Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΛΑ"

Αποτελέσματα 228-247 από 391

Ο αδερφός μου νύχτα ερχόντανε στο χωριό. Στην Άνω Κώμη (πρώην Άνω Βάνιτσα) που ήταν ένα καραγάτσι (=κούφιος κορμός δένδρου) ακούει μια φωνή κοριτσίσια σαν να κλαιγε. Τότε έσβυσε και το φανάρι του. Κατάλαβε τότε τι συνέβαινε. Μάλιστα από εκεί εβγήκ το κορίτσι και ήρθε και με σκούνταγε. Εγώ άναψα το τσιγάρο μου και ξανά με εσκόνταγε. Τότε άναψα το φανάρι και έφυγε.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)
Ονόματα διαβόλου

Ο Αναθεμάτον και Αναθεμάτος. Ο Τρικέρης. Τρισκατάρατος. Ο Διάτανος. Ο Οξαποδώ. Ο Σαϊτάνης. Ο Τζεϊμένης. Ο Σκατογένης. Ο Λυκοφαωμένος. Ο Δαίμονας. Ο Γιούδας. Ο Σκιαριώτης.

Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920)
Δαίμονες

Ο αρχηγός των διαβόλων κουτσάθηκε από την κουταμάρα και την κακία του: - «Για να τιμωρήση τον τζιομπάνο, τον οποίον ο Χριστός ευλόγησε, «σκέφθηκε και αποφάσισε να κάνη το λύκο. Όταν τον τελείωσε προσπάθησε να του δώση ζωή αλλά δεν τα κατάφερε. Τότε παρακάλεσε το Χριστό να τον βοηθήση, να του δώση Αυτός ζωή. Ο Χριστός του είπε: - «Θα σε βοηθήσω, αλλά πρόσεξε γιατί θα σε φάη πρώτον. Ο σαϊταναράς τότε...

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)
Το πηγάδ της Μάϊσσας

Ο βασιλιάς διατάζει και την δένουν (την μάϊσσα, που εμάγεψε τη βασιλοπούλα) επάνω σε δυο άλογα άγρια και ύστερα τα απόλυκαν τα άλογα και την έκαμαν χίλια κομματούδια. Ο βασιλιάς ύστερα διέταξε και τα έμασαν όλα τα κομματούδια και τα έρριψαν σ’ ένα βαθοπήγαδο, εκεί μέσα έρριψαν και την καρφίτσα εκείνη. Κι από τότε το πηγάδ’ αυτό βγάζει όλο καπνό και θαρρεί κανένας πως είναι κανένα ηφαίστειο και γεμάτο...

Θεοχαρίδης (1897)
Ο Γέρω – Λιός εκάθουντονε μιαν αργατινή στο μεγάλο σπήλιο πούναι στην πέρα μπάντα στον Άι- Γιάννη κι είχε μιαν πέρδικα περασμένη στην μπαγκέτα του τουφεκιού και την ήκανε οφτή στη φωτιά. Δίπλα ντου είχε το ντουφέκι ντου και τα μαύρα βούγια κι ενεχαράσανε κι ήπινε και το τσιμπούκι ντου. Εδά – εδά, εκειά που ‘ψηνε την πέρδικα, γροικά ζάλα. Γυρίζει και θωρεί και προβαίρνουνε στην πόρτα του σπήλιου πέντ-έξε...

Παπαδάκη, Ειρήνη (1939)
Ο Γιάννης ο Πιζάνιας ήτον βοσκός ήρσετον που τον Εμπορ’ζιό ήρτεν ως το Καστέλλι κ’ ι ήκουσεφ φωνή που του Ηλιού τα λίγκια: «αλίμενέ με και μένα» κι είπεν μέσα του: «αυτός εν είναι βοσκός, μόνον να τρέξω κουστουρδί». Και σίντας ήρτεν στο Ερό – χωρ’ζιό, στο πη(γ)άϊν, ήκουσεν τηφ φωνή που το Καστέλλι, κ ι ηκούστηκε πάλιν η φωνή, που τις Μυριτσές, κι είπεν μέσα του: «τώρα μέφτασε». Τι να κάμει ο βοσκός;...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Ο δαίμονας δε φανερώνεται στον άνθρωπο, όπως είναι, γιατί αν φανερωνότουνε πραγματικώς θα τον άφηνε στον τόπο. Όσο σκληρή καρδιά κι αν έχη ο άνθρωπος, θα επάθαινε. Φοβάται όμως ο δαίμονας τον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος αν ανοίξη τα χέρια του είναι σταυρός. Όποιος κι αν είναι: Εβραίος, Τούρκος, ξένος, τα χέρια του είναι σταυρός.

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1960)
Ο διάβολος (ο σατανάς, ο όξω αποδώ, ο ξορκισμένος). Πολλές φορές παρουσιάζεται το περισσότερο στα τρίστρατα (= σταυροδρόμια) λέμε πολλές φορές την ευχή: «φυλάξου από το τρίστρατο». Εκεί πάντοτες μπορούνε και κάνουνε οι σατανάδες το κακό στον άνθρωπο. Λένε ότι είναι κακή ώρα αλλά, δεν είναι η ώρα η κακή παρά όdα ο άθρωπος φύγη από το σπίτι dου και δε φύγη αγαπημένα, παρά φεύγει θυμωμένος με το σύντροφό...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1959)
Πως η γυναίκα έσκασε το διάβολο

Ο διάβολος κάποτε μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο και παντρεύτηκε. Σαν δαίμονας που ήταν, προσπάθησε με κάθε τρόπο να κάμη τη γυναίκα του να σκάση από τη στενοχώρια της. Άκουσε εδώ γυναίκα – της λέει. Ότι διαταγή σου δίνω, οφείλεις να την εκτελής. Αλλοίμονό σου αμ δεν συμμορφωθής. Εγώ τώρα φεύγω και πάω στην αγορά. Συ εδώ πίσω που θα μείνης, θα σκουπίσης το σπίτι και δεν θα το σκουπίσης. Η δυστυχισμένη στενοχωρήθηκε...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Ο διάβολος λέγεται παρ' ημών υπό του λαού, προς αποφυγήν της δι' αυτού του ονόματος αυτού (διάβολος) οιονεί κακεμφάτου ονομασίας, και διάτανος, δαίμονας, τρισκατάρατος, καταραμένος, εωσφόρος, Σατανάς, σκατογένης, Βελζεβούλης, τελώνιο, δαιμόνιο.

Παπανδρέου, Γεώργιος (1918)
Ο διάβολος πάει στη γυναίκα την νύκτα που κοιμάται και της κάνει στο σώμα της πατησιές. [=σημάδια πατημάτων]

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Ο διάβολος φαίνεται από τας μορφάς φιδιού, μαύρου γερακιού.

Ιωαννίδου, Μ. (1937)
Ο Διάβολος, ο εχθρός παντός καλού, ο αρχηγός του ψεύδους και της απάτης εν Μάνη είναι πολυώνυμος. Ούτως ονομάζεται διάβολος ή διάολος, διάβοτσος, ή διάοτσος, αναθεματισμένος, διάτανος, διάσκαντσος, κατηραμένος, τρισκατάρατος. Ο έχων κέρατα καλείται δικέρης, τρικέρης. Ως μισήν το καλόν μισόκαλος, τριδάκακος, εχθρός. Εκ του χρώματός του ονομάζεται Μαύρος. Κατ’ ευφημισμόν άνεμος, ανεμόγαρος, ο έξω απ’...

Νεστορίδης, Κ.
Η Χαστουκιά

Ο Διάολος πολλές φορές, ώρα νύχτα σε μερικούς απόκεντρους και έρημους τόπους χαστουκίζει άνθρωπο, που δεν είνε σταυρωμένος κείνην την ημέρα. Η χαστουκιά μπορεί να ακουστή ως σβούρα στ’ αυτί ή και όχι, και όποιος χαστουκιστή αρρωστά και δε γιαίνει, όξω με διαβαστικό από χερικάρη Παπά λέγεται και μπατσελιά = (ράπισμα στη παρειάν) και κακό συναπάντημα. Έδηγος: ένας παπάς επέρνα σ’ ένα δρόμο μέρα μεσημέρι...

Άγνωστος συλλογέας (1926)
Ο διάολος, λέει, για να πειράξη ένα άγιο του ‘πενε να μετρήση μέχρι το δώδεκα και να απαντήση εκείνος, και του λέει: Ένα λέει ένας ο Θεός. δύο λέει Δικέρατο το βούδι. τρία λέει Τρίποδη η παραστιά. Τέσσερα λέει Τεσσαραβύζικ’ αγελάδι. Πέντε λέει Πενταδάχτυλος η χείρα. Έξε λέει Εξαστέρι τ’ ουρανού. Εφτά λέει Εφταπάρθενος χορός. οχτώ λέει Οχταπλόκαμ’ αχταπόδι. Εννιά λέει εννιαμηνίτικο μοσχάρι. δέκα λέει...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Ο Διάολος, ο έξω απ’ ε’ώ αυτός έχει πολλές μορφές γίνεται λούγρα, γάαρος, κάττης, μουλάρι, σκύλλος.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Ο πρώτος μαύρος πετεινός:

Ο Ελληνικός λαός πιστεύει ότι η φωνή του μαύρου πετεινού, κατά το πρώτο εωθινό του λάλημα (πρώτη αλεκτροφωνία) είναι το σύνθημα να φύγουν και να εξαφανιστούν τα πονηρά πνεύματα και να κρυφτούν στα κατακλείδια της Γης. Πονηρά πνεύματα θεωρούνται κι οι Νεράϊδες κι οι Ξωτικές.

Χρηστοβασίλης, Χρ. (1944)
Ο κεραυνό κι ο διάβολος

- "Ο Θεός κυνηγάει τον αρχιδιάβολο με τον κεραυνό (την αστραπή).Αυτός όμως "καταφέρνει και ξεφεύγει" διότι ενώ "το αστραπόβολο" μπαίνει μέσα στη γη"40 οργιές αυτός πάει 41". Το αστραπόβολο το "ξερνάει" (εξέμει) η γη μετά 40 ημέρες, στο ίδιο σημείο όπου και έπεσε. Όταν "αστράφτη, ο διάβολος κρύβεται για να γλυτώση κοντά σ' ανθρώπους και ζώα. Προς αποδίωξίν του ο άνθρωπος πρέπει να καθίση κάτω στη γη...

Γεωργούλας, Σωκράτης Δ. (1966)
Ετέρα παράδοσις “περί δημιουργίας της γυναικός”

Ο Θεός πρώτος έφτιασε τον Αδάμ και τον έβαλε στην Παράδεισο και εκαθότανε μαζύ με τα άλλα ζώα που είχε φτιάσει προτήτερα και εζούσε με αμβροσίαν (όπως κατόπιν εζούσαν και οι Θεοί των Ελλήνων) και δεν είχε καμμιά σκοτούρα: ενώ ο Θεός είχε την έγνοια να μη χτυπήσουν τ’ αστέργια το ένα με το άλλο και εβάσταγε της κλωναίς που τα είχε δεμένα, εφρόντιζε ναν τα ανάβη το βράδυ, για να φωτίζη τη γη και ναν...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1910)
Ο ίδιος είχε ‘δη πάλι τα μεσάνυχτα που ερχόνταν στην εκκλησά εκεί πάλι στον Άλιτα μια γουρούνα, σκρόφα που τη λέομε (ν)α τον παίρη α’ό πίσω. Άμα έφτασε στα σκαλιά της εκκλησιάς η σκρόφα τον έφηκε πίσω τότε επηχήστη (=θύμωσε) και την εκαταράστη: Ας τον όξω από δουά. Ύστερα ήμπε μέσ’ στην εκκλησία κ’ ήψε τα καντήλια κ’ ύστερα τον κοίταξε ο παπάς και είχαν στραβήσει τα μούτσουνά του και είχαν πάει στα...

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)

Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΛΑ"

Ο διάβολος πάει στη γυναίκα την νύκτα που κοιμάται και της κάνει στο σώμα της πατησιές. [=σημάδια πατημάτων] ﻿

Ο διάβολος φαίνεται από τας μορφάς φιδιού, μαύρου γερακιού. ﻿

Ο Διάολος, ο έξω απ’ ε’ώ αυτός έχει πολλές μορφές γίνεται λούγρα, γάαρος, κάττης, μουλάρι, σκύλλος. ﻿

Ο διάβολος πάει στη γυναίκα την νύκτα που κοιμάται και της κάνει στο σώμα της πατησιές. [=σημάδια πατημάτων]

Ο διάβολος φαίνεται από τας μορφάς φιδιού, μαύρου γερακιού.

Ο Διάολος, ο έξω απ’ ε’ώ αυτός έχει πολλές μορφές γίνεται λούγρα, γάαρος, κάττης, μουλάρι, σκύλλος.