Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση Θ"

Αποτελέσματα 61-80 από 188

Τημ πίτταν τζαι τηρ ρέναν

Λέγεται επί των πεισμόνως απαιτητικών. Κάποια κακή γρηά ηγόρασε πίτταν και ρέναν να φάγη με την κόρην της. Όταν ήλθε ο Ι. Χριστός, ως πτωχός, ζητών ελεημοσύνην, η κόρη φιλόπτωχος του έδωσεν την πίτταν και την ρέναν, ηρνείτο δε να ομολογήση τι απέγιναν οσάκις ηρωτάτο. Κάποτε μετά τον θάνατον της μητρός της η κόρη ήλθε μετά του συζύγου της εις τον κήπον τους και εκάθησαν κάτω από ανθισμένες αμυγδαλιές,...

Κυριαζής, Νίκος Γ. (1940)
Γιατί το κυπαρίσσι φυτρώνει στους τάφους και στα νεκροταφεία

Λένε ότι, όταν οι Εβραίοι απεφάσισαν να σταυρώσουν τον Χριστό, συμφώνησαν όλα τα δένδρα να μην δώσουν το ξύλο των, με τον οποίον να κατασκευασθή ο σταυρός του μαρτυρίου. Οι ξυλουργοί άρχισαν τότε να κόβουν δένδρα δια να φτιάξουν τον σταυρό, που πάνω του θα κάρφωναν το ιερό σώμα του Ιησού, ο οποίος θυσιάστηκε στο θυσιαστήριον της αγάπης. Μα τα ξύλα έσπαζαν και ο σταυρός του μαρτυρίου δεν μπορούσε...

Ερωτόκριτος, Α. (1955)
Ο γληνιάς κλειδούχος του Παραδείσου

Λένε στα Σφακιά , πως όταν επερπάτησε στη γη ο Χριστός εσυναντήθηκε με το Γληνιά από τ΄ Ασκύφου και έπαιξαν τα χαρτιά και εκέρδισεν ο Γληνιάς κι επήρε τα κλειδιά του παραδείσου και έτσι οι Ασκυφιώτες θα πάνε στον παράδεισο άμα πεθάνουν, γιατί θα των ανοίξη ο χωριανός των.

Μαυρακάκης, Ιωάννης (1939)
Μαλλιά (μαλgιά, μαλγκιά) της Παναγιάς= είδος κουσκούλας στα μαλλιά ξαθά στους θάμνους. Παράδοση: Τον γκαιρόμ που ζήτουν η Παναγιά το Χριστόν άμαν τον εσταυρώσαν οι Οβριοί, έκατσεν να ξεκουραστή κι ετράβαν τα μαλγκιά της πάνω στα κλαδγκιά. Που τότες νεμμά φτόδά το χορταράκι και τυλίει πάνω στα κλαδάκια. [νέμω= φυτρώνω]

Παπαχριστόδουλος, Χ. (1932)
Μέσα τση Μαργιάς ο γιός όξω τση Μαργιάς ο γιός. Εις περιπτώσεις καθ’ ας άτομά τινα γαλιφίζουν ωρισμένα πρόσωπα όσον καιρό τα έχουν ανάγκη. Προέκυψεν από την πρόληψιν ότι οι οβραίϊτσες οντέ κοιλιοπονούνε για να κάμουνε παιδί παρακαλούνε το Χριστό να τσι λευτερώση με το καλό και λένε: «Μέσα τση Μαργιάς ο γιός», κι’ ύστερα απίτις κάμουνε τον κολόνερό ντως βαστούνε ένα γκαλάμι και πάνε από πίσω από όλες...

Φραγκάκι, Ευαγγελία Κ. (1949)
Μια -φ-φορά πήεν η Καλουρ’ζιά ά (να) θυμιάσει τον άϊ – Παντελέμονα κ’ ι άμα ηθύμιασεν ήκλεισεν τημ πόρταν του, κ’ι ευτός ηξεστούλλωσέν την κι ητόνισεν την γκάτω, γιατί θέλει νάναι πάντα αννοιχτή, α (να) βλέπει άντικρυ στην Αμοργό τημ μάνα του. Το βράδυ της παραμονής της Αναλήψεως του Χριστού, σε όλα τα σπίτια, απ’ έξω στον παραστάθη της πόρτας ή παραθυριού, ανάβουν τα κομμάτια των κεριών από τις λαμπάδες...

Ζερβός, Ιωάννης (1958)
Μια αράπισσα πήαινε τον ποταμό κειά που πήαινε ήρκοντο ‘υναίκες και λέουν της ότι: Α ξέρεις εκείνος που τον σταύρωσαν δεν ήτο άθρωπος ήτο Θεός – Έ, σιγά που το Θεός κ(αι) εβάστα εκείνη αυκά σ’ ένα κοφίνι και τα κοιτάζει ‘κείνη την ώρα κα ιτ’ αυκά ‘ίνηκαν κόκκινα και τότε ‘κείνη πίστεψε και φώναξε: Ω Θεέ μου!

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Γιατί ο Χριστός μια φορά έπνιξε και καλούς μαζί με έναν κακό

Μια φορά ένας περνούσε με τη βάρκα του να πάη να χαλάση ένα χωριό. ‘ζ τη βάρκα μέσα είχε και άλλους πολλούς καλούς ανθρώπους. Ο Χριστός για να προλάβη το κακό εβύθισε τη βάρκα και έπνιξε τον κακόν και τοις άλλους. Πολλοί άνθρωποι ρωτήσανε το Χριστό γιατί να πνίξη τους καλούς ανθρώπους. Ο Χριστός λέγει σε έναν «Βάλε μιαν χούφτα μέλισσες ‘ς τον κόρφο σου» Τις έβαλε τις μέλισσες εκείνος. Μια από τις...

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Παραδόσεις για την μυίγα

Μια φορά η μυίγα επείραζε μόνο τα πρόβατα και ο τσοπάνος δεν ησύχαζε ποτέ. Ο Θεός επέρασε σα φτωχός από ένα αγελαδάρη εκεί που έβοσκε τα βόδια. Του εζήτησε να πάη να του φέρη νερό. Ο αγελαδάρης εσήκωσε το πόδι του και του έδειξε σ’ ένα μέρος να πάη μόνος να πιή νερό. Ο Θεός προχώρησε κ’ ευρήκε πιο πέρα ένα τσοπάνο. Εζήτησε κι από τον τσοπάνο νερό και ο τσοπάνος του είπε. Δεν μπορώ να πάω γιατί τα...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Ο Χριστός και ο Τεμπέλης

Μια φορά ο Χριστός επήγαινε με τσοι μαθητές του, από έναν τόπο σ’ έναν άλλο. Δεν εκατέχανε το δρόμο και γυρεύανε κανένα να τους τονε δείξη. Βρήκανε ένα καθισμένο στο δροσιό ενός μεγάλου δέντρου και τον ερωτήξανε. Δεν τους απάντηξε όμως παρά ντεμπέλικα σήκωσε τον ένα του πόδα και τους τον έδειξε. Δεν εκαταλάβανε για πού τόχε βάλει με τον πόδα του και γυρεύανε κάποιον άλλο να τσ’ οδηγήση. Τσοι κουβέντες...

Κυρμιζάκη, Αγλαΐα
Χριστός

Μια φορά ο Χριστός επήγε σα φτωχός κ’ επαρουσιάστηκε σ’ ένα γεωργό που ώργωνε και δεν ήξερε ο γεωργός να οργώνη. Πάντα από τη μια μεριά ώργωνε και μετά τα ξέζευφνε και τα έφερε στην άλλη άκρη για να κάμη την αυλακιά. Ο Χριστός του έδειξε πώς να γυρίζη τα βόδια. Μετά επήγε στη γυναίκα του που ύφαινε και δεν ήξερε να γυρίζη τη σαΐτα παρά έκοβε την κλωστή. Της έδειξε πώς να γυρίζη την σαΐτα και να υφαίνη....

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Μια φορά ο Χριστός επήενε σε κάποιο σπίτι. Αυτοί που ‘πήενε στο σπίτι dωνε εγνωρίζανε ότι είν’ ο Χριστός. Ο άdρας το λοιπό ήθελενε να του κάμη το τραπέζι και να μείνη στο σπίτι το βράδυ και του ‘λεεν’ η ‘υναίκα: μα δεν είναι λέει ‘dροπής που ‘ν ο Χριστός και θωρείς πως δεν αφίνουν οι ποdικοί; Πως θα μας αφήσουνε να φάμε; Βρε ‘υναίκα, λέει, όπως bορέση θα φάη, μια μέρα θάναι κ’ ευτός χρήσιμος ‘ια μένα....

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Μια φορά ο Χριστός ήκανε περιοδεία με τσι μαθητές κ’ επορπάτειενε. Επήεν κ ηύρηκεν ένα νέο κ’ εκοίτουdαν’ από κάτω σε μια ελιά. Του ζητήσανε να τώνε δώση νερό κ’ εκείνος των ήδεξενε με το ποδάρι dου το πηγάδι. Γιέ το, λέει, και πααίνετε να πιήτε. Υστερνά εφύγανε κ’ επεράσαν gαπόσο δρόμο και βρίσκουνε μια gοπέλλα στη στράτα κ’ ήβγανενε νερό σ’ ένα πηγάδι και τσ’ εγυρέψανε νερό. Με όλη την ευχαρίστησι...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Μια φορά ο Χριστός όταν τον κυνηγούσαν οι Εβραίοι επέρασε από ένα μέρος που ήταν ένας γελαδάρης κ’ έβοσκε αγελάδες. Αυτός ήτανε ξαπλωμένος κάτω από τον ήσκιο του δένδρου. Ο Χριστός του εζήτησε να του φέρη νερό να πιή. Αυτός όπως ήταν ξαπλωμένος εσήκωσε το πόδι του και του έδειξε το μέρος που υπήρχε νερό να πάη να πιη. Πάει ο Χριστός πιο κάτω και συναντά ένα βοσκό με τα πρόβατα. Τότες η μύιγα ήταν...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Μια φορά ο Χριστός περνούσε και ηύρε ένα γεωργό ο οποίος έσπερνε. Τον ερώτησε τι σπέρνεις. Τον απήντησε. Σιτάρι, λέει, σπέρνω. Αλλά το έσπερνε σε ακαλλιέργητο χωράφι και του λέγει θα γίνη εδώ; Θέλει ας γίνη λέει, θέλεις ας μη γίνη. Μετά προχώρησε προς τα κάτω και είδε ένα που έσκαβε, εξήλωνε κάτι τσαλιά (=παλούρια, αγκάθια) και βάτα και το έκανε χωράφι. Τον ερωτά: Τι θα το σπείρης; Θα γίνη σιτάρι...

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1961)
Μια φορά πέρασ’ ο Χριστός ζητιάνος, όπως συνηθάη κι περνάη, από ‘να σπίτι και γύραζι ψωμί. Αυτή ότι είχε φουρνισμένο και το είχε βγάλει από το φούρνο, μα για να μη δώκη του Χριστού το έβαλε χάμω κι έκατσε, - Άει στο καλό, χριστιανέ μου, που έχουμε ψωμί, λέει του Χριστού. – Το ψωμί ζεστό κι ο κώλος σου κρύος, της λέει ο Χριστός. Γι’ αυτό της γυναίκας ο κώλος ποτές δε ζεσταίνεται.

Ταρσούλη, Γεωργία (1938)
Λούμπινα

Μια φορά τα λουμπίνια ήσαν κουκκιά. Επέρασεν η Παναγία τότε που είχαν σταυρώσει το Χριστό μέσα από τα κουκκιά. Δυο γυναίκες έλεγαν: Αυτή περνά μέσα από τα κουκκιά να τα κλέψη. Η Παναγία τις άκουσε και τως είπε: «Όση πικράδα έχει το στόμα της να ‘χουν κα ιτα κουκκιά της». Από τότε τα κουκκιά αυτά είναι πικρά.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Ο βοσκός

Μια φορά ‘πέρασεν ο Χριστός σ’ ένα μέρος κ’ ευρήκε ένα βοσκό και του λέει. Που έχει εδώ κοντά νερό να πιώ; Ευτός ‘βαρέθηκενε να σηκωθή απάνω και του δείχνει με το ποδάρι dου τη βρύσι να πιη νερό. Και ο Χριστός του λέει: Πάντα να ‘σαι ντεμπέλης. Γι’ αυτό οι βοσκοί είναι όλοι ντεμπέληδες.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1959)
Παράδοσις περί Χριστού

Νια βολά με τη βάρκα πέρασε ένας όπου είχε σκοπό να καταστρέψη ένα χωριό. Ο Χριστός έρριξε και έπνιξε τη βάρκα. Μαζί μ’ αυτήν επνίγηκαν και άλλοι. Ερώτησαν το Χριστό γιατί το έκαμεν αυτό. Ο Χριστός είπε σε έναν: - Βάλε νια χούφτα μέλισσες στον κόρφο σου. Τις έβαλε. Μία τον τσίμπησε. Βάνει το χέρι του και τις σκότωνε όλες. – Βλέπεις, λέει, μία σε έφαγε, αλλά τις σκότωσες όλες. Έτσι συμφέρει μαζί με...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1926)
Παραδόσεις για το Χριστό

Νια βουλά με τη βάρκα πέρασε ένας όπου είχε σκοπό να καταστρέψη ένα χωριό. Ο Χριστός,άμα έφραξε, έπνιξε το βάρκα. Μαζί μ’ αυτόν πνίγηκαν κι άλλοι. Ρώτησαν τότε το Χριστό, γιατί το έκαμε αυτό. Ο Χριστός είπε σε έναν: Βάλε νια χούφτα μέλισσες στον κόρφο σου. Τις έβαλε. Μία τον τσίμπησε. Βάνει το χέρι του και τις σκότωσε όλες. – Βλέπεις, λέει, μία σε έφαγε, αλλά τις σκότωσες όλες. Έτσι συμφέρει μαζί...

Λουκόπουλος, Δημήτριος (1925)