Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-10 από 1987

Ήταν ένας ξερός δέντρος κι πήγι ένας ληστής κι ξεμουλοήθ’κε. Τ’ λέει ο πνευματ΄κός. Κρέμασι μια αλυσσίδα στο λιμό και θα σ’χουρηθής άμα πέσει η αλ’σίδα. Είχε 99 σκοτωμένους ανθρώπους. Θα παίρνης ένα ποτήρ’ νερό και θα πααίν’ς να ποτίζης τον δέντρο τον ξερό κι άμα ανθίσ’ τότε θα σ΄χωρηθής. Αν βρης στο δρόμο διψασμένο θα τον δίν’ς. Ύστερα θα ξαναγυρίζ’ς. Απάν’ στα τρία χρόνια πέρασ’ ένας δρομή. «Σταμάτα να σ’ δώσω νερό». – Όχι – Σταμάτα να πιής νερό! Άει στον κόρακα! Που πααίν΄ς. Σκέφτηκε τότε: Ενενήντα εννιά κι έναν εκατό. Του ‘ριξε τον σκότωσε. Αμέσως μι του φόνου, έπεσ’ η αλυσσίδα κι είδι και το δέντρο με φύλλα. Κι διαδίδεται πως από κει έγινε το ξύλο του σταυρού. (Εκείνος ήταν προδότης κι επήαινε να προδώσ’ στους κλέφτες, να κάψ’νε τα χωριά).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Ο προυφήτ’ Ηλίας έκανε παράπονο στο Θεό. Ήβλεπε στραβά πράματα κι στεναχωριόdανε. – Μα πώς τσι βλέπεις αυτούνοι κι δεν τζι τιμωρείς; Ρώταγε το Θιό. – Άμα είσι Θιός, τούλεγε Κείνος, πρέπ’ νάχ’ς και κοιλιά φαρδειά να παραβλέπ’ς. – Θα μι δώσ’ς μένα ένα μήνα να γίνω Θιός ναν τζι τιμωρήσω αυτουνούς. – Δεν θα τα καταφέρ’ς. - Θα τα καταφέρου. – Άνdε να δούμι. Πάρ’ ένα μήνα νάσι σύ ο Θεός. Αρχίνησι ο προφήτ’ Ηλίας τότες κι’ έκανε μπουμπουνητά, βροχές, σεισμοί, κακό. Πήγε να καταστρέψη τον gόσμο. Έστειλ’ ο Θιός κι τον φώναξε : - Συ τρείς μέρες έχεις μονάχα πούσι στον ουρανό κι κονdεύ’ς να καταστρέψ’ς τον gόσμο φαντάσου σα θα μείν’ς ένα μήνα. – Άει φύγ’ από δώ και να μην πάς άλλο να κατοικοήσ’ς ανάμισα στουν gόσμο , φύγε ψηλά στα βουνά, να μη dουν βλέπ’ς. Έτσι τον έβαλε μακρυά στα βουνά, να μη βλέπη, πούτανε στενόκαρδος. Ο Θεός πολλά πράματα προβλέπει

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)

Αει να φας ένα gομμάτ' ψωμί, να gξεχάσ'ς τα bετούνιο

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)

Αφίνεις τα καλά για τα χειρότερα

Ζαν έχ΄ς καμό, άει στο bοταμό!

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)

Μη μ' ζαλίης έϊτσεινο π' αν έχω

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)

Ερμηνεία: Μη μου ζαλίζης εκείνο που δεν έχω. Φράση που τη λένε οι γυναίκες, με τη σημασία του: άει ξεφορτώσου με (εκείνο που δεν έχω = τ' αρχίδια)...

Το γρούζει γρούζει τέσσαρους και το μπελάζει πέντε και το γατί και το σκυλί μέρες εξηνταπέντε

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1952)

Το γουρούνι χρειάζεται τέσσερεις μήνες για να γεννήση, το αρνί πέντε μήνες και το γατί και σκυλί 65 μέρες...

Ήτανε ένας κι έβοσκε γουρούνια και του ‘φυγε ένα και πήε κει και γέννησε και εγίνανε πολλά. Αγριευ’νε αυτά τα ζώα. Λένε πως εκεί είχε πολλά σκιωτικά. (κακός τόπος). Μυθολογούνε πως ένας τσοπάνος εφύλαε γίδια, στην άκρη στο στεφάνι. Βλέπει ένανε στρατιώτη με μπότες κι επερνούσε από την κόψη και πήγαινε προς το παιδί. Εκεί λοιπόν αύτος ευτού, εθέλησε δήθεν τόνε χτυπήση, και το παιδί εσκιάχτηκε κι έμεινε άρρωστο, 40 μέρες. Γι’ αυτό λέγεται και Κακολάγγαδο.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Πυρ, γυνή και θάλασσα και όστρια και γίδα !

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Γιατί η μεν όστρια, όταν φυσήξη εδώ στο νησί καίει τα σπαρτά, η δε γίδα ό,τι φάη το δηλητηριάζει και δεν ξαναφυτρώνει...

Ο Μόσχος και ο Φράγκος ήταν Σμοκοβίτις κι οι δυό αυτούνοι. Και το Μαναστήρ' ο Άγιος Βασίλειος ήταν στο Σμόκοβο, εδώ στην άκρ' κεί που 'ναι η Ζωοδόχ. Πηγή. Το χτεί ο Αγ. Βασίλειος και πάει έπειτα και φέυγ' με το καντήλ' κεί που 'ναι σήμερα. Ήρθαν οι Ρεντινιώτις στρο Σμόκοβο κι είπαν τι έγινε. Επιτρόποι τότε ήταν ο Μόσχος και ο Φράγκος. Πήγαν πίσω και τον πήραν τον Άγιο με το καντήλ' πάλε στο Σμόκοβο. Πάλι τους έφ'γε, δεύτερη βολά. Αφού είδαν πως δεν ήθελε να ρθή στο Σμόκοβο, έδωκαν στο Μοναστήρ τα κτήματα τς και καντήλια κι εξαπτέρυγα και μύλια (μύλους) όλα τα 'δωκαν. Και τ' αντίσπορο σήμερα το παίρν' το Μοναστήρι.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Άγια Δευτέρα βόηθα με και Τρίτη και Τετάρτη και Πέμπτη και Παρασκευή ώστε να μη σας δ'λέψω το Σαββάτο για τον άντρα μου και την Κυριακή, ό,τι κάμουν κι οι άλλες νοικοκυράδες

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

«
1
2
3
4
. . .
199
»