Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 110-129 από 284

Βρυκολάκοι

Λένε για τους πεθαμένους πως βρουκολακάζουν. Αυτοί που φονεύονται όξω απ, το χωριό και δεν τους θάφτει παπάς, δεν τους διαβάζει και τους πετάνε στα σκυλιά αυτοί βρουκολακιάζουν. Λένε πως παγαίνουν πίσω στους συγγενείς του οι βρουκολάκοι και τους πειράζουν, κι απ’αυτό βγήκε τη γενιά του τρώει αυτός. Ο βρουκόλακας βυζαίνει το αίμα απ’τα δάχτυλα, απ’τα χέρια κι απ’τα ποδάρια όλες τις μέρες. Μόνο το Σάββατο...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Το πλέξιμο της ουράς του αλόγου και της χαίτης του.

Λένε πως πολλές φορές βρίσκεται πλεμέμη η ουρά και η χαίτη του αλόγου,ενώ βόσκει έξω στα λιβάδια.Αυτό το κάνει ο δαίμονας. Πρβλ.Πολίτου,Παραδόσεις αριθ. 539

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
Παλιό μαναστήρι

Λένε πως στο Ελληνικό ήταν μαναστήρι πλούσιου. Κάποιους νια βουλά πήϊ σ' άλλου μέρους κι είπε πως είν' απ' τ' Βάλτσα κι τουν ρωώτσαν : Είνι ικείνου του μαναστήρ' ικεί; Ποιο μαναστήρ; Υκείν' η κλησούλα ο Ανικόλας; Όχι 'ικείν' είπ' αυτός, κείν΄που 'νι απ' πάν απ' του νερό.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)
Λένε πως τάχατες ένας άνθρωπος έφυγε απ'την κόλαση και τον έλεγαν. Ανικόλας. Αυτός ήρθε και κατοίκεψε στο μέρος (περιφέρεια Αγ. Βασιλείου Ευρυτανίας)που το λένε τώρα Στρανακόλας.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Παράδοσις για το υπέρθυρον της εκκλησίας της Αμπρακιάς Άγιοι Ταξιάρχαι

Λένε πως το απάνω λιθάρι της πόρτας της εκκλησίας τότε που την έχτισαν το ίφερεν απ' το Κρεββάτ' (Τοπων. Απού μαντέμι) ο Δημ. Μπαβαρίνος και τούπαν οι χτίστες : 'Τον θα βαστάξη την εκκλησία. Τότε του πήραν το χώμα θ' πάτσι τουν ντούρο τ' κι του έρρξαν στου θεμέλιου κι τον στοίχιουσαν.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)
Λένε, νια βουλά του Στχειό τς Μώηστας : ένα μαύρου βόιδ' κι του Στχειό τ' Κιφαλόβρυσ', ένα λιάρου βόιδ πιάσκανι κι τσακώνουντανι στου ρέμα ιδώ κάτ', γιατί αυτά είνι νιρούσια Στχειά. Κι νίη'σι του Κ.φαλουβρυσίτκου. Του Μουνσκάν'κου έφγι.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Για το στοίχειωμα του γεφυριού στα Φειδάκα

Λένι πως είνι στοιχειουμένου ένα βόιδ' άσπρου κι δεν πέφτ'του γιουφύρ'. Νια βουλά αυτό του βόιδ' του είδ'ου μακαρίτσ ου Χστ'α κ'ς ου Σιαδήμας στην άκρ' απ'του γιουφύρ π'κ'μάταν. (Φειδάκια= παραπόταμος του Φειδάρες)

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)
Λένι πως η Άϊα Παρασκηυή ήταν μαναστήρ κι’ άμα έφκειασαν τν ικκλησία Θιουτόκου πήραν τς εικόνες τν Άϊα Παρασκηυή κι τς τ’ Θιουτόκου. Υστιρώτιρα πέρναγαν ου κόσμους τν νύχτα κι’ άηκναν σκούσματα, ιπειδή π ξαρμάτουσαν τν ικκλησία. Η εν λόγω Αγία Παρασκευή είναι σήμερον ερειπιωμένον εκκλησίδιον εντός του χωριού Στρωμίνιανη, η δε Θεοτόκος είναι παρά το εκκλησίδιον της Αγίας Παρασκευής ενοριακός ναός...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Λιόκρινου-τα λιόκρικα= ο υποτιθέμενος κερασφόρος όφις.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)
‘Λληνότρυπις: τοπωνύμιον εν Ζηλίστη Ναυπακτίας. Υπάρχουν πράγματι εκεί τάφοι των πρ. Χρ. χρόνων εισχωρούντες αρκετά εντός της γης. Οι χωρικοί πιστεύουν, όπως άκουσαν απ’ τους παλιούς, ότι κάποτε ενέσκηψαν εις την περιφέρειαν απειροπληθή σμήνη τεραστίων κωνώπων, εις το δήγμα των οποίων οι άνθρωποι αυθωρεί απέθνησκον και ότι εν τη απελπισία των κατεσκεύασαν τις τρύπες αυτές, (δηλ. τις Ελληνότρυπες),...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1927)
Το ρέμα

Μέσα σε ρέμα δεν κάνει να κοιμάται κανένας. Εκεί είναι πολλά δαιμονικά και πέρνουν κιόλας, και μπορεί να πάθη κάνα κακό. Το ότι είναι πολλά δαιμονικά στα ρέματα το λέει και η παροιμία. <Διάολε απ'το ρέμα!>. Στα ρέματα περνάν και την ημέρα νεράιδες, ξωτικά, όλα τα δαιμόνια.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
Μεγάλα δέντρα πλεισμεύα απ'τα κλαδιά του κισσού είναι και λέγονται στοιχειωμένα.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Τι έπαθε μια γυναίκα που ηύρε τις Νεράϊδες να χορεύουν σε ένα αλώνι

Μια γυναίκα πάγαινε ΄ς το μύλο να αλέση. Ις το δρόμον οπού πάγαινε βλέπει μέσα σε ένα αλώνι, Νεράϊδες γδυτές που χορεύανε. Το τραγούδι τους ήτανε «Τρίκι μετρήσεις». Έτσι τραγουδάνε πάντα οι Νεράϊδες. Άμα είδαν τη γυναίκα με το άλεσμα οι Νεράϊδες της είπαν να γδυθή και να χορέψη αυτή. Εκείνη από το φόβο της γδύθηκε και χόρευε. Ήτανε τότε βαθιά νύχτα. Άμα άρχιζε να γλυκοχαράζη και να λαλούν τα κοκκότια...

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Μια θέση στου Παλιοκάτουνου την περιφέρεια τη λένη Νεραϊδόρραχη, γιατί κάπου εκεί βρήκαν σφοντύλια από Νεράϊδες.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Γιατί ο ουρανός είναι πολύ ψηλά

Μια φορά 'ς τα παλιά τα χρόνια ο ουρανός ήταν πολύ χαμηλά. Τόσο χαμηλά που τα βώδια τον γλύφανε. Οι γλυφιές των βοϊδιών φαίνονται ακόμα 'ς το φεγγάρι. Υστερώτερα όμως ο ουρανός άρχισε να ψηλώνη από τις αμαρτίες των ανθρώπων. Τώρα είναι πολύ ψηλά κανένας δεν τον φτάνει.

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Γιατί η μέλισσα,η βατουλιά και το σκυλί είναι βλογκμένα και ο σκαντζόχοιρος,χελώνα και αλεπού καταραμένα

Μια φορά αρρώστηνε η Παναγία για πολύν καιρό. Τα ζώα άμα το μάθουν πως αρρώστησε θεώρησαν χρέος τους να την επισκεφτούν. Πρώτη το μαθε η μέλισσα τη στιμγή που ζύμωνε. Αμέσως έτρεξε με τα ζυμάρια ‘ς τα χέρια και επισκέφτηκε την παναγία. Η Παναγία άμα είδε αυτήν την καλωσύνη του ζώου ευχαριστήθηκε πολύ και της είπε ‘’Ευλογημένη να σαι μέλισσα, χωρίς σκαφίδι να ζυμώνεις και το ψωμί που ζυμώνεις να ‘ναι...

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Πόσων ειδών γυναίκες είναι 'ς τον κόσμον

Μια φορά ένας είχε μια κόρη μαι γάτα και μια σκύλα. Την κόρη του τη γύρευαν για γυναίκα, τρείς γαμπροί και δεν ήξερε ποιόν απο τους τρείς να προτιμήση. Ο θεός τότε του είπε <Μη φοβάσαι θα κάμης τρείς γαμπρούς. Και αμέσως η γάτα και η σκύλα γινήκανε δύο ωραίες κόρες τώρα μαζί με κείνην που είχε τις έκαμε τρείς. Τις πάντρεψε και τις τρείς αλλά δεν ήξερε ποια ήταν η κόρη του ποια η γάτα και ποιά η σκύλα....

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1919)
Γιατί ο Χριστός μια φορά έπνιξε και καλούς μαζί με έναν κακό

Μια φορά ένας περνούσε με τη βάρκα του να πάη να χαλάση ένα χωριό. ‘ζ τη βάρκα μέσα είχε και άλλους πολλούς καλούς ανθρώπους. Ο Χριστός για να προλάβη το κακό εβύθισε τη βάρκα και έπνιξε τον κακόν και τοις άλλους. Πολλοί άνθρωποι ρωτήσανε το Χριστό γιατί να πνίξη τους καλούς ανθρώπους. Ο Χριστός λέγει σε έναν «Βάλε μιαν χούφτα μέλισσες ‘ς τον κόρφο σου» Τις έβαλε τις μέλισσες εκείνος. Μια από τις...

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Ποιο κλαρί έδωκε τη μετάδοση στην Παναγία.

Μια φορά ήθελαν να κεταλάβουν την Παναγία και πήγαν σ’όλα τα ζώα κατά κλαριά για να ζητήσουν μετάδοση και κανένα δεν είχε να τους δώση. Πήγαν στον τζίντζιρα δεν τις έδωκε κι η Παναγία τον καταράστηκε να σεργιανάη να σεργιανάη,να λαλάη στους λόγγους και διαφορά καμμνιά να μην έχη. Άλλο τελευταία να σκάη, να κεύη το τομάρι του κατά γής στο δρόμο να το πατάνε τα ζώα. Ύστερα πήγαν στο μέρμηγκα και ζήτησαν....

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Μια φορά ήταν ένα αντρόγυνο. Γένναγε παιδιά, αλλά στις τρεις μέρες ύστερα από τη γέννα τις τόπαιρναν το παιδί οι Ξεραμένες. Μια φορά ενώ ήταν γεννημένο τριών μερών το παιδί, πήγε ο πατέρας του στο χωράφι. Εκεί ήρθε μια χελώνα μπροστά του. Βαρεί με τη βουκέντρα και την καρφώνει. Μάτωσε η βουκέντρα, μάτωσε και το τσαρούχι του. Το βράδυ που γύρισε, πήγε κι έβαλε τη βουκέντρα πίσω από την πόρτα και τα...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Λιόκρινου-τα λιόκρικα= ο υποτιθέμενος κερασφόρος όφις. ﻿

Μεγάλα δέντρα πλεισμεύα απ'τα κλαδιά του κισσού είναι και λέγονται στοιχειωμένα. ﻿

Μια θέση στου Παλιοκάτουνου την περιφέρεια τη λένη Νεραϊδόρραχη, γιατί κάπου εκεί βρήκαν σφοντύλια από Νεράϊδες. ﻿

Λιόκρινου-τα λιόκρικα= ο υποτιθέμενος κερασφόρος όφις.

Μεγάλα δέντρα πλεισμεύα απ'τα κλαδιά του κισσού είναι και λέγονται στοιχειωμένα.

Μια θέση στου Παλιοκάτουνου την περιφέρεια τη λένη Νεραϊδόρραχη, γιατί κάπου εκεί βρήκαν σφοντύλια από Νεράϊδες.