Browsing Παραδόσεις by Legend classification (acc. Politis) "Παράδοση Β"

Now showing items 34-43 of 43

Η κάτω Πέτρες κι η Αγιά Σοφιά

«Στες κάτω Πέτρες κοντά στην πρωτεύουσα είναι σκαλισμένη πάνω σ’ ένα βράχον μια θυρίδα μέσα στην οποίαν υπήρχεν άλλοτε ένα εικόνισμα της Αγιάς Σοφιάς. Σαν εκτίζετο η Αγιά Σοφιά, οι πέτρες αυτές εκυλούσαν μοναχές τους από το βουνό κι επήγαιναν για την Πόλη. Σαν ήρτεν η είδηση πως ετελείωσε το μέγα μοναστήρι οι πέτρες εσταμάτησαν άξαφνα κι εμείνασιν εκεί που τες βλέπουμε σήμερον». Φαίνεται ότι η παράδοση...

Άγνωστος συλλογέας
Στη Ζωοδόχο Πηγή, την εκκλησά, στη Πόλι έχομε ‘κούσει αφ’ τους παλιούς μας ότι είναι τρία ψάρια τηανισμένα και κολυμπούν γιατί λέουν ότι όταν πήραν οι Τούρκοι την Πόλι εκεί ήτο οι καλόεροι και τηάνιζαν άμα τους το ‘πανε είπανε αυτό είναι ψέμα, όχι τους λέει εκείνος που τους το ‘πε είναι αλήθεια, τότε λέει ένας άμα μπορούν αυτά τα ψάρια που ‘ναι τηγανισμένα (ν)α πηδήσουν και ‘α μπουν μέσα σ’ αυτή τη...

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Στην Αγιά Σοφιά είχεν εκατό μια πόρτα, τις εκατό τις ηννοίξασι, την μια (δ)εν εμπορούσι να τη βρούν και στις επίσημες γιορτές ακούουν αρμονία της λειτουργίας και οι Τούρκοι ακόμα.

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Στην αγιά Σοφιά μέσα κοιμάται ένας Ιωάννης, αυτός που θα βασιλεύση στον κόσμο όταν λευτερωθή η αγιά Σοφιά. Μιαν ημέρα εμπήκε έναν κοπέλυ μέσα στην αγιά Σοφιά κι ήκανε χάζι γύρου γύρου το τζαμί. Μιαν κοπανιά θωρεί στον τοίχο κι ανοίγει μιαν πόρτα, χωρίς να χη πόρτα και βγαίνει ένας καλόγερος μ’ ένα λαδικό, στη χέρα. Βγαίνει όξω από το τζαμί, πουσούνιζει λάδι κι απόι μπαίνει πάλι μέσα από την ίδιαν...

Λιουδάκη, Μαρία (1938)
Την Αιά Σοφιά τη φτειάξαν με θάμα, έτσι όπως τη φτειάξαν ήτο από το Θεό, γιατί εκείνοι πόπρεπε ‘α την κάμουν ‘εν ήξεραν πως ‘α την κάμουν και όλο εσκέπτοντο, μια μέρα έχε λειτουρια κ(αι) εκειά που μοίραζε το αντί(δ)ωρο ο παπάς μια μέλισσα πήρε ένα αντί’ωρο κ’ έφυε. Εκυνή’ησαν την την μέλισσα γιατί ήτο κακό, μεάλη αμαρτία κι αμέσως ώσπου (ν)α παν στην κεψέλη ‘α βρουν το αντί’ωρο ηύραν το μέσα στο κερί...

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Το σκέδιο της Αιάς Σοφιάς ηύραν το απ’ τη μέλισσα. Ένας που ‘χε κεψέλια πήε μια βολά (ν)α φκάλη το μέλι και το κερί ‘α του πουλήση κ εί(δ)ε κ’ είχαν κάμει οι μέλισσες ωραίο σκέδιο κ(αι) εσκέφτηκε κ’ είπε: Αυτό ‘εν τω χαλώ ‘’α πάω (ν)α το πουλήσω στην πιάτσα= αγορά που ‘ναι ωραίο πράμα. Κ(αι) επήρεν το στην πιάτσα (αγορά). Εκειά περνούν αυτοί που ‘θέλαν ‘άφτειάξουν την Α(γ)ιά Σοφιά και το εί’αν κ’...

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Το σχέδιο της Αιάς Σοφιάς το βρήκαν και το πήραν και το φτειάσαν εκείνοι που φτειάσαν απ’ τη μέλισσα, ήτο θέλημα του Θεού έτσι, η μέλισσα το ‘φτειασε μέσα σ’ ένα κουβάνι. Μια βολά εκεί που ο πατριάρχης έδινε στο κόσμο το αντίερο μια μέλισσα σήκωσε ένα αντίε’ρο κ’ έφυε, τότε ο Πατριάρχης διέταξε να κυνηήσουν τη μέλισσα και (ν)α πάρουν το αντίερο γιατί αυτό ήτο μεάλο κακό (ν)α πάρη το ιερό πράμα, εκεί...

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Η παράδοση για την Αγιά Σοφιά και την Πόλη.

Τον γκαιρό που πήαν οι Τούρκοι στημ Πόλη, ηλουτουργούσαν τα Τζιακόνια μέσα στην Αγιά Σοφιά κ’ ι’ ήφτασαν η λουτουρ’ζια ως τας θύρας τας θύρας ύστερις ηκατέβηκε το μάρμαρο της πόρτας του ιερού κι ηκλείστηκαν μέσα. Και κάθουνται μέσα και νάφτουν τα καντήλια, κ’ ι όντας σωθή το λάϊ β’ζιαίνει τόνα gιακόνι κ’αι πάει να πάρει λάϊ, κ’αι εν γρωνίζουν τη μονέδα κ’αι κυνη(γ)ούν το gιακόνι, που αρπά ευτής ο...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Το ξυλένιο σπαθί

Τον καιρό που πάρτηκεν η Πόλη ο Κωνσταντίνος ητι(γ)άνιζε ψάρ’ζια κι ηπήαν κι είπαν του, πως ηπάρτηκεν η πόλη, ζωντάνεψαν τα ψάρ’ζια κ’ ι’ ηπφέσαν στηχ χαβούζα. Κι ύστερις ήρηξεν το ξύλενο σπαθί πούκαμεν θρήνος στους οχτρούς, κι ηπήραν το οι Τούρκοι. Μα πάλι τα παιgιά του Κωνσταντίνου, που κοιμήθηκεν τώρα κείνος, ηκόλοψάν τους με πέσ’σεσια (ταξίματα) κι ‘ήστρεψαν το πίσω το σπαθί και τώρα κρατούν το...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Τον καιρό, κείνο τον καιρό που πήρε την Κωνσταντινούπολι ο αγάς, έκατσε έφθασε τα παλάτια του, τα κονάκια του μές ςτη Κωνσταντινούπολι και έκατσε και είπε: αχ! Λέει, μέρος για να καθίσω λέει τούτο είναι λέει. Άμα θα είπε αυτούνα το λόγο, και απάνω που καθούντανε ς το παράθυρό του μπροστά ακόλλησαν έτσι 5 δύκτυλα ςτο τζάμι. Τώρα λέει καλά είπαμε το λόγο, μα κοίταξε λέει στο τζάμι τι ακόλλησε λέει,...

Ξανθάκης, Ι. (1922)