Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 229-248 από 311

Σαν το μπόι σ' βρίσκεις, σαν τ' gαρδία σ' όχ'

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)

Είναι πολύ δύσκολο να βρείς άνθρωπο που να σε νοιώθει απόλυτα
Σαράντα στρέμμα θάλασσα κι απ' το καμπί ως όξω

Άγνωστος συλλογέας

Δίδει προίκα ή δώρον ανύπαρκτο
Σαρδελοζούμι πίνεις, σαυράδες ήρα, κατσαρίδες σερφες τρως, και δεν παχαίνεις

Άγνωστος συλλογέας
Σκοτίνιασεν ο ουρανός κι' οι μύλοι κρεμνιστήκαν

Άγνωστος συλλογέας
Η Αγία Παρασκευή και αρνάδ'

Στ' gατοχή με τ'ς Ιταλοί π'νούσαν οι άθρωπ' και μιά φορά ο Κώστας ο Καράκος ήκλεψε έν' αρνάδ' για να φάνε στο σπίτ' και κρύφτ'κε σ' ένα σταύλο κάτω απ' τ'ν Αγία Παρασκευή, για να μην τονε πιάσουν, π' τον είχαν πάρ' χαμπάρ' και τονε κυνηγούσαν. Κρύφτ'κε λοιπόν στο σταύλο και κρέμασε και τ' αρνάδ' στη dράβα. Οι Ιταλοί βάλαν τον Καψούρ' να μπεί μέσα να δεί αν είν' εκεί κρυμμένος. Λέει, “Πρόσεξε καλά,...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Η Θεοσκέπαστη

Στ' Θεοσκέπαστ' ημπήκαν τα παλαιά χρόνια οι Φαλαταδιανοί για να κρυφτούν απ' τ'ς Τούρκ'. Κ' ήριξεν η Παναΐα βόλια και τ'ς σκέπασε και σώθ'καν. Γι' αυτό την πήκαν Θεοσκέπαστ', γιατί τ'ς σκέπασ' ο Θεός. (Βόλια = Μεγάλους βράχους)

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Η Θεοσκέπαστη

Στ' Θεοσκέπαστ' μπήκαν σε μια τρύπα οι Χριστιανοί και τνε παρακαλούσαν να τ'ς σκεπασ', για να μην τ'ς πιάσουνοι Τούρκ'.Βρέθ΄κε τότε μι αράχν' κι άρχισε να κάν' dέντες μπροστά στ' dρύπα. Καθέ βήμα π' κάναν δήκαν τ'ν αραχν' και φύγανε. Λέν, “Εδώ δε μπορεί να ' χουνε μπεί. Θα τνέ χαλούσαν την αράχν' αν μπαίν”.(Θεοσκέπαστη : Παναγία η Θεοσκέπαστη : Ξωκκλήσι κοντά στο Φαλατάδο, dέντες = Ο ίστος της αρ...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Η εικόνα π' την είχαν ξεχάσ'

Στ' Καράκ' τον αχεριώνα είχαν ξεχάσ' μια εικόνα μέσα στ' άχυρα και μια βολά όπως άνοιξε τ' bόρτα για να ταΐσ' τα ζώα τ', βλέπ' μέσα κ' ήφεγγε ένα φώς. Δεν είπε σε κανέναν τίποτα, αλλά φοβήθ'κε πολύ και τάισ' όπως όπως τα ζώα ξθ έφυγε. Τ'ν άλλη μέρα να το πάλ' το φώς. Ούτε που στάθ'κε απ' το φόβο τ' να ταΐσ' τα ζώα. Έστειλε και το γιό τ' δυό μέρες, τα ίδια. Λέει, “Ζωτ'κά είναι; Μα τι να ν' αυτό;”....

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Τ' Κριαρά το σπίτ'

Στ' Κριαρά το σπίτ' είν' ένα χαλασμένο πιάνο και παίζ' τη νύχτα μοναχό τ'. Και ένα βράδ' που πέρασ' από κεί, ένοιωσα κατ' μεγάλα δάχτυλα με νύχια και με ξύναν στη bλάτ'.

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Στ'ν Άγι' – Άννα ηκρύφτ'καν οι Βωλαξιανοί, π' τ'ς κυνηγούσαν οι Τούρκ', για να σωθούν κ' ήβγαλ' εκείν' καλάμια και βάτ' και τ'ς σκέπασε. (Άγι' – Άννα = Καθολικό ξωκλήσι κοντά στη Βώλαξ).

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Η Βουρνιώτ'σσα

Στα Βουρνά, σ' ένα άγριο μέρος είνια χτισμέν' η Παναΐα η Βουρνιώτ'σσα. Έχ' ακούσ', πως παλαιά χρόνια είχε κάποιος εκεί ένα κελλί κι ένα βράδ' είδε στ' θάλασσα μέσα ένα φώς. “Έ”, λέει “το φεγγάρ' θα να 'ν' και φέγγ'΄”. Τ' άλλο βράδ' όμως να το πάλ' το φώς, τ' άλλο πάλ'. Λέει, “¨Α, μα θα πάω να δώ”. Μπάιν' σ' ένα βαρκάκ', το φτάν κ ηύρε ένα κουρούπ' στον αφρό κι απομέσ' απ' το κουρούπ' ήβγαινε φλόγα....

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Στα καλά σου, Γιάννη μου

Άγνωστος συλλογέας
Ο γάϊδαρος με το φανάρ'

Στα Καμίνια, λίγο πιο κάτω απ' την Ποταμιά, πήγαιν' ένας καβάλλα στο γαϊδουράκ' τ' κι άκουσε βιολιά, τραγούδια κ' είδε ζωτ'κά να χορεύουν. Ήκανε το σταυρό τ' και πέρασε. Σε λίγο άρχισε ν' ανάβ' ένα φανάρ' κάτω απ' τη gοιλιά τ' γαϊδάρ'. Κατέβαινε για να δει, έσβηνε το φανάρ'. Ανέβαινε, άναβε ξανά. Κι αυτό γινόταν μέχρι που 'φτασε στη Στενή. [Ποταμιά= Χωριό της Τήνου].

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Στα ξαναξημερώματα έκαηκε η λουσέρνα

Άγνωστος συλλογέας
Στα ξαναξημερώματα εκάηκε η λουσέρνα

Άγνωστος συλλογέας
Τα φαντάσματα των Φράγκων

Στα Σπιτάλια το μέρος έχ' φαντάσματα. Γιατί τα παλαιά χρόνια είχαν εκεί οι Φράγκ' ένα νοσοκομείο για τ'ς δικοί τους. Κι όταν ένας απ' αυτοί κόντευε να πεθάν', τ' βάζαν τ' άγια λάδια, για να περπατήσ' στη γη. Γι' αυτό αν πηγαίναν μετά καλύτερα οι αρρώστ', τ'ς παίρναν στο κατώι και τ'ς λέγαν πως θα τ'ς μετρήσουν. Κι είχαν απ' τ'ς τράβες σκοινιά σε θηλιές. Τ'ς βάζαν εκεί πως θα τ'ς μετρήσουν τάχα και...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Το στοιχειωμένο σπίτ'

Στα Υστέρνια δουλεύαν κάτ’ εργάτες και το βράδ’ πηγαίναν και κοιμούνταν στον Πύργο. Τ’ ς λέν, <Γιατί δεν κοιμούστε δώ;>. <Μα δεν έχ’>, λέει, <που να μείνουμε>. Λέει, <Πώς δεν έχ’. Είν’ ένα σπίτ’ εδώ, αλλά είναι στοιχειωμένο>. Γελάσαν αυτοί. <Στοιχειά>, λέει, <και τέτοια δεν είναι>. Και πήγαν. Τ’ νύχτα όμως που παίζαν χαρτιά, μαρμαρώσαν ούλ’ και κοιτούσαν πίσω απ’τη bλάτ’ ενού. <Τι ‘ναι, ρε παιδιά...

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Το ξωκλήσ' π' το κάναν σταύλο

Στα Φραγκοχώρια είταν ένα ορθόδοξο ξωκλήσ' μές στα χωράφια και τούκανε κάποιος σταύλο. Μια μέρα ηύρε το βούιδι τ' ψόφιο. Ήφτασ' η φήμη στ' Χώρα και πήγε η κύρ – Αγγελ'κώ η Αλλοιμονιναίνα ακι τνέ ξαναφτειάξαν.

Φλωράκης, Αλέκος Ε. (1971)
Στέκω σαν ξένο παραμύθι

Κουκουλές, Φαίδων

Ερμηνεία: Προς δήλωσιν του ότι δεν μετέχει τη συζητήσεως τινος και είναι εντελώς αδιάφορος. Εις στίχον του Σαχλίκη ομοίως λέγεται (312) “Και γω στεκα και εθώρουν τους ώσαν ξένον παραμύθιν”
στελιάρι

Βογιατζίδης (1929)

«
»