Όσο η γυναίκα είναι λεχώνα, πριν πάρη ευχές (=σαράντισμα) τα ρούχα της και τα ρούχα του παιδιού, δεν κάνει να μένουν βράδυ όλη νύχτα έξω. Λένε ότι κάποια ήτανε λεχώνα και τη βρήκανε τη νύχτα τα διαολικά (μπορεί να βρήκανε και τα ρούχα της) και τη γυρίζανε σαράντα ημέρες και τη ρίξανε σ’ ένα πηάδι και τη βρήκανε πνίμενη. Επί σαράντα ημέρες, η οικογένεια άκουε κάθε 12 η ώρα μεσάνυχτα, τη φωνή της γυναίκας, που τα διαολικά την περνούσανε από το σπίτι. Όταν έκλεισαν οι 40 ημέρες, δεν ξανακούσανε τη φωνή, αλλά τη βρήκανε πνιμένη στο πηάδι. Αυτή τη λέγανε Λενέττα. Από τότε το φοβούνται όλες οι γυναίκες και δεν αφήνουνε τα ρούχα τους έξω.