Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-10 από 1813

Ήταν ένας ξερός δέντρος κι πήγι ένας ληστής κι ξεμουλοήθ’κε. Τ’ λέει ο πνευματ΄κός. Κρέμασι μια αλυσσίδα στο λιμό και θα σ’χουρηθής άμα πέσει η αλ’σίδα. Είχε 99 σκοτωμένους ανθρώπους. Θα παίρνης ένα ποτήρ’ νερό και θα πααίν’ς να ποτίζης τον δέντρο τον ξερό κι άμα ανθίσ’ τότε θα σ΄χωρηθής. Αν βρης στο δρόμο διψασμένο θα τον δίν’ς. Ύστερα θα ξαναγυρίζ’ς. Απάν’ στα τρία χρόνια πέρασ’ ένας δρομή. «Σταμάτα να σ’ δώσω νερό». – Όχι – Σταμάτα να πιής νερό! Άει στον κόρακα! Που πααίν΄ς. Σκέφτηκε τότε: Ενενήντα εννιά κι έναν εκατό. Του ‘ριξε τον σκότωσε. Αμέσως μι του φόνου, έπεσ’ η αλυσσίδα κι είδι και το δέντρο με φύλλα. Κι διαδίδεται πως από κει έγινε το ξύλο του σταυρού. (Εκείνος ήταν προδότης κι επήαινε να προδώσ’ στους κλέφτες, να κάψ’νε τα χωριά).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Το γρούζει γρούζει τέσσαρους και το μπελάζει πέντε και το γατί και το σκυλί μέρες εξηνταπέντε

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1952)

Το γουρούνι χρειάζεται τέσσερεις μήνες για να γεννήση, το αρνί πέντε μήνες και το γατί και σκυλί 65 μέρες...

Ήτανε ένας κι έβοσκε γουρούνια και του ‘φυγε ένα και πήε κει και γέννησε και εγίνανε πολλά. Αγριευ’νε αυτά τα ζώα. Λένε πως εκεί είχε πολλά σκιωτικά. (κακός τόπος). Μυθολογούνε πως ένας τσοπάνος εφύλαε γίδια, στην άκρη στο στεφάνι. Βλέπει ένανε στρατιώτη με μπότες κι επερνούσε από την κόψη και πήγαινε προς το παιδί. Εκεί λοιπόν αύτος ευτού, εθέλησε δήθεν τόνε χτυπήση, και το παιδί εσκιάχτηκε κι έμεινε άρρωστο, 40 μέρες. Γι’ αυτό λέγεται και Κακολάγγαδο.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Πυρ, γυνή και θάλασσα και όστρια και γίδα !

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Γιατί η μεν όστρια, όταν φυσήξη εδώ στο νησί καίει τα σπαρτά, η δε γίδα ό,τι φάη το δηλητηριάζει και δεν ξαναφυτρώνει...

Ο Μόσχος και ο Φράγκος ήταν Σμοκοβίτις κι οι δυό αυτούνοι. Και το Μαναστήρ' ο Άγιος Βασίλειος ήταν στο Σμόκοβο, εδώ στην άκρ' κεί που 'ναι η Ζωοδόχ. Πηγή. Το χτεί ο Αγ. Βασίλειος και πάει έπειτα και φέυγ' με το καντήλ' κεί που 'ναι σήμερα. Ήρθαν οι Ρεντινιώτις στρο Σμόκοβο κι είπαν τι έγινε. Επιτρόποι τότε ήταν ο Μόσχος και ο Φράγκος. Πήγαν πίσω και τον πήραν τον Άγιο με το καντήλ' πάλε στο Σμόκοβο. Πάλι τους έφ'γε, δεύτερη βολά. Αφού είδαν πως δεν ήθελε να ρθή στο Σμόκοβο, έδωκαν στο Μοναστήρ τα κτήματα τς και καντήλια κι εξαπτέρυγα και μύλια (μύλους) όλα τα 'δωκαν. Και τ' αντίσπορο σήμερα το παίρν' το Μοναστήρι.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Άγια Δευτέρα βόηθα με και Τρίτη και Τετάρτη και Πέμπτη και Παρασκευή ώστε να μη σας δ'λέψω το Σαββάτο για τον άντρα μου και την Κυριακή, ό,τι κάμουν κι οι άλλες νοικοκυράδες

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Η μητέρα του Ιούδα είδε στον ύπνο της, ότι θα κάνη ένα παιδί και θα είναι η καταστροφή των Ιουδαίων. Όταν το εγέννησε σε λίγους μήνες το έβαλε σ’ ένα κιβώτιο, το πισσώσανε και το ρίξανε στη θάλασσα. Απέναντι ήταν ένα νησάκι και το βρήκανε (το κιβώτιο) κάποιοι βοσκοί. Το επήραν και το ανάθρεψαν μέχρι 9 ετών. Δεν εμπορούσαν να το κρατήσουν άλλο, και το πήγαν στην απέναντι πολιτεία και το πουλήσανε. Το αγόρασε ο ίδιος ο πατέρας του, χωρίς να το ξέρη. Αυτός είχε κάμει κι άλλο παιδί. Ύστερ’ από καιρό, ήταν πονηρού πνεύματος ο Ιούδας κι εκεί που έπαιζαν, έδωσε μια πέτρα κι εσκότωσε τον αδερφό του, για να κληρονομήση την περιουσία του. Μετάνοιωσε όμως και έφυγε και πήγε στα Ιεροσόλυμα και γίνηκε υπηρέτης του βασιλέα. Μετά παρέλευση καιρού, έγινε ένας πόλεμος στην πατρίδα του πατέρα του και αναγκάστηκε ο Ρούσβελ (ο πατέρας του) και πούλησε την περιουσία του και πήγε κι αυτός στα Ιεροσόλυμα. Αγόρασε ένα μπαξέ, κοντά στο βασιλικό παλάτι. Ύστερ’ από καιρό, εβγήκε ο βασιλιάς στο παράθυρο και του είπε: - Τι ωραία άνθη έχει αυτό το περιβόλι! Του λέει ο Ιούδας. – Αμέσως, Μεγαλειότατε, να πάω να σου κόψω. Εκατέβηκε στο μπαξέ κι έκοψε μερικά λουλούδια και διάφορα οπωρικά. Όταν ήταν έτοιμος να φύγη, τόνε συνάντησε ο νοικοκύρης (ο πατέρας του;) και τον έβρισε και τον απείλησε. Αυτός άρπαξε μια πέτρα και τον εσκότωσε και πήε μετά στο βασιλέα. Μετά παρέλευση καιρού, του λέει ο βασιλιάς. Θέλεις να σε παντρέψω; Λέει, ναι. Του έδωσε τότε μια νύφη, που έτυχε να είναι η μητέρα του. Μ’ αυτήνε έκανε ένα παιδί. Η γυναίκα του κάποτε άρχισε να κλαίη και να διηγήται τα παθήματά της. Όταν τα άκουσε ο Ιούδας , εννόησε πως ήταν η μητέρα του, την παράτησε και πήε και συνάντησε το Χριστό. Έγινε Απόστολος και ο Χριστός τον είχε ψωνιστή του. Η φιλαργυρία του όμως τον έκανε να κλέβη τακτικά απ’ ότι εψώνιζε. Και όταν πέρασε καιρός, επήρε 33 αργύρια και παράδωσε το Χριστό. Το μεταμελήθηκε έπειτα και πήρε ένα σκοινί να κρεμαστή, αλλά κι αυτό το έκαμε για να πάη πουλιό μπροστά από το Χριστό να κερδήση την Ανάσταση. Αλλά αυτός δε συχωρέθηκε ποτέ.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Κάλλιο ζουμί και λάχανα, παρά τυρί και γάλα, γιατ' έχει βάσανα πολλά και τύραγνα μεγάλα

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1952)

Αυτό το λένε οι τσοπάνηδες για τη ζωή τους. Προτιμούν τη ζωή του γεωργού

Σ' τσου είκοσι τριαντάφυλλο και σ' τσου τριάντα ρόδο, και σ' τσού σαράντα χλιό νέρο, και σ' τσου πενήντα μπόρα

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1952)

Για την ηλικία της γυναίκας

Δίνουν του ζουρλού και χαίρεται, δίνουν και του φρόνιμου και συλλογιέται

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1952)

Γιατί ο φρόνιμος σκέφτεται πώς μπορεί να χρυσοπληρώση αυτό το δώρο.Θηνιά

«
1
2
3
4
. . .
182
»