Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΛΑ"

Αποτελέσματα 32-51 από 391

Γαμόκοτσος= δαίμων ή διάβολος, λέγονται γαμοκοτσέλοι οι δαίμονες της νυκτός και των ρυάκων εμφανιζόμενοι μάλιστα κατά το προ των Χριστουγέννων τεσσαρακονθήμερου και το μεταξύ χρ. κ θεοφανίκων δωδεκαήμερον. Το στόμα εσχηματίσθη εκ της εν Ρουμλουκίω κατ’ ευφημισμόν βωμολοχικής εκφράσης «γαμώ το κότσι τους» = ο διάβολος εκείνος μακρυά απ’ εδώ.

Τσικόπουλος, Ι. (1912)
Για τα γίδια λέμε ότι έχουν το διάβολο καβάλλα. Κάποτε τα καβαλλάει και παίρνουν δρόμο και δεν μπορεί ο τζομπάνος να τα πιάση.

Οικονομίδης, Δημήτριος Β. (1959)
Για τον Άι Αντώνη είναι γνωστή στους Φαρασιώτες η παρακάτω παράδοση. Τη διηγείται ο Φαρασιώτης Δημητρόγλου, του Κορβαράση ο Κοσμάς: Λέγανε πως ο Άι Αντώνης έμπασε το διάβολο μέσα στο μπρίκι και τον έσκασε. Ο διάβολος ήταν υπηρέτης τ’ Άι Αντώνη κι εκτελούσε τις διαταγές του. Στη λειτουργία ήταν πάντα μαζί του. Όταν ο Άι Αντώνης έβγανε τ’ Άγια, ο διάβολος πήγαινε κοντά. Κάποτε όμως εκεί που γύριζαν...

Λουκόπουλος, Δημήτριος; Πετρόπουλος, Δημήτριος (1949)
Διάβολος

γκουτζουνούρης= Ο δαίμων. Ήσκιος= 'Σ τούτω σκιάζουμαι= φάσμα στη νύχτα είδε ένα ήσκιο 'ς σκιάχτηκα”. Υπάρχουσι ως 'ς αλαφροήσκιοι άνθρωποι, οίτινες εν ώρα νυκτός συνομιλούσι μετά των Νηρηΐδων. Οξαποδώ= ο δαίμων όστις λέγεται κ ζελζεβούλης.

Μακρής, Αδαμάντιος (1890)
Γουσάτο, τα = τα δαιμόνια, τα φαντάσματα, στα το πλήθος αυτόν.

Νεστορίδης, Κ.
‘Γώ ‘καμα ένα παιάκι κ’ ήτο κόρη ήμουν έξ μερών λεχούσα, ήρτε ο άντρας από το Λεντάκι (βορ.) μαλωμένος μ’ έναν άλλο κ’ ήθελε (ν)α τον πάρη στην αστυνομία και ‘ώ έν τον έφηκα και στα νεύρα του εβλαστήμησε κ’ ήρτε η κακιά ώρα και ήρταν οι καταχανάες κ(αι) επνίξαν το παιΐ και το παιΐ έφκαλε αφρουλία με αίμα και μαύριζε στο λαιμό.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Δαίμονας λέγεται και ο αρρωγός, ο φύλαξ της ψυχής δαίμων (άγγελος), σπώνδα των ελληνικών κ εκκλησιαστικών προλήψεων: «ετσά μου, λέ’ ο δαίμονάς μου να σ’ αφήσω». Δαιμονιάρης λέγεται ο θυμοειδής, ου ο δαίμων (ψυχή), είναι δύστροπος κ οξύθυμος.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
δαίμονας, δαιμόνου, τρισδαίμονας, δαιμονισμένος, δαιμονισμένη, εδαιμονίσθη

Μαδιάς, Γεώργιος (1919)
Δαίμονας= ο δαίμων

Χαβιαράς, Δημοσθένης (1910)
Δαίμονας= ο διάβολος

Λάσκαρης, Ν.
Δαίμονας= ο διάβολος. Διάολος= ο διάβολος, ο δαίμων= ο πανούργος, ο ευφυής: «διάολος είναι»= πανούργος. Έξυπνος, διότι οι διάβολοι είναι πανούργοι και λαμβάνονται ως σύμβολον της πονηρίας, όθεν και πονηροί λέγονται («αλλά ρύσαι ημάς από του Πονηρού»). Χάρην ευφημίας ο διάβολος λέγεται Διάκος ή διάκολος ή και, κατά συγκοπήν των πρώτων, Δίας ή Διάς. Χάριν ευφημίας επίσης λέγουσιν «άμε στον άγγελο» (αντί...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Δαιμονικά

Δαίμονες υπάρχουν στα σπίτια την καταραμένων. Στα σπίτια που φέρουν την κατάρα του πατέρα ή της μάννας. Τα σπίτια αυτά έχουν ένα δαίμονα, το καθένα με το όνομά του, για να τους κυνηγούν τους καταραμένους, για να τους βασανίζουν, να πλέκουν τις χαίτες των αλόγων, ν’ άλλαζουν την θέσιν των εργαλειών, χωρίς κάν να είναι αυτά τα στοιχειά και οι βρικόλακες.

Μπέλλος, Αναστάσιος Ζήση (1962)
Δαίμονες υπάρχουν στο Βέλος ποταμό και εμποδίζουν τα κυνήγια να κατέβουν κάτω από το Σκαλοχώρι. Δαίμονες είναι θαμμένοι δίπλα από το διδακτήριον του Σχολείου μας, και τους σκέπασαν με πολύ μεγάλες πέτρες. Ένας δαίμονας στάθηκε στο στεγνό δένδρο παλαιάς Εκκλησίας, αυτός γκρέμισε τον τοίχο, αυτός λερώνει, αυτός χαλάει.

Μπέλλος, Αναστάσιος Ζήση (1962)
Δαιμονέας (ο)= ο κατειλημμένος υπό δαιμόνων. Δαιμόνιον (το)= φάντασμα.

Άγνωστος συλλογέας
Δαιμονίζομαι (αδρ. ηδαιμονίστηκα)= υπό δαίμονος ελαύνομαι. Δαιμόνιο, το= κακοποιόν πνεύμα: «δαιμόνιο τον ήδικε» = τον επείραξε ο διάβολος.

Βογιατζίδης, Ι. Κ. (1920)
Δαιμονίζομαι= προσβάλλομαι υπό του δαίμονος: δαιμονισμένος. Δαίμοντρας= δαίμονας.

Χαβιαράς, Δημοσθένης
Δαιμονικά= τα των δαιμόνων. Έχει δαιμονικά= δαιμονίζεται – μένος= μανιακός. Δαιμονιάρης= τω διαολιάρης, μανιακός.

Λουπασάκης, Στυλιανός Εμμ.
Δαιμονισμένος, η, ο= Δαιμονιζόμενος.

Κονδυλάκης, Ιωάννης Δ. (1919)
Δαιμονοπείραξη= πράξις υπό του δαίμονος παρακινούμενη “αυτό που κάνει δεν είναι καλό, είναι δαιμονοπείραξη” = υπό του δαίμονος ενεργούμενη πράξις.

Μακρής, Παναγιώτης Γ. (1893)
Δαιμον’κή η στ’ Δαιμον’κή κορυφογραμμή νοτίως της συνοικίας Μοναστηρίου (Μποτσιφάρ) της Μολίστης προς τον Άγιον Νικάνορα του χωρίου Κορτίνιτσας. Ωνομάσθη ούτω, διότι εις παλαιοτέραν εποχήν είδον οι κάτοικοι εις την κορυφήν ταύτην σκιάς δαιμόνων! φευγούσας αστραπιαίως μέσω των ανταυγειών του ηλίου.

Ρεμπέλης, Χαράλαμπος (1953)

Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση ΛΑ"

Για τα γίδια λέμε ότι έχουν το διάβολο καβάλλα. Κάποτε τα καβαλλάει και παίρνουν δρόμο και δεν μπορεί ο τζομπάνος να τα πιάση. ﻿

Γουσάτο, τα = τα δαιμόνια, τα φαντάσματα, στα το πλήθος αυτόν. ﻿

δαίμονας, δαιμόνου, τρισδαίμονας, δαιμονισμένος, δαιμονισμένη, εδαιμονίσθη ﻿

Δαίμονας= ο δαίμων ﻿

Δαίμονας= ο διάβολος ﻿

Δαιμονέας (ο)= ο κατειλημμένος υπό δαιμόνων. Δαιμόνιον (το)= φάντασμα. ﻿

Δαιμονίζομαι (αδρ. ηδαιμονίστηκα)= υπό δαίμονος ελαύνομαι. Δαιμόνιο, το= κακοποιόν πνεύμα: «δαιμόνιο τον ήδικε» = τον επείραξε ο διάβολος. ﻿

Δαιμονίζομαι= προσβάλλομαι υπό του δαίμονος: δαιμονισμένος. Δαίμοντρας= δαίμονας. ﻿

Δαιμονικά= τα των δαιμόνων. Έχει δαιμονικά= δαιμονίζεται – μένος= μανιακός. Δαιμονιάρης= τω διαολιάρης, μανιακός. ﻿

Δαιμονισμένος, η, ο= Δαιμονιζόμενος. ﻿

Δαιμονοπείραξη= πράξις υπό του δαίμονος παρακινούμενη “αυτό που κάνει δεν είναι καλό, είναι δαιμονοπείραξη” = υπό του δαίμονος ενεργούμενη πράξις. ﻿

Για τα γίδια λέμε ότι έχουν το διάβολο καβάλλα. Κάποτε τα καβαλλάει και παίρνουν δρόμο και δεν μπορεί ο τζομπάνος να τα πιάση.

Γουσάτο, τα = τα δαιμόνια, τα φαντάσματα, στα το πλήθος αυτόν.

δαίμονας, δαιμόνου, τρισδαίμονας, δαιμονισμένος, δαιμονισμένη, εδαιμονίσθη

Δαίμονας= ο δαίμων

Δαίμονας= ο διάβολος

Δαιμονέας (ο)= ο κατειλημμένος υπό δαιμόνων. Δαιμόνιον (το)= φάντασμα.

Δαιμονίζομαι (αδρ. ηδαιμονίστηκα)= υπό δαίμονος ελαύνομαι. Δαιμόνιο, το= κακοποιόν πνεύμα: «δαιμόνιο τον ήδικε» = τον επείραξε ο διάβολος.

Δαιμονίζομαι= προσβάλλομαι υπό του δαίμονος: δαιμονισμένος. Δαίμοντρας= δαίμονας.

Δαιμονικά= τα των δαιμόνων. Έχει δαιμονικά= δαιμονίζεται – μένος= μανιακός. Δαιμονιάρης= τω διαολιάρης, μανιακός.

Δαιμονισμένος, η, ο= Δαιμονιζόμενος.

Δαιμονοπείραξη= πράξις υπό του δαίμονος παρακινούμενη “αυτό που κάνει δεν είναι καλό, είναι δαιμονοπείραξη” = υπό του δαίμονος ενεργούμενη πράξις.