Πως έμαθαν οι άνθρωποι να φκειάσουν μύλο για να αλέθουν
Μια φορά οι άνθρωποι δεν ήξεραν πώς να φκειάσουν μύλο για να αλέθουν. Αρμάθιαζαν κάτι πέτρες και αυτές πάλι ξαρμαθιάζονταν. Τι να κάμουν και αυτοί. Πήγαν και τρυπώσανε σε μέρος που περνούσαν δαιμόνοι για ν’ ακούσουν τι θα ειπούνε. Σε λίγη ώρα πέρασαν και λέγανε «ορέ οι χαμένοι να μη μπορούν να στερεώσουν το μύλο, σφήνα και λιθάρι σφήνα και λιθάρι να πως γίνεται ο μύλος. Την άλλη μέρα οι άνθρωποι στέριωσαν το μύλο κατά που άκουσαν τους δαιμόνους. Ύστερα από κάμποσον καιρό οι δαιμόνοι περάσαν από κει και παραξενεύτηκαν που είδαν το μύλο έτοιμο και είπαν «ποιος να μας πρόδωκε την τέχνη μας». Και γι’ αυτό οι δαιμόνοι έχουν να κάμουν με τους μύλους, επίσης και οι βροκολάκοι. Οι λεχώνες ποτέ δεν πατάνε σε μύλο, είναι φόβος από τους δαιμόνους.
Τόπος Καταγραφής
ΑιτωλίαΠηγή
Αρ. 148, σελ. 15, Αιτωλία, ΛουκόπουλοςΣυλλογέας
Ευρετήριο και είδος πηγής
148, Αρχείο χειρογράφωνΣχετιζόμενα κείμενα
Βλ. Πολ. Παραδ. Αρ. 848Τύπος τεκμηρίου
ΠαραδόσειςTEXT