Η Κυρά – Ξένη

Ένας ξένος καπετάνιος είχε έρθ' απ' τα Μπουγάζια κι άραξε στον Πάνορμο. Το βράδ' είδε στ' θάλασσα ένα φώς, λέει, “Τι να 'ναι;”. Πάει και βλέπ' τ'ν εικόνα τ'ς Παναΐας στον αφρό. Τνε πήραν εκεί στο καράβ', τ'ν είχαν. Τ' νύχτα π' κοιμήθ'κε τνε βλέπ' στον ύπνο τ' και τ' λέει , ότ' “Να με πάρ'ς και να με βγάλ'ς όξω στη στεριά”. Είδε λοιπόν αυτός το Μαρλά εκεί απάνω και πήγαινε κατά κεί. Όταν ήφτασε κοντά στ' Φλέγα, κάθ'σε να ξεκουραστεί λιγάκ΄κι αποκοιμήθ΄κε. Κ' είδε πάλ' τη bαναΐα και του 'πέ, οτ' “Να με χτίσ'ς εδώ”. Πούλησε λοιπόν ο καπετάνιος ότ' είχε, το καράβι τ', όλα κ' ήκανε τ'ν εκκλησία κ' ηγίν΄κε ο πρώτος καλόγερος τ' μοναστηριού. Τ'ν εικόνα αυτή τνε λένε λένε Κυρά – Ξέν', γιατί μας ηρθ' απ' τα ξένα.