Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Συλλογέα "Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν."

Αποτελέσματα 78-94 από 94

Στοιχειό ή στοιχειά= οι θεότητες αι αποδιδόμεναι ιδιαιτέρως εις κάθε πράγμα μάλιστα παλαιόν κ’ επίστημον. Κατά τας προλήψεις ταύτας και δένδρα πεπαλανωμελα και οικία και ερείπια αρχαία κ’ όρη και ποταμοί κ’ λύμναι έχουνε τον φύλακα θεόν τον πολλάκις εμφανιζόμενον εις τους ανθρώπους υπο μορφήν συνήθις όφεως ή κυνός μαύρου ή αιθίοπως. Πιστεύεται ότι όστις ιδή τοιούτου στοιχείον ‘ς φυλοφρόνων φερόμενος...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Στρίγλα= λέγεται η γυνή η ανάγωγος, η κακοήθης. Άλλαχου (άλω της Κρήτης) τα γραΐδια τα φθονούντα το κάλλος ΄ς την νεότητα.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Τελώνια

Τα αβάπτιστα βρέφη, θανόντα και ταφέντα έξω του κοινού κοιμητηρίου, καλούνται Τελώνια και είθα επίφοβα εις τους διαβάτας εις εναέρια δαιμόνια.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1926)
Τα δένδρα, και ιδίως τα παλαιά, περιφρουρεί και φυλάττει ως ιερά θεότης εις (Στοιχειό) εν αυτούς έχουνα την κατοικίαν της.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1892)
Τα λενικά (εκ του ελληνικά), δηλ. γαίαις γόνιμοι και καχειάς κατέχουσιν ως επί το πλείστον αρχαιολογικάς θέσεις και υπάρχει περί αυτών η πρόληψις ότι οι Έλληνες τας έχουσι καύσει δια συγκεντρώσεως των ηλιακών αυτώνων, δια απέβησαν γονιμώτεραι.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Τελώνια=εναέριοι τινές σκιαί, αίτινες πιστεύεται ότι είναι αισκιαί των αβάπτιστων αποθνησκόντων βρεφών, άτινα επίσης καλούνται τελώνια. Τα κάτοχια και αδύνατα ζώα 'ς αι άνθρωπος.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1928)
Το ανυχάτη, δηλ. Ο μικρός όνυξ μάλιστα του τελευταίον δακτύλου της χειρός, έχεο ενίοτε κακών σημασίαν και σημαίνει χείρα βλαβεράν και κακοποίον, όπερ π προήλθεν εκ των καταχανάδων, οίτινες κατα τας προλήψεις του λαού συλλαμβανόμενοι καίονται, αλλά εάν μείνη έκανστον το μικρόν αυτών ονύχιο, τούτο και μόνον αρκεί τα τιμωρήση τους καύσαντας αυτού.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Το μαύρον είναι χρώμα κακόν κοντά τας προλήψεις του λαού, στοτι το βασίλειον του Πλούτωνος παρίσταται σκοτεινόν και άχαρι, εις ο στέλλονται αι ψυχαί την αποθανόντων αμαρτωλώ.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Το ρήμα γραντίζιο= περιτρέχω κίνδυνον, ειμί εν κινδύνω. Λεγεται κατ' εξοχήν επί την εξ' απροόπτου ασθενειών μάλιστα των αερικών. (των εν τη ατμόσφαιρα διατριβούσών θεοτήτων).

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Το χωρίον της Επαρχίας Ιεραπέτρου Γιαν/τσι, φαίνεται ότι εκλήθη ούτω διότι διετέλεσεν ορμητήριον και φωλεός Γενιτσάρων, οίτινες κατήγαγον δι’ υδραγωγείου και το εν τω χωρίω τούτω ύδωρ εκ της υπερκημένης Μονής (Βαϊνιάς) ακουσίως των καλογήρων, οίτης δυσανασχετήσαντες καταράσθηκαν το χωρίον τούτο τα έχη πάντοτε έλλειψιν γυναικών, και εις εκ τούτου σιστεύεται ότι αι γυναίκες δεν ειδοκιμούσεν ενταύθα

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Τον ορμίσκον των Πρασιών τούτο την ανατολικήν παραλίαν της επαρχίας Αττικής ο λαός καλεί Πόρτο – Ράφτη δια την προ του λιμένος κειμένην νησίδα, της οποίας των κορυφών επιστέψει άγαλμα κολοσσιαίον εκ μαρμάρου παριστών ουλά ζούσαν θεότητα, η δε φαντασία του λαού παρωμοίασε τον εικονιζόμενον προς ράπτων (παράρτημα εφημερίδα Αθηνά 1888 αριθ. 89)

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1889)
Τσόχος = χόριον εδώδιμον χειμερινόν, σογχός ο γλάυκος (ζευχιός). Λέγεται οτι καρτηνος εξέλθων των ποταμών, έτρωγε παρά τα ςόχθας αυτών τεθνηκώσαν σαύραν κια συνάμα έτρωγεν εκ του χόρτου τούτου εξ διαλείμματων ως αντίδοτον κατα του ιού της σαύρας.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1892)
Αθάνατο νερό

Ύδωρ εκ του οποίου γευθείς τις καθίστατας αθάνατος. Κατά τας προλήψεις του λαού ο μέγας Αλέξανδρος εις τας περιηγήσεις του ακρών τοιούτον νερόν εφύλαττεν αυτό χωρίς όμως να πίη η δε αδελφή του εκ περιεργείας γεκθείσας εξ αυτού το έχυσεν έπεντα ιδαύσα ότι ήτο απλούν ύδωρ αλλ'αύτη μέν κατέστη αθάνατος περιολανωμένη εισέτι εντός του Ευξείνου πόντου, ιχθύς κατά το ήμισυ, εκείνος δε απέθανε μη έχων αυτό...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1928)
Φαντάσματα (φανταξά) ούτω καλούσαν οι Κρήτες μυστηριώδεις τινάς θεότητας διατριβούνας εις ιδιαίτερα τινα μέρη και τόπους, ους τρομάζουσι να διήθωσιν εν καιρώ νυκτός, και υπό διαφόρους μορφάς ποτέ μεν αγρίας ποτέ δε οπωσούν υποφερτάς εμφανιζομένας εις του ανθρώπους, ους θέλουσι να ταράξωσι. Συνήθως δε θεωρούνται τοιαύτα αι σκιαί των νεκρών και μάλιστα των βιαίως αποθανόντων ανθρώπων υπό κρεμνού ή όπλον...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
φαράγγι= φάραγξ βαθειά κ σκοτεινή εντός της οποίας πιστεύουσιν ότι ενδιατρίβουσιν οι δαίμονες. Πρβλ. Και την κατάρα: “να σε πάρη ο δαίμονας του φαραγγιού!”

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Χάρος=ο Χάρων, ο ψυχαγωγός των Ελλήνων Θεός. Λέγεται ο Χάροντας. Χαροντίζομαι=καθίσταμαι αφανής, δεν φαίνομαι πάντοτε.

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)
Χερσόνησο. Ούτω καλούνται νυν τρία χωρία της επαρχίας Πεδιάδος κείμενα πλησίον αλλήλων και μη απέχοντα πολύ της θέσεως ένδα το πάλαι έκειτο η αρχαία πόλη Χερρόνησος, επίνειον της μεγάλης πόλεως Λύκην κείμενη προς νότον ΄ς μακράν αυτής. Ωνομάζετο η Χερρόνησον, διότι η ακρόπολις αυτή έκειτο επί νησιδρίον προκεκολλημένου τη ξερά και σχηματίζοντος μικράν Χερσόνησον. Κατά τας παραδόσεις όμως των γερόντων...

Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν. (1888)

Πλοήγηση Παραδόσεις ανά Συλλογέα "Ζωγραφάκης, Ιωάννης Ν."

Στρίγλα= λέγεται η γυνή η ανάγωγος, η κακοήθης. Άλλαχου (άλω της Κρήτης) τα γραΐδια τα φθονούντα το κάλλος ΄ς την νεότητα. ﻿

Τελώνια Τα αβάπτιστα βρέφη, θανόντα και ταφέντα έξω του κοινού κοιμητηρίου, καλούνται Τελώνια και είθα επίφοβα εις τους διαβάτας εις εναέρια δαιμόνια. ﻿

Τα δένδρα, και ιδίως τα παλαιά, περιφρουρεί και φυλάττει ως ιερά θεότης εις (Στοιχειό) εν αυτούς έχουνα την κατοικίαν της. ﻿

φαράγγι= φάραγξ βαθειά κ σκοτεινή εντός της οποίας πιστεύουσιν ότι ενδιατρίβουσιν οι δαίμονες. Πρβλ. Και την κατάρα: “να σε πάρη ο δαίμονας του φαραγγιού!” ﻿

Χάρος=ο Χάρων, ο ψυχαγωγός των Ελλήνων Θεός. Λέγεται ο Χάροντας. Χαροντίζομαι=καθίσταμαι αφανής, δεν φαίνομαι πάντοτε. ﻿

Στρίγλα= λέγεται η γυνή η ανάγωγος, η κακοήθης. Άλλαχου (άλω της Κρήτης) τα γραΐδια τα φθονούντα το κάλλος ΄ς την νεότητα.

Τελώνια

Τα αβάπτιστα βρέφη, θανόντα και ταφέντα έξω του κοινού κοιμητηρίου, καλούνται Τελώνια και είθα επίφοβα εις τους διαβάτας εις εναέρια δαιμόνια.

Τα δένδρα, και ιδίως τα παλαιά, περιφρουρεί και φυλάττει ως ιερά θεότης εις (Στοιχειό) εν αυτούς έχουνα την κατοικίαν της.

φαράγγι= φάραγξ βαθειά κ σκοτεινή εντός της οποίας πιστεύουσιν ότι ενδιατρίβουσιν οι δαίμονες. Πρβλ. Και την κατάρα: “να σε πάρη ο δαίμονας του φαραγγιού!”

Χάρος=ο Χάρων, ο ψυχαγωγός των Ελλήνων Θεός. Λέγεται ο Χάροντας. Χαροντίζομαι=καθίσταμαι αφανής, δεν φαίνομαι πάντοτε.