Αναζήτηση

Αποτελέσματα 191-199 από 199

Καπάταην.Εις Μοναγρούλλι ηκούσαμεν να ονομάζουν κάποιον σκύλον. Έχει χρώμα μαύρον, ωνομάσθη ούτω δια το υπερήφανον βάδισμα και το πλατύ στήθος (καπάταης= παλληκάρι = ο νομίζων εαυτόν ανδρείον. Ο σκύλος ούτος ως και πάντες οι εξ αυτού παραχθέντες σκύλοι σχεδόν έχουσι το εξής ιδίωμα, όταν ακούσωσι τον κώδωνα της εκκλησίας να κτυπάν κλαίουν, διότι εδώ υπάρχουν οι εξής δεισιδαιμονίαι “φωνάζει της πανούκλας” (Πανούκλα= πανώλη). Άλλοι δε ότι κλαίει τον αφέντη του, ημείς δε λέγομεν ότι οι σκύλοι αυτοί είναι νευρικοί.

Δεξιάδης, Ηρακλής (1923)

σαρκκώννουμαι=ενσαρκούμαι, βρυκολακιάζω. Εν Κύπρω επικρατεί πρόληψις, ότι οι νεκροί, όταν δεν τύχωσι της νενομισμένης θρησκευτικής τελετής και των τελευταίων Χριστινιακών καθηκόντων, σαρκεύουνται και εμφανίζονται είς τίνας. Ως ο πεθαμμένος εσασκέθητσει.

Φαρμακίδης, Ξενοφών Π. (1924)

Δυό υπάλληλοι ενοίκιασαν σπίτι δίπλα στο ναό. Στον μήνα απελύθησαν και οι δύο από τας έργασίας των.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Η Παναγιά δεν θέλει να βλέπουν το προσωπό της. Φοβούνται να την κυττάζουν.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Εις το χωριόν Τόχνη (Λάρνακος) παρά τον χείμαρρον όπου και γέφυρα, ανήγειρεν η αγία Ελένη ναόν τη βοηθεία των αγγέλων, εξ' ου “Αγγελόχτιστος”

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)

Στην κωμόπολιν Καραβά της επαρχίας Κυρινείας (1) ευρίσκεται μία τοποθεσία, η οποία ονομάζεται «Μεζερές». Την ιστορίαν περί της ονομασίας της τοποθεσίας αυτής μου την διηγήθη η γιαγιά μου από τον Καραβά και είναι η ακόλουθος. Στην γραφικήν αυτήν τοποθεσίαν υπήρχαν πανύψηλοι πλάτανοι. Ανάμεσά τους περνούσε ο ποταμός Καραβά. Εκεί ήρχετο συχνά πολύς κόσμος από διάφορα μέρη της Κύπρου και εγλεντούσε. Έκαμναν σπουδαίον ψητόν της σούβλας. «κλέφτικο», και άλλους μεζέδες. Αυτός είναι ο λόγος δια τον οποίον ωνομάσθη και η τοποθεσία αυτή «Μεζερές». [Κυρινείας= Κύπρου]

Μαυρίδης, Ι. Α. (1957)

Χάρος=ο Χάρων ή άγγελος, που πέρνει τας ψυχάς. Τάρταρα=ο άδης, η κόλασης(294-102 Ελλήσποντα. Οικονομίδης)

Ερωτόκριτος, Ιωάννης (1920)

Εψηφίσθη κάποτε να γκρεμισθή ο ναός δια να γίνη σχολείον. Ήρχισε το γκρέμισμα από την κόγχην. Σηκώνεται ένας άνεμος και καταστρέφει φοβερά το χωριό. Οι κάτοικοι φοβούνται. Αντιλαμβάνονται οτι ο Τίμιος Σταυρός δεν θέλει να γίνη αυτό. Τότε ξαναρχίζουν τον ναόν και τώρα φαίνεται η διαφορά του ναού.

Κοκολιού, Λ. (1961)

Είναι παλαιοχριστιανική κατακώμβη και σώζονται ολίγαι εικόνες εις τους Τούρκους. Είναι μάνδρα Τούρκικη. Τα ζώα εισήρχοντο εις το ιερόν του ναού. Δια τούτο κάθε χρόνο στην γιορτή της Αγίας ευρίσκοντο μερικά ζώα ψοφισμένα.

Κοκολιού, Λ. (1961)

«
1
. . .
17
18
19
20