Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή"
-
Τ' αdρόϋνο τσ' Αιάς Παρασκευής
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Λέγεται ειρωνικά για ζευγάρια, που είναι πολύ αγαπημένα, που τα βλέπουμε συνεχώς μαζί και κυρίως λέγεται, όταν τα ζευγάρια αυτά είναι προχωρημένα στην ηλικία, άχαρα, φτωχά κ.τ.λ. Λέγεται και για αχώριστους φίλους ή φίλες. -
Τ' αgεία ενήκα θυμιατά και τα σκ... λιβάνι και των αθρώπω dα παιδιά εΐνησα 'αδάροι
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1930)Λέγεται, όταν ένας από μια άσημη οικογένεια κάνει το μεγάλο και τον τρανό ή όταν πραγματικά ένας από άσημη οικογένεια ευδοκιμήσει. Λέγεται, επίσης και όταν αρχίζει να παρακμάζη μια οικογένεια ξεχωριστή -
Τ' αgεία ινήκα θυμιατά και τα σκατά λιβάνι και των αθρώπω dα παιδιά εΐνησα 'αδάροι
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Λέγεται, όταν ένα παιδί χαμηλής κοινωνικής προελεύσεως εξελιχθή ή ένα καλής οικογενείας δεν προοδεύση -
Τ' άδικον άλεσμα σ' άδικο μύλο πάει
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Παραδείγματος χάρη: Σε όλη dου τη ζωή κι' αυτός ήκλεβγε dων αθρώπω dα ζωdόβολα κι' ειdά 'καμε; όλα τάφαε στσι 'ιατροι.., Λέει, μα το λακριδί λέει, άδικον άλεσμα...Λακριδί=ο λόγος, η κουβέντα -
Τ' Άη Λιά (μπ)αίνει το λάδι στην ελιά
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Δηλαδή, του προφήτη Ηλία αρχίζει να περιέχη λάδι ο ελαιοκαρπός -
Τ' Άη Λιά με το μα(ντ)ήλι, του Χριστού με το κοφίνι
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Λέγεται για τα σταφύλια. Του προφήτη Ηλία είναι λίγα τα ώριμα και βρίσκει κανείς να γεμίση μόλις ένα μαντήλι, ενώ του Χριστού μπορεί να βρή να γεμίση και κοφίνι ακόμα -
Τ' άρματα 'ναι σιδερένια, μα θέσι μαλαματένια χέρια
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Δηλαδή, για να χρησιμοποιή κανείς όπλα πρέπει να είναι επιδέξιος -
Τ' άρματα νικού dον αdρειωμένο
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Λέγεται για την υπεροχή του ωπλισμένου ή του επιτηδείου έναντι του άοπλου ή του απονήρευτου, έστω και δυνατού -
Τ' άρματα νικούν τον αντρειωμένο
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1925) -
Τ' άρματα ξυπνού dον αωιάτη
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Δηλαδή, η ύπαρξη του μέσου κεντρίζει την δραστηριότητα του ανθρώπου -
Τ' άσπρα ξυπνούν dον αωλάτη
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Ερμηνεία: Το κέρδος κεντρίζει τη δραστηριότητα του ανθρώπου -
Τ' αγαπά (το αγαπά, εκείνο που αγαπά) καρδιά (η καρδιά) (ή ψυχή) τ' αθρώπου το καλύτερο dου κόσμου
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Δηλαδή, για να επιτύχης κάτι, πρέπει να διαθέσης χρόνο. Κυρίως όμως λέγεται, όταν εξ αιτίας πολλών ασχολιών αργή κάποιος να παντρευτή -
Τ' αγαπά καρδιά d' αθρώπου, το καλύτερο dου κόσμου
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1930)Εκείνο που αγαπά η καρδιά του ανθρώπου είναι το καλύτερο -
Τ' Αϊ Αdρϊα και τα τάχερα κρϋα
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Δηλαδή η πρώτη εντύπωση επηρεάζει αποφασιστικά το σχηματισμό καλής ή κακής γνώμης για έναν άνθρωπο. Καμμία λέ, ήλεε d' αdρούς τση πώς κουράζετ' εκείνη πιο πολύ παρά κείνο είdα κάνει, λέει και καλά; “Ωώώώώώ τα βουδάκια ... -
Τ' ακριβού ή ζήτα του ή κλέβγε του
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Δηλαδή, ο τσιγκούνης δεν δίνει ποτέ εξ' ιδίας πρωτοβουλίας π.χ. “Τέθοι αθρώποι 'ν' ακριβάθρωποι. Α δε dού το ζητήξης το τίοτα (=το κάτι), δε στο δώνει. Οι παλαί (=οι παλαιοί) ελέασι bως 'Τ΄ακριβού ή ζήτα του...” -
Τ' αλάτσι ίνηκε. Εϊνηκα, βρε παιδιά, με το χορό τ' αλατσού
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1925)Το λέμε σαν κουραστή κανείς -
Τ' αμουρόυζου μου ο σκύλος αμουρόυζος μου gι' εκείνος
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Δηλαδή οι πάντες και τα πάντα τα σχετικά με πρόσωπο αγαπητό μας είναι αγαπητά -
Τ' ανάθεμα 'ναι σαράdα βλαστημιές
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Το ανάθεμα είναι πολύ βαρύτερο από τη βλαστήμια. Π.χ. “Μωρή, μα το μικρό bαιδ' αναθεματάς; Δεν έχεις ακουστά πως τανάθεμα 'ναι σαράdα βλαστημιές;