Browsing by Place recorded

Now showing items 37-56 of 311

Δ'λιά καμωμέν' παρά περιμέν'

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Δουλιά πού έγινε πρέπει να πληρωθεί
δέκα οκάδες πρόκα πουλησε

Άγνωστος συλλογέας
Δεν έκαμ' αραχνιά

Φιλιππίδης, Ν. Ζ.

Δηλαδή, τίποτε, αραχνιά = μηδαμηνότης
Δεν έχω π' σκουτουφλώ, μόνο μ' λεν και τύφλα

Άγνωστος συλλογέας
Δεν θα κάνη παλιό κόκκαλο

Άγνωστος συλλογέας
Η Αγελλούδα

Δυο τσαγκάρηδες, ο Γιώργος ο Καράκος κι ο Μιχάλ’ς ο Κούκος γυρίζαν από δυο δρόμ’. Ο ένας από την Ξυνάρα κι ο άλλος απ’ το Σκαλάδο. Συναντήθηκαν λοιπόν σ’ ένα σταυροδρόμ’ και κατεβαίναν μαζί. Όταν φτάσαν στο χωριό, καληνυχτιστήκαν και χωρίσαν. Πάει ο Καράκος στο σπίτ’, λέει η γυναίκα τ’, «Ήρθες;». «Ναι», τ΄ς λέει, «με το Μιχάλ’ μαζί». «Μα ο Μιχάλ’ς έχει ‘ρθεί πόσην ώρα». «Μα πώς», τ’ς λέει, «ρε γυναίκα,...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Δυό κεφαλές σε μιά σκουφιά δε χωρούνε

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Σε μι αυπόθεση δε χωρούνε δυό αφεντικά
Δώσε μ' κυρά τον άντρα σ', πάρε κάι σύ τον κόπανο το δ'κό μ'

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Στήν προηγούμενη παροιμία προσθέτουν πειραχτικά: “τόν δ'κό μ'”, εννοώντας ότι ο δικός τους άντρας είναι κόπανος
Δώσε μ' κυρά τον άντρα σ', πάρε σύ τον κόπανο

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Λέγεται σε περιπτώσεις πού μάς ζητούν κάτι με ασήμαντο αντάλλαγμα
Έγινε θραβαλικό

Κουκουλές, Αναστάσιος

Του Κουτρούλη το πανηγύρι (άνευ ερμηνείας της λέξεως)
Έκανε κοφινίδα

Κουκουλές, Φαίδων (1927)

Δια μαθητών του σχολείου, έφυγε κρυφά ή δεν πήγε. Αναχωρήσας δηλαδή ίνα μεταβή εις το σχολείον, απεκρύβη και παρέμεινεν εντός του μεγάλου εν τη οικία κοφίνου, της κοφινίδας
Έκατσε η μπομπή στο διάβα τσαι αναγέλα τους διαβάτες

Αδαμαντίου, Αδαμάντιος (1895)
Η Βουρνιώτ'σσα και ο Καθολικός

Ένα βράδ' είχανε πάει στ' Βουρνιώτ'σσα δυο γυναίκες να τ'ν ανάψουν. Ένας καθολικός που 'χε κεί κοντά τα χωράφια τ', τ'ς είδε και πήγε στ'ν εκκλησία με κακό σκοπό, να τ'ς πειράξ'. Άλλ' όταν ήφτασε είδ' απόξω αθρώπ' πολλοί, μ'λάρια, γαϊδάρ', σαν πανηγύρ' να πούμε. Λέει, “Βρέ, για όνομα. Μα πότε 'ρθήκαν όλοι τούτ';”. Κ' ήφυγε χωρίς να τ'ς πειράξ' . Το πρωί που ξαναπήγε, βλέπ' μόνο τ'ς δυό γυναίκες. Κατάλαβε...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Η φωνή και τα φλουριά

Ένα βράδ’ γύριζε κάποιος απ’ τ’ Χώρα στο χωριό τ’. Σ’ ένα μέρος σταμάτησ’ ο γάιδαρος κι άρχισε να γκαρίζ’. Ούτε μπρός πήγαινε, ούτε πίσω. Ήκαν’ έτσ’, ήκαν’ αλλιώς, εκεί ο γάιδαρος. Ξαφνικά του ‘ρθε να κατουρήσ’ και πήγε σε μια μάντρα πιο κεί. Μόλις μπαίν’, βλέπ’ στο χώμα κάτ’ και γυάλιζε. Είταν χρυσάφ’. Κι άκουσε και μια φωνή που ‘λεγε: "Να ‘ρχεσαι κάθε βράδ’ εδώ και θα βρίσκεις κι απ’ ένα φλουρί....

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Το πανηγυρ' των ζωτ'κων

Ένα βράδ’ π’ ο Γιάνν΄ς ο Χαλμάν’ς λίχνιζε, άκουσε απ’ τ΄ άλών’ του Σοφιανού βιολιά. Είταν πολλοί γνωστοί τ’ εκεί και χορεύαν. Ο τάδες, ο τάδες, τ’ς ήλεγε με τα ονόματά τους. «Είdα ‘ναι ρε παιδιά και χορεύετε βραδυάτ΄κα;». Τ’ λεν, «Πανηγύρ’ έχουμε έλα να χορέψ’ς και συ να σε κεράσουμε». Πήγε λοιπόν κι αυτός και χόρευε. Σε μια στιγμή βλέπ’ τ’ς γνωστοί τ’ κ’ είχανε αλογατίσια πόδια. Είταν αγελλούδες....

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Ένα σμπάρου δυό τρυγόνια

Φιλιππίδης, Ν. Ζ.

Σμπάρος = ο κρότος τού τουφεκιού
Ο Χάρος και ο κουμπάρος τ'

Ένας είχε κάν' το Χάρο κουμπάρο. Λέει, "Δε θα με πάρ'ς;" Λέει, "Μείνε ήσυχος". Μαζί βγαίναν, μαζί κάναν τον περίπατό τους, τρώγαν, πίναν, μαζί. Όταν ήρθ' η ώρα τ' αλλονού, κτ'πά ο Χάρος. Λέει, "Τι τρέχ';". Λέει, "Ήρθα να σε πάρω". "Βρέ", λέει, "εμένα τον κ'μπάρο σ' θα πάρ'ς;". Λέει, "Δεν έχ'. Άλλο", λέει, "η κουμπαριά, αλλά όταν έρθ' η ώρα σ'ήρθε. Κατά τα έργατα σ'", λέει, "αλληλούια".

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Ο Αράπ'ς της σπηλιάς

Ένας κυνηγόςμπήκε σε μια σπηλιά στα Βουρνά να κυνηγήσ’, γιατί εκεί πηγαίνουν αγριοπερίστερα. Ξαφνικά γλέπ’ έναν αράπ’ να βγαίν’ απομέσα απ’τη σπηλιά. Ο αράπ’ς αυτός είταν μ’κρός, αλλ’ όσο ήβγαινε τόσο μεγάλωνε κ’ ηγίν’κε πολύ αψηλός, όλ’ τη σπηλιά γέμισε. Είχε τα χέρια τ’ ανοιχτά κι ένα μεγάλο τσιμπούκ’ στο στόμα. Πέταγετ’ όξω που λές ο κυνηγός και δεν μπορούσε να μ’ λήσ’ καθόλ’ από το φόβο τ’. [Η...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Ο άνθρωπος με το σπαθί και το τόξο

Ένας μάζευε χόρτα για τα κατσίκια τ' σε μια πλαγιά κ' είδ' έναν άνθρωπο ντυμένο στα λευκά με σπαθί και τόξο. Τ' λέει, “Είdα κάν'ς εδώ;”. Λέει, “Χόρτα μαζεύω”. “Ποιος σ' έστειλε;”. Λέει, “Ο πατέρας μ'”. Ξαφνικά τ' φεύγ' το δρεπάν' απ' το χέρ' και κατρακυλούσε. Κ' ήχασε και τη μ'λιά τ'. Ύστερ' από λίγο πέρασ' ο ξάδερφός τ' μ' ένα μ'λάρ', τ' μιλούσε, μ'λιά αυτός. Τον δήκαν που δεν είταν στα καλά τ',...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Η Κυρά – Ξένη

Ένας ξένος καπετάνιος είχε έρθ' απ' τα Μπουγάζια κι άραξε στον Πάνορμο. Το βράδ' είδε στ' θάλασσα ένα φώς, λέει, “Τι να 'ναι;”. Πάει και βλέπ' τ'ν εικόνα τ'ς Παναΐας στον αφρό. Τνε πήραν εκεί στο καράβ', τ'ν είχαν. Τ' νύχτα π' κοιμήθ'κε τνε βλέπ' στον ύπνο τ' και τ' λέει , ότ' “Να με πάρ'ς και να με βγάλ'ς όξω στη στεριά”. Είδε λοιπόν αυτός το Μαρλά εκεί απάνω και πήγαινε κατά κεί. Όταν ήφτασε κοντά...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

«
»