Αναζήτηση

Αποτελέσματα 31-40 από 199

Οκτρός= εχθρός, διάβολος

Ερωτόκριτος, Ιωάννης (1920)

Η συνοικία Αγίου Γεωργίου Άνω Κυρήνειας λέγεται και Ρηγάτο. Εις τα θεμέλια που ανοίγονται δια να κτισθούν σπίτια ευρίσκονται διάφορα αρχαία.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Ντζίζομαι= εγγίζομαι (υπό κακών πνευμάτων και δαιμόνων) “εβλαστημήσαν τζ΄ εντζίστηκα” - Εν τζισμένος δκεβάστε του τους ξορτσισμούς για πέψετε κανέναν να του κάμη χαρκιά”.

Ερωτόκριτος, Ιωάννης

Φόνισσα (η). Λίμνη με απεξηραμμένες παρά την θάλασσαν πλεσία της Λάρνακας. Η παράδοση αναφέρει ότι πολλοί επνίγηκαν ζητήσαντες να αγρεύσουν θηράματα άτινα έπεσαν εντός της λίμνης, η οποία έχει ''αμμάτιν'', δηλαδή οπήν διεξάγουσα προς την θάλασσαν και ελκυούσαν προς εαυτήν τους τυχόν προσεγγίζατος το μέρος τούτο της λίμνης.

Άγνωστος συλλογέας

Ατσουπάς (ο)= σατανάς, δαίμων, διάβολος. Τούτις εδ δουλλιές τους ατσουπαές τζαι τους σατανάες». Επειδή ο διάβολος ή δαίμων ή ατσουπάς εικονίζεται υπό της λαϊκής φαντασίας ως μαύρος ή ο δκιάολος ο μαύρος», «ο δαίμονας ο μαύρος», «ο ατσουπάς ο μαύρος» και δυσειδής και ειδεχθής την όψιν, κάθε ειδεχθής κατήντησε να λέγηται ατσουπάς μεταφορικώς «Ου! Είντα θέττην άδρωπον!!! Εν τέλλεια ατσουπάς». Επίσης κάθε άνθρωπος έχων κακήν ψυχήν, σατανικά ένστικτα, λέγεται ατσουπάς ατσουπά τζαι σου τζι η δουλλείες σου, που κάμνεις». Επίσης πονηρόν και ανήσυχον παιδίου, έστω και ευειδές, λέγεται ατσουπάς.

Ερωτόκριτος, Ιωάννης (1930)

Κάποιος φθονούσε ένα ιερέα του χωριού. Όταν πέθανε πήγε και ούρησε πάνω στο μνήμα του και είπε. Ιδού τι σου κάνω, ευθύς ησθάνθη ένα κάψιμο. Μετά ολίγους μήνας έκαμε εγχείρισι. Εις το δάσος πέφτει και χτυπά στο μέρος της πληγής και ανοίγει. Έπεσε στο κρεββάτι με πόνους, υπέφερε επί μήνας και εβρώμησε ζωντανός. Τώρα πέθανε αλλά το μνήμα του δείχνει πως δεν λειώνει, μένει το χώμα όπως ήτο στην αρχή. Οι χωρικοί φοβούνται.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Καντήλα=λυχνία :’’Λυπητερά, λυπητερά να κατεβώ στον Άδην για να βρώ τηγ καντήλαν σου να τηγ γεμώσω λάδιν .’’Παρά Κυπρίσης πιστεύεται, ότι έκαστος άνθρωπος έχει έν άδη λυχνίαν ανημμένην, η οποία τηρείται εν όσω ζώ ούτος και ότι έκαστος αποθνήσκει μόλις ένθελε στεσθώ τι λυχνία τον αύτη ένεκεν ελλείψεις ελαίσυ η άλλης αιτίας. Διο και όταν της αποθνήσκει, λέγεται συνήθως : ‘’’εσβησεν η καντήλα του-ετελλείωσε το λάδιν του.

Ερωτόκριτος, Ιωάννης (1920)

Λένε για τον Άη Λιά πως ήτανε θαλασσινός και σ’ όλη τη ζωή του δούλεψε καπετάνιος σε καράβια. Πέρασε μεγάλες φουρτούνες και σε μια φοβερή τρικυμία το καράβι του βούλιαξε κι όλοι εκτός απ’ αυτόν πνίγηκαν. Ο Άη Λιάς κρατώντας τότε ένα κουπί βάρκας κατάφερε να φτάση έξω σε μια στεριά. . Βαριεστημένος όμως απ’ τα βάσανα της θάλασσας αποτραβήχτηκε βαθειά στη στεριά. . Με το κουπί στην ράχη άρχισε να προχωρή κι όποιον συναντούσε τον ρωτουσε : Τι είναι αυτό; Κι’ όταν τούλεγαν «Κουπί», καταλάβαινε πως οι άνθρωποι αυτοί ήξεραν από θάλασσα. Και συνέχιζε το δρόμο του για να πάη πιο βαθειά. Έτσι κάποτε έφτασε σ’ ένα χωριουδάκι χτισμένο στην κορυφή ενός βουνού. Μάζεψε τους χωριάτες, τους έδειξε το κουπί και τους ρώτησε : - Τι είναι αυτό; Μ΄ένα στόμα όλοι αποκριθήκανε : - Ξύλο. Οι άνθρωποι αυτοί ποτέ δεν είχαν δει θάλασσα, καράβια και βάρκες. Γι αυτό έμεινε μαζί τους για πάντα. Κι’ από τότε τα ξωκλήσια του Άη Λιά χτίζονται πάντα σε κορφοβούνια

Ταμάσιος , Άκης (1951)

Έδιωξε την Πανούκλαν. Λέγουν ότι η Πανώλης εστάθη έναντι του χωρίου και εφώναξε ονόματα. Όποιος της απεκρίνατο, ωμοίαζε με γυναίκα, τον έπαιρνε. Όποιος ήκουε το όνομά του και έλεγε δεν έχω τόπον, να φύγης, εγλύτωνε.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Ένας Παπαϊωανίκειος ήρχισε να κτίζη τον ναόν του Προφ. Ηλιού. Ένας Τούρκος καδής γκρεμίζει οτι εκτίσθη. Ο Μοναχός κρύπτεται εις τα Λιβάδεια Πιτσιλιάς. Συλλαμβάνεται ως μέλος της Φ. Εταιρείας. Τον βασανίζουν, του κόβουν τα δάκτυλα, τη μύτη, τα αυτιά. Δραπετεύει από την φυλακήν όπου εκλείσθη και αρχίζει πάλιν το χτίσιμο. Συλλαμβάνεται εκ δευτέρου και αποκεφαλίζεται. Τώρα ακόμη φαίνονται τα ερείπια του Ναού.

Κοκολιού, Λ. (1961)

«
1
2
3
4
5
6
7
. . .
20
»