Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Αποτελέσματα 90-109 από 220

Θεργιά μέσα στη γή

Μα έκουσα και από μια γρηά ‘’αυτόπτην μάρτυρα’’που έβλεπεν μια μέρα τα προβατάτζη κοπέλα σωστή σε μια θέση στο Φάζο χαράκι. Μια στιγμή σκοτεινιάζη ο ουρανός κι’αρχίζη τα στραπόβροντο. Η βόσκισα και τα πρόβατα τρέχουν να χωστούν γύρου γύρου στη ρίζα ενός μεγάλου δρύ. Αστραπές και βροντές ξεκουφαίνουν τον κόσμον, ακούει η βόσκισσα το τσάφισμα και τσή κτύπους που κάνουν οι γι’Αγγέλοι με τσοί κατσούνες...

Άγνωστος συλλογέας (1932)
Γιατί η βρίζα δεν γίνεται λειτουργιά!

Μαζεύτηκαν όλα τα σπορολαικά- το σιτάρι, το καλαμπόκι, το κριθάρι, η βρίζα καθώς και τα φασόλια, ρεβίθια, φακές, κουκιά και τα μπιζέλια και πήγαν στον Ιησούν Χριστόν να τον χαιρετίσουν και να πάρουν την ευλογία του. Πρώτα πήγε το σιτάρι. Φίλησε το χέι του Χριστού και ύστερα γονάτισε και πήρε την ευχήν του. Ο Χριστός το ηυλόγησε και είπε: Και στην πέτρα να φυτρώνης για να χορταίνη ο κόσμος ψωμί! Κατόπιν...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Η μαρμαρωμένη σκλάβα

Μέρος αληθινά νεραϊδογεννημένο, τοπίο εξαίσιο ωμορφιάς, χιλιοαρωματισμένο από τα έλατα και τους πρίνους από το σημείο όπου ο θρύλος τοποθετεί μαρμαρωμένη τη «Σκλάβα των Μαγουλιανών». Τα πρωϊνά λές να μιλούν χιλιάδες αγγέλων από τα κελαϊδήματα αναρίθμητων πουλιών που πετούν από τις γυρω εξαίσιες χαράδρες και την νύχτα ψυθιρίζουν καλοί θεοί από το μούρμουτο του αρωματισμένου αέρα. Μια πηγή που έχει...

Άγνωστος συλλογέας (1937)
Τα στοιχειά

Μέσα στο Μαλεβύζι στου Σάρχο το σπήλιο από χρόνους πολλούς νειρεύτηκεν από κειά κοντά ένας τρείς φορές το ίδιο όνειρο. Πήγαινε ένας και τούλεγεν τη νύχτα : Άμε στο σπήλιο τα μεσάνυκτα και να φωνιάξης τρείς φορές : Έ Μουσά , φέρε μου τα χρυσά ζυγάλετρα πούχεις τουδά μέσα. Θα σου τα φέρη να τα πάρης . Πήεν ο άθρωπος φώνιαξε τρείς φορές . Στην Τρίτη φορά έκουσεν ο Μουσάς και λέει: έρχομαι. Μια στιγμή...

Άγνωστος συλλογέας (1925)
Μελέτη «Οι Αντρειωμένοι και η ουρά των»

Κυριακίδης, Σ. (1927)
Οι βρυκόλακες ή βρουκόλακες

Μερικοί άνθρωποι βρουκολακιάζουν, δηλαδή μετά τον θάνατον των, κατά την δοξασίαν των ορεινών χωρικών της Ρούμελης, η ψυχή των μέν μεταβαίνει εις τον άλλον κόσμον, αλλά παραμένει και περιφέρεται ασκόπως εις τους γνωστούς των τόπους! Αυτό συμβαίνει εις εκείνους μόνον, οι οποίοι εκ διαφόρου αιτίας αποθανόντες εις ερημικόν μέρος, έμειναν άταφοι. Οι βρουκολακιάζοντες συνήθως εμφανίζονται υπο μορφήν φωσφορούχου...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Μια ιδιαίτερη ακλόνητη πίστη έχει ο λαός για τα στοιχειά. Τα στοιχειά κατά τσοί λαικές ιδέες είναι σα φαντάσματα γη ψυχές που φαίνονται και φυλάσσουνε θησαυρούς. Τα στοιχειά παρουσιάζονται σα γέροντες γη τοί πλειά φορές σαν Αράπηδες γή σαν έχνη (ζώα) σα μαύρος σκύλος, κάτης, βούγι. Οι παλαιοί εχώνανε τσοί παράδες των, τα φλουριά, όσον μπορούσανε σε τόπους που να μη βρίχνουνται ; Μα για πλειά ασφάλεια...

Άγνωστος συλλογέας (1925)
Μια παπαδιά είχε πάρει τη συνήθεια να κερνάη το κρασί μόνη της στο τραπέζι. Στου παπά της λοιπόν το ποτήρι έβαζε κρασί ως τη μέση ενώ στο δικό της το ποτήρι απο απροσεξία τάχα, το ξεχειλούσε, φωνάζοντας συγχρόνως σαν νάθελε δήθεν να μαλώση τον εαυτόν της. -Τύφλα. -Το πρόσεξε ο παπάς και της λέει μια μέρα επάνω στο φαί. -για δώσε μου να έχεις την ευχή μου παπαδιά και μένα μια τύφλα.

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Οι Σκυνοκέφαλοι

Μια περιέργος Λαική παράδοσις. Εις απόστασιν ώρας περίπου από της ιδιαιτέρας μου πατρίδος Σελλασίας (τέως Βρουλιά), και προς το δυτικόν μέρος της περιφερείας αυτής επί λόφου,υψουμένου αμέσως προ της συμβολής δύο ρευμάτων, τα οποία εφεξής σχηματίζουν το είς τον Ευρώταν εκβάλλον ρεύμα της Λαγκάδας, υπάρχουν ερείπια μεσαιωνικού φρουρίου, ονομαζόμενα υπό των εντοπίων Παληοπαναγιά. Περί του φρουρίου αυτού,...

Κυριακόπουλος, Κ. Θ. (1938)
Οι Κουμπάροι

Μια φορά ένας κουμπάρος ενοστιμευότανε την κουμπάρα του κι εκείνη το χαμοήθελε. Αλλά και ο ένας και ο άλλος δεν ετόλμαγε ναν το ειπή του αλλουνού. Μία μέρα επήγε ο κουμπάρος ‘ς την κουμπάρα κι αρχίνησε να γελάη. - Τι γελάς κουμπάρε; Του λέει η κουμπάρα. - Τίποτα! της λέει εκείνος, κι εξακολουθεί να γελάη. -Μα τι γελάς κουμπάρε; θα μου ειπής; Του λέει η κουμπάρα. -Μα δεν είναι για είπωμα, Της λέει...

Κορύλλος, Χρήστος Π. (1929)
Μια φορά ένας χωριάτης θέλησε να πειράξη το δεσπό τη του, που αγαπούσε τον παρά. Έσυρε τον γάιδαρό του απο το καπίστρι και τον πήγε στο σεβασμιώτατο. Φίλησε πρώτα το χέρι του κ' ύστερα τον παρακάλεσε να του τον χειροτονήση σε παπά. -Έξω απ' εδώ, καταραμένε είπε ο δεσπότης ήρθες να κοροιδέψεις τα ιερά μυστήρια; Στην οργή απ'εδώ. Ο χωριάτης κίνησε ταπεινός, τραβώντας το γάιδαρο απο πίσω. Τότε ο δεσπότης...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Μια φορά ένας χωριάτης θέλησε να πειράξη το δεσπό τη του, που αγαπούσε τον παρά. Έσυρε τον γάιδαρό του απο το καπίστρι και τον πήγε στο σεβασμιώτατο. Φίλησε πρώτα το χέρι του κ' ύστερα τον παρακάλεσε να του τον χειροτονήση σε παπά. -Έξω απ' εδώ, καταραμένε είπε ο δεσπότης ήρθες να κοροιδέψεις τα ιερά μυστήρια; Στην οργή απ'εδώ. Ο χωριάτης κίνησε ταπεινός, τραβώντας το γάιδαρο απο πίσω. Τότε ο δεσπότης...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Ο Ανασκελάς

Μια φορά ήταν ένας άνθρωπος απο τα Μεσσοννήσια με όνομα Στελιανός. Αυτός μια βραδειά πήγαινε στα οζά του στο βουνό. Όταν έφταξε στον Άι Αντώνη, θωρεί ένα γάιδαρο να κυλιέται χάμαι. Επήγε και τον καβαλίκεψε, γιατί ήτανε κουρασμένος να πάη καβαλάρης ως τα οζά του. Όταν έφταξε στου 'Αι Νούφρη τον πόρο, δεν εσάλευγε ο γάιδαρος και τον ετσίτωσε με μια τσίτα. Αλλά τότε ο κόσμος γέμισε σπίθες και χάθηκε...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Η τρείς αρρώστειες

Μια φορά κ’ έναν καιρό ζούσε ένας τσοπάνης που είχε την στάνη του έξω απ’ το χωριό. Δίπλα στη στάνη, είχε κ’ ένα σπιτάκι όπου καθότανε ο ίδιος. Ένα βράδυ, εκεί που ήταν έτοιμος να πλαγιάση, ακούει να του βροντάνε δυνατά την πόρτα. – Ποιος είνε; Φωνάζει. – Άνοιξε! Ανοίγει ο τσοπάνης και βλέπει μια μαυροφόρα γυναίκα. – Ποια είσαι; της λέει. Τι θέλεις; - Εγώ είμαι η Βλογιά, του απαντάει εκείνη και ήρθα...

Ταρσούλη, Γεωργία (1928)
Η Αρετή

Μια φορά μια γυναίκα είχε μια κόρη που τη λέγανε Αρετή τα’εννιά υγιούς τσαί τογ Κωσταντίνο δέκα. Όντες μεγάλωσε η Αρετή τσαι ήθελε να παντρευτή τα’αδέρφια της θέλανε ναν τη δώσουνε στα ξένα, μα η μητέρα της δεν ήθελε. <Τσ’ αν έρθη χαρά ή λύπη στο σπίτι μας, ποιος θα πάη να μου φέρη την Αρετούσα ; > έλεγε. <Έννοια σου , μητέρα εγώ πάου τσαί τη φέρνω> έλεγε ο Κωσταντής. Τήνε παντρέψανε στα ξένα, τσαι...

Φραγκούλης, Χρήστος Β. (1918)
Μια φορά μια παρέα γύφτων μάζευε βέργες και λιγαριά σ’ένα ξεροπόταμο. Κοιμόταν λοιπόν στο ύπαιθρο για να σηκώνεται το πρωί και να ξαναρχίζει τη δουλειά της. Έτυχε όμως μια βραδυά να πιάσει δυνατό κρύο. Οι γύφτοι οι φτωχοί τουρτούριζαν και λέγανε: -Φύσα, Θεε μου φύσα να πάρης γύφτικες ψυχές να ιδούμε τι θα καταλάβης! Από το πολύ κρύο πέθανε ένας από αυτούς. Τότε οι άλλοι συνοδεύοντας τον νεκρό του...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Ο Σατανάς στο Μοναστήρι (έδηγος)

Μια φορά σκέφτηκεν ο Διάολος να πάρη στο λαιμόν του τσοι καλογέρους ενούς Μαναστηργιού πούσανε πολλά θρήσκοι. Το λοιπός μεταμορφώθηκε σε Καλόγερο και να σου τον μια μέρα ξεφύτρωσεν στο Μοναστήρι κι εζήτηξεν να τον δεχτούνε σα αδερφό. Τον εδεχτήκανε, κι αυτός στην αρχή έκανεν τον τέλειο χρισθιανό, ενήστευγεν, επροσεύχουν τον, ξενύχτιζεν, ως που με τον καιρό τον αγαπήσανε οι Καλόγεροι κι ο Γούμενος...

Άγνωστος συλλογέας (1934)
Το θεριό τση Ζώμυθος

Μια φορά, είναι χρόνοι πολλοί, που πήγαινεν στ’ Ανωγειανό αόρι στη Βρύσι στη Ζώθυμο ένα θεριό όφις με διπλέ κεφαλές κ’έπινεν το νερό και δεν άφινεν να σιμώσουν οζά κουράδια να πιούν, μόνο τα ‘πνιγε. Ύστερα βγάλανε οι βοσκοί τα’ Ανωγειανού αοριού υπόσκεσι πως όποιος το σκοτώση το θεριό θα πάρη ρεγάλο, πρόβατα,βούγια, και χαρκώματα, και τα πρωτεία, να ποτίζη τα ζάν του πρώτος στη βρύσι. Ένας βοσκός...

Άγνωστος συλλογέας (1925)
Μια χωριάτισσα απο τη Ρούμπελη είχε τρείς κουτές θυγατέρες μα πολύ βιαστηκές για παντρειά. Έστειλε την πρώτη για νερό στη βρύση κάτου στη ρεματιά. Η κόρη ηύρε στη βρύση έναν καβαλλάρη στ' ΄άσπρα ντυμένο με το φέσι του το κόκκινο να ποτίζη ΄' άλογό του. Άμα τον είδε άρχισε να συλλογιέται και να κλαίη, λέγοντας σιγανά αυτό το τραγούδι Κόκκινο σκουφάκ μου κι άσπρε φουφουδάτε μου τάχα Γιάννη να σε λένε...

Άγνωστος συλλογέας (1930)
Θεργιά μέσα στη γή

Μιάν άλλη ιδέα υπάρχει στο ίδιο χωριό Αξό και τα γύρω, πως είναι μέσα στη γής θεριά φοβερά κι’όντεν είναι να βγούν όξω να καταλύσουν τσ’ανθρώπους, πέμπει ο θεός Αγγέλους με κατσούνες κι’αστροπελέκια και πάν και τα βγάνουν και τα πάν και τα ρίχνουν τσοι μαύρες θάλασσες. Για κείνο όντεν γίνεται αστραπόβροντο και πέφτει αστροπελέκι τέθοιο θεργιό βγαίνει κ’ένα από τα χειρότερα θεργιά είναι ο γδυμνοχογλιός,...

Άγνωστος συλλογέας (1932)

Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής

Μελέτη «Οι Αντρειωμένοι και η ουρά των» ﻿

Μελέτη «Οι Αντρειωμένοι και η ουρά των»