Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 197-216 από 284

Στο Γιροσόλυμο (τοπων Βαρδανοίων)

Πάλι εκεί έπεσε κάποιος Γιροσόλυμις κάτω κι έγινε χίλια κομμάτια.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Νεράϊδες

Πάντες εν Βουρβούροις πιστεύουσιν εις την ύπαρξιν των Νεράιδων. Μία θέσις άνω του χωρίου ονομάζεται Νεραϊδάλωνο, πιστεύεται δε ότι εκεί συνέρχονται και χορεύουν οι Νεράϊδες. Αι Νεράιδες χορεύουν εν συνοδεία τυμπάνων (πολλοί μοι διηγήθησαν ότι τα ήκουσαν) και νήθουν εντός σπηλαίων, όπου πολλάκις απώλεσαν τα σφονδύλια των, τα καλούμενα νεραϊδοσφόνδυλα (πολλά τούτων έχουν οι χωρικοί και μοι επέδειξαν,...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Για τη Γονοκκλησιά

Πάνω στη ράχη (σύνορο Σιτίστας κι Αρτοτίνας) κοντά στο καλογερικό (δάσος περίγημο από έλατα) είναι τάφος ρωμαϊκών χρόνων θολωτός με ογκόλιθους χτισμένος. Είναι γνωστός με το όνομα Γονοκκλησιά. Γι΄αυτόν υπάρχει στη Σιτίστα η εξής παράδοσις : Στον καιρό της επανάστασης εφκείασαν τη Γονοκκλησιά οι Έλληνες για να κλειστούν μέσα. Κρύφτηκαν όλοι κεί μέσα και τρείς μονάχα έμειναν απέξω. Αυτοί σκέπασαν με...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Το σκατοπούλι

Παίρν'νι έν αυγό κι του βάν' νι ς τν αμασκάλ' τς σαράντα μέρις. Απού κείν ταυγό βγαίν' ένα πλί μι δυό κιφάλια. Αυτό του πλί του στέλν' η κυρά τ να πάρ τ δρουσιά απο του σπίτ ινού, να μη δρουσίζιτι. Αλλά του φουρτών'νι για να μημ παρ τ δρουσιά βγαίν'νι άμα ταικούσνι κι του σκατουφουρτών'νι κι λέν : σκατά, σκ'λόσκατα κι γμαρουγκαβαλίνις να πάς τς κυράς σ! Αυτό είνι του σκατουπούλ'. Κατα την διήγησιν...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Ο Σκόντρα Πασάς

Πέρασι στο Νεχώρι. Οι χωριάτες πήγαν και τρύπωσαν απάνω στον Κορφοπεταλιά. Τώρα ακόμα φαίνονται τα ταμπούρια. Ήρθε στον Αϊ Δημήτρη. Έκαψε τα σπίτια, διήρπασε κι έκαμε και ζημιές. Κατεσκήνωσε στα «Αχούρια», ήταν μοναστηριού το μέρος αυτό. Έπειτα έχοντας οδηγό τον Καλαθά ή Καραγιάννη από το Νεχώρι (Γριέμ) και τον ωδήγησεν αυτός από τον κάτω δρόμο που πάει στον Πλάτανο απ’ τα’ Βρουμουφτιλιά. Ελπίζοντας...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)
Περίδρομους= ο διάβολος.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)
Ο Σπράντζος και οι πεθαμένοι

Περνούσε τη ν'υχτα απόξω από την πόρτα του εκκλησιδίου της Αγίας Παρασκευής στη Δερβέκηστα. Άλλοι σύντροφοι που περνούσαν απόξω παρακάτου του είπαν να καλησπερίση τους πεθαμένους. Αυτός είπε “Καλησπέρα, πιθαμένοι. Μέσα στην εκκλησία ήταν τρείς διακουνιαραίοι και είπαν : Καλησπέρα, καλησπέρα, καλησπέρα. Ο άνθρωπος έμεινε πήγε σπίτι του, αρρώστησε και πέθανε.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)
Το φείδι του Άϊ Γιάννη

Πήι ου Στουρνάρας στον Μιτόχ' τ' μοναστηριού στα Κάτ' Αμπέλια να πιάσ' κρασί απ' τη κάδη. Στου Μιτόχ' ήταν δυό κάδις μεγάλις, τόσο μεγάλις ίσια να χουρεύνι μέσα άνθρώπ'. Κατ' απ' τουν πείρου τς κάδς ήταν νιά λεκάνη. Επιάνι 30 ουκάδες, 50 να ειπής. Κατ' απ' πήγαν, τράει ένα φείδ' θερίο. Κουλουρίδιαζι τ' λικάνη κι του κιφάλ' τ' το βγάνι απ' πάν'. Ήταν τρανό σαν αρνίσιου κι τα μάτια τ' έλαμπαν. Τάραξαν...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Ποιο ζώο άμα σκοτώνει κανένας έχει την ευχή της Παναγίας. Η πολυποδιά(και σαρανταποδαρούσα)τσίμπησε την Παναγία ‘ς τα στήθια γι αυτό όποιος σκοτώνει το ζώο αυτό παίρνει μια ευχή από την Παναγία.

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Για τον Άϊ-Δημήτρη του Κράββαρη

Πριν ναρθούν οι Τούρκοι στον τόπο ήταν πέντε αφεντάδες στο χωριό, τέτοιοι αφεντάδες που πήγαιναν καβάλλα στην εκκλησιά. Έναν απ’ αυτίνους τον έλεγαν Παναντάμ. Άμα ήρθε ο Τούρκος, κάλεσε τους αφεντάδες να παρουσιαστούν μπροστά του. Όντας ξεκίνησαν να πάνε αυτοί εκεί που ήταν ο Τούρκος έστειλε ανθρώπους του και τους δολοφόνησαν στο δρόμο. Έτσι έμεινε άφεντος ο τόπος κι ο Αγάς πήρε δική του τη Μπέλιστα...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Προ παλιού καιρού ύπαρχαν Νεράϊδες. Τότε φανερώνονται στους ανθρώπους, αλλά τώρα συγκατοίκεψαν με τς ανθρώπους όλα τα Δαιμόνια.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
«Προυτού να χτ’στη η Πινταϊού, ήτανι παρακάτ άλλου χουργιό, του Παλιουχώρ π λένι. Σι κειν του Παλιουχώρ φαν’κι ένα θηρίου, νι’ αρρώστγια δηλαδή σα θηρίου. Κι αυτό του θηρίου έτρουϊτς ανθρώπς κι πέθιναν. Πέθαναν ούλους ου κόσμους κι’ ανέμκι(2) μουναχά νια χήρα μι πέντι πιδγιά. Αυτήν η χήρα μι τα πέντι πιδγιά τ΄ς κατοίκιψι ‘’ς του σημιρνό του χουργιό, κι γι’ αυτό ουνουμάσκι Πινταγιού δηλαδή χουργιό...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Ριματίστους διάουλος. (Ριμαλίστος= ο εις το ρέμα ευρισκόμενος ούτως κι ένθα οι χειρότεροι από όλους. (Παραδέχονται ότι οι διάβολοι συχνάζουν εις τα ρεύματα. Και επεξήγουσι του συλλογέως.)

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)
Σ τγ Κόκκιν' βρύσ' τς Σ'νίστας ένας ήσκιους κι ακόμα μέχρι σήμερου κι σκούζ' έτσ' σα σκ'λάκ' κι προυγγάνι τα γίδια κι γλέπς απο να μπλούκ' κι ψουφάνι τα είκουσ' πράματα. Αλλά νιά βουλά έβγινι ταχτικώτερα. Του κυν'γάν τα σκ'λιά, ταλ χτάνι, αλλά άνθρουπους δεν μπουρεί να του ιδή. Αυτό του πράμα λέιτι ήσκιους. Και την ανωτέρω παράδοσιν ήκουσα και κατέγραψα εν Σινίστα της Ναυπακτίας.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Σ τουμ πάτου 'ς τη Σέλιν', κουντά 'ς τμ Παναϊά είνι δύο πλατάνι αντάμα αντάμα. Γι' αυτά οι Σιλιανίτις λεν πως νια βουλά πόχτ'σαν του χουριό, ήθιλαν να του γκινιάσνι. Τότι νια γιλάδα γένν'σι δυο μσκάργια νια κ'λιά. Τα πήραν τότι κι τα ξικίν'σαν απ τμ Παναϊά κι τα φιραν τρουΰρ 'ς του χουργιό κ ύστιρα τα πήγαν 'ς τμ Παναϊά, τα θαψαν ικεί κουντά κι φύτρουσαν απάμ ικεί κουντά κι φύτρουσαν απάν ικεί 'ς...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Σ΄μά ‘ς τμ Παναϊά ένα τσιγρέκ τόπου είνι ναι βρύσ’. Ικεί ‘ς τα βρύσ’ παρουσιάζιταν ένα φάντασμα πότι σαν αράπ’ς πότι σα γριούλα, πότι σαμ παπάς κ’ έσκιαζι τουγ κόσμου. Κι αλήθεια νια βουλά ρχέταν ένας παπάς τ νύχτα μαζί μ έναν άλλου απ’ του χουργιό κι άμα έφτασαν ‘ς τη βρύσ’, παρουσιάσκι ένα σκουτίδ. Κ’ ύστιρα παρουσιάσκι ένα είδους μπρουστά τς κι τς πήρι του τφέκ’. Κι τν άλλ’ μέρα του βραν γιουμάτου...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Γιατί ονομάστηκε το χωριό Σκουτεσιάδα

Σκουτεσιάδα είναι ένα χωριό του δήμου Θεστιέων-Τριχωνίας, κτισμένο απάνω σ’ ένα λόφο και κατέχει τον τόπο, όπου ήταν μια αρχαία κώμη περιτειχισμένη, της οποίας τα τείχη και οι πύλες σώζονται σε αρκετό ύψος. Λένε πως εδώ ήταν σκοτάδι από τα πολλά τα δάση. Ήρθε πρώτος και κατοίκεψε ένας απ’ την Κεφαλλονιά, κι αυτός είχε ένα καπελλάκι που φόραγε και γι’ αυτό τον έβγαλαν Καπελλάκη. Γι’ αυτό και τώρα το...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
« ‘Στ Ζαβίτσα (ή Ζαβίτσα είνι ένας λόγγους τ΄ς Πινταϊούς) μες ‘ς του λόγγου, μέσα σι ναι τρύπα είνι χουμέν’ ναι σαρμανίτσα(1) ουλόχρυσ’.» σαρμανίτσα= κούνια, λίκνον

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Φαντάσματα

Στα Διχαλορέματα (Αράχοβα – Ευρυτανίας) ακούς λιθάρια που ξεκόβουν και πέφτουν κάτω. Εκεί είναι φαντάσματα.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στα Δρεστενά της Δωρίδος είναι ένα ξωκκλήσι ανατολικά απ' το χωριό. Γιορτάζει στις 23 Αυγούστου, αποδοση της γιορτής της Παναγίας. Αυτού είναι μια παλιά εικόνα της Παναγίας. Αυτή ήταν στην Κωστάριτσα, ένα γειτονικό χωριό. Από κεί έφυγε κι ήρθε και φώλιασε ανάμεσα στα πουρνάρια τα πολλά που βρίσκονται και σήμερα. Έβλεπαν φώς εκεί και καταλάβαιναν σιγά σιγά πως κάποια εικόνα ειν' εκεί μέσα. Τόμαθαν...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Στο Γιροσόλυμο (τοπων Βαρδανοίων) Πάλι εκεί έπεσε κάποιος Γιροσόλυμις κάτω κι έγινε χίλια κομμάτια. ﻿

Περίδρομους= ο διάβολος. ﻿

Προ παλιού καιρού ύπαρχαν Νεράϊδες. Τότε φανερώνονται στους ανθρώπους, αλλά τώρα συγκατοίκεψαν με τς ανθρώπους όλα τα Δαιμόνια. ﻿

Φαντάσματα Στα Διχαλορέματα (Αράχοβα – Ευρυτανίας) ακούς λιθάρια που ξεκόβουν και πέφτουν κάτω. Εκεί είναι φαντάσματα. ﻿

Στο Γιροσόλυμο (τοπων Βαρδανοίων)

Πάλι εκεί έπεσε κάποιος Γιροσόλυμις κάτω κι έγινε χίλια κομμάτια.

Περίδρομους= ο διάβολος.

Προ παλιού καιρού ύπαρχαν Νεράϊδες. Τότε φανερώνονται στους ανθρώπους, αλλά τώρα συγκατοίκεψαν με τς ανθρώπους όλα τα Δαιμόνια.

Φαντάσματα

Στα Διχαλορέματα (Αράχοβα – Ευρυτανίας) ακούς λιθάρια που ξεκόβουν και πέφτουν κάτω. Εκεί είναι φαντάσματα.