Προφήτης Ηλίας

Διατί ο Προφήτης εορτάζεται επί υψωμάτων ότι ο Προφήτης εορτάζεται ου μόνον παρ’ ημίν αλλά παρ’ άπασι τοις Ορθοδόξοις επί υψωμάτων μαρτυρεί και το τούρκικον αποκαλούν τεπέ παναΰρ την 20ην Ιουλίου. Διατί δε, ο Προφήτης εορτάζεται επί υψωμάτων εξηγείται δια την εξής παραδόσεως. Ο Προφήτης νυμφευθείς ποτε εγκατέλιπεν αμέσως την σύζυγόν του και απήλθεν εις την έρημον ένθα κόρακες έτρεφον αυτόν ουδέποτε επιστρέψας ουδέ φροντίσας πλέον περί της γυναικός του. Αυτή μείνασα έγκυος εγέννησε μετ’ ολίγον υιόν τον οποίον τόσον πολύ ως φιλόστοργος μήτηρ ηγάπα ώστε εν τη αυτή πάντοτε κλίνη εκοιμάτο μετ’ αυτού και ηλικιωθέντος και παρ’ αυτώ εύρισκε παραμύθιαν της απολεισθείσης συζυγικής ευδαιμονίας ένεκα της ιδιοτροπίας του Προφήτου. Άλλ’ ο μισόκαλος θέλων να στερήση την δυστηχή και εις ελαχίστης εν τω κόσμω τούτω ευτυχίας προσέρχεται τω Προφήτη και διαβάλλει αυτήν αυτώ ως αθέμειτης συνερχομένην μετά εικοσαετούς παγκάλου νεανίου. Ο Προφήτης πείθεται τη διαβόλη. Ήν δε ωραία πανσέληνος ‘στε εκίνησεν ο Προφήτης με τόξα και βέλη και ήλθεν έστι προ της σκηνής της γυναικός ην ο μισόκαλος έσπευσε να υποδείξη τω Προφήτη και κατά την στιγμήν εκείνην παραμελούσα δήθεν των συζυγικών καθηκόντων. Ο δε Προφήτης εν αγνοίας και τη διαβόλη υπείκων φονεύει τον υιόν του τον οποίον αναγνωρίζει προφέροντα τους τελευταίους λόγους «Αχ μήτερ αποθνήσκω» εις τους λόγους τούτους διαβόλην γίνεται άφαντος, ο δε Προφήτης εννοήσας την διαβολήν στρέφει κατ’ αυτού τα βέλη και τον κυνηγά εφ’ όλης της υφηλίου μεταχειριζόμενος σκοπιάν πάντα λόφου και πάσαν κορυφή όρους ει που ιδοί τον διαβάλοντα και προϊάψοι αυτόν συν τω υιώ. Επί των υψωμάτων λοιπόν και των κορυφών τούτων εφ’ ήν επάτησεν ο Προφήτης τότε τέλεται νύν η μνήμη αυτού