Search

Now showing items 1-6 of 6

Ο θησαυρός εν Κύπρω καλείται ευρετή η λέξις ετυμολογείται εκ του ευρίσκω. Η ιδέα περί της υπάρξεως θησαυρών είναι γενική αλλά δεν είναι εύκολος η ανακάλυψις των, συμβαίνει δ’ έν ολιγίσταις περιπτώσεσι τυχαίως ν’ ανακαλυφθώσι τούτο όμως δεν συμβαίνει πάντοτε, διότι τυχαίως ν’ ανακαλυφθώσι τούτο όμως δεν συμβαίνει πάντοτε, διότι η ευρετή θεωρείται ιερόν αντικείμενον και πρέπει αγιός τις να ροματίση τινά (= οραματίση, εμφανισθή καθ’ ύπνους) προς ανακάλυψίν του. Ο οραματισθείς οφείλει να μεταβή εις το υπό του αγίου υποδειχθέν μέρος, χωρίς εις ουδένα ν’ ανακοινώση το όραμά του, ουδέ εις τον πλησιέστερον συγγενή του αφού δε μεταβή , όπου ο θησαυρός, πρέπει να σφραγίση τον τόπο δια του τύπου του Τιμίου Σταυρού όταν δε αρχίση να σκάπτη πρέπει να μη ονιλή αφού δε τον ανεύρη να τον μετακομίση εις την οικίαν του σιωπηλώς. Αν δε το ανακοινώση με την οραμάτισιν ή ομιλήση κατά την όρυξιν ή κατά την μετακόμισιν, ο θησαυρός θα χαθή και αντ’ αυτού θα εύρη άνθρακας εσβεσμένους. Η Επιστήμη Χαραλάμπου, κάτοικος του χωρίου Μονής της επαρχίας Λεμεσού, καταγομένη δε εκ του χωρίου Βάσας της παρά το χωρίον Σανίδας της ιδίας επαρχίας, γυνή εξηκοντούνις, μοί διηγήθη ότι ο Άγιος του χωρίου της ερομάτισε τον πατέρα της, ότι εις την τοποθεσίαν <Κούντουρος> υπάρχει ευρετή και να υπάγη προς ευρεσίν της ούτος δε αφού ηγέρθη εκ του ύπνου λίαν πρωί περιχαρής παρέλαβε την σύζυγόν του και μετ’αυτής μετέβη εις το υποδειχθέν μέρος. Υπήρξε δε μεγάλη η έκπληξις του, όταν εύρε μεν το αγγείον, όπως το περιέγραψεν εις αυτόν ο άγιος, αλλά κενόν. [Βλ. Πολίτου Παραδόσεις σελ. 1003.] (ανακάλυψιν του- Αυτ. σελ. 1008 κε.) ( άνθρακας εβεσμένους – Αυτ. σελ. 1001 κε.)

Φαρμακίδης, Ξενοφών Π. (1916)

Ο Θεός λέγουν πως κρατεί την γήν εν τη παλάμη του προσηλών ατενές το βλέμμα προς αυτήν. Και οτι αν παραβλεμματίση ( στρέψη αλλαχού το βλέμμα), αμέσως θα καταστράφή. [Παράδοσις πιθανώς πλασθείσα προς εξήγησιν της εικόνος του Παντοκράτορος. Σ. τ. Δ.]

Φαρμακίδης, Ξενοφών Π. (1916)

Εν τη φαντασία των Κυπρίων υπάρχει ιδέα, ότι είς έκαστον σπίτι οικεί πονηρόν πνεύμα υπό διαφόρους μορφάς. Το στοισειόν θεωρούσιν, ότι δεν είναι μόνιμον, αλλά ταξιδεύει επί τινα χρόνον είτα επιστρέφει, οπόθεν ανεχώρησεν. Διό υπάρχει και η φράσις : <ά βρε στοιχειόν του σπιδκιού, έγ κάθεσαι ήσυχα;> λεγομένη δια τα περιφερόμενα εν τη οικία και ατακτούνται παιδία κατά σχήμα μεταφοράς (Περί των Στοιχειών βλ. Πολίτου Παραδόσεις σελ. 1151 κε. -Σ. τ. Δ)

Φαρμακίδης, Ξενοφών Π. (1916)

Τον Εφιάλτην οι Κύπριοι καλούσι Βαρυπνάν. Πιστεύουσι δ’ ότι καταλαμβάνει τους καθεύδοντας καθήμενος επί του στήθους αυτών, τον φαντάζονται νεανίαν φορούντα σκουφίν. Φρονούσιν, ότι αν ο πιεζόμενος υπό του Εφιάλτου κατορθώση και αρπάση το σκουφίν του, θα έχη εις το σπίτι του μεγάλην ευτυχίαν και θ’ αποκτήση τα πλούτη του Αβραάμ. Ο Βαρυπνάς, άμα του πάρουν το σκουφίν, αρχίζει να παρακαλή τον άρπαγα τούτου να του το επιστρέψη, υποσχόμενος εις αυτόν μεγάλα πλούτη, αλλά δεν πρέπει να δώση κανείς πίστιν εις τας υποσχέσεις του, διότι αύται είναι απατηλαί. Τας υποσχέσεις αυτάς τας επαναλαμβάνει επί τρεις ή τέσσαρας νύκτας συνεχώς ζητών το σκουφίν του. Και πάλιν δεν πρέπει να το δώση μέχρις ότου απελπισθή και φύγη. Εν τοιαύτη περιπτώσει ο άρπαξ του σκουφιού του Βαρυπνά καθίσταται ευτυχέστατος. Ο Βαρυπνάς φρονούσιν ότι είναι η προσωποποίησις της τύχης εκάστου ανθρώπου. [Περί των κυπριακών τούτων δοξασιών περί του Εφιάλτου βλ. Πολίτου το σκουφίν του Βαρυπνά εν Παναθηναίοις 1901 τ. Β σ 122 κε.]

Φαρμακίδης, Ξενοφών Π. (1916)

Θα σε φάγη ο Χουλλάς (ή ο Χωλλός) : μορμολύκειον εκφοβισμού των παίδων

Χατζηπαναγής, Στύλιανος (1919)

Οι Κύπριοι ονομάζουσιν Ιορδάνην, τον Γαλαξίαν, νομίζοντες οτι είναι η αντανάκλασις του ποταμού τούτου επί του ουράννου. Διότι κατά την αντίληψιν του λαού ο ιορδάνης είναι ο επιφανέστατος των ποταμών, δια την εν αυτώ βάπτισιν του Χριστού.

Φαρμακίδης, Ξενοφών Π. (1916)