Αναζήτηση

Αποτελέσματα 11-20 από 199

Για το χτίσιμο του ναού ένας Τούρκος έφερνε δυσκολίες για το οικόπεδο και τον τόπο. Στην ψηφοφορία του χωριού αντιδρά. Εκάει τη νύχτα παθαίνει ζάλην και σε 10 μέρες πέθανε μαζή με όλην την οικογενείαν του. Τότε οι συγγενείς του φοβούνται και δίδουν τον χώρον δια τον Άγιον έτσι χτίζεται ο ναός.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Αυτοί οι κλεφτες που πήγαν να τριγήσουν ένα μελίσσι. Περί αυτού αναφέρεται διεξοδικώς από σελ. 17 -22 του αυτού χειρογράφου επειδή δεν ήξευραν πώς να το τριγήσουν έδωσαν φωτιάν κάτω από το δένδρον και εκάησαν οι μέλισσες και έμειναν ελεύθεροι, ανενόχλητοι από το μελίσσι να πάρουν τες πίττες του με το μέλι. Εκεί που έκοβαν τες πίττες που εκρέμοντο κάτω από τους κλάδους και σας υπενθυμίζω ότι είχαν σχίμα σατυρού στο μέσον του σταυρού είχεν έναν κοίλωμα μια φούσκα δηλαδή, που ήταν γεμάτι έναν υγρόν με γλυκυτατην μυρωδιάν και χρώμα κόκκινον σαν αίμα. Όταν είδαν αυτό το πράμα έντρομοι το ανεκοίνωσαν σέναν πνευματικόν ιερέα και τον ηρώτησαν αν έκαμαν μεγάλον έγκλημα. Ο ιερεύες τους είπεν εφόσον είδετε ότι το μελίσσι είχεν σχήμα Σταυρού κτισμένες τις πίττες του έπρεπε να μην το καταστρέψετε διότι όπως όλοι οι λαοί του Θεού έχουν την φώτησιν του και εργάζονται και χύνουν ιδρώτα και αίμα να ζήσουν και δεν πρέπει να τους λυστεύουμεν. Έτσι και τα ζώα και τα έντομα δεν πρέπει να τα καταστρέφουμεν και όπως χύνεται το αίμα ενός ανθρώπου ή ενός ζώου όταν το σφάζουμεν έτσι εχύθη και το αίμα εκείνου του σταυροειδούς μελισιού και το υγρόν εκείνον που εμοσχοβολούσε και έμοιαζε με αίμα όπου ήταν μέσα στην μέσιν του σταυρού ήταν άγιον και δεν έπρεπε να το εγγίσεται. Δια να εξιλεωθή η αμαρτία των έκαμαν γιορτήν επήγεν ο ιερεύς εκείνος ελειτούργησεν με άλλους παπάδες και ο κόσμος που παρηκολούθησεν την τελετήν ευχήθησαν τους κακούς εκείνους ανθρώπους συγχώρεσιν. Όλοι μαζί εσκέφθησαν να δώσουν το όνομα του βουνού Σταυρόβουνος εις ανάμνησιν του σταυρού εκείνου που έκτισεν τις πίττες του το μελίσσι. Έτσι λοιπόν μέχρι σήμερον το βουνόν αυτό λέγεται Σταυρόβουνος.

Ραουνάς, Στυλιανός (1961)

Καταδιώκει τους Τούρκους. Το χωριό Τριμίθι ήτο σχεδόν Τούρκικο. Οι Χριστιανοί ελάχιστοι. Με την βοήθειαν του Αγίου έφυγαν όλοι οι Τούρκοι ώς τον ένα.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Η “Μολυβοσιέπαστη” ήταν μια εκκλησία, κατά την παράδοση, καμωμένη ολότελα από μολύβι, που βρισκόταν σ' ένα χωριό που τόλεγαν Τρουλλινός, στα ανατολικά του σημερινού Καλοπαναγιώτη. Αυτή μαζί μ' όλο το χωριό λέγεται, ότι καταστράφηκε απ' τους Τούρκους. Γύρω απ' την καταστροφή αυτή υπάρχει μια παράδοση, που θα την παραθέσουμε όπως μας την έχει διηγηθή ένας τυφλός γέροντας απ' τον Καλοπαναγιώτη, ο Λουκάς Αντωνίου. Σήμερα η τοποθεσία αυτή διατηρεί το ίδιο όνομα και χρησιμεύει ως καλλιεργήσιμη γή για τους κατοίκους του Καλοπαναγιώτη. Η παράδοση έχει ως εξής : Όταν οι Τούρκοι ήθελαν να κατακτήσουν τον Τρουλλινόν επειδή ορεινό το μέρος και δεν μπορούσαν, χρησιμοποίησαν ένα τρόπο παραπλανητικό. Έβαλαν ένα κι εφώναξε οτι δήθεν οι Τούρκοι θέλουν να συμφωνήσουν με τους χριστιανούς και να μαζευτούν χωρίς να φοβούνται, για να τους διαβάσουν ένα “φιρμάνι” πούφεραν απ' τον “πασιάν” και να πιστέψουν οτι πράγματι δεν θα τους ενοχλούσαν, αλλ' απλώς οτι θα επλήρωναν ένα μικρό φόρο. Οι Χριστιανοί πίστεψαν σ' αυτό κι άρχισαν να μαζεύονται στο μέρος που τους ώρισαν. Αλλ' οι Τούρκοι αντί για συμφωνίες έπαιρναν έναν έναν, τον έσφαζαν και τον παραμέριζαν. Με τον τρόπο αυτόν έσφαξαν όλους τους άνδρες του χωριού, που ήσαν περίπου ενιακόσιοι. Μετά απ' τη σφαγή των ανδρών ώρμησαν στα σπίτια του χωριού κι έσφαξαν όλα τα γυναικόπαιδα που βρήκαν. Στην εξόρμηση τους όμως αυτή την πρόστυχη δεν βρήκαν λεύτερες κοπέλλες, για να ατιμάσουν και να σφάξουν, γιατί είχαν όλες κλειστή στην “Μολυβοσιέπαστη”. Αφού λοιπόν γύρισαν λεηλατώντας όλο το χωριό και δεν τις βρήκαν, πήγαν τότε έχοντας μαζί τους κι έναν βιολάρη Χριστιανό και κάθισαν έξω απ' εκείνη την εκκλησία που τόσο περίεργα ήταν κτισμένη, που την θεωρούσαν σαν ένα μολυβαίνιο κάστρο χωρίς είσοδο, γιατί έτσι όπως ήταν κτισμένη και πόρτες και παράθυρα με μολύβι, δεν ξεχώριζε κανείς την είσοδο. Μέσα στη “Μολυβοσιέπαστη”, όπως είπαμε βρίσκονταν οι λέφτερες κοπέλλες. Μαζί όμως μ' αυτές ήταν και μια νιόπαντρη κοπέλλα που κρατούσε στην αγκαλιά της το μικρό της παιδάκι. Το παιδάκι όμως ... που να μην τόχαν ... σε μια στιγμή έκλαψε κι ακούστηκεν έξω. Ο βιολάρης τότε πούξερε τι τις περίμενε, αν το μάθεναν οι Τούρκοι, θέλοντας να τις σώση, άρχισε να παίξη με το βιολί του ένα τραγούδι πούλεγε : “Πνίξε μάνα το παιδί για να γλυτώσης τη ζωή...” Η μάνα τότε παραγνωρίζοντας, μπροστά στη σωτηρία ιδίως των συντροφισσών της, τη μητρική της στοργή, έβαλε ένα μαξιλάρι πάνω στην κεφαλή του παιδιού, κάθισε πάνω του και το παιδί κατά την παράδοση πέθανε. Οι Τούρκοι που κατάλαβαν το τραγούδι, έπιασαν τον βιολάρην και μετά από πολλα βάσανα βάλανε την κεφαλή του μέσα στα κτένια της καρέκλας και τον σκότωσαν στο ξύλο. Έφεραν ύστερα ξύλα κι έβαλαν φωτιά στην εκκλησία. Το μολύβι τότε έλυωσε κι έπεσε “Μολυβοσιέπαστη” και πλάκωσε όλες χωρίς καμμιά να μπορέση να σωθή. Αυτό το τραγικό τέλος είχαν όλες οι λεύτερες κοπέλλες του Τρουλλινού. Λέγουν ακόμη πως απ' τις σφαγές πούκαμαν οι Τούρκοι έτρεξε τόσο αίμα, που σαν ποταμός παράσυρε ένα δαμαλάκι δυό χρόνων, και οτι μια συκιά που ποτίστηκε με αίμα εκείνο, σώζεται μέχρι σήμερα με κόκκινα σύκα και κόκκινο γάλα. Από την μεγάλη αυτή καταστροφή λέγουν οτι σώθηκε ένα παιδάκι δώδεκα χρόνων που κρύφτηκε μέσα στην καπνοδόχο ένος σπιτιού και που ύστερα και κατοίκησε στην Κατωκοπιά.

Πογιατζής, Σ. Σ. (1954)

Βενετσιάνος και Βενεchάνος = Ενετός. Οι Ενετοί αφήκαν εν Κύπρω πολλά κτίρια, τα οποία σώζονται μέχρι σήμερον. Οι χωρικοί βλέποντες τα κτίρια αυτά λέγουν τούτον το κτιρίον εμ που τοj jαιρόν του Βενεchάνου.

Ερωτόκριτος, Ιωάννης (1930)

Τρία μίλια μακρυά από το χωριό «Αγιούς» της Βαβατσινιάς της επαρχίας Λάρνακος(1) υπάρχει μια τοποθεσία που λέγεται Λαξιά του Μαύρου. Να πως πήρε την ονομασία η τοποθεσία αυτή. Τον καιρό της Τουρκοκρατίας κόποια γυναίκα περίπου 25 ετών με ίσιο λυγερό κορμί ξεκίνησε να πάη στο περιβόλι της να το ποτίση. Ενώ πότιζε, κάποιος μαυροπρόσωπος Τούρκος την πλησίασε και ενοχλώντας την δεν την άφηνε να ποτίση. Αφού συζήτησαν αρκετά, η γυναίκα κατάλαβε πως μόνον με τον καλό τρόπο θα μπορούσε να γλυτώση από τον Τούρκο. Τότε του είπε. «Έλα να πάμε στο χωριό μου να σε περιποιηθώ στο σπίτι μου». Ο Τούρκος δέχτηκε και ξεκίνισαν για το χωριό. Αφού περπάτησαν αρκετά, αντίκρυσαν μπροστά τους στην κατηφοριά του βουνού ένα μικρό καταρράκτη. Τι ωραίος που είναι ο καταράκτης αυτός, λέει στη γυναίκα ο Τούρκος και στεκόταν προσηλωμένος σ’ αυτόν. Τη στιγμή αυτή η γυναίκα ύψωσε το κοφτερό της φτιάρι που κρατούσε στα χέρια και μ’ ένα δυνατό κτύπημα στο κεφάλι σκότωσε τον Τούρκο. Από τότε ονομάζουν την τοποθεσία αυτή «Λαξιά του Μαύρου» από τον μαύρο Τούρκο και από το μέρος που είναι βαθούλωμα σ΄ αυτή την τοποθεσία.

Δημητριάδης, Λ. (1955)

Τα ζώδια και οι καλικάντσαροι, που έχουν ελεύθερη έξοδο κατά τα Δωδεκάμερα, φεύγουν την παραμονή των Θεοφανείων (Κάλαντα) μόλις ακούσουν το ''Εν Ιορδάνη''.

Χριστοδουλίδης, Ν. Δ (1951)

Υπάρχει εν Πάφω μοσφιλιά θαυμάσια στολισμένη με πολύχρωμα ράκη, που οι εκ πυρετού και οι εκ ρευματισμών πάσχοντες προσδένουσι δια να απαλλαγώσιν της νόσου των. Τοιαύτη συνήθεια υφίστατο και δια μνήματι ως εν Φανερωμένη Λάρνακος. Εις το ορεινόν διαμέρισμα Λάρνακος γνωρίχομεν τρεις τριμιθκιές στολισμένες όπως η εν Πάφω μοσφιλιά. 1) Εις τον πρός Βάβλαν δρόμο εκ Λευκάρων κατά την τοποθεσίαν Σωτήρα ομώνυμον βουνόν (ή Σταυρί) δι' ύπαρξιν επ' αυτού ναού Σωτήρας. 2) Μεταξύ Βάβλας και Λάγιας κατά την ανεφανήν της τελευταίας και 3) Εις το αγίασμα της Παρσάτας ολίγον εκείθεν της θειοπηγής, δια την άλλοτε ύπαρξιν ναού της Παναγίας της Παρδάτας. Ο “Άης Νεπίος” είναι ο άγιος Πήγων ο μνημονευόμενος υπό του Λεοντίου Μαχαιρά εις το Χρονικόν του “¨Εις την Κουρδίκαν ο άγιος Πήγων και ο άγιος Χριστόφορος”, και υπό του Χάκεει (μετφρ. Παπαϊωάννου Β. Σελ. 287), “300 Πήγων εις την Αρόδαν”. Εκεί που ασκήτευσε (Κούρδακαν) υπάρχει θειούχος πηγή κατάλληλος δια δερματικά νοσήματα. Παρ' αυτήν δε η μοσφιλιά εις την οποίαν προσδένωσι τα ποικιλόχροα ράκη προς ίασιν των.

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)

Διηγούνται οτι μια κόρη του Χότζα πήγε στην εκκλησία και έβγαλε τα μάτια από την εικόνα της Παναγίας, δια να δείξη πως φοβάται αγίους. Επήρε το μάθημα. Έως το πρωί της επομένης ημέρας ετυφλώθη.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Κάποιος ηθέλησε να χτίση απέναντι της εκκλησίας. Έφερε τις πέτρες και ετοιμάζετο. Αποθνήσκει η κόρη του άξιπα. Τα εγκαταλείπει και φεύγει.

Κοκολιού, Λ. (1961)

«
1
2
3
4
5
. . .
20
»

Αναζήτηση

Φίλτρα

Καταδιώκει τους Τούρκους. Το χωριό Τριμίθι ήτο σχεδόν Τούρκικο. Οι Χριστιανοί ελάχιστοι. Με την βοήθειαν του Αγίου έφυγαν όλοι οι Τούρκοι ώς τον ένα.

Τα ζώδια και οι καλικάντσαροι, που έχουν ελεύθερη έξοδο κατά τα Δωδεκάμερα, φεύγουν την παραμονή των Θεοφανείων (Κάλαντα) μόλις ακούσουν το ''Εν Ιορδάνη''.

Κάποιος ηθέλησε να χτίση απέναντι της εκκλησίας. Έφερε τις πέτρες και ετοιμάζετο. Αποθνήσκει η κόρη του άξιπα. Τα εγκαταλείπει και φεύγει.