Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 210-229 από 284

Σ τγ Κόκκιν' βρύσ' τς Σ'νίστας ένας ήσκιους κι ακόμα μέχρι σήμερου κι σκούζ' έτσ' σα σκ'λάκ' κι προυγγάνι τα γίδια κι γλέπς απο να μπλούκ' κι ψουφάνι τα είκουσ' πράματα. Αλλά νιά βουλά έβγινι ταχτικώτερα. Του κυν'γάν τα σκ'λιά, ταλ χτάνι, αλλά άνθρουπους δεν μπουρεί να του ιδή. Αυτό του πράμα λέιτι ήσκιους. Και την ανωτέρω παράδοσιν ήκουσα και κατέγραψα εν Σινίστα της Ναυπακτίας.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Σ τουμ πάτου 'ς τη Σέλιν', κουντά 'ς τμ Παναϊά είνι δύο πλατάνι αντάμα αντάμα. Γι' αυτά οι Σιλιανίτις λεν πως νια βουλά πόχτ'σαν του χουριό, ήθιλαν να του γκινιάσνι. Τότι νια γιλάδα γένν'σι δυο μσκάργια νια κ'λιά. Τα πήραν τότι κι τα ξικίν'σαν απ τμ Παναϊά κι τα φιραν τρουΰρ 'ς του χουργιό κ ύστιρα τα πήγαν 'ς τμ Παναϊά, τα θαψαν ικεί κουντά κι φύτρουσαν απάμ ικεί κουντά κι φύτρουσαν απάν ικεί 'ς...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Σ΄μά ‘ς τμ Παναϊά ένα τσιγρέκ τόπου είνι ναι βρύσ’. Ικεί ‘ς τα βρύσ’ παρουσιάζιταν ένα φάντασμα πότι σαν αράπ’ς πότι σα γριούλα, πότι σαμ παπάς κ’ έσκιαζι τουγ κόσμου. Κι αλήθεια νια βουλά ρχέταν ένας παπάς τ νύχτα μαζί μ έναν άλλου απ’ του χουργιό κι άμα έφτασαν ‘ς τη βρύσ’, παρουσιάσκι ένα σκουτίδ. Κ’ ύστιρα παρουσιάσκι ένα είδους μπρουστά τς κι τς πήρι του τφέκ’. Κι τν άλλ’ μέρα του βραν γιουμάτου...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Γιατί ονομάστηκε το χωριό Σκουτεσιάδα

Σκουτεσιάδα είναι ένα χωριό του δήμου Θεστιέων-Τριχωνίας, κτισμένο απάνω σ’ ένα λόφο και κατέχει τον τόπο, όπου ήταν μια αρχαία κώμη περιτειχισμένη, της οποίας τα τείχη και οι πύλες σώζονται σε αρκετό ύψος. Λένε πως εδώ ήταν σκοτάδι από τα πολλά τα δάση. Ήρθε πρώτος και κατοίκεψε ένας απ’ την Κεφαλλονιά, κι αυτός είχε ένα καπελλάκι που φόραγε και γι’ αυτό τον έβγαλαν Καπελλάκη. Γι’ αυτό και τώρα το...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
« ‘Στ Ζαβίτσα (ή Ζαβίτσα είνι ένας λόγγους τ΄ς Πινταϊούς) μες ‘ς του λόγγου, μέσα σι ναι τρύπα είνι χουμέν’ ναι σαρμανίτσα(1) ουλόχρυσ’.» σαρμανίτσα= κούνια, λίκνον

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Φαντάσματα

Στα Διχαλορέματα (Αράχοβα – Ευρυτανίας) ακούς λιθάρια που ξεκόβουν και πέφτουν κάτω. Εκεί είναι φαντάσματα.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στα Δρεστενά της Δωρίδος είναι ένα ξωκκλήσι ανατολικά απ' το χωριό. Γιορτάζει στις 23 Αυγούστου, αποδοση της γιορτής της Παναγίας. Αυτού είναι μια παλιά εικόνα της Παναγίας. Αυτή ήταν στην Κωστάριτσα, ένα γειτονικό χωριό. Από κεί έφυγε κι ήρθε και φώλιασε ανάμεσα στα πουρνάρια τα πολλά που βρίσκονται και σήμερα. Έβλεπαν φώς εκεί και καταλάβαιναν σιγά σιγά πως κάποια εικόνα ειν' εκεί μέσα. Τόμαθαν...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Άγιοι Ανάργυροι

Στα Λιπιανά (Απεραντίων Ευρυτανίας) την 1ην Νοεμβρίου που έχουν παγγύρι ερχόνταν ένα αλάφι. Τόπιαναν, τόσφαζαν και τότρωγαν, μ' αυτό έκαναν παγγύρι

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στη θέση Αλογομάντρια του Λαστόβου (της Ευρυτανίας) σκότωσαν κάποτε έναν Τούρκο που είχε πάρει γυναίκα Ελληνοπούλα. Τον σκότωσαν οι χωριανοί πάνω στο λόγγο. Τον έχωσαν στον πάτω στα χωράφια. Επειδής ήταν καλός άνθρωπος αυτός λένε πως ο τόπος κείνος βύθισε και χάλασε τα χωράφια και το δάσος. Καταστράφηκαν πολλές περιουσίες.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στη Σιτίστα λένε πως τα Καλλικαντζούρια κρύβονται μέσα στις κουφάλες απ'τα δέντρα όλη τη Χρονιά και την Παραμονή τα Χριστούγεννα έρχονται φεύγουν τις μέρες και ξαναφεύγουν. Τα λένε και Παγανά. Οι γυναίκες δε λούζονται με τα Παγανά. Επίσης παιδιά δε βαφτίζουν.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στηγ κάτ βρύσ’, τα Ζάβαλ’, μέσ’ ‘ς ν Αρτουτίνα έβγινι ναι βουλά, τα μισάν’χτα στ’χειό άλλουτι σα βόιδ, άλλουτι σα λιουντάρ. Ναι βουλά έστλα τα γ’ναίκα μ, απάν τα μισιάν’χτα να πάρ νιρό κι του νιρό ήταν στιρφιμένου. Γύρσι πίσου. Σ’κώνουμι μαναχόζ ουμ κι παίρνου του κακάβ κι πηαίνου ‘ς τη βρύσ’. Είπα κι τα γ’ναίκαζ ουμ να ρθή κουντά. Αυτήν’ στάθκι απ πάν’ς τουν όχτου κι ιγώ πήγα για νιρό. Δεν ηύρα κ’ιγώ...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Στην Αγιά Βαρβάρα, ξωκκλήσι στη συνοικία «τα Παλιοχώρια» της Χούνης (Ευρυτ.) Δυο συμπεθερικά ερχόνταν αντίθετα. Το ένα από δω τ’ άλλο απ’ την άλλη τη μεριά. Ούτε το ένα παραμέραε για να περάση τ’ άλλο, ούτε τ’ αντίθετο. Λόγια το ένα λόγια τ’ άλλο πιάστηκαν. Σκοτώθηκαν κι απ’ το ένα κι απ’ τ’ άλλο κάμποσοι. Εκεί ήταν ένα Μετόχι στα παλιά χρόνια και αποπαίρνονταν απ’ την Επισκοπή (= χωριό και παλιό...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στοιχειωμένα μελίσσια

Στην Αιτωλία τα αγριομέλισσα, που φωλιάζουν σε τρύπες βράχων ή σε κουφάλες δέντρων, τα λένε στοιχειωμένα και ιδίως άμα είναι παλιά. (Πρβλ. Πολίτου Παραδόσεις αρ. 542.)

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
Τα δρακονέρια

Στην Αιτωλία τις πηγές, πόχουν λίγο νερό, τις λένε δρακονέρια. Τα δρακονέρια είναι νερά άνοστα.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
Στην ενοριακή εκκλησία μέσα τ’ Αϊ – Βλάση είναι μια παλιά εικόνα τ’ Άϊ – Γιάννη. Γράφει στο περιθώριο το έτος 1713. Λένε πως τον καιρό που ήρθαν οι Τούρκοι στον Άϊ – Βλάση, στο χωριό, πήραν αυτή την εικόνα, την έβαλαν κάτω και λιάνιζαν το ψητό το κρέας πάνω. Φαίνονται ακόμα οι χαντζαριές που βάραγαν απάνω.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στην Επισκοπή (χωριό Ευρυτανίας) ήταν ένας Δεσπότης. Οι Σοβολακιώτες (Σοβολάκου χωριό γειτονικό) πήγαιναν καβάλλα στην εκκλησία να πάρουν τ΄αντίδερο απ’ το χέρι του. Ο πίσκοπος τους συμβούλεψε να μην το κάνουν αυτό κι ήταν αμαρτία. Δεν τον άκουσαν. Τους ωργίστηκε κι αυτός. Πείσμωσαν οι Σοβολακιώτες και και τάβαλαν μ’ αυτόν. Τόφκειασαν ένα πατιρτί. Είπαν πως τάχει φτιασμένα με μια γυναίκα. Τον κάλεσε...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Για το διαλυμένο μοναστήρι του χωριού Επισκοπή (Ευρυτανίας)

Στην Επισκοπή ήταν μια φορά ένας δεσπότης. Τα’ φκειασε μ’ ένα κορίτσι και το χάλασε το κορίτσι. Οι χωριανοί έπιασαν τους παπάδες κι έβαλαν αφορισμό για το δεσπότη. Ο δεσπότης το καταράστηκε το χωριό κι εβούλιαξε. Δεν βούλιαξε μονάχα το μοναστήρι και μένει. Έμεινε κι ένας βράχος μετέωρος κι’ αυτόν ωνόμασαν και το χωριό Σοβολάκου τώρα «Ψηλόβραχο».

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στην Ιτιά είναι μια θέση κοντά στον Αι-Δημήτρη του Κράββαρη. Εκεί πότιζε το χωράφι του κάποιος γεωργός χωριάτης. Κάποτε κοιτάζει, σταμάτησε το νερό δεν ερχόταν να ποτίση το καλαμπόκι του. Ξεκινάει κι αυτός να πάει στην πηγή απ'όπου ερχόταν το νερό. Αλλά τι να ιδή ! Ένα βόιδι θερίο ήταν εκεί στην πηγή που πήγε. Απο κει κι ύστερα λένε πως το νερό της Ιτιάς είναι στοιχειωμένο.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Στην Παλιά Αράχοβα του Κράββαρη ήταν ένα παλιό μοναστήριο “ο Άί Λιάς”. Το μαναστήρι αυτό χάλασε ξέρεις γιατί; Κάποιος ηγούμενος τα είχε φκειασμένα με κάποια απ' τις Σισμανέϊσσες. Τα κατάλαβαν ο κόσμος και τον πήραν στην οργή τους. Ο ηγούμενος δε μποράγε να στεριώση ποδάρι στον τόπο. Πήρε κι αυτός όλο το έχει του, απαράτησε το μοναστήρι έρημο και πάει στο καλό του. Κοντά απ' αυτόν έφυγαν κι οι λίγοι...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Στην Πέτρα, μια θέση κοντά στη Λάσπη, το χωριό, λένε πως ήταν μια φορά χωριό. Έπεσε ένας βράχος από το Κουμπί (δεύτερη κορυφή του Βελουχιού) και το πλάκωσε. Ύστερα από τρία χρόνια άκουσαν κόκορο που λάλησε από μέσα απ’ τα βάθια της γης που ήταν χωμένο το χωριό. Χαλώντας το χωριό έχτισαν άλλο την Παλιολάσπη, κι εκεί ήταν μοναστήρι. Τώρα σώζεται ένα παλιοκκλησάκι που το λένε Αγία Παρασκευή. Αλλά και...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Φαντάσματα Στα Διχαλορέματα (Αράχοβα – Ευρυτανίας) ακούς λιθάρια που ξεκόβουν και πέφτουν κάτω. Εκεί είναι φαντάσματα. ﻿

Τα δρακονέρια Στην Αιτωλία τις πηγές, πόχουν λίγο νερό, τις λένε δρακονέρια. Τα δρακονέρια είναι νερά άνοστα. ﻿

Φαντάσματα

Στα Διχαλορέματα (Αράχοβα – Ευρυτανίας) ακούς λιθάρια που ξεκόβουν και πέφτουν κάτω. Εκεί είναι φαντάσματα.

Τα δρακονέρια

Στην Αιτωλία τις πηγές, πόχουν λίγο νερό, τις λένε δρακονέρια. Τα δρακονέρια είναι νερά άνοστα.