Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 1-20 από 284

Αγία Κυριακή

1749, Ιουλίου 8 της Αγίας Κυριακής, ήρθαν να μας πάρουν σκλάβους και εφύλαξαν όλην την ημέραν και την παραμονή του Αγίου Ηλίου μας πήραν τα πιδιά σκλάβους. Κυριακή ημέρα τα πήρανε, την τσούπα του Ψαρού και το αδέλφ’ της και τον Καραβιά και την τετράδη ο Θεός τα ξεσκλάβωσε. Και ο Μπραχός τα επήρε, και το πιάσανε στις Γούρνες και τα πήραν και τα πήγαν εις την Προστοβά (χωριό 2 ώρας μακραί του Κεφαλοβρύσου)...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)
Αγία Κυριακή

1759, Ιουλίου 8 της Αγίας Κυριακής, ήρθαν να μας πάρουν σκλάβους και εφύλαξαν όλη την ημέρα. Και την παραμονή του Αϊλιός μας πήραν τα πηδιά σκλάβους. Κυριακή ημέρα τα πήρανι, την τσούπα του Ψαρού και το αδέλφι της και τον Καραβιά. Και την τετράδη ο Θεός τα ξεσκλάβωσε. Και ο Μπραχός τα πήρε, και τα επιάσανε στις Γούρνες και τα πήραν και τα πήγαν εις την Προστοβά (χωριό του Αποκούρου, σημ. ημ.) απουκάνου...

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Aφουρισμέν' ράχ. Σ'αυτήν δεν είνι να πάς νύχτα, γιάτ παρουσι'αζουντι αγιρκά πράματα. Μπουρεί να πάθ ου άνθρουπους δίχους να καταλάβ την ώρ'αυτή. Θέλ' φουτγιά παρουσιαστή, θέλ' γ'ναίκις ευρισθούν ώστι ξαρμάτουτος ου άνθρουπους μπουρεί να πάθ πουλλά. Όπους έπαθι ου Βασίλ'ς ου Ντιλέζους. Άν περιπτώσ' δε βρίσκουνταν ου τσουπανόσκ'λους να γαυγίσ', πλέον αυτός σωτηρία δεν είχι. Κι δηυτέραν απουχήν ου Νικάλαους...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Α', Η Μάρου είνε κειό τ' αστέρ του λαμπρό, π βγαίν' τν αυγή μι τουν ήλιού. Διν' κουντά π τουν ήλιου, κι πάει πάει κουντά, αλλά δε βουδων' να βασιλέψ' κι μεν πάρα πίσ' απ' απ' τουν ήλιου κι γι' αυτό του βράδ' φαίνιτι. Η Μάρου τουν γελάσι του Γιαννάκ', ένα άλλου άστέρ, κι του καλουκαίρ ου Γιαννάκ'ς πααίν' κι του χ'μώνα 'ς ται βουνά. (βουδων' = Ευοδώνει, Κατορθώνει, επιτυγχάνει.)

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Άλλ' νιά βουλά ήταν νιά γύφτ'σσα κι πέθανε. Αυτήν τν ίθαψαν στουν Άη Γεωργ' τν εκσάν μιργιά που νη γικκλησία. Αυτήν σκώνιταν απού μεσ' απο του χώμα κι παίνι μέσ' σ'τα σπίτια. Κι τότε τν ξέχουσαν κι τν ηύραν ζουντανή. Ζουντανίψης. Ήταν κόκκιν', μαλλιασμέν'... Τότι πήγαν οι παπάδις κ'οι άντρις τν ξέχουσαν κι βάργαν μι του λουστό, κι αυτήν' τουν έπγιαν του λουστό κι τουν κρατάιν άναψαν φουτιά αδικεί...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Άλλ’ νιά βουλά ένας Βουστιν’τσιώτ’ς π τουν έλιγαν Φλουρουν’ κουλό, ξιχείμαζι μι τα πρόβατά τα’ ς τα Μαλαντρίν. Κι κεί πέθανι κι τουν έθαψαν. Αλλά βρουκουλάκιασι κ’ έρχιταν ‘ς τα Βουστνίτσα ‘ς τα γ’ναίκα τα κι ‘ς τα πιδγιά τ. Έπγιανι χτέν’ζι τα πιδγιά. Πήι, ματαπήι.. κι ‘ς τάλλου κουντά ρήχκι κι τα γ’ναίκας τ. Αυτήν δεγ κόται να ειπή σι κανέναν τίπουτα, γιάτ τα έλιι ου βρουκόλακας να μήμ πή τίπουτα....

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Για τ' Απόκουρου

Άλλ’ παραδέχουντι πως ούλ’ οι άλλ’ κουρεύκαν κι’ ιδώ στ’ Απόκουρου κουρεύκαν τιληταίοι.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)
Για το διαλυμένο μοναστήρι Άϊ Λιάς της Αράχοβας τυ Κράββαρη.

Άμα διαλύθηκε το μοναστήρι, τον τόπο του τον καταπλάκωσαν οι Σουσμαναίοι. Τον πούλησαν ύστερα σε καμιά δεκαριά προσωπάτα. Το δημόσιο πολέμησε να τους το πάρη, αλλά τα κατάφερε ο Θανσούλας Σισμάνης να το καρτήση και να το πουλήσουν. Κανένα από κείνα τα πρόσωπα όπου αγόρασαν και καλλιέργησαν τον τόπο του μοναστηριού προκοπή δεν έκαμε. Την πήραν τη Λάϊα. Από καλό θάνατο δνε πήγε. Κάποτε ένας το είχε...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Άμα ένας σκοτωθή, το αίμα του φωνάζει τις τελευταίες λέξεις που είπε τη στιγμή που έπεσε. Να πούμε: μή ορέ, μή! Όχι! Επειδή βροκολακιάζει το αίμα πάνε και το μαζεύουν και το πάν και το ρίχνουν στον τάφο του φονεμένου. Το διαβάζουν και με τους παπάδες.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Οι γιορτές

Άμα έφτιαναν τις γιόρτες οι αγίοι, είχαν πάρει σαν πιο γραμματισμένο για γραμματικό τον Άη Γιάννη. Ώριζαν λοιπόν τις μέρες που πρέπει να γιορτάζεται ο δείνας και ο τάδες άγιος. Ο Άη Γιάννης έγραφε. Ανάμεσα, ανάμεσα έβανε και τη δική του γιορτή. Πολλές ημέρες του χρόνου τις πήρε δικές του. Τελευταία τον έβαλαν να διαβάση τις γιορτάδες. Διάβασε. Από μήνα σε μήνα ακούονταν "Αη Γιάννης". Αυτό έκαμε εντύπωση...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1948)
Άμα είναι γιρέτικη η καρυά τότι λένε στοιχειώνιτι είνι στοιχειωμένη. (γιράτικη= γηραλέα)

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Άμα ιδής ξουτκό, μαρμαρών'ς = μένεις ακίνητοςεκ φόβου 'ς εκεληξεας

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Άμα πιθαίν'νι πουλλοί αράδ αράδα, λένι πως νικήθκαν τα στ'χειά. Βγαίν'νι 'ς του σύνουρου τα στ'χειά κι πουλιμάνι κι όπγοιου νικ'θή σι κείν του χουργιό πιθαίν'νι πουλύς κόσμους. Του Σιλπζιώ τκου του στ'χειό πουλέμαι νια βουλά μι τ' Αρτουτβιάν κου. Σέλπζα και Αρτοτίβα είναι μικρότατα χωρία της Ναυπακτίας παρά τον Εύηνον και την Τριχωνίαν. Την δε προκειμένην παράδοσιν ήκουσα εν Σέλπζ παρά πολλών και...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1914)
Αβορβολάκιαστος = αβρουκουλάκιαγους = χωρίς να βροκολακιάση. Κάνας δεν έμεινε αβρουκουλάκιαγους στα παλιά τα χρόνια

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)
Αγνάντεψε η Γριά με τη μπόλια. Εννοείται η Τύχη ήτο δυσμενής.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1927)
Αλαφρουίσκιουτος - εναντίον βαρυίσκιουντος= σκαίος οι αλαφρουίσκιωτ' βγλέπνι τα ξουτκά!)

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Ανταίνω, πέφτω σε δαιμονική επήρεια. (όταν έχη κανείς πονοκέφαλο ή τον πονεί το μάτι του νομίζουν δηλ άνταισε.

Τριανταφυλλίδης, Μανώλης
Τα μαρμαρωμένα συμπιθιρκά τς Σέλπζας

Απ' τν Αμπρακιά κι απ' άλλα χούρια τς Αμπρακιάς φαίνουντι κατά μέρους τ' Κραβάρ' απού κείθι λίγου απ' του χουριό Σέλτζα κατά του Μαλουβούν' είνι δυό αρ΄άδις πέτρις μπηχτές στη γή μέσα κι φαίνουντι μπόλ'κου απ' πάν'. Γι αυτές τις πέτρες πως είνι δυό μαρμαρουμένα σμπιθιρικά. Ρίχνονται τα σμπιθυρικά ένα απού δώ κι ένα απού κεί. Κι οι ν'φάδις είδαν η μίνια τν άλλ' μόλις έσμιξαν. Κι γι' αυτό μαρμάσουσαν...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)
Απ'τα Χριστούγεννα ως τ' Αι-Βασιλείου είναι τα Πάγανα. Τότε κι οι μύλοι δεν εργάζονται. Τα Πάγανα τα λένε κι Ανταιστικά.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)
Η τρύπα της Παναγίας της Προυσιώτισσας

Απάνω από το Μικρό Χωριό (Ευρυτανίας), στο βουνό. Εδώ μοίαζει σαν πριόνι - μονοκόμματη πέτρα – είναι μια φυσική τρύπα τετράγωνη, μεγάλη πολύ, φαίνεται από μακρυά απ' το δρόμο που κατεβαίνει κανείς από Καρπενήσι για να πάη στην Παναγία την Προυσιώτισσα, στην Προυσσό. Αυτή την τρύπα την ξέρουν η τρύπα την Παναγία και τη δείχνουν όσοι περνάνε από κεί κα΄τω. Λένε πως εκεί μέσα πέρασε η εικόνα που είναι...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1928)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Για τ' Απόκουρου Άλλ’ παραδέχουντι πως ούλ’ οι άλλ’ κουρεύκαν κι’ ιδώ στ’ Απόκουρου κουρεύκαν τιληταίοι. ﻿

Άμα είναι γιρέτικη η καρυά τότι λένε στοιχειώνιτι είνι στοιχειωμένη. (γιράτικη= γηραλέα) ﻿

Άμα ιδής ξουτκό, μαρμαρών'ς = μένεις ακίνητοςεκ φόβου 'ς εκεληξεας ﻿

Αβορβολάκιαστος = αβρουκουλάκιαγους = χωρίς να βροκολακιάση. Κάνας δεν έμεινε αβρουκουλάκιαγους στα παλιά τα χρόνια ﻿

Αγνάντεψε η Γριά με τη μπόλια. Εννοείται η Τύχη ήτο δυσμενής. ﻿

Αλαφρουίσκιουτος - εναντίον βαρυίσκιουντος= σκαίος οι αλαφρουίσκιωτ' βγλέπνι τα ξουτκά!) ﻿

Ανταίνω, πέφτω σε δαιμονική επήρεια. (όταν έχη κανείς πονοκέφαλο ή τον πονεί το μάτι του νομίζουν δηλ άνταισε. ﻿

Απ'τα Χριστούγεννα ως τ' Αι-Βασιλείου είναι τα Πάγανα. Τότε κι οι μύλοι δεν εργάζονται. Τα Πάγανα τα λένε κι Ανταιστικά. ﻿

Για τ' Απόκουρου

Άλλ’ παραδέχουντι πως ούλ’ οι άλλ’ κουρεύκαν κι’ ιδώ στ’ Απόκουρου κουρεύκαν τιληταίοι.

Άμα είναι γιρέτικη η καρυά τότι λένε στοιχειώνιτι είνι στοιχειωμένη. (γιράτικη= γηραλέα)

Άμα ιδής ξουτκό, μαρμαρών'ς = μένεις ακίνητοςεκ φόβου 'ς εκεληξεας

Αβορβολάκιαστος = αβρουκουλάκιαγους = χωρίς να βροκολακιάση. Κάνας δεν έμεινε αβρουκουλάκιαγους στα παλιά τα χρόνια

Αγνάντεψε η Γριά με τη μπόλια. Εννοείται η Τύχη ήτο δυσμενής.

Αλαφρουίσκιουτος - εναντίον βαρυίσκιουντος= σκαίος οι αλαφρουίσκιωτ' βγλέπνι τα ξουτκά!)

Ανταίνω, πέφτω σε δαιμονική επήρεια. (όταν έχη κανείς πονοκέφαλο ή τον πονεί το μάτι του νομίζουν δηλ άνταισε.

Απ'τα Χριστούγεννα ως τ' Αι-Βασιλείου είναι τα Πάγανα. Τότε κι οι μύλοι δεν εργάζονται. Τα Πάγανα τα λένε κι Ανταιστικά.