Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΛΑ"

Πάνε σ' ένα χωριό να κλέψουν και είσαν ωπλισμένοι οι μπέηδες και πειδής δεν μπορούσαν να σημώσουν στο κονάκι λέει ένας γέρος να γίνουμε διαόλοι. Γδύθηκαν τσιτσίδι και πήγαν να περάσουν το ποτάμι. Τους είδε ο μπέης και φωνάζει τους αρβανίτες. Βάρεσαν με τα όπλα και εσκότωσαν ένα. Πάνε το πρωΐ και βλέπουν αίμα.

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1965)

Πάτησε τον πειρασμόν ή λογισμόν (;)= τον διάβολον και ησύχασον.

Λαυριώτης, Αλέξανδρος Ε. (1893)

Παλαιότερα υπήρχανε και βλέπανε. (τα ξωτικά). Ένας πιστικός, εφύλαγε πρόβατα, εδώ στο λιμάνι τον Αυγερινό. Δε φοβότανε. Αλλά τη νύχτα άκουσε μια ελιά ναν την κόβουνε με το πριόνι. Προχωρεί στο μέρος π’ άκουγε το πριγιόνι, τίποτε. Ο κρότος επήε πάρα πάνου, στον ανεμόμυλο. Όλο ανέβαινε. Αυτός επιμονή, να πάη, να βρη που πριγιονίζουνε. Επήγε κι εκεί μ’ όλα τα πρόβατα. Αλλά στο τέλος έχασε τα πρόβατα...

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1958)

Παλιά οι Μωαμεθανοί και οι Χριστιανοί εζούσαν εδώ μαζί. Μια φορά ο Χριστός εκτύπησε με το ραβδί του και εβγήκε από την γην άφθονο νερό. Μετά ο Μωάμεθ επήρε ένα μέρος, έσκαψε και έχωσε εκεί δέκα ασκιά γεμάτα κρασί. Εκάλεσε το Χριστό και του λέει: Εσύ εκτύπησες και εβγήκε νερό. Πρόσεξε όμως, εγώ θα δώσω μια και θα βγη κρασί. Τότε λοιπόν ο Μωάμεθ εκτύπησε και δεν εβγήκε τίποτε, διότι τα γουρούνια είχαν...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1964)

Παννάκια: Ωνομάσθη το μέρος στην ανηφόρα Μάκρης – Λιβήσι. Εκρέμαζαν παννάκι, κουρέλλια της, από πάνου τους στα κλαράκια το ‘καναν για την υγεία τους. Εκεί στα παννάκια έβγαινε η κλώσσα με τα πουλιά. Την ηύρεν κάποιος Δαιμονικό ήταν.

Ιωαννίδου, Μ. (1943)

Παππούς (ο)= διάβολος

Πουλάκης, Δημήτριος Γ. (1890)

Παππούς, ο= Διάβολος (στην απειλή): «θα σε στείλω στον παππού σου» = «…..στο διάβολο»

Πουλάκης, Δημήτριος Γ. (1891)

Παραδομένος (ο) (εν. Εις τουν διάβολον)= ολέθριος, εξώλης.

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)

Παραθέτω ενταύθα επεισόδιον όπως μου το διηγήθη μια γραία του χωριού: «Η μακαρίτσα η Παναγιώτινα, Θεό σχωρέστ’, πάαινε νια βολά με τον άντρατσ’ στη βρύσ’ αργά του βράδ’, σκιάζ’νταν να πάη μοναχή τα, για να πάρ’ νιρό μη τάλογα. Όταν βλέπ’ απ’ τ’ αυλάκι κάτου έρ’νταν ο σιαϊτάνς, μπί, μπί, μπί, μι κουδούνια τουν ανήφουρου. Αρπάζ’ κι οι άντρα τς κάτ’ μούσμουλα κι τα τραβάει καταπάντ’ εσούϊ έφχει, παπούτσια...

Μελάς, Δ. Κ. (1951)

Διάβολος

Παρουσιάζεται σα σκυλί, σα γάτα. Εάν έχης σκυλί μαζί σου ο διάβολος δεν παρουσιάζεται. Σε ένα μας έλεγαν ότι άμα περπατούσε την νύκτα του παρουσιαζόντανε στο δρόμο και τον εκαβαλλίκευε ο διάβολος και τον ετσιμπούσε και του έλεγε «τσούξ» όπως εβαρούσε αυτός και ομιλούσε στο γαϊδούρι για να περπατή.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)

Πατασμός= πειρασμός, ο ενοχλητικός, ο πανούργος, ο βλαβερός, κατ' εξοχήν δε ο Διάβολος, όστις κείτονται όλα ταύτα τα προσόντα.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)

Πείραξη (η)= Παρενόχληση σατανική

Μανωλακάκης, Παπαγιάννης (1894)

πειρασμός, ο= σατανάς: “βρε πειρασμέ, σαλάγιασε πια”

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1918)

Πειρασμός= διάβολος. Ο πειρασμός με έβαλε τα το κάμω, “συνεργεία του πειρασμού επάθαμεν τούτο”.

Λαυριώτης, Αλέξανδρος Ε. (1893)

Περίδρομος, ο = ο Διάβολος.

Ρωμαίος, Κωνσταντίνος Α. (1920)

Περίδρομος= “ο δαίμων”

Αιλιανός, Απόστολος Π. (1879)

Περίδρομους= ο διάβολος.

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1923)

πικατάρατος (ο)= επικατάρατος, ο Σατανάς.

Δένδιας, Μιχαήλ (1915)

Πισιός, = αντί ο διάβολος, από το οπίσω μου σ’ έχω, σατανά.

Μαδιάς, Γεώργιος (1919)

Δεισιδαιμονίαι περί του Δαιμόνος

Πιστεύεται ότι οι μεγάλοι ούτοι κύριοι έχουσι τας κατοικίας των και τα ανάκτορά των, τα βασίλειά των τέλος εντός των υπερμεγέθων και συνεχών βράχων, εν αυτοίς δε διέρχονται τον βίον εν τυμπάνοις και χοροίς χαίροντες και αγαλλόμενοι. Ενίοτε θέωνται εξερχόμενοι έφιπποι. Η ηχώ η από των βράχων τούτον αντανακλώμενη νομίζεται απάντησις αυτού εμπαικτική.

Αγακίδης, Ι. (1895)