Αναζήτηση

Αποτελέσματα 41-50 από 9324

Διατί ο Προφήτης εορτάζεται επί υψωμάτων ότι ο Προφήτης εορτάζεται ου μόνον παρ’ ημίν αλλά παρ’ άπασι τοις Ορθοδόξοις επί υψωμάτων μαρτυρεί και το τούρκικον αποκαλούν τεπέ παναΰρ την 20ην Ιουλίου. Διατί δε, ο Προφήτης εορτάζεται επί υψωμάτων εξηγείται δια την εξής παραδόσεως. Ο Προφήτης νυμφευθείς ποτε εγκατέλιπεν αμέσως την σύζυγόν του και απήλθεν εις την έρημον ένθα κόρακες έτρεφον αυτόν ουδέποτε επιστρέψας ουδέ φροντίσας πλέον περί της γυναικός του. Αυτή μείνασα έγκυος εγέννησε μετ’ ολίγον υιόν τον οποίον τόσον πολύ ως φιλόστοργος μήτηρ ηγάπα ώστε εν τη αυτή πάντοτε κλίνη εκοιμάτο μετ’ αυτού και ηλικιωθέντος και παρ’ αυτώ εύρισκε παραμύθιαν της απολεισθείσης συζυγικής ευδαιμονίας ένεκα της ιδιοτροπίας του Προφήτου. Άλλ’ ο μισόκαλος θέλων να στερήση την δυστηχή και εις ελαχίστης εν τω κόσμω τούτω ευτυχίας προσέρχεται τω Προφήτη και διαβάλλει αυτήν αυτώ ως αθέμειτης συνερχομένην μετά εικοσαετούς παγκάλου νεανίου. Ο Προφήτης πείθεται τη διαβόλη. Ήν δε ωραία πανσέληνος ‘στε εκίνησεν ο Προφήτης με τόξα και βέλη και ήλθεν έστι προ της σκηνής της γυναικός ην ο μισόκαλος έσπευσε να υποδείξη τω Προφήτη και κατά την στιγμήν εκείνην παραμελούσα δήθεν των συζυγικών καθηκόντων. Ο δε Προφήτης εν αγνοίας και τη διαβόλη υπείκων φονεύει τον υιόν του τον οποίον αναγνωρίζει προφέροντα τους τελευταίους λόγους «Αχ μήτερ αποθνήσκω» εις τους λόγους τούτους διαβόλην γίνεται άφαντος, ο δε Προφήτης εννοήσας την διαβολήν στρέφει κατ’ αυτού τα βέλη και τον κυνηγά εφ’ όλης της υφηλίου μεταχειριζόμενος σκοπιάν πάντα λόφου και πάσαν κορυφή όρους ει που ιδοί τον διαβάλοντα και προϊάψοι αυτόν συν τω υιώ. Επί των υψωμάτων λοιπόν και των κορυφών τούτων εφ’ ήν επάτησεν ο Προφήτης τότε τέλεται νύν η μνήμη αυτού

Κωνσταντινίδης, Ν. (1890)

Η περί τούτων θλιβερά πλάνη είνε μάλλον μισαρόν επινόημα της μεσαιωνικής αμαθείας, ή κληροδότημα της Ελληνικής αρχαιότητος, καθ’όσον μάλιστα επικρατεί η πρόληψις ότι τα των αμαρτωλών σώματα εναπομένοντα άλυτα μετά τον θάνατον αυτών εν τω μνήματι γίνονται καταχανάδες (βρυκόλακες)Η των βρυκολάκων δοξασία εις ουδεμίαν υπέκειο αμφιβολίαν και μέχρις έτι των αρχών του παρόντος αιώνος εν τη νήσω, αλλά και νύν έτι ένιοι εύπιστοι περί τα τοιαύτα, λογικευόμενοι πειρώνται να εξηγήσωσι την ανυπαρξίαν αυτών εκ της εντελεστέρας ενταφιάσεως των νεκρών, καθ’ήν σταυρός κήρινος ή πεντάλφα επί κεραμίου επιτίθεται τω στόματι του νεκρού, εφ’όσον επίστευον ότι από του στόματος αυτού εισέδυεν εις το σώμα δαιμόνιον πνεύμα ανεγείρον και μεταχειριζόμενον τούτο ως όργανον επί αισχραίς και κακαίς πράξεσιν, ιδία επί οικείων και φιλτάτων. Αποτρόπαιον δε τι ήν παριστανόμενον υπό μωροπίστων τινών το τε σώμα έχουν τα όμματα εξωδηκότα, την κόμην και τον πώγωνα ατιμέλητα, τους όνυχας αγκυστρώδεις, εξεγειρόμενον του τάφου περιερχόμενον τας ρύμας και τας οικίας, θραύον αγγεία, κακοποιούν ανθρώπους κυρίως τους οικείους, ‘’ο καταχανάς την γεννειά(ν του τρώ(γ)ει..το χείριστον δ’όπερ διέπραττον εις περίστασιν καθ’ήν ήθελεν υποτεθή ότι εξεφοβίσθη ή εκακοποιήθη τις υπο τοιούτου βορβόλακος, τυμβορύχοι τινές εν νυκτί Παρακευής (εν ή το δαιμόνιον παραμένει εν τω σώματι), εξώρυττον το πτώμα εξ ού εξήγαγον δήθεν αίμα δι ου περιέχριον και εθεράπευον τους παθόντας.

Μανωλακάκης, Εμμανουήλ (1896)

Κατά παλαιάν παράδοσιν ο πληθυσμός της Παλαιάς Χώρας η Ζεφυρίας ηραιώθη επαισθητώς ένοκα ενσκηψάσης πανώλους προ 80 ετών: και τω όντι τα ερείπια της Ζεφυριάς μαρτυρούσι πόλιν τουλάχιστον υπό 20000 ανθρώπων οικουμένην. Εγώ ηρίθμησα εν τοις βιβλίοις της καντζηλαρίας 300 και επέκεινα επίθετα οικογενειών, αίτινες δεν υπάρχουσι πλέον εν τη νήσω. Εκ των εγκρίτων οικογενειών μόναι η οικογένεια Ταταράκη και η οικογένεια Αρμένη σώζονται. Τα λείψανα των κατοίκων της Ζεφυρίας μετώκησαν εις την νυν πρωτεύουσαν της νήσου Πλάκαν και Κάστρον. Ενέσκηψε δε η πανώλης κατά την του λαού παράδοσιν δια τον εξής λόγον Αρχιρρεύς τις εσυκοφαντήθη ότι είχεν αθεμίτους σχέσεις μετά τίνος νεάνιδος. Τοσαύτη δε κατακραυγή ηγέρθη κατ’ αυτού ώστε ηναγκάσθη δια ν’ αποδείξη την ανικανότητά αυτού προς διάπραξιν αμαρτίας τοιαύτης, να επιδείξη εν μέση τη Εκκλησία τοις παρισταμένοις, μετά την διανομήν του αντιδώρου τα αιδοία αυτού βεβλαμμένα όντα. Μετά την πειστικωτάτην όμως ταύτην απόδειξιν απήλθε πλήρης οργής και εξελθών της πόλεως εγονυπέτησε και αποκαλύψας την κεφαλήν κατηράσθη να μη μείνη πέτρα επάνω στην άλλη πέτρα η κατάρα τού φιλεκδίκου Αρχιερέως επληρώθη κατά γράμμα. Επήλθε η πανώλης και τους μεν των κατοίκων τους πλείστους εθέρισε, τους δε ηνάγκασε να μετοικήσωσιν αλλαχού της νήσου. Έκτοτε δε και ο πέριξ αήρ εμολύνθη τόσον ώστε η χώρα νομίζεται ως το νοσωδέστερον μέρος της νήσου.

Ταταράκης, Αρίστ., Μ. (1870)

Για τ' ατήν την Ελενίτσαν, για τ' ατήν αντρώς κ ευρέθεν και καρσάν κ' επελεκέθεν

Βαλαβάνης, Ι. (1874)

Για τ' ατήν την Ελενίτσαν, για τ' ατήν αντρώς κ ευρέθεν και καρσάν κ' επελεκέθεν= Υπέρ της Ελένης ταύτης, υπέρ αυτη΄ς ανήρ ου κ' ανευρέθη, πυδέ γαυλός επελεκήθη. Ερμ. Επί των αποτυγχανόντων αεί ζέσεως. Σημ. Καρσάν= Λέξις τουρκική, ο γαυλός, και η...