Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-10 από 88

Άγια Δευτέρα βόηθα με και Τρίτη και Τετάρτη και Πέμπτη και Παρασκευή ώστε να μη σας δ'λέψω το Σαββάτο για τον άντρα μου και την Κυριακή, ό,τι κάμουν κι οι άλλες νοικοκυράδες

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Η Φώκια είναι πες γοργόνα, γιατί είναι μισό ψάρι και μισή γυναίκα, μόνο που 'ναι άσκειμη και μοιάζει με σκύλα και έχει και μαλλιά.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Ένας γέροντας ασκήτευε στο Φερμέκουλο. (το νησάκι). Ένα καΐκι εδώθενε επήε στο μέρος αυτό και τόνε βρήκανε. – Καλημέρα γέρο! – Καλώς τα παιδιά! Και είπε «Κύριε, μη μ’ ελεήσης! – Όχι έτσι, γέροντα. – Πως παιδιά μου; Κύριελέησόν με. – Μωρέ να ‘μια 100 χρονών και να μην το ξέρω! Φύγανε οι ναύτες. Άρχισε αέρας. Αυτός πετάει το ράσο του για βάρκα και τρέχει και τοις φτάνει. Για σταθήτε παιδιά. Πως μου είπατε να λέω; - Όπως έλεγες, να λες, του λένε. Όπως έλεγες!

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Τη Σάρα και τη Μάρα και το κακό συν/ντημα

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Σε πολυκοσμία λες (τ' ανωτέρω)

Ήρτε κάποιο αρκούδι εδώ και το βάλανε νηστικό να χορέψη και δεν εχόρεψε

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Στεφάνι του Μίχ’ το λιγάτο (=προίκα). (σ’ ένα Μίχο εδώσανε λεγάτο. Έχει γης καλλιεργημένη. Έχει και καλύβες που κατοικούσανε αρχαίοι). Το μπαρκαρούτσι του Μιχ’ το λιγάτο (=μικρό λιμανάκι). Έχει λόμπες που έρχονται και παίρνουν αλάτι (φαρινίσο). Ο κάβος στ’ αγουρνόκλειμα. (Επηγαίνανε το γουρούνια και τα κλείανε να μην πηγαίνουν απάνου και τρώνε τα σπαρτά).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Κεφάλι (στο άκρο του νησιού). Είχε εκεί μια βατσουνιά και μιά αγραπιδιά. Είχανε περιπλέξει σα σπήλαιο και πηαίνανε και ζώα και άνθρωποι. Ένα βράδυ με την κακοκαιρία, όπως μαζευτήκανε τα ζώα, επήε κι ο τσοπάνης. Και το πρωί που άρχισε ν' αρμέη τα ζώα του, βλέπει σ' ένα μέρος της Βατσουνιάς μιαν εικόναν, τ' Αγίου Γρηγορίου και την έφερε στο χωριό του, στο Σπαρτοχώρι. Εφκιάξανε τότε λενα κελλάκι (που δεν ξέρουμε που είναι). Την εχάσανε όμως την εικόνα και ξαναπάει ο τσοπάνης στη Βατσουνιάκαι τη βρήκε. Αναγκάστηκανε λοιπόν να χτίσουνε εκκλησία του Αγ. Γρηγορίου, που είναι ακόμη κι η αγραπιδιά πάντα έβγανε αρωματικά αγραπίδια. Η εκκλησία είχε πράματα τότες, και περιουσία. Ένας κλέφτης από τη Λευκάδα ήρθε να πάρη ένα τραΐ κι ήτανε τ' αγίου. Εκείνος εβρέθηκε το πρωί στον λΑη Γληγόρη, με τον κύπρο στο λαιμό. Ελεήθηκε και του βγήκε. Υπάρχει ο κύπρος και η πλάκα της χρονολογίας της εκκλησίας. (στον κ. Αργύρη). Έχει πουγάδι εκεί με ωραίο νερό. Αγιονέρι. Εσυνηθίχανε ν' αφιερώνουνε ένα σφαχτό στην εκκλησία. Όταν αγοράζανε κοπάδια (πραμάτεια). Και οι μισθωτές του νησιού επίσης του αφιέρωναν ένα ζώο. Μπορεί λοιπόν ο κύπρος να είναι από τέτοιο αφιέρωμα. (Οι επιτρόποι το σφάζουνε και τα λεφτά είναι για την εκκλησία, όχι θυσία).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Η ζαργάνα, προς χαράν του Σακκά, ενεφανίσθη και πάλιν την πέμπτην απογευματινήν της Παρασκευής 26ης Σεπτεμβρίου (παρέβαλε προς παλ. Ημερολόγιον). Πρώτος όστις είδε ταύτην βεβαίως ήτο ο θρησκόληπτος Σακκάς, όστις εκ της χαράς του, άνευ προσοχής ήρπασεν ένα καμάκι, του οποίου οι αχαλοί ήσαν σχεδόν άχρηστοι και δια να τυχούσης εκεί λέμβου επετέθη κατά της ζαργάνας με μένος και της κατάφερε το πρώτον πλήγμα, αλλά δεν την εκράτησεν. Ο ψαράς όμως ο Κωνσταντίνος Δελεπόρτας η Ξουδαβλάκης, με έναν καλον καμάκι της κατάφερε το δεύτερον πλήγμα και την εκράτησεν. Εγωιστής όμως ην, ούτε μερίδιον έδωσεν εις τον άγιον Βησσαρίωνα, αλλά ούτε ήθελε να την πωλήση εις τους κατοίκους και απέστειλεν αυτήν εις Λευκάδαν προς ιχθυοπώλην χονδρικής πωλήσεως. Φαίνεται όμως ότι ίσχυσαν αι ευχαί και κατάραι του Σακκά και επεστράφη οπίσω την επομένην και εγένετο ανάρπαστος υπό των Βαθυσάνων, προς οκτώ δραχμάς τη λίτρα. Ήτοι ο Κώστας έλαβον κάτι παραπάνω από ότι εζήτησεν από τον ιχθυοπώλην του. Αλλά και πάλιν ουδέν μερίδιον δια τον άγιον. Η ζαργάνα καθαρά, δηλ. άνευ εντοσθίων εζύγιζε 39 λίτρας. Όλα ομάς τα διαδραματιζόμενα εγώ δεν τα είδα ούτε την ζαργάναν εγεύσθην, διότι ήμην απησχολημένος με την έναρξιν του υδραυλικού ελαιοπιεστηρίου μας. Και τώρα κοινή συζήτησις μεταξύ των θαμώνων των καφενείων είναι, εάν ο Άγιος εχολώθη, εάν η ζαργάνα θα ξαναεμφανισθή και ποιόν ημερολόγιον θα παραδεχθή;

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Ερχότανε επί 3 χρόνια παραμονή του Σταυρού, την ίδια ώρα (2 ώρες να κάτση ο ήλιος) το 1933 - 34 – 35. Πρωτορχότανε και χτύπαε απάνου στον Άγιο Βησσάριο [Στην εκκλησία που είναι του Αγίου Βησσαρίωνος που είναι στη παραλία] κι ύστερα χτυπιότανε μεσ’ το λιμάνι. Το πρώτο χρόνο [45 λίτρες ζαργάνα] το χτύπησαν με καμάκι από βάρκα. Το β’ χρόνο, την ίδια ημερομηνία (13 Σεπτεμβρίου) φάνηκε πάλι. Τώρα ήτανε 50 λίτρες. ( Ο Δημήτρης ο Σακκάς το χτύπησε αμέσως με το καμάκι). Εκοιμότουνε, τον ειδοποιήσανε και εσηκώθηκε με το καμάκι. Το καμάκισε, το ‘βγαλε στην αγορά, αλλά δεν έπαιρνε κανένας (γιατί ήτανε μεγάλο). Ένας από το Σπαρτοχώρι, λέει : Σώσε μου 6 – 8 λίρες. Σιγά σιγά το πήραν όλοι. Εκράτησε μόνο 2 λίρες ο ίδιος. (Κανένα σχόλιο δεν έγινε τότες για θαύμα του αγίου). Την άλλη χρονιά (1935), την ίδια ώρα και μέρα 2 ψάρια χαργάνες ήρθανε, τα κυνηγήσανε και τα καμακώσανε, αλλά εξεμακιόντανε. Το χτύπησε 5 βολές μ’ ένα καμάκι εφταχάλι (πετροκάμακο), αλλά έφυγε και τσι πέντε και το έχασε. (το ίδιο και τ’ άλλο έφυγε). Μετά 5 -6 μέρες το ηβρήκε ψόφιο ο παραπάνω στον Λεωνά τον κάβο (άλλοτε ιδιοκτήτης). Εσκέφτηκε αμέσως πως το ψάρι ως φαίνεται ήθελε να τ’ αφιερώσουμε στην εκκλησία και δεν θαπρεπε να το σκοτώσουμε. Όταν ήτανε εδώ η Αγία Κάρα (1936), ο παπάς που τη συντρόφεψε εκοιμήθηκε σπίτι μου. Του είπα το περιστατικό και μου είπε : Δεν έπρεπε ναν το καμακίσετε το ψάρι αυτό. Αυτό του ‘φερνε ο Άγιος, ήθελε να κάμετε πανηγύρι, να ‘ρχεται ο κόσμος να βλέπη το ψάρι και να λέη πως είναι του Άγιου

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Εκεί στον Άη Δημήτρη της Ζαβέρδας εσφάζανε σφαχτά και τα μοιράζανε στον κόσμο – ψητά. (Και στο Καστό τ' Άη Γιάννη 24 Ιουνίου). Την ημέραα τ' Άη Δημήτρη ερχότανε ένα αλάφι, το αφήνανε να ξεκουραστή, να πιή νερό, κι ύστερα το σφάζανε και το μοιράζανε. Κι επειδή μια χρονιά δεν το άφησαν να ξεκουραστή, δεν ξανάρθε. (βλ. Σελ. 86)

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

«
1
2
3
4
. . .
9
»

Αναζήτηση

Φίλτρα

Η Φώκια είναι πες γοργόνα, γιατί είναι μισό ψάρι και μισή γυναίκα, μόνο που 'ναι άσκειμη και μοιάζει με σκύλα και έχει και μαλλιά.

Τη Σάρα και τη Μάρα και το κακό συν/ντημα

Ήρτε κάποιο αρκούδι εδώ και το βάλανε νηστικό να χορέψη και δεν εχόρεψε