Search

Now showing items 11-20 of 1987

Η μητέρα του Ιούδα είδε στον ύπνο της, ότι θα κάνη ένα παιδί και θα είναι η καταστροφή των Ιουδαίων. Όταν το εγέννησε σε λίγους μήνες το έβαλε σ’ ένα κιβώτιο, το πισσώσανε και το ρίξανε στη θάλασσα. Απέναντι ήταν ένα νησάκι και το βρήκανε (το κιβώτιο) κάποιοι βοσκοί. Το επήραν και το ανάθρεψαν μέχρι 9 ετών. Δεν εμπορούσαν να το κρατήσουν άλλο, και το πήγαν στην απέναντι πολιτεία και το πουλήσανε. Το αγόρασε ο ίδιος ο πατέρας του, χωρίς να το ξέρη. Αυτός είχε κάμει κι άλλο παιδί. Ύστερ’ από καιρό, ήταν πονηρού πνεύματος ο Ιούδας κι εκεί που έπαιζαν, έδωσε μια πέτρα κι εσκότωσε τον αδερφό του, για να κληρονομήση την περιουσία του. Μετάνοιωσε όμως και έφυγε και πήγε στα Ιεροσόλυμα και γίνηκε υπηρέτης του βασιλέα. Μετά παρέλευση καιρού, έγινε ένας πόλεμος στην πατρίδα του πατέρα του και αναγκάστηκε ο Ρούσβελ (ο πατέρας του) και πούλησε την περιουσία του και πήγε κι αυτός στα Ιεροσόλυμα. Αγόρασε ένα μπαξέ, κοντά στο βασιλικό παλάτι. Ύστερ’ από καιρό, εβγήκε ο βασιλιάς στο παράθυρο και του είπε: - Τι ωραία άνθη έχει αυτό το περιβόλι! Του λέει ο Ιούδας. – Αμέσως, Μεγαλειότατε, να πάω να σου κόψω. Εκατέβηκε στο μπαξέ κι έκοψε μερικά λουλούδια και διάφορα οπωρικά. Όταν ήταν έτοιμος να φύγη, τόνε συνάντησε ο νοικοκύρης (ο πατέρας του;) και τον έβρισε και τον απείλησε. Αυτός άρπαξε μια πέτρα και τον εσκότωσε και πήε μετά στο βασιλέα. Μετά παρέλευση καιρού, του λέει ο βασιλιάς. Θέλεις να σε παντρέψω; Λέει, ναι. Του έδωσε τότε μια νύφη, που έτυχε να είναι η μητέρα του. Μ’ αυτήνε έκανε ένα παιδί. Η γυναίκα του κάποτε άρχισε να κλαίη και να διηγήται τα παθήματά της. Όταν τα άκουσε ο Ιούδας , εννόησε πως ήταν η μητέρα του, την παράτησε και πήε και συνάντησε το Χριστό. Έγινε Απόστολος και ο Χριστός τον είχε ψωνιστή του. Η φιλαργυρία του όμως τον έκανε να κλέβη τακτικά απ’ ότι εψώνιζε. Και όταν πέρασε καιρός, επήρε 33 αργύρια και παράδωσε το Χριστό. Το μεταμελήθηκε έπειτα και πήρε ένα σκοινί να κρεμαστή, αλλά κι αυτό το έκαμε για να πάη πουλιό μπροστά από το Χριστό να κερδήση την Ανάσταση. Αλλά αυτός δε συχωρέθηκε ποτέ.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Άσπρος γιννειέται 'κόρακας και κόκκινος μαλλιάζει και μαύρος καταστήνεται και τω γονιώ του μοιάζει

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)

Κάλλιο ζουμί και λάχανα, παρά τυρί και γάλα, γιατ' έχει βάσανα πολλά και τύραγνα μεγάλα

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1952)

Αυτό το λένε οι τσοπάνηδες για τη ζωή τους. Προτιμούν τη ζωή του γεωργού

Σ' τσου είκοσι τριαντάφυλλο και σ' τσου τριάντα ρόδο, και σ' τσού σαράντα χλιό νέρο, και σ' τσου πενήντα μπόρα

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1952)

Για την ηλικία της γυναίκας

Δίνουν του ζουρλού και χαίρεται, δίνουν και του φρόνιμου και συλλογιέται

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1952)

Γιατί ο φρόνιμος σκέφτεται πώς μπορεί να χρυσοπληρώση αυτό το δώρο.Θηνιά

Το ’κοψαν το κεφάλι οι Τούρκοι μαζί με άλλων καπιτανέων τα κεφάλια και τα πήγανε στα Τρίκκαλα στο κονάκι του Πασά. Ένας επιτήδειος αποκλειστικής φίλος του αγίου (Όσιου Σεραφείμ), έκλεψε το κεφάλι και περνώντας από μια γέφυρα, που τη φύλαγαν οι Τούρκοι (είχε φυλάκιο) το πέταξαν στο ποτάμι. Σε λίγη απόστασι από τη γέφυρα το κεφάλι στάθηκε σε σερπί με λουριά ή καλάμια, που φκιάνουν, για να ψαρεύουν στο ποτάμι. Και το πρώτο βράδυ έδωσε φως μέχρι τον ουρανό κι έφεγγε όλον τον ουρανό. Τότε εκατάλαβαν πως είναι άγιος πραγματικός. Μέχρι τότε δεν ήξεραν. Επήγαν τότε άνθρωποι από άλλο χωριό και τ’ αγόρασαν (το πλήρωσαν σ’ εκείνον που πήγε και το πήρε από το σερπί που κατάλαβε πως είναι θαυματουργό). Και πήγαν οι χωριανοί του και τ’ αγόρασαν. Το ‘χουνε εκεί και γυρίζει το κουτί με την κεφαλή και το παίρνουν για ασθένειες και ζώα με πρόσκληση (ή και χωρίς πρόσκληση). Είναι ο πιο νέος άγιος στη περιφέρεια μας εδώ και 300 χρόνια.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Εδώ και 50 χρόνια είχανε ακόμα οι Θωνιώτες κτήματα στο Μαθράκι και πηγαίνανε και τα καλλιεργούσανε. Εβαίνανε το ζευγάρι στο καΐκι και πηγαίνανε στο Μαθράκι κι αλατρεύανε. Επήρανε και τις ονομασίες στα νησιά τους. Είπανε Μεροβίγλι τα βουνά τους. Κι είπανε κι αυτοί: Απάνω-πάντα, Κάτω-πάντα. (Εδώ είναι Απανωμερίτες οι κατέχηδες και κατωμερίτες οι Κασίμηδες).

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)

Στο Μετόχι του Μοναστηριού, στο Δερβένι Καρυά (Λιανοκλάδι) ήτανε αγρός και κάτι κτίρια. Ένας τσοπάνος είχε γίδια αγορασμένα. Εκοιμήθ'κε το βράδ' εκεί και το πρωΐ τα βρήκε ψοφησμένα. Εσηκώθηκε και πήρε τον παπά κι εδιάβασε αγιασμό και ζωντάνεψαν τα κατσίκια. Ο παπάς τον εξήγησε πως κάτι συμβαίνει εκεί και να σκάψουν. Ηύραν λοιπόν εικόνες, το άγιο ποτήριο, το σταυρό, την κολυμπήθρα. Επειδή παλιότερα είχε μετόχι από δώ. Πήγαιναν από τα ζώα του Μοναστηριού και ξεχείμαζαν.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

Τότε που οι Τούρκοι δεν εκάμανε τίποτα στον Άη Γιάννη (που τους ξέφυγε ο παπάς κι οι κάτοικοι στον Τούρλο), φύγανε με τα καράβια και περνώντας χτυπήσανε με τα καράβια και περνώντας με τα κανόνια τον Αή Λιά και τον εγκρεμίσανε. Ο Άη Κωνσταντίνος και ο Άη Λιάς ήτανε μετόχια του Άη Γιαννιού. Ήτανε εκκλησούλα μικρή αλλά τη βαρέσανε τα χρόνια εκείνα. Άλλοι λένε οτι είχανε βγή στο Χουχουλιό κουρσάροι και χτυπούσαν και αυτοί (οι νησιώτες) αμπαρώθηκανε.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Κτηνοτρόφοι πρωτόχτισαν το χωριό από την Εκκλησία του Αγ. Αθανασίου. Έφεραν την εικόνα από την Αλεξάνδρεια. Πήγαν δυό και την πήρανε, οι Καρής και Γαλάνης και άλλοι. Και την ήφεραν μαζί στον ώμο. Πήγανε επίτηδες και την έφεραν. Η εκκλησία έχει χρονολογία κτισίματος 1777. Γύρω οι κτηνοτρόφοι εχώρισαν, έκαμαν και άλλα σπίτια κι έτσι εμεγάλωσε το χωριο. (Χωριό = Κέδρο Καρδίτσης)

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1959)

«
1
2
3
4
5
. . .
199
»

Search

Filters

Άσπρος γιννειέται 'κόρακας και κόκκινος μαλλιάζει και μαύρος καταστήνεται και τω γονιώ του μοιάζει

Κάλλιο ζουμί και λάχανα, παρά τυρί και γάλα, γιατ' έχει βάσανα πολλά και τύραγνα μεγάλα

Σ' τσου είκοσι τριαντάφυλλο και σ' τσου τριάντα ρόδο, και σ' τσού σαράντα χλιό νέρο, και σ' τσου πενήντα μπόρα

Δίνουν του ζουρλού και χαίρεται, δίνουν και του φρόνιμου και συλλογιέται