Αναζήτηση

Αποτελέσματα 1-10 από 52

Η μητέρα του Ιούδα είδε στον ύπνο της, ότι θα κάνη ένα παιδί και θα είναι η καταστροφή των Ιουδαίων. Όταν το εγέννησε σε λίγους μήνες το έβαλε σ’ ένα κιβώτιο, το πισσώσανε και το ρίξανε στη θάλασσα. Απέναντι ήταν ένα νησάκι και το βρήκανε (το κιβώτιο) κάποιοι βοσκοί. Το επήραν και το ανάθρεψαν μέχρι 9 ετών. Δεν εμπορούσαν να το κρατήσουν άλλο, και το πήγαν στην απέναντι πολιτεία και το πουλήσανε. Το αγόρασε ο ίδιος ο πατέρας του, χωρίς να το ξέρη. Αυτός είχε κάμει κι άλλο παιδί. Ύστερ’ από καιρό, ήταν πονηρού πνεύματος ο Ιούδας κι εκεί που έπαιζαν, έδωσε μια πέτρα κι εσκότωσε τον αδερφό του, για να κληρονομήση την περιουσία του. Μετάνοιωσε όμως και έφυγε και πήγε στα Ιεροσόλυμα και γίνηκε υπηρέτης του βασιλέα. Μετά παρέλευση καιρού, έγινε ένας πόλεμος στην πατρίδα του πατέρα του και αναγκάστηκε ο Ρούσβελ (ο πατέρας του) και πούλησε την περιουσία του και πήγε κι αυτός στα Ιεροσόλυμα. Αγόρασε ένα μπαξέ, κοντά στο βασιλικό παλάτι. Ύστερ’ από καιρό, εβγήκε ο βασιλιάς στο παράθυρο και του είπε: - Τι ωραία άνθη έχει αυτό το περιβόλι! Του λέει ο Ιούδας. – Αμέσως, Μεγαλειότατε, να πάω να σου κόψω. Εκατέβηκε στο μπαξέ κι έκοψε μερικά λουλούδια και διάφορα οπωρικά. Όταν ήταν έτοιμος να φύγη, τόνε συνάντησε ο νοικοκύρης (ο πατέρας του;) και τον έβρισε και τον απείλησε. Αυτός άρπαξε μια πέτρα και τον εσκότωσε και πήε μετά στο βασιλέα. Μετά παρέλευση καιρού, του λέει ο βασιλιάς. Θέλεις να σε παντρέψω; Λέει, ναι. Του έδωσε τότε μια νύφη, που έτυχε να είναι η μητέρα του. Μ’ αυτήνε έκανε ένα παιδί. Η γυναίκα του κάποτε άρχισε να κλαίη και να διηγήται τα παθήματά της. Όταν τα άκουσε ο Ιούδας , εννόησε πως ήταν η μητέρα του, την παράτησε και πήε και συνάντησε το Χριστό. Έγινε Απόστολος και ο Χριστός τον είχε ψωνιστή του. Η φιλαργυρία του όμως τον έκανε να κλέβη τακτικά απ’ ότι εψώνιζε. Και όταν πέρασε καιρός, επήρε 33 αργύρια και παράδωσε το Χριστό. Το μεταμελήθηκε έπειτα και πήρε ένα σκοινί να κρεμαστή, αλλά κι αυτό το έκαμε για να πάη πουλιό μπροστά από το Χριστό να κερδήση την Ανάσταση. Αλλά αυτός δε συχωρέθηκε ποτέ.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Εδώ και 50 χρόνια είχανε ακόμα οι Θωνιώτες κτήματα στο Μαθράκι και πηγαίνανε και τα καλλιεργούσανε. Εβαίνανε το ζευγάρι στο καΐκι και πηγαίνανε στο Μαθράκι κι αλατρεύανε. Επήρανε και τις ονομασίες στα νησιά τους. Είπανε Μεροβίγλι τα βουνά τους. Κι είπανε κι αυτοί: Απάνω-πάντα, Κάτω-πάντα. (Εδώ είναι Απανωμερίτες οι κατέχηδες και κατωμερίτες οι Κασίμηδες).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Ένας Φραγκόπουλος ήτανε στο Φανάρι. Ερχότουνε νύχτα στη Δάφνη και στο Ανεμογδούρι απάντησε ένανε και τόνε χαιρετάει. - Μπόν σουάρ, Μεσιέ! - Μπονσουάρ. Ποιος είσαι; - Ήρθα προχθές να δω την πατρίδα σου και γυρίζω. Κατεβαίνει ο Φραγκόπουλος το πρωΐ στον Άμμο και ρωτάει. - Είναι κανένας Γάλλος εδώ; - Όχι! (Άρα ήτανε δαιμονικό).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Η Οσία Μαρία ήταν μια πόρνη. Εις τον Άγιον τάφο επήγαινανε πολλοί προσκυνητάδες. Αυτή λέει του καπινάνιου : – Θα έρθω κι εγώ, δεν έχω να σε πλερώσω, αλλά σου δίνω το κορμί μου. Την πήρε λοιπόν κι πήγαινε κι εκεί που έφτασε, πάλι έκανε εμπόριο του κορμιού της. Την ώρα με το Άγιο Φως, εμπήκε κι αυτή στον Άγιο Τάφο, αλλά δεν μπορούσε να βγή, Ούθεν πήαινε, ήταν όλο τοίχος. Τότες εκατάλαβε όπου είναι αμαρτωλή. Άρχισε να δέεται. Θεέ μου, Χριστέ μου, να βρω την πόρτα να βγω – έρριξε και τα μαλλιά της πίσω και δε θα πράξω τίποτε. Άνοιξε η πόρτα και βγήκε. Από τότε πήρε δυό ψωμιά κι έβηκε (= έβη, έφυγε, εβγήκε) και πήε στην Έρημο και ασκήτευέ πολλα χρόνια. Εκεί βγαίνουνε παπάδες τη Μ. Σαρακοστή μην εύρουνε ασκητές ναν τσου μεταλάβουνε. Αυτή ήτανε γυμνή. Είδε από μακριά τον παπά, που ερχότανε. Φώναζει. «Άγιε του Θεού, άφησε το ξωφόρι σου ευτού να το βάλω και να σε πλησιάσω, γιατί είμαι γυμνή. Το άφησε ο παπάς και τραβήχτηκε, κείνη το φόρεσε και πήγε κοντά του, την ξεμολόγησε και τη μετάλαβε. Έφυγε ο παπάς. Την ίδια μέρα έκατσε κι έγραψε η Θεία Μαρία όλο το περιστατικό του (Αγ. Τάφου) το έτος και την ημέρα και … ποθαίνω. Τον άλλο χρόνο, ο ίδιος παπάς πήγε στην έρημο για να ‘βρή κανένανε να μεταλάβη και περνώντας από κεί την ηύρηκε αποθαμένη. Και ήτανε σαν να πέθανε εκείνη την ημέρα. Έτσι την ηύρηκε. Τη διάβασε πρώτα, κι ύστερα λέει : - Θεέ μου, πώς μα ταφιάσω το λείψανο; Κάνει κάτω έτσι και βλέπει ένα λεοντάρι που εσγάρλιζε το χώμα. Έπιασε ο παπάς από το ‘να μέρος και το λεοντάρι από τ’ άλλο και την ενταφιάσανε

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Όσο η γυναίκα είναι λεχώνα, πριν πάρη ευχές (=σαράντισμα) τα ρούχα της και τα ρούχα του παιδιού, δεν κάνει να μένουν βράδυ όλη νύχτα έξω. Λένε ότι κάποια ήτανε λεχώνα και τη βρήκανε τη νύχτα τα διαολικά (μπορεί να βρήκανε και τα ρούχα της) και τη γυρίζανε σαράντα ημέρες και τη ρίξανε σ’ ένα πηάδι και τη βρήκανε πνίμενη. Επί σαράντα ημέρες, η οικογένεια άκουε κάθε 12 η ώρα μεσάνυχτα, τη φωνή της γυναίκας, που τα διαολικά την περνούσανε από το σπίτι. Όταν έκλεισαν οι 40 ημέρες, δεν ξανακούσανε τη φωνή, αλλά τη βρήκανε πνιμένη στο πηάδι. Αυτή τη λέγανε Λενέττα. Από τότε το φοβούνται όλες οι γυναίκες και δεν αφήνουνε τα ρούχα τους έξω.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Άλλοι σκάφτουν και κλαδεύουν κι άλλοι πίνουν και μεθούν

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Όσ' αξίζ' η νύχτα και η αυγή σαν να 'χα μάννα και αδρεφή

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Ο Μάρτης ο πεντέδειλνος και πάλε λιμασμένος πέντε φορές να φας και πάλε να πεινάς

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Μάρτης, γδάρτης και παλουκοκάφτης και π' λοπιθοτινάχτης

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Π' λοπιθοτινάχτης= αδειάζουν οι πηλοπίθες

Το ίνι-ίνι τέσσερα μήνες και το γαζιόνι πέντε μήνες και το κεραμοτρέχαντο σαράντα μιάν ημέρα

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

ίνι-ίνι=γουρούνι, γαζιόνι=πρόβατο, κεραμοτρέχαντο=γάτος...κάνουν να γεννήσουν

«
1
2
3
4
. . .
6
»

Αναζήτηση

Φίλτρα

Άλλοι σκάφτουν και κλαδεύουν κι άλλοι πίνουν και μεθούν

Όσ' αξίζ' η νύχτα και η αυγή σαν να 'χα μάννα και αδρεφή

Ο Μάρτης ο πεντέδειλνος και πάλε λιμασμένος πέντε φορές να φας και πάλε να πεινάς

Μάρτης, γδάρτης και παλουκοκάφτης και π' λοπιθοτινάχτης

Το ίνι-ίνι τέσσερα μήνες και το γαζιόνι πέντε μήνες και το κεραμοτρέχαντο σαράντα μιάν ημέρα