Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 37-56 από 284

Το άλεσμα στα πάγανα

Δεν κάνει να αλέθουμε το δωδεκαήμερο, που’ναι τα πάγανα, γιατί τότε στο μύλο προ πάντων μαζεύονται πάγανα και δεν κάνει να πάμε. Είναι κακό. Κάποτε ένας αποφάσισε και πήγε ν’αλέση. Εκεί βρήκε ένα πάγανο ολόγυμνο. Ως που ν’αλέση, έβαλε μια σούφλα γουρουνίσιο κρέας να το ψήση. Το πάγανο έφερε κι αυτό βαθράκια, τα σούφλισε και τα ‘ψαινε κοντά στη σούφλα, που ‘χε ο άνθρωπος, και τα’άγγιουγε απάνω στο...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
Στο κομμένο κορίτσι

(Διάβα στο Κριατσοβούνι. Την περνά κανείς πηγαίνοντας απ’ Αρτοτίνα στο Κριάτσι). Παραπάνω απ’ το Διακόπι της Στρωμίνιανης ερχόνταν κατά το Κριάτσι ένα κορίτσι από την Αρτοτίνα ας πούμε. Κι ένας από την Αρτοτίνα την αγάπαγε και κίνεσε κοντά με άλλον έναν. Και το κορίτσι με άλλον έναν ερχέτανε. Και πήγαν αυτοί οι δύο και το φτασαν στο δρόμο εκείνον, στη ραχούλα πάνω. Και το ζύγωσε αυτός το κορίτσι και...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Γιατί πίνουν εις υγελιαν οι άνθρωποι άμα πίνουν κρασί

Ένας βασιλιάς μια φορά πολέμησε με κάποιον άλλον βασιλιά και τον νίκησε. Τον πήρε σκλάβο και του έκοψε το κεφάλι. Το κάρακλο του κεφαλιού το χρύσωσε απο μέσα και απο όξω και έφκειασε έτσι μια κούπα μεγάλη για να πίνη κρασί. Ύστερα κάλεσε όλους τους αξιωματικούς και τους μεγάλους σε τραπέζι. Άμα φάγανε έπιαν κρασί. Πρώτας έπιε ο βασιλιάς με την κούπα και είπε πριν πιή σε υγειάν της Νίκης μας πίνω το...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1919)
Ένας Κ.Αυφαντής απ’ την Αράχοβα νειρεύτηκε. Παρουσιάστηκε ένας γέρος και του είπε : να ειπής του γυιού σου, όσα λεπτά ηύρε,του αρκούνε και να μην ψάχνη γι’ άλλα. Κίνησε αυτός και πήγε στον πατέρα του, τον Κορόια και του τα είπε αυτά. Το παιδί του, που έχει πεθάνει τώρα,αλήθεια ηύρε χρήματα στο Ντζιακράρη, αλλά ξακολούθαε να ψάχνη κι ΄πεφκειασε και καινούργιο σπίτι. Κάποτε όμως ανέβηκε απάνω στο σπίτι...

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Ένας Κουσσ'νιώτς πήι στ' ράχ' στν Κουσσίνα νια βουλά κι ηύρι ένα λιάρου βόιδ' κι αυτό ήτανι του Στ'χειό τς Κουσσίνας κι έκαψη να του σκιάξ' κι τουν πλάκουσι τς κουντριές κι τουν σκότουσι. Ίσια ίσια π'βώδουσι κι του μαρτύρσι τι έπαθι κίπικ πέθανε.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Πως πιάστηκε ένας σατανάς

Ένας μια φορά από το Καρπενήσι τάΐζε τα πρόβατά του αλάτι απάνω ‘ς το Βελούχι. Εκεί κοντά που τάϊζε τα πρόβατα είχε στημένα δόκανα (σίδερα). Κάθε μέρα όμως τα βρίσκε σκανταλισμένα τα σίδερα και δεν ήξερε ποιος τα σκανταλάει τα σίδερα. Ήρθαν οι σαϊτάνηδες που έφερναν από το Μπούμιστο (του Ξηρόμερου) την κλαπάτσα για να γλαπατσιάσουν τα πρόβατά του. (Θα κλαπάτσιαζαν τα πρόβατα αλλά αυτός άμα τάϊζε αλάτι,...

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Με ποιον τρόπο παντρεύτηκε ένας Νεράϊδα

Ένας μια φορά ήθελε να παντρευτή και πάρη γυναίκα πολύ όμορφη. Δεν εύρισκε όμως και ήτανε πολύ στενοχωρημένος. Ρωτώντα, έμαθε από μια γριά πως οι Νεράϊδες είναι οι ομορφότερες γυναίκες του κόσμον. Αλλά για να μπορέση και πάρη γυναίκα Νεράϊδα, πρέπει να της πάρη το μαντήλι. Τα μαντήλια ‘ς τις Νεράϊδες είναι τα φτερά τους. Πήγε λοιπόν και αυτός σε ένα αλώνι όπου μαζευόντανε Νεράϊδες και χόρευαν. Ήρθαν...

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Ένας στα Γιάννινα είδε όνειρο πως στη Φραγγόσκαλα είναι μια πέτρα στρογγυλή. Απάνω στέκεται και βελάζει ένα τραγί παρδαλό. Εκείνε την πέτρα να τη σπάση και θα βρή θησαυρό. Ήρθε κείνος την έσπασε την πέτρα και βρήκε θησαυρό. (Φραγκόσκαλα είναι μια κοιλάδα κοντά στο Αγρίνιο. Από κει περνάει ο Αχελώος κι εκεί είναι σταθμός των ορεινών όταν κατεβαίνουν κι ανεβαίνουν κ’ χάνια)

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Το φαρμάκι του φιδιού το γιατρεύει το ζώχι ΄ς τον κάβουρα

Ένας τσοπάνης έβοσκε τα γίδια του σ' ένα βαρκό. Εκεί ΄ς το βάρκο ήτανε ψόφιο ένα μεγάλο φίδι. Πέρα πέρα ήτανε και ένα μεγάλο ζώχι. Ο κάβουρας έτρωε πολύ από το κρέας του φιδιού έπειτα πάγαινε 'ς το ζώχι και έτρωγε μια χαψιά. Γύριζε ξανάτρωε φίδι και έπειτα ζώχι. Τούτο το παρατηρήσε ο τσοπάνος πήγε λοιπόν και έκοψς το ζώχι για να ιδή τι θα γίνη. Ο κάβουρας τς δουλειά του. Αφού έφαε φίδι πήγε ΄ς το...

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Τα καλλικαντζούρια στην Τερπίτσα

Έρχονται την παραμονή τα Χριστούγεννα. Δηλ. Την παραμονή έρχεται ο κουτσός την άλλη μέρα έρχονται και τ'άλλα, αλλ'αυτά δεν είναι κουτσοί. Κάθονται δώδεκα μέρες και γυρίζουν μέσα το χωριό. Του Σταυρού, που πέφτουν οι σταυροί στα νερά, φεύγουν <με τα κάλανδρα>. Τις δώδεκα μέρες που μένουν το βράδυ για να τα διώχνουν, καίνε στις φωτιές αγριοκερασιά, στο σταχτοόλο βάνουν μια λούρα, για να χορεύουν τα...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
Του Πόειου

Είναι δαιμόνιο που πάντα βγαίνει το σουρούπωμα και παίρνει τους ανθρώπους. Άμα σκιάζεται κανένας να βγή όξω κάπου τη νύχτα του λένε : Άιντε π'σκιάζεσαι σαν κι π' θα σι πάρ' του Πόειου.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)
Του νιραϊδουσφόντ'λου (=νεραϊδοσφόνδυλον)

Είναι κομψότατος πήλινος σφόνδυλος, όμοιος προς το σημερινόν σφονδύλι εκ ξύλου το οποίον μεταχειζονται αι γυναίκες ως βαρίδιον κατά το γνέσιμον των μαλλιών της ρόκας. Είναι πράγματι εποχής προ Χριστού, διότι τα ευρίσκουν εντός αρχαίων τάφων. Οι αρχαίοι, ως φαίνεται, τα μετεχειρίζοντο δι’ ον σκοπόν και οι σήμερον άνθρωποι. Παρά τοις χωρικοί επικρατεί η δοξασία ότι με τα σφοντύλια αυτά γνέθουν αι νεράϊδες,...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1927)
Είναι μια βρύση εξοχικιά στη Χούνη της Ευρυτανίας που τη λένε Τιντομούνα, γιατί λένε πρήσκεται η κοιλιά και το πράμα της γυναίκας που πίνει απ’ αυτή τη βρύση.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Είναι μια βρύση στη Χούνη (Ευρυτανίας) που τη λένε Νιραϊδόβρυση. Την είπαν έτσι, γιατί αυτού πάγαιναν οι γυναίκες για ξύλα κι εύρισκαν εκεί πέρα από Νεράϊδες σφοντήλια.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Είναι μια θέση που λέγεται Δοκίμι. Εκεί βρίσκονται αρχαίες δουλεμένες πέτρες, ελληνικά πράματα. Λένε πως εδώ έβγαναν οι Έλληνες τις πέτρες, τις δούλευαν και φορτώνονταν να τις πάνε να χτίσουν κάποιο κάστρο (Παλιόκαστρο τώρα). Το ωνόμασαν Δοκίμι το μέρος, γιατί δοκιμάζονταν πως θα πάνε τα λιθάρια στον ώμο και τις ήρθε οργή και τ’ άφηναν.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Ο Χαμόδρακος

Είναι ο ίδιος ο Ντιβέτσικας, Ήσκιος, Κωλοπάνης στην Παλούκοβα. Τον λένε έτσι, γιατί φαίνεται σα σκυλάκι μέσ’στα πράματα άλλοτε σα γαιδούρι, σα γίδα και σα γυναίκα. Πααίνει και μαρκαλάει τα πρόβατα και η γέννα τους μαυρίζει ως το πρωί πεθαίνουν. Για να γλυτώσουν απ’αυτό το κακό, περνούν τα πράματα νύχτα μέσα σε χωριό. Τους βγάνουν τα κουδούνια και τα διαβάζουν σε άλλο μέρος. Ο χαμόδρακας, βλέπεις,...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
Το συμπεθεριό του Καρπενησίου

Είναι στο πλάϊ του Βελουχίου. Έρχεται βερέμικα τον κατήφορο. Είναι κανταρέλια το συμπεθερικό. Που ακολουθεί δεν ξέρουμε, δηλ. Ποιά είναι η μπροστινέλλα και ποιά η κοντινέλλα. Αν η μποστινέλλα είναι επάνω, πάει κατά το Στένωμα, αν την άλλη μεριά, τον κατήφορο, πάει κατά το Καρπενήσι.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Στου μαναστήρ, στο Καραϊκάρ

Εκεί είχε πάει τα ξεχειμωνιάτη ένας καλόγερος. Είχε απ’ όλα όσα χρειάζεται για να περάση το χειμώνα. Αλλά πέθανε από τα βεργιακά. Κι έγραψε απάνω σε μια πέτρα: πέθανα απ’ τα βεργιακά.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Εκεί που είναι το Συμπεθερικό το μαρμαρωμένο πάνω από το Καρπενήσι ήταν ένας Αράπης. Καθώς επήγαιναν τη νύφη οι Συμπεθέροι ο Αράπης έπαιρνε τα σκουλαρήκια και τα δαχτυλίδια τους κι ύστερα τους μαρμάρωσε.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Προφήτης Ηλίας

Εν Νουτσόμβρω χωριώ παρά τους Πενταγιούς ήκουσα τας εξής παραδόσεις. «Προυτύτιρα ήταν ου Παλ’ αηλιάς, αλλά υστιρώτιρα φαν’ κι ου Αηλιάς ‘ς τ’ δωθί τ’ ραχ’ κι γι’ αυτό έχτ’σαν ‘ς δώθι ραχ’ τουν Αηλιά κι παγγυρίζνι τώρα μι τραπέζια». Εις απόστασιν ημισείας ώρας από το Νουτσόμβρου επί ράχεως είναι εξωκλήσιον του Αγίου Ηλία. Ενταύθα γίνεται η ετήσια πανήγυρις του ειρημένου χωριού. Πάντες δηλ. οι κάτοικοι...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Είναι μια βρύση εξοχικιά στη Χούνη της Ευρυτανίας που τη λένε Τιντομούνα, γιατί λένε πρήσκεται η κοιλιά και το πράμα της γυναίκας που πίνει απ’ αυτή τη βρύση. ﻿

Είναι μια βρύση εξοχικιά στη Χούνη της Ευρυτανίας που τη λένε Τιντομούνα, γιατί λένε πρήσκεται η κοιλιά και το πράμα της γυναίκας που πίνει απ’ αυτή τη βρύση.