Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 17-36 από 284

Ανταίνω, πέφτω σε δαιμονική επήρεια. (όταν έχη κανείς πονοκέφαλο ή τον πονεί το μάτι του νομίζουν δηλ άνταισε.

Τριανταφυλλίδης, Μανώλης
Τα μαρμαρωμένα συμπιθιρκά τς Σέλπζας

Απ' τν Αμπρακιά κι απ' άλλα χούρια τς Αμπρακιάς φαίνουντι κατά μέρους τ' Κραβάρ' απού κείθι λίγου απ' του χουριό Σέλτζα κατά του Μαλουβούν' είνι δυό αρ΄άδις πέτρις μπηχτές στη γή μέσα κι φαίνουντι μπόλ'κου απ' πάν'. Γι αυτές τις πέτρες πως είνι δυό μαρμαρουμένα σμπιθιρικά. Ρίχνονται τα σμπιθυρικά ένα απού δώ κι ένα απού κεί. Κι οι ν'φάδις είδαν η μίνια τν άλλ' μόλις έσμιξαν. Κι γι' αυτό μαρμάσουσαν...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)
Απ'τα Χριστούγεννα ως τ' Αι-Βασιλείου είναι τα Πάγανα. Τότε κι οι μύλοι δεν εργάζονται. Τα Πάγανα τα λένε κι Ανταιστικά.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Η τρύπα της Παναγίας της Προυσιώτισσας

Απάνω από το Μικρό Χωριό (Ευρυτανίας), στο βουνό. Εδώ μοίαζει σαν πριόνι - μονοκόμματη πέτρα – είναι μια φυσική τρύπα τετράγωνη, μεγάλη πολύ, φαίνεται από μακρυά απ' το δρόμο που κατεβαίνει κανείς από Καρπενήσι για να πάη στην Παναγία την Προυσιώτισσα, στην Προυσσό. Αυτή την τρύπα την ξέρουν η τρύπα την Παναγία και τη δείχνουν όσοι περνάνε από κεί κα΄τω. Λένε πως εκεί μέσα πέρασε η εικόνα που είναι...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
«Απάν’ς του βνο τ’ς Πινταϊούς είνι οι Κάρκαρους. Ου Κάρκαρους αυτός είνι ναι τρύπα, ένα χάος π δεν έχ’ πάτου. Απ τούγ Κάρκαρου ρχόντι να νιρά τ’ς Πινταϊούς, τ’ Αλπουχουργιού κι τ’ Παλιουκάτνου. Νια βουλά έρρ’ξαν μαλλιά μέσα σι κείν τουγ κάρκανου κι βήκανι ‘ς τμ Πινταγιού, ‘ς τ’ Αλπουχώρ κι ‘ς του Παλιουκάτνου. Η πρώτη των δύο τελευταίων παραδόσεων είναι του τύπου των παγκοίνων παρά τω ελληνικώ λαώ,...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Απο τη συκιά άμα πέση κάτω κανέ θελουν να πούνε πως δεν ζή

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Από πάνω απ' τη Σιτίστα είναι ένα μέρος που το λένε Ξερανικόλα (Στον Ξιραν'κόλα), να γιατί. Κάποτε περνούσε από κεί ένας Καβαλλάρης, τον έλεγαν Νικόλα. Εδεκεί που πάγαινε, ξεράθηκε, μαρμάρωσε. Από τότε και δώθε έμεινε να το λέν στον Ξερονικόλα.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Παράδοσις περί Χασίων

Αυτό πλές ήταν ένας μιγάλους, βασιλ’κός άνθρουπους, μπίμπασης ήταν μεγάλους. Αυτός είχε μέρους π κάθουνταν μι στρατό τη φύλιτι. Κι του στρατό που είχι, δεμ μπόργει να τα κάμ να πααίν’νι μι λουγαριασμό στα χουριά, ρήχνουνταν αγάτ μές στα χουριά. Έφταναν ισένα σόπιρναν του γίδι, τουν άλλουν τα πάταγαν η γ’ναίκα, κι άμαμ έλιγαν κι τίπουτα, τσόρχναν κι απ του κιφάλ’. Τότις, άμα παϊναν οι χουριάτες να...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1912)
Της Ξάνθους το βουνό επί του Παναιτωλικού

Αυτού λένε πως πέθανε κείν' η γριά η βλάχισσα με τα πράματά της π' γιλάσκι κι βήκι γλήγορα στα βία και καίτην έλιγαν Ξάνθου κι ήρθε χ'μώνας κιρός κι πάγουσι κεί απάν κι γι' αυτό του λέν του βίο Ξάνθου

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)
Β', Ου Γιαννάκ'ς είν έν αστέρ ούπ φαίνιτι κεί π φαίνιτι του χ'μώνα η Μάρου, αλλά δεν έχ' τ' λαμπράδα όπ' έχ' η Μάρου. Κατά τον Γεώργιον Τσαμαδιάν ποιμενόπαιδα αγράμματον, διατρίβοντα κατά το πλείστον εις τα Βαρδούσια της Αιτωλίας. Προφσνώε η Μάρω είνε Έσπερος, ο δε Γιαννάκης είνε ο Εωσφόρος, κατ' αμφότερας λοίπον τας περιπτώσεις η Αφροδίτη κατά την δημώση λαϊκην αστρονομίαν.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Τι να μη μαρτυρήσης

Βάρβαρο ατσίμπιγο, σπαραγγιά μονόκλωνη και κείνο το χορτάρι, που γίνεται στο ζωριό του μύλου, και κείνο που έχει η γυναίκα η γκαστρωμένη αποκάτω από το νύχι της το μεγάλο του ποδαριού της, να μην το μαρτυρήσης.» Έτσι είχαν πει μια φορά οι άλλοι διαμόνοι στον αρχηγό τους, που πιάστηκε σε δόκανο αγριοκερασίσιο, που είχε στήσει ένας τσοπάνος από τα Άγραφα. Αυτός έστησε το δόκανο να πιάση το δαίμονα,...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
Το λιόκρινο

Βγαίνει το Μεγ. Σαββάτο κι άμα ξέρη κανείς που βγαίνει, μπορεί να πάη και να πετάξη ρούχο μάλλινο και ξύεται αυτό και πέφτουν τα κέρατα του και τα παίρνει. Με το λιόκρινο γρεύει ο σεληνιασμανος άνθρωπος.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Βόμπιρας. [γίν'κες βόμπιρας να φάς ούλς τς άλλνους= δαιμονικόν όν, το οποίον θα εξοντώσης την οικογένειάν σου.]

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1922)
Βουρκόλακας= δαίμων εις νεκρούς αμαρτωλούς, εξ ού η φράσιν ο τάδε εβρουκόλακιασε.

Δουκάκης, Δημήτριος Χρ. (1921)
Γ' Χουργιά είνι αστέρια πουλλά μαζούλα. Όθι είνι πουλλά αστέρια, δέκα, δεκαπέντι είνι χουργιό. Λοιπόν χωριό, είναι πάς αστερισμός. ΙΑ'. Αυγερινός είνι η Μάρου ή ου Γιαννάκ'ς. Όλας τας ανώτερω λαϊκάς αστρονομικάς γνώσεις ηρύσθην παρά του ειρημένου Γ. Τσαμαδιά, και τας κατέγραψα εις την γλώσσαν αυτού, εν Κεφαλοβρύσω, δ' όμως, όπου δεν ήτο δυνατό ένεκα του χειμώνος, καθ' όν εγίνετο η καταγραφή, να ζήτησω...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Γ'. Ζ'γαριά είνε τρι' αστέρια, ένα λαμπρό κι δυό μντά. Αγνοώ περί τινός αστερισμού πρόκειται. Δ. Σταυρός παέι κουντά ς τς Ζ' γαριά έχ' πέντ αστέργια. Ε' Πούλια, έχι έξ αστέρια. Προφανώς η Πλειάς. ΣΤ'. Αλιτρουπόδα, βγαίν' κουντά τμ Πούλια, κ' έχ' εξ αστέρια, αλλά δεν έινι ούλα μαζί. Ζ'. Ιφταπάρθενους χουρός, πααίν κουντά τμ Πούλια κ' έχ' ιννιά αστέργια. Η'. Ιφταπάρθινους χουρός, είνι άλλους αυτός κι...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Για το Σοβολάκου, το χωριό που βύθισε λένε, πως εκεί ήταν ένας Δεσπότης. Είχε ηλικία 85 χρονών και μόλα ταύτα τα είχε μπλέξει με γυναίκα. Το χωριό τον κατηγόρησε στον Πατριάρχη. Τον κάλεσε να δώσει λόγο. Να πάη μπροστά του. Μπήκε καβάλα και πήγαινε στην Πόλη. Καθώς ξεκίνησε, στάθηκε και καταράστηκε το χωριό και γι’ αυτό βύθισε μέσα.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Τα ψάρια (αβηρικόν)

Γιατί κάποτε εκεί ήρθαν τα ψαριά. Τότε που βούλωσε ο Γείδαρης. Έπεσε ένας βράχος απ’ τον Κοκκινόβραχο την ημέρα της Αγίας Κατερίνης που ήρθε η μεγάλη κατεβασιά. Βούλε το ποτάμι και κύλησε το νερό πίσω. Ίπνηξε όλον τον κάμπο. Ύστερα ξέσπασε πάλι, έφυγε το νερό κι έμειναν τα ψάρια.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Για το στοίχειωμα του γεφυριού Βασιλικό Πέραμα

Γιουφύρ’ δε στέκιτι, άμα δε στχειώσι άνθρουπου ή κανα ζώου. Στου Βασιλ’κό Πέραμα (τα’λεύ’ εισ’ γιάτ’ πέρας ναι βασ’λουπούλα απάν-γεφύρι στα μέσα δήμου Παμφιάς ην Αμπρακίας) είχανι στχειώσ’ έναν Αράπ’ κι ναι Αράπ’σσα κι τα ίγλιπαν π’πουλέμαγαν κι φύλαγαν τν καμάρα. Κ’ τότι πόπιφτι η καμάρα άπησαν φουνή πόλιι : Κράτ’ Αράπ’ ! Κράτ’ Αράπ’! κράττττ! Κραααατ’! –Κράτ κι απουκράτ! Τώρα η καμάρα έπισι! Είπ’...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Γριβίτσα =κορυδαλλός ωδικός. Η παράδοσις λέγει ότι έχασε τον άνδρα της,όσις ωτομάλετο Γρίβας και τρέχει ανά τα όρη και φωνάζει Γρίβα μ'! Γρίβα μ'.

Λουκόπουλος, Δημήτριος

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Ανταίνω, πέφτω σε δαιμονική επήρεια. (όταν έχη κανείς πονοκέφαλο ή τον πονεί το μάτι του νομίζουν δηλ άνταισε. ﻿

Απ'τα Χριστούγεννα ως τ' Αι-Βασιλείου είναι τα Πάγανα. Τότε κι οι μύλοι δεν εργάζονται. Τα Πάγανα τα λένε κι Ανταιστικά. ﻿

Απο τη συκιά άμα πέση κάτω κανέ θελουν να πούνε πως δεν ζή ﻿

Βόμπιρας. [γίν'κες βόμπιρας να φάς ούλς τς άλλνους= δαιμονικόν όν, το οποίον θα εξοντώσης την οικογένειάν σου.] ﻿

Βουρκόλακας= δαίμων εις νεκρούς αμαρτωλούς, εξ ού η φράσιν ο τάδε εβρουκόλακιασε. ﻿

Γριβίτσα =κορυδαλλός ωδικός. Η παράδοσις λέγει ότι έχασε τον άνδρα της,όσις ωτομάλετο Γρίβας και τρέχει ανά τα όρη και φωνάζει Γρίβα μ'! Γρίβα μ'. ﻿

Ανταίνω, πέφτω σε δαιμονική επήρεια. (όταν έχη κανείς πονοκέφαλο ή τον πονεί το μάτι του νομίζουν δηλ άνταισε.

Απ'τα Χριστούγεννα ως τ' Αι-Βασιλείου είναι τα Πάγανα. Τότε κι οι μύλοι δεν εργάζονται. Τα Πάγανα τα λένε κι Ανταιστικά.

Απο τη συκιά άμα πέση κάτω κανέ θελουν να πούνε πως δεν ζή

Βόμπιρας. [γίν'κες βόμπιρας να φάς ούλς τς άλλνους= δαιμονικόν όν, το οποίον θα εξοντώσης την οικογένειάν σου.]

Βουρκόλακας= δαίμων εις νεκρούς αμαρτωλούς, εξ ού η φράσιν ο τάδε εβρουκόλακιασε.

Γριβίτσα =κορυδαλλός ωδικός. Η παράδοσις λέγει ότι έχασε τον άνδρα της,όσις ωτομάλετο Γρίβας και τρέχει ανά τα όρη και φωνάζει Γρίβα μ'! Γρίβα μ'.