Search

Now showing items 31-40 of 1987

Έχω ακούσ’ απ’ αλλουνούς, ότι σ’ αυτό το ρέμα πάει και φωνάζει και σχηματίζεται, να πούμε, σα γίδα, σα γελάδι. Κι να γνωρίζ’ τα γίδια, άμα είναι ξένα, πάει και τα κυνηγάει. Το ίδιο και τσ’ ξένος. Ήφερις 5 πράματα στο δ’κό μ’ το κοπάδ΄. Πααίν’ κι τα κυνηγάει.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Η Φώκια είναι πες γοργόνα, γιατί είναι μισό ψάρι και μισή γυναίκα, μόνο που 'ναι άσκειμη και μοιάζει με σκύλα και έχει και μαλλιά.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Και τσιπούνι με σειρήτι και χαψιά ψωμί στο σπίτι

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Όσο η γυναίκα είναι λεχώνα, πριν πάρη ευχές (=σαράντισμα) τα ρούχα της και τα ρούχα του παιδιού, δεν κάνει να μένουν βράδυ όλη νύχτα έξω. Λένε ότι κάποια ήτανε λεχώνα και τη βρήκανε τη νύχτα τα διαολικά (μπορεί να βρήκανε και τα ρούχα της) και τη γυρίζανε σαράντα ημέρες και τη ρίξανε σ’ ένα πηάδι και τη βρήκανε πνίμενη. Επί σαράντα ημέρες, η οικογένεια άκουε κάθε 12 η ώρα μεσάνυχτα, τη φωνή της γυναίκας, που τα διαολικά την περνούσανε από το σπίτι. Όταν έκλεισαν οι 40 ημέρες, δεν ξανακούσανε τη φωνή, αλλά τη βρήκανε πνιμένη στο πηάδι. Αυτή τη λέγανε Λενέττα. Από τότε το φοβούνται όλες οι γυναίκες και δεν αφήνουνε τα ρούχα τους έξω.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Ένας έκοβε το δέντρο της εκκλησίας και γκαβώθ'κε. Πήγανε τρείς Τούρκ' κι κόβανε ξύλα. Τους λέει ένας γέρος, “Μην τα κόβετε, γιατ' είναι βακούφ'κα” Εκέινοι γελάσανε. Ένας είπε : Αν είναι βακούφ΄κα ας έρθ' εδώ η αγία Παρασκευή να μας δείρ'. Κι έπεσ' ένα ξύλο και τον εχτύπησε στα μάτια και σε 2 ώρες πέθανε κιόλα και δεν ξανακόψανε, Κι ένας από το χωριό μας έπαθε τα ίδια και τον σέρνανε με το σκοινί κι εδιακόνευε. Τα δέντρα βρίσκονται ακόμα (πουρνάρια και βαλανιδιές). Και ο καλόγερος που έκοβ' από κεί, ψόφησαν τα γελάδια του.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Ήτανε ένα χωριό, τα Χύδηρα. Βγαίνανε συχνά ληστές και κουρσεύανε. Γι αυτό έφυγαν κια πήγαν αλλού τους ωδήγεψε η Παναγία. Είχανε μιαν εκκλησία το κόνισμα της Παναγίας έφυγε και πήγε και κάθισε στο σημερινό χωριό, Λάψαρνα. Κάθ'σε σ' ένα ρομάν' κι του βράδ' άναβε 'κει ένα φώς. Οι χωριανοί που ζητούσαν το κόνισμα, είδαν το φώς και πήγαν κοντά. Βρήκαν το κόμισμα τ'ς και το πήραν, μα πάλι τους έφυγε. Αυτό γίν'κε τρείς φορές. Αναγκάσκαν λοιπόν να κτίσουν εκεί τ'ν ακκλησία τους και το χωριό. Έχει εκεί και άγιασμα, νερό μέσ' στο ρομάνι, άφθονο κρύο, αλαφρύ, που το λέν “πομύρισμα”.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)

Πιο κάτ’απ’το Γεφύρι,ανεβαίνοντας τη στροφή είναι μια γούρνα απ’βρήκανε λεφτά (1958)από Τούρκους (35.000 πεντόλιρα). Ένας δασοφύλακας πήγε και βρήκε το πιθάρι σπασμένο και δόγμα (=δείγμα ένα πεντόλιρο). Έφτιαχναν το δρόμο οι δικοί μας και δεν εκατάλαβαν τίποτα. Ήρθαν Τούρκοι με σχέδιο, ντυμένοι γυρολόγοι, με αυτοκίνητο μερσεντές και πήγαν κατευθείαν εκεί αφού γύριζαν στον Κέδρο με το εμπόρευμα.Νύχτα πήγαν στο μέρος,πήραν τα λεφτά και χάθηκαν. Ο δασοφύλακας υποψιάστηκε κι εβρήκανε πιθάρι σπασμένο και πεντόλιρο. Σταθμάρχης τότε ήταν Αντώνιος Παπαλαζάρου, εν ήργησε και τους πιάσανε στα σύνορα. Τους πήρανε τα χρήματα πίσω (35.000 πεντόλιρα). Χρόνια!

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Έχει μια οικογένεια Μπελόνια, που όλο από 1 σερνικό παιδί κάνει. Κάνει και κοπέλες αλλά αγόρι 1. (Ο τελευταίος απόγονος έχει 1 αγόρι και 2 κορίτσια). Λένε πως ο πρώτος (ο γέρος που έπαιρνε το αίμα από τη φλέβα), επήρε γυναίκα Νεράϊδα. Ένα παιδί εκειός, ένα το παιδί του, ένα το γγόνι του, το διγγόνι του. Εκεί σε κάτι αλώνια, που αλώνιζε, επήανε κάτι Νεράϊδες και χορεύανε. Εκειός εφύλαε και πήρε το μαντήλι και το πήε στο φούρνο και το ‘καψε για να μη το βρη και του φύγη.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Ένας γέροντας ασκήτευε στο Φερμέκουλο. (το νησάκι). Ένα καΐκι εδώθενε επήε στο μέρος αυτό και τόνε βρήκανε. – Καλημέρα γέρο! – Καλώς τα παιδιά! Και είπε «Κύριε, μη μ’ ελεήσης! – Όχι έτσι, γέροντα. – Πως παιδιά μου; Κύριελέησόν με. – Μωρέ να ‘μια 100 χρονών και να μην το ξέρω! Φύγανε οι ναύτες. Άρχισε αέρας. Αυτός πετάει το ράσο του για βάρκα και τρέχει και τοις φτάνει. Για σταθήτε παιδιά. Πως μου είπατε να λέω; - Όπως έλεγες, να λες, του λένε. Όπως έλεγες!

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Ο Μελισσόβας ήτανε στου Σεραλή. Άρμεγαν τα γίδια. Ο σύντροφός του, Τσαρουχογιώργος, είδι ένα ζαρκάδ’ και φωνάξι. (ήταν βαρητής, βαριε τα γίδια – τσοπάνης ο Μελισσόβας). Απαράτ’ σε τ’ άρμεγμα ο Μαλισσόβας και λέει: «Θαν το πιάσω. Αφήσι την αρμιγή κι πήγε και το πιασι. Διακόσια μέτρα μακριά απ’ αυτόνε και στο φύβγα του το ‘πιασε σ’ άλλα διακόσα μέτρα. Μέσα σε 500 μέτρα το ‘πιασε και το ‘φερε στον ώμο. Ο Μελισσόβας ήτανε ύστερ’ από το 21.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

«
1
2
3
4
5
6
7
. . .
199
»

Search

Filters

Η Φώκια είναι πες γοργόνα, γιατί είναι μισό ψάρι και μισή γυναίκα, μόνο που 'ναι άσκειμη και μοιάζει με σκύλα και έχει και μαλλιά.

Και τσιπούνι με σειρήτι και χαψιά ψωμί στο σπίτι