• Ελληνικά
    • English
  • Ελληνικά 
    • Ελληνικά
    • English
  • Σύνδεση
Τόπος καταγραφής 
  •   Αρχική σελίδα
  • Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας
  • Παραδόσεις
  • Τόπος καταγραφής
  •   Αρχική σελίδα
  • Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας
  • Παραδόσεις
  • Τόπος καταγραφής
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

  • 0-9
  • A
  • B
  • C
  • D
  • E
  • F
  • G
  • H
  • I
  • J
  • K
  • L
  • M
  • N
  • O
  • P
  • Q
  • R
  • S
  • T
  • U
  • V
  • W
  • X
  • Y
  • Z
  • Α
  • Β
  • Γ
  • Δ
  • Ε
  • Ζ
  • Η
  • Θ
  • Ι
  • Κ
  • Λ
  • Μ
  • Ν
  • Ξ
  • Ο
  • Π
  • Ρ
  • Σ
  • Τ
  • Υ
  • Φ
  • Χ
  • Ψ
  • Ω

Ταξινόμηση κατά:

Σειρά:

Αποτελέσματα:

Αποτελέσματα 120-139 από 284

  • κείμενο
  • χρόνος καταγραφής
  • ημερομηνία υποβολής
  • αύξουσα
  • φθίνουσα
  • 5
  • 10
  • 20
  • 40
  • 60
  • 80
  • 100
  • Το ρέμα

    Μέσα σε ρέμα δεν κάνει να κοιμάται κανένας. Εκεί είναι πολλά δαιμονικά και πέρνουν κιόλας, και μπορεί να πάθη κάνα κακό. Το ότι είναι πολλά δαιμονικά στα ρέματα το λέει και η παροιμία. <Διάολε απ'το ρέμα!>. Στα ρέματα περνάν και την ημέρα νεράιδες, ξωτικά, όλα τα δαιμόνια.
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
  • Μεγάλα δέντρα πλεισμεύα απ'τα κλαδιά του κισσού είναι και λέγονται στοιχειωμένα. 

    Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
  • Τι έπαθε μια γυναίκα που ηύρε τις Νεράϊδες να χορεύουν σε ένα αλώνι

    Μια γυναίκα πάγαινε ΄ς το μύλο να αλέση. Ις το δρόμον οπού πάγαινε βλέπει μέσα σε ένα αλώνι, Νεράϊδες γδυτές που χορεύανε. Το τραγούδι τους ήτανε «Τρίκι μετρήσεις». Έτσι τραγουδάνε πάντα οι Νεράϊδες. Άμα είδαν τη γυναίκα με το άλεσμα οι Νεράϊδες της είπαν να γδυθή και να χορέψη αυτή. Εκείνη από το φόβο της γδύθηκε και χόρευε. Ήτανε τότε βαθιά νύχτα. Άμα άρχιζε να γλυκοχαράζη και να λαλούν τα κοκκότια...
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος
  • Μια θέση στου Παλιοκάτουνου την περιφέρεια τη λένη Νεραϊδόρραχη, γιατί κάπου εκεί βρήκαν σφοντύλια από Νεράϊδες. 

    Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
  • Γιατί ο ουρανός είναι πολύ ψηλά

    Μια φορά 'ς τα παλιά τα χρόνια ο ουρανός ήταν πολύ χαμηλά. Τόσο χαμηλά που τα βώδια τον γλύφανε. Οι γλυφιές των βοϊδιών φαίνονται ακόμα 'ς το φεγγάρι. Υστερώτερα όμως ο ουρανός άρχισε να ψηλώνη από τις αμαρτίες των ανθρώπων. Τώρα είναι πολύ ψηλά κανένας δεν τον φτάνει.
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος
  • Γιατί η μέλισσα,η βατουλιά και το σκυλί είναι βλογκμένα και ο σκαντζόχοιρος,χελώνα και αλεπού καταραμένα

    Μια φορά αρρώστηνε η Παναγία για πολύν καιρό. Τα ζώα άμα το μάθουν πως αρρώστησε θεώρησαν χρέος τους να την επισκεφτούν. Πρώτη το μαθε η μέλισσα τη στιμγή που ζύμωνε. Αμέσως έτρεξε με τα ζυμάρια ‘ς τα χέρια και επισκέφτηκε την παναγία. Η Παναγία άμα είδε αυτήν την καλωσύνη του ζώου ευχαριστήθηκε πολύ και της είπε ‘’Ευλογημένη να σαι μέλισσα, χωρίς σκαφίδι να ζυμώνεις και το ψωμί που ζυμώνεις να ‘ναι...
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος
  • Πόσων ειδών γυναίκες είναι 'ς τον κόσμον

    Μια φορά ένας είχε μια κόρη μαι γάτα και μια σκύλα. Την κόρη του τη γύρευαν για γυναίκα, τρείς γαμπροί και δεν ήξερε ποιόν απο τους τρείς να προτιμήση. Ο θεός τότε του είπε <Μη φοβάσαι θα κάμης τρείς γαμπρούς. Και αμέσως η γάτα και η σκύλα γινήκανε δύο ωραίες κόρες τώρα μαζί με κείνην που είχε τις έκαμε τρείς. Τις πάντρεψε και τις τρείς αλλά δεν ήξερε ποια ήταν η κόρη του ποια η γάτα και ποιά η σκύλα....
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος (1919)
  • Γιατί ο Χριστός μια φορά έπνιξε και καλούς μαζί με έναν κακό

    Μια φορά ένας περνούσε με τη βάρκα του να πάη να χαλάση ένα χωριό. ‘ζ τη βάρκα μέσα είχε και άλλους πολλούς καλούς ανθρώπους. Ο Χριστός για να προλάβη το κακό εβύθισε τη βάρκα και έπνιξε τον κακόν και τοις άλλους. Πολλοί άνθρωποι ρωτήσανε το Χριστό γιατί να πνίξη τους καλούς ανθρώπους. Ο Χριστός λέγει σε έναν «Βάλε μιαν χούφτα μέλισσες ‘ς τον κόρφο σου» Τις έβαλε τις μέλισσες εκείνος. Μια από τις...
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος
  • Ποιο κλαρί έδωκε τη μετάδοση στην Παναγία.

    Μια φορά ήθελαν να κεταλάβουν την Παναγία και πήγαν σ’όλα τα ζώα κατά κλαριά για να ζητήσουν μετάδοση και κανένα δεν είχε να τους δώση. Πήγαν στον τζίντζιρα δεν τις έδωκε κι η Παναγία τον καταράστηκε να σεργιανάη να σεργιανάη,να λαλάη στους λόγγους και διαφορά καμμνιά να μην έχη. Άλλο τελευταία να σκάη, να κεύη το τομάρι του κατά γής στο δρόμο να το πατάνε τα ζώα. Ύστερα πήγαν στο μέρμηγκα και ζήτησαν....
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
  • Μια φορά ήταν ένα αντρόγυνο. Γένναγε παιδιά, αλλά στις τρεις μέρες ύστερα από τη γέννα τις τόπαιρναν το παιδί οι Ξεραμένες. Μια φορά ενώ ήταν γεννημένο τριών μερών το παιδί, πήγε ο πατέρας του στο χωράφι. Εκεί ήρθε μια χελώνα μπροστά του. Βαρεί με τη βουκέντρα και την καρφώνει. Μάτωσε η βουκέντρα, μάτωσε και το τσαρούχι του. Το βράδυ που γύρισε, πήγε κι έβαλε τη βουκέντρα πίσω από την πόρτα και τα... 

    Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
  • Μια φορά καλεσάν την Παναγία την Προυσιώτισσα στου Κρικέλου (εικόνα δηλ.) Άμα έφτασαν στου Βόη το λιθάρ' (θέση στη Λάσπη το χωριό) άφησαν την εικόνα να ξεκουραστούν αυτοί που την πήγαιναν. Σε λίγη ώρα έκαμαν να τη σηκώσουν, αλλά δε μπόρεσαν, βάρινε. Κατάλαβαν πως δε θέλει να πάη του Κρικέλου και την πήγαν σ' άλλο χωριό. 

    Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
  • Μια φορά κρύφτηκε ένας κλέφτης μέσα στο ιερό. Εκεί ήρθαν οι Ξεραμένες κι έφεραν ένα παιδί και το βάραγαν από τις τρεις αγγουνές κι έλεγαν: ορέ που να ξέρη η μάννα του τι παθαίνει τώρα δα αυτό το παιδί! Να ήξεραν να παίρνουνε οι μαννάδες σκόρδο μονογούλικο και σπαραγγιά μονόκλωνη, δε θα πάθαιναν τίποτα κακό ποτέ. Από τότε κατάλαβαν οι άνθρωποι πως το μονογούλικο σκόρδο κι η σπαραγγιά η μονόκλωνη είναι... 

    Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
  • Ποιά ζώα έφκιασε ο Θεός και ποιά ο Διάβολος

    Μια φορά λύκος δεν ήταν πουθενά. Είπε λοιπον ο διάβολος, 'ς το Θεό ''θα φκιάσω εγώ ένα ζώο που να μην αφήνει σφαχτό όπου το βρίσκει. Έφκειασε το λύκο. Έπειτα ο θεός είπε ς το διάβολο ''Και εγώ θα φκιάσω ένα άλλο ζώο που να κυνηγάει το δικό σου το το ζώο όλα τα κοντόραχχα. Έτσι έφκιασε, ο θεός το σκύλο. Υστερώτερα είπε ο διάβολος : θα φκιάσω ένα ζώο που να μην αφήνει σακκάλευρο γερό. Έφκιασε το ποντίκι....
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος
  • Ποιός λέει τα περισσότερα ψέματα 'ς τον κόσμο

    Μια φορά μαζώχτηκαν όλοι οι τεχνίτες και πραματεντήδες για να μεράσουν τα ψέματα. Τα ψέματα ήταν πέντε σακκιά γιομάτα. Κάμπονα ψέματα τα πήρε ο φούρναρης άλλα πήρε ο χασάπης άλλα ο μάγειρας και όλοι πήραν μεριδικό. Πήρε κι ο Τσαρο΄πυχας τα δικά του. Στα σακκιά όμως μείνανε και άλλα ψέματα κάμποσα. Όλοι οι άλλοι συμφώνησαν τότε όσα ψέματα περίσσεψαν να τα πάρη ο Τσαρούχας. Απο τότε και υστερώτερα όλοι...
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος (1919)
  • Πως πρωτόφκειασαν κρασί οι άνθρωποι

    Μια φορά οι άνθρωποι δεν είχαν κρασί. Είχαν αμπέλια αλλά τα χαν για να τρώνε σταφύλια. Το κρασί το βραν κατα τύχη κάμποσα παιδιά. Αυτά για να παίξουν μάζεψαν πολλά σταφύλια και με τα χέρια τους τα έστειψαν μέσε σε ένα αγγειό. Το αφήκαν ύστερα το αγγειό και έφυγαν. Ύστερα απο κάμποσες ημέρες πήγαν πάλι 'ς το μέρος που είχαν το αγγειό. Πήραν να πιούν απο κείνο που είχαν στείψει. Το να ιδούν ήτανε νόστιμο....
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος (1919)
  • Πως έμαθαν οι άνθρωποι να φκειάσουν μύλο για να αλέθουν

    Μια φορά οι άνθρωποι δεν ήξεραν πώς να φκειάσουν μύλο για να αλέθουν. Αρμάθιαζαν κάτι πέτρες και αυτές πάλι ξαρμαθιάζονταν. Τι να κάμουν και αυτοί. Πήγαν και τρυπώσανε σε μέρος που περνούσαν δαιμόνοι για ν’ ακούσουν τι θα ειπούνε. Σε λίγη ώρα πέρασαν και λέγανε «ορέ οι χαμένοι να μη μπορούν να στερεώσουν το μύλο, σφήνα και λιθάρι σφήνα και λιθάρι να πως γίνεται ο μύλος. Την άλλη μέρα οι άνθρωποι στέριωσαν...
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος
  • Γιατι χωρίζουν οι γυναίκες τα μαλλιά

    Μια φορά πήγε ο Χάρος να πάρη την ψυχή ενός αρρεβωνιασμένου. Η αρρεβωνιαστικιά του έμαθε πως του σώθηκαν του αρρεβωνιαστικιού της και τότε αναγκάστηεκε να του δώση απ'τις δικές της μέρες. Χώρισε τα μαλλιά τηε στη μέση, δηλ. Έκαμε χωρίστρα, όπως λένε, κ'έδωκε τις μισές δικές της μέρες για να ζήση. Απο κεί και ύστερα επεκράτησε οι γυναίκες να χωρίζουν τα μαλλά τους.
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
  • Πότε τρώγεται ο κάβουρας και πότε το μποβόλι (=κοχλίας)

    Μια φορά ρωτήσανε τον κάβουρα <Κάβουρα πότε είναι ο καιρός σου ;Αυτός είπε-Άμα αφήνετε το δρεπάνι να ψάχνετε για μένα''Ύστερα ρωτήσανε τον μπόβολα <Μπόβολε πότε είναι ο καιρός σου ; -Άμα αφήνετε το κλαδευτήρι να ψάχνετε για μένα !
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος
  • Τα στοιχειά Τερπίτσας και Νεχωρίου

    Μια φορά στα παλιά χρόνια το στοιχειό της Τερπίτσας πολέμησε με το στοιχειό του Νεχωριού και νίκησε το στοιχειό της Τερπίτσας. Γι' αυτό στο Νεχώρι δε βαρούν τούμπανα. Άμα τύχη και βαρέσουν, καταστρέφεται το χωριό. Μια φορά τώρα τέσσερα πέντε χρόνια βάρεσαν όργανα κι απόθαναν καμμιά τριανταριά άνθρωποι.Και δε βαρούν όργανα, γιατί το στοιχειό του Νεχωρίου είναι λυπημένο, που νικήθηκε απο το στοιχειό...
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
  • Πόσον καιρό μένει γκαστρωμένο κάθε ζώο

    Μια φορά τα ζώα μιλούσαν. Μαζώχτηκαν σε ένα μέρος να σκεφτούνε πόσον καιρό θα μένουν γκαστρωμένα το κάθε ένα. Αρχηγό 'ς το συμβούλιο αυτό βάλανε το σκαντζόχοιρο. Αυτός έπρεπε να πή πόσον καιρό θα μένη το κάθε ένα γκαστρωμένο. Ο σκαντζόχοιρος δέχτηκε την αρχηγία και άρχισε να λέη. Η γελάδα να μένη γκαστρωμένη εννιά μήνες, το πρόβατο πέντε, το γουρούνι τρείς μήνες. Έτσι είπε για όλα τα ζώα. Τελευταία...
    

    Λουκόπουλος, Δημήτριος
  • «
  • »

Πλοήγηση

Όλο το ΑποθετήριοΑρχείο & ΣυλλογέςΤόπος καταγραφήςΧρόνος καταγραφήςΣυλλογείςΛήμμαΚατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)Ευρετήριο πηγώνΚείμεναΑυτή η συλλογήΤόπος καταγραφήςΧρόνος καταγραφήςΣυλλογείςΛήμμαΚατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη)Ευρετήριο πηγώνΚείμενα

Ο λογαριασμός μου

Σύνδεση
Επικοινωνήστε μαζί μας | Αποστολή σχολίων
Κέντρον Λαογραφίας E-Mail: keel@academyofathens.gr
Δημιουργία/Σχεδιασμός ELiDOC
Λογισμικό DSpace Copyright © 2015  Duraspace


Το Έργο «Εθνικό δίκτυο ψηφιακής τεκμηρίωσης της άυλης και υλικής πολιτιστικής κληρονομιάς» στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ψηφιακή Σύγκλιση» του ΕΣΠΑ 2007-2013, συγχρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από εθνικούς πόρους.