστε και σκοτιζόματσε; Να πάμε στον δάσκαλο να μας τα εξηγήσει. Δάσκαλος δε, θα το εννοήσατε βέβαια, ήταν ο δεινός ελληνιστής, ο χιώτης που γνώριζε τα ελληνικά φαρσί. Φτάσανε στο γραφείο του. –Δάσκαλε, το και το. – Ευχαρίστως, παιδιά μου εις ποιον κείμενον έχετε απορίαν; Έχετε υπόψη σας κανένα αρχαίον συγγραφέα, ή –Δάσκαλε, τον διακόψανε, θέλουμε να μας εξηγήσεις τι θα πεί το : <Νύν ποτνιάται ης παλιγγενεσίας> -Αυτό μόνον; Λοιπόν παιδιά μου, το <νύν> είνε πάντα νύν! –Και το <ποτνιάται> τι θα πεί; -Και το <ποτνιάται> παιδιά μου είναι και αυτό κάτιν τις. –Καλά. Άμ το < της παλιγγενεσίας> πως το εξηγείς; <Μωρέ διαβόντρον κουλούκια, είπεν έξω φρενών ο δάσκαλος, εγώ θα σας τα εξηγήσω όλα. Και τους έδιωξε. Και έτσι έγινε η μετάφραση του <Νυν ποτνιάται της παλιγγενεσίας> από το αρχαίον κείμενο στη δημοτική μας γλώσσα.

Άγνωστος συλλογέας (1929)

Πρό τινων ετών μία διάδοσις, ότι στο ορεινό χωριό της Ναυπακτίας-τη ΜΙΚΡΗ ΠΑΛΟΥΚΟΒΑ-νύν ΛΕΥΚΑ- παρουσιάζεται κατά τας σκοτεινάς νύκτας εις τα γιδοπρόβατα, ένα παράξενο ξωτικό, ένας τράγος με ανθρωπίνην μορφήν, ο οποίος προκαλέι τον πανικόν και τον θάνατον των ανωτέρω ζώων, ανεστάτωσε και κατετάραξε τον κόσμον των ποιμένων.

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)

Εν συνομιλία ποτέ μετ’ αγρότου Αντιπαξίου έμαθον παρ’ αυτού ότι η νήσος (Αντίπαξος) εκλήθη Αλιμπάξοι, διότι, πριν έλθωσιν οι νυν εκεί οικούντες Σουλιώται και Αλβανοί ήτο πλήρης του φυτού αλιπίτσα (είδος φιλοκαλλιάς)

Δένδιας, Μιχαήλ, Α. (1917)

«
1
2
3
4
. . .
2899
»