Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή"
-
Τ' αρρωστημένου η κουλούρα κάνει σαράdα μέρες στ' απρουσκέφαλό dου
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Δηλαδή, ο άρρωστος δεν έχει όρεξη να φάη. Π.χ. “Αλλότες ελέασι bως τ' αρρωστημένου η κουλούρα ... Μα ' μένα δε gάνει ουτ' ένα λεφτό, 'ιατί εμ 2)αρρωστημένη 2) είμαι, έμη πεινώ κιόλα” -
Τα 'κατό μου ργιάλια θέλω και το 'άδαρο να φεύγω
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Κατό = εκατό, ργιάλια = ρεάλια (νόμισμα), από παραμύθι = από ανέκδ. συλλ. μου, βλ. άλλη παραλλαγή εις Ιστορ. Λεξ. Χειρ. 503, σελ. 327, Συλλ. Διαλεχτής Ζευγώλη -
Τα 'κατό ργιαλάκια θέλω και το 'άδαρο να φεύγω
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Κατό = εκατό, ργιάλια = ρεάλια (νόμισμα), από παραμύθι = από ανέκδ. συλλ. μου, βλ. άλλη παραλλαγή εις Ιστορ. Λεξ. Χειρ. 503, σελ. 327, Συλλ. Διαλεχτής Ζευγώλη -
Τα βασιλικά μολύβια δε βουλού bοτέ, μόνο' 'ρχουdαιν απάνω
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Δηλαδή, οι άρχοντες και τα επίσημα έγγραφα δεν χάνουν ποτέ την ισχύν τους -
Τα γράφου dα χαρθιά dραπάνι δε dα κόβγει
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Ερμηνεία: Δηλ. Ότι είναι γραμμένο από τη μοίρα, δεν μπορεί να αλλάξη, dραπάνι= δρεπάνι -
Τα γραμμένα άγραφα δε 'ίνουdαι
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Δηλαδή ότι γράφει η μοίρα δεν μπορεί να το αποφύγει. Προέρχεται από παραμύθι. -
Τα γρόσα το Χριστόν επαραδώσα
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963) -
Τα δε θές να 'ίνουdαι, θέλε τα κι ας γίνουdαι
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Δηλαδή κι αν δεν θέλης κάτι, πρέπει, αφού γίνη, να το αποδεχθής -
Τα δε κεφαλή και πάει και στο μπαρμέρη
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1928) -
Τα δικά σ΄αbέλια φράξε και 'ια τα ξένα ας bαίνουν οι 'αδάροι παστουρωμένοι μέσα
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Φράζω = βάζω κλαδιά γύρω στο κτήμα ή μπρος στην μπασιά -
Τα δικά σ΄αbέλια φράξε, και τα άστα κι ας ρημάξουνε
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Άστα = άφησέ τα -
Τα δόδια απαdου dη γλώσσα
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Λέγεται όταν αποφύγης να εκστομίσης λόγο, που μπορεί να δημιουργήση ζητήματα -
Τα δυο καλά δε 'ίνουdαι
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Ερμηνεία: για να απολαύση κανείς ένα καλό, πρέπει κάτι άλλο να θυσιάση -
τα θρέφ΄ ο κόσμος λιμός δεν είναι
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Λέγεται για τους παχείς ή για τους καλοφαγάδες, όταν ζουν άνετα εις βάρος των άλλων -
Τα ίδια Παdελάκι μου, τα ίδια Παdελή μου
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Λέγεται, όταν επιμένη κανείς στο ίδιο πράγμα ή όταν λέη συνεχώς το ίδιο πράγμα. Επίσης λέγεται αντί του απλού “Τα ίδια” -
Τα ίδια Παdελάκο μου, τα ίδια Παdελή μου
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Λέγεται, όταν επιμένη κανείς στο ίδιο πράγμα ή όταν λέη συνεχώς το ίδιο πράγμα. Επίσης λέγεται αντί του απλού “Τα ίδια” -
Τα ίδια τση συχωρεμένης
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Λέγεται σε περίπτωση επαναλήψεως του ίδιου πράγματος. Π.χ. “Ένα δϊάστεμμα 'δα ήτονε μια 'υχιά μαϊναρισμένος, μα τώρα πάλι ήρχεψε dα ίδια τση συχωρεμένης-όλο γρίνα, όλα φαούδα ναι!” -
Τα καθαρά μαντήλια κάνου γκι' εφτές
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1929)Κάνουνε δηλαδή τις τίμιες και το σόϊ τους είναι τίμιο -
Τα κακά κειτάμενα κι' οι χοίροι κι' οι σκύλοι τα τρώνε
Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1963)Δηλαδή τα κακώς τοποθετημένα, τα άτακτα, τα κακοφτιαγμένα κτλ πηγαίνουν κακώς του κάκου