Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-10 από 3652

Η ίδια η μαμή, η Μπάμπα Βαγγελίτσα, μας είπε η ίδια πως είδε για το παιδί, άμα το γέννησε, πως ήρθαν οι Μοίρες στις τρεις βραδυές μετά τη γέννα. Ήσαν τρεις Μοίρες. Τότες οι λεχώνες δε σφαλούσαν την πόρτα καλά την νύχτα την αφήνανε λίγο ανοιχτή. Στον ύπνο της είδε πως άνοιξε η πόρτα τρεις φορές. Κάθε φορά έμπαινε από μία μία γυναίκα (Μοίρα). Αυτές έκατσαν κοντά στο σπίτι και είπαν μεταξύ τους. Λέει η μια. Άει (=έλα) να της το πάρωμε το παιδί». Η άλλη είπε «Ας το αφήσωμε να χαρή λίγο η μάννα». Η τελευταία λέγει «ας χαρή δεκαπέντε χρόνια». Εμπήκε στα δεκαπέντε χρόνια κι απέθανε το παιδί.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Ώσπου ζει, λέει, κανείς μαθαίνει

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)

Όμοιο προς το: Γηράσκω αει διδασκόμενος...

Πότε πρόκοψες καημένη, το Σαββάτο που σημαίνει

Σωτηροπούλου, Αθηνά Β. (1962)

Ένας ήταν παντριμένος και έβγαινε κάθε βράδυ και πήγαινε στην γυναίκα του. Την έκαμε έγκυο. Της έφερνε ξύλα. Έπερνε αυτή και τα βόδια το βράδυ και πήγαιναν και έκοβαν ξύλα απο το δάσος. Εγέννησε και έκαμε βρικολακούλια. Μαζεύτηκαν ούλοι το Σάββατο και έβρασαν ένα καζάνι νερό και πήαγν και το ζιμάτισαν.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)

Έχει κάστρο στην παραλία των Αβδήρων. Ερχότανε απέναντι από τη Θάσο οι πειρατές τη νύχτα και μας κλέβανε τα κορίτσια και άρχιζαν ύστερα να κακοποιούν και τον κόσμο. Αναγκαστήκανε και καταστράφηκε το χωριό και ήρθε πιο απάνω μόνο και μόνο για να μη μπορούν οι πειρατές να έρχωνται και να κάνουν εκείνα που κάνανε. Και πάλι οι πειρατές δεν έπαψαν και εξακολουθούσαν να κάνουν τα ίδια. Και πάλι καταστράφηκε το χωριό εκεί. Δυο φορές καταστράφηκε και η αιτία είναι οι πειρατές.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1961)

Οι Καταχανάες εβγαίναν τα μεσάνυχτα κ(αι) επηαίναν κ(αι) εμπαίναν στα σπίτια που ‘χε λεχούσες, μπαίναν απ’ το φανόχτη (καπνοδ.) και πνίαν τα μωρά καμμιά φορά και τη λεχούσα. Και βρίσκοντο άμα τα επνίαν ευρίσκοντο κάτι μελανιές και καταλαβαίναμε ότι έρκουντο οι καταχανάες και επνίαν τα. Γιαυτό όπου είχε τρύπα την εφράσσαν και κάτω από τα μαξιλλάρια εβάλαν ένα ψαλί(δι) με το κρομμύδι και ‘κονισματάκι και την κρατηχτήρα. Την κρατηχτήρα την βάλλουμε κι άμα ένοιε η μούτη μας.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Αυτά τα βούδια που λέμε την παλιά εποχή ήταν άγρια και δεν ημπορούσανε να τα ζέψουνε, ούτε 'ς τ' αλώνι, ούτε ΄ς το ζευγάρι. Επήγαινε ο διάβολος και τ' αγγύλωνε και δεν τ' άφηνε να κάνουνε δουλειά. Ετότε ο Άγιος Μόδεστος τον επικάλεσεν ο κόσμος και επήγε και τα σταύρωσε τα βούδια και των έκανε ζυόλουρο (ζυγόλουρο) και το 'βαλε ΄ς το ζυό (ζυγόν) και ζεύλες 'ς το ζυό και έφτειαξε το σταυρό και 'ς το ζυόλουρο και τις ζεύλες. Και έτσι έμερεψαν τα βούδια και έκανε ο άθρωπος δουλειές. Μερέψανε προς χάρι του αγίου Μοδέστου. Βρίσκονται ακόμη γυναίκες που κάνουν ζευτά.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)

Ο Άϊ Κωνσταντίνος ήτο σαν τον Άίο Λευτέρη. Ο Άϊς Κωνσταντίνος άμα χάθη ο σταυρός του Χριστού και δεν ήξευραν που βρίσκεντο ηύρεν τον, μια Οβραία φαμίλια τον είχε κλεψιμιό και τον είχε χωσμένο ‘κεί στο σπίτι της δίπλα και εσφόγγιζε και έρριχνε φ’λιά, α’ο πάνω αφ’ το σταυρό, έρριχνε τα φυλιά και γέμισε ‘κείνος ο τόπος. Γυρεύοντας το σταυρό του Χριστού να τον εύρουν και δεν μπορούσαν να τον εύρουν. Είδαν το μέρος ‘κείνο όπου τον είχε η Οβριά χωσμένο και είχε νεμήσει βασιλικός και μοσκοβολούσε, εθωρούσαν ο κόσμος το βασιλικό κ(αι) ελέαν : Πως νέμησε μέσ’ στα φ’λιά της Οβριάς αυτό το ωραίο λουλούδι και μυρίζει. Ένας α’ο όλους παρακολουθούσε έτσι προνόησε και σηκώστηκε μιαν αυγήν ύστερα α’ο τα μεσάνυχτα, μόλις που φώναξαν τα πουλιά (πετεινοί) έκουσε αυτός που εφυσά ο αέρας και ετολιονέτο (εσείστη) ο βασιλικός κ’ έλεεν ο βασιλικός. Κωνσταντίνος και Ελένη κ’ έκουσε εκείνος που παρακολουθά κ’ έφυε κ(αι) επήε και ‘δοποίησε το κονάκι τη δημοεροντία και είπε όλα τα καθέκαστα κ(αι) επήαν κ(αι ) εσκάψαν κ’ ηύραν το σταυρό, κ’ ύστερα παίξαν φωτιά στης Οβριάς το σπίτι γιατί είχε κάμει αυτό το κακό

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Οι Σαμοβίλες ήσαν και καλές και κακές. Μπορούσαν να κάμουν και ζημιά και καλό. Έχομε το έθιμον και σήμερον να μη πίνωμεν νερό μόλις βραδυάση από βρύσι ή ποτάμι, διότι εκεί οι Σαμοβίλες μαζεύονται και μπορεί να την πατήσουν και τους κάμη κακό.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Τον Άϊ Σφυρίωνα τον ξέρουμε ότι χαλάει τρία ζευγάρια ‘πο’ήματα. Αι Σφυρίωνας ήτο με δυό άλλους καλοήρους γιατί εσκήτευγε και σκήτευγαν και οι τρείς μαζί όσα με είκοσι χρόνια πά’ στο βουνό σ’ ένα μοναστήρι. Ύστερα από είκοσι χρόνια ήθελαν (ν)α πάν ‘α βρούν τον ξαοριάρη πιο μεάλος από κείνους που κάθετο σ’ έναν άλλο μοναστήρι ‘α του ‘πούν και (ν)α των πή είντα θα ‘ενούν. Πήραν το δρόμο και πήαιναν (στο δρόμο) στη στράτα ενυχτιάστησαν ηύραν ένα στάβλο και ήμπαν ‘α κοιμηθούν. Αυτοί παίραν και δυό γαάρους μαζίν των, έναν άσπρο και ένα μαύρο. Αυτοί κειά που κοιμούντο εσκέφτησαν να φήκουν τον ένα πίσω γιατί τον εζήλευκαν. Σηκώστησαν λοιπόν αυτοί τη νύχτα κ(αι) έσφαξαν τους γαάρους κ(αι) εφύαν. Ύστερα από ώρα εξύμνησε αυτός και του ‘εύρεψε και ‘εν τουε ηύρε και εί’ εν τους γάαρους σφαμένους. Έκαμεν το σταυρόν του και είπεν την προσευχή του και μέσα στα σκουτούφλά έπιασε του μαύρου την κεφαλήν και κόλλησεν του άσπρου και έπιασε του άσπρου και κόλλησεν του μαύρου και καλλίκεψε κ(αι) έφυε ‘α πάη στον ηγούμενο. Αυτοί οι άλλοι είχαν ‘ποσώσει (= φτάσει) μια ώρα μπρός από ‘κείνον και ηύραν τον ηγούμενο και είπε των : Είντα που θέλετε εβά (=εδώ) αφού έρκεστε τρεί’ πώς ήρτετε τσύο. Ερνήστησαν αυτοί και του λέουν : Τσυό ερκούμεθα. Εκείνος πάλι των λέει όχι τρείς είστε. Άμα εί’ε και κρύβγαν τον πάλι τον άλλο των λέει : Θωρείτε εκείνον που ‘ρκεται από πίσω σας εκείνος είναι πιο μεάλος από μένα και θωρείτε τους γαάρους που φέρνει μαύρος γάαρος έχει άσπρη κεφαλή και άσπρος γάαρος έχει μαύρη κεφαλή. Τότες εξαφανίστηκε από μπρός των κι άμα ‘φτασε ο τρίτος που ‘ρκετο εξανανέφανε αυτός και ήρτε ‘κεί που κάθετο και λέει στου τσύο που ‘ρταν πρώτα – Εσείς θα ξαναπάτε στο μέρος που κάθεστε μα κάτσετε ακόμα είκοσι χρόνια κ’ ύστερα να ‘ρτετε και βάσταξε τον Άϊ Σφυρίωνα.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

«
1
2
3
4
. . .
366
»

Αναζήτηση

Φίλτρα

Ώσπου ζει, λέει, κανείς μαθαίνει

Πότε πρόκοψες καημένη, το Σαββάτο που σημαίνει