Γ'. Ζ'γαριά είνε τρι' αστέρια, ένα λαμπρό κι δυό μντά. Αγνοώ περί τινός αστερισμού πρόκειται. Δ. Σταυρός παέι κουντά ς τς Ζ' γαριά έχ' πέντ αστέργια. Ε' Πούλια, έχι έξ αστέρια. Προφανώς η Πλειάς. ΣΤ'. Αλιτρουπόδα, βγαίν' κουντά τμ Πούλια, κ' έχ' εξ αστέρια, αλλά δεν έινι ούλα μαζί. Ζ'. Ιφταπάρθενους χουρός, πααίν κουντά τμ Πούλια κ' έχ' ιννιά αστέργια. Η'. Ιφταπάρθινους χουρός, είνι άλλους αυτός κι πάαιν' μπρουστά τμ Πούλια κ' έχ' ιφτά αστέρια. Θ'. Κλέφτις είνι αστέρια ιφτά. Ούλα ταστέρια πάν βασίλιμα του Ήλιου κι αυτάν τα ιφτά πάν τουν ανήφουρου, ρχόντι ούλου γυρβουλιά, δε βασ'λεύνι πουτέ. Βεβαίως ενατύθα πρόκριται περί της Μεγάλου άρκτου. [Μντά = μουντά, αμαυρά, Πολίτου Παραδόσεις αρ. 243 – 244, και σελ. 818 κε.,Ο Ωρίων, Βλ. Αυτ. αρ. 247 και σελ. 825 κ.ε., Ο ηνίοχος ! Σύγχυσις του ονόματο μετά του επομένου. Ο Ταύρος : Εις τον αστερισμόν τούτον πιθανώτατα αναφέρεται ο “εφταπάρθενος χορός” του αριθμητικού αινιγματώδους άσματος, επαναλαμβανόμενος και εις τα παραμύθια. Βλ. Λελέκου επιδόρπιον. Σελ. 139 (άσμα Κορινθίας), Hahn Griech . U alban Marchen, τ. II, σελ. 210 = Ρίο Νεοελλ. Παραμ. Σελ. 195 (παραμύθιον Τήνου). Νεοελλην. Αναλ. Β, σελ. 29 (παραμύθιον Νάξου). Ο εφταπάρθενος χορός παραφθάρη εν παραλαγαίς του άσματος : “εφταπάρθενο κοράσι” Γορτυνίας, Παπαζαφειροπούλου Περισυναγωγή σελ. 158, 151. “Εφτά πόδια του χορού”. (Ήπειρος Ζωγρ. Αγών. Α, σελ. 8, 1). “έφτ' αστέρια τ' ουρανού” (Καρυων της επαρχίας Καβακλή : Λουλουδοπούλου Συλλογή ανέκδοτος, σελ. 75,69) “έφτα αστέρες τ' ουρανού” (Μαικεδονία, Γούσιου τα τραγούδια της πατρίδος μου, σελ. 60, 104. Abbott Macedonian Folklore, 328, 330, Σ. τ. Δ.)]