Browsing Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας by Legend classification (acc. Politis) "Παράδοση Θ"

Now showing items 9-28 of 188

Τα τρία αδέλφια και ο Χριστός

Βλ. Μαθητική συλλογή μύθων εκ Βουνού Μαντινείας

Άγνωστος συλλογέας
Τριά παιδιά και ο Ιησούς Χριστός

Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εκ χωρίου Φλόκα Ηλείας

Άγνωστος συλλογέας
Γητειές

Γητειά του μητρόπονου. Αγαθός ο νοικοκύρης, πονηρά νοικοκυρά λαγόν εμαγέρευε φάκον εκατέβαζε. Δυο εληές στο σκουτέλι και φελί ψωμί στο χέρι, Κλήματα η στρωματιά του πέτρα το προσκέφαλό του Φώγ’ ατέρα, φύγ’ αστέρα από τη δούλη του Θεού κι ο Χριστός σε ποδιώχνει με τη δεξά του χέρα. Στώμεν καλώς στώμεν μετά φόβου Θεού. Σημείωσις. Εκείνος που γητεύει πρέπει να κρατή μαυρομάνικο μαχαίρι ή τρικότυλο καλάμι....

Αναγνωστάκης, Νικ. Α. (1932)
Τα πάθη του Χριστού

(Γορτυνιακή παράδοσις) βλ. Αρκαδικήν επετηρίδα 1903 σελ. 66 (Τ. Κανδηλώρου). Ηκούσθη καθ’ όλην την τότε Εθνικήν Γορτυνίαν κραυγή: Άρον! Άρον! σταύρωσον αυτόν! Οι κομπολογάδες Ακοβίται έκαμον το Συνέδριον των ανόμων – Οι λάτραι της Ελευσινίας Δήμητρος έστειλαν τους ψευδομάρτυρας (Ζατουνίτας) – Οι καλαμαράδες Καρυτινοί εξέδωκαν την απόφασιν. – Οι Βυτιναίοι έφαγον τον όνον, εφ’ ου καθήμενος εισήλθεν...

Λάσκαρης, Νικόλαος
Τη Μεγάλη Πέμπτη

Γυρίζουν τα παιδιά με τα καλάθια, μαζεύουν αυγά για το Πάσχα και τραγουδάν λυπητερά το εξής τραγούδι. Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα κ.τ.λ. Ο Παππάς δε δέχεται ποτέ προσφορά από γύφτους (σιδηρουργούς), επειδή έφτιασαν τα περόνια για τη σταύρωσι του Χριστού και έδωσαν κι οδηγίες πώς να τα καρφώσουν καλύτερα. Από τότε οι γύφτοι είναι καταραμένοι.

Τσιτσάς, Σεραφείμ (1938)
Δεν έχετε ακουστά την ιστορία πο ρωτήξαν το Χριστό, πως θα γνωρίζουν ταιν οι κακοί απού τσι καλοί, κι είπε πως τσι κακοί θα ψηαδιάζη.

Ζευγώλη – Γλέζου, Διαλεχτή (1925)
Δεν κάνει ‘α δίχτωμε όξω από το σπίτι νερό στο δρόμο είναι κακό γιατί κάποτε έδιξαν νερό από σπίτι στο δρόμο κι όταν εκυνηούσαν οι Εβραίοι το Χριστό κ’ έτρεχε εγλυστρησε και τον πιάσαν.

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Παναγία Χρυσορροϊάτισσα

Διηγούνται πως ένας ποιμήν επήγε για να κοινωνήση δίχως εξομολόγησι. Ήτο γνωστός ως κλέφτης. Κατά την ώραν της Θ. Κοινωνίας ο Αμνός φεύγει από την αγία Λαβίδα και πέφτει στο μανδήλι επάνω. Έφυγε ακοινώνητος και έντρομος. Ο Χριστός δεν τον θέλει. Είναι αμετανόητος.

Κοκολιού, Λ. (1961)
Δοξάζουν ότι αι δάφναι της Αναστάσεως διατηρούνται της αποδόσεως οπότε λαμβάνονται.

Χορτόπουλος, Π. (1876)
Ο Χριστός και δύο νεάνιδες

Δύο κορίτσια σει τια εγόγωναν (=υδρεύοντο) ο Χριστόν άμον φτωχός εγύρεψεν να δίγουν άτον και πιν νερόν. Τ’ έναν το κορίτσιν, που έτον θυμώδαινα κ’ έδωκεν άτον, τ’ άλλο που έτον ήσυχον εδώκεν άτου. Ο Χριστόν ατέναν εδώκεν εις θυμώδην άντραν κ’ εκεινενάν εις άντραν ήμερον (=ήσυχον).

Βαλαβάνης, Ι.
Ο φονιάς Τσιοπάνης

Ένας άδολος τσιοπάνης – σωστός Μπαρμπαγιώργος του Καραγκιόζη – που ποτές του δεν είχε αφήσει το βουνό να κατέβει στον κάμπο, σκότωσε με την αγκλίτσα του ένα πραματευτή εβραίο. Όταν πήγε στο καλύβι του, μολογούσε το φόνο στη γυναίκα του. «Όταν, μουρ Γιώργινα άκσα ουότι ου κιρατάς ου Θιουμπαίχτς είταν Ουβριός, μούρθαν στου μυαλό τα πάθητα του Χριστού, μ’ ανέβηκε στου κεφάλι του αίμα, άψουσα. Βρε συ...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Ένας γέρος ήταν ζωντανός με λέπρα σπυριά στα μούτρα και γύρευε ζωντανά στο χωριό μας. Ένας του λέει γιατί παπού είσαι έτσι. Τότε του λέει είμαι έτσι γιατί αυτό που θέλω εγώ δεν μπορώ να το βρω πουθενά. Τότε πίεσαν να πη τι θέλη. Ένα αντρόγυνο αγαπημένο τους λέει ο ζητιάνος θέλω να πάρετε ένα παιδί καλό παιδί να το βάλητε στο φούρνο να ψηθή και τη στάχτη να την ρίξω στα σπυριά να γίνω καλά. Άναψε το...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1968)
Ένας κουτεντές εμπάτισε το Χριστό τον καιρό που τον εσταυρώνανε κι ο Χριστός τόνε καταρήστηκε να μην ποθάνη α δε γενή η δευτέρα παρουσία. Λένε πως πολλοί τον είδανε στο Τσιρίγο και ρωτά «Ζη της Μαρίας ο γυιός;» και απαντούν «Ζη και βασιλεύγει εις πάντας τους αιώνας».

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)
Ο Χριστός

Ένας μια φορά πηγαίνοντας από ένα χωριό στο άλλο ευρήκε μια αχλαδιά, έφαγε αχλάδια και εμάζεψε και εγέμισε και ένα μανδήλι. Στο δρόμο συνήντησε ένα γέρο φτωχό. Ο γέρος του ζήτησε κάτι να του δώση να φάη. Αυτός του έδωσε τα αχλάδια. Όταν προχώρησε παρά κάτω βλέπει και του βάραινε το μαντήλι. Κοιτάζει μέσα και βλέπει ότι ήταν γεμάτο λίρες. Και τότε εκατάλαβε πως ήταν ο Χριστός. [Σωσάνδρα= παλαιόν όνομα...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Το τίμιον ξύλον

Ένας οικογενειάρχης υπέπεσε στο πολύ μεγάλο αμάρτημα της αιμομιξίας. Μετενόησε για την πράξι του και θέλησε να εξομολογηθή, μήπως και ελαφρύνει λίγο τη θέσι του. Όλοι όμως οι πνευματικοί προς τους οποίους κατέφυγε, του δήλωσαν ότι το αμάρτημά του ήταν τόσο πολύ μεγάλο, ώστε αυτοί δεν ήσαν ικανοί να τον λυτρώσουν ή και να τον ελαφρύνουν. Ο άνθρωπος αυτός τότε έχασε κάθε ελπίδα, ότι μπορούσε να βρη...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Στ' Αγιάσματα

Έχει εκεί νερό που τρέχει υγιεινό. (Είναι μεταλλικό, με άλατα, καθαρτικό). Έχει εκεί μιαν εκκλησούδα, ο Χ’στός, που γιορτάζει στις 6 Αυγούστου. Λένε πως «πέρασε ο Χριστός από κει. Κι είχε ο βράχος πατημασιές αλόγου. Τώρα δεν έχει, γκεμίσκε».

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)
Εβρηός της Λαbbρής (ο). Σκωπτ. Ο ενδεδυμένος, στα περασμένα χρόνια, με την τοπικήν νησιωτικήν ενδυμασίαν, του οποίου η βράκα δεν ήτο «ντουκ – χ’ ιαρισμένη» και δι’ αυτό οι σούφρες της ζώνης του ήσαν ακανόνιστες. Έτσι όμως εφαίνετο φουσκωμένος σαν παραγεμισμένος από άχυρα. Ομοίως και το στήθος του εφαίνετο σαν αχυρογεμισμένο. Αλλά και οι κάλτσες του ήσαν κατεβασμένες. Τοιουτοτρόπως δε ωμοίαζε, τρόπον...

Καρανικόλας, Σωττήριος Α. (1958)
Εδώ έχομε κάτι αγκάθια που άμα το κόψης όνταν είναι τρυφερό βγάνει αίμα. Λένε ότι απ’ αυτά φθειάξανε το στεφάνι του Χριστού γι’ αυτό τα λένε και Χριστάγκαθα.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Τα σταυράγκαθα

Εδώ στη Τζιά έχομε πολλώ λογιώ άγρια αγκάθια με διάφορες ονομασίες: Ο γαϊδουράγκαθος, ο απούρανος, ο ασκόλυμπος, τα κεφαλάγκαθα, τα σαϊττάγκαθα, τα μοσχάγκαθα και σταυράγκαθα. Λένε πως αυτά τα σταυράγκαθα είναι τα αγκάθια που κάμανε στεφάνι του Χριστού και του το βάλανε στο κεφάλι όταν τον κρεμάσανε οι Εβραίοι. Όταν το κόψωμε από πάνω το κεφάλι του αγκαθιού αυτουνού βγάζει αίμα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
Ο σκύλος του Χριστού

Είναι χρόνια, από τότε πολλά παραπολλά ολόκληροι αιώνες, από τον καιρό, που ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, βασίλευεν επί της γης. Μια μέρα θέλησεν ο Κύριος να πάει σε μια πόλι, που ήταν μακρυά πολύ. Τράβηξε λοιπόν και πήγαινε. Μα ο δρόμος ήτανε πολύ μακρύς κι έκανε και ζέστη! Έσκαζαν τα λιθάρια! Έτσι, που ο Χριστός σταματούσε κάθε λίγο στον δρόμο, για να ξανασαίνη. Αλλά μόλις σταματούσε ο Χριστός,...

Άγνωστος συλλογέας (1937)

Browsing Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας by Legend classification (acc. Politis) "Παράδοση Θ"

Τα τρία αδέλφια και ο Χριστός Βλ. Μαθητική συλλογή μύθων εκ Βουνού Μαντινείας ﻿

Τριά παιδιά και ο Ιησούς Χριστός Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εκ χωρίου Φλόκα Ηλείας ﻿

Δεν έχετε ακουστά την ιστορία πο ρωτήξαν το Χριστό, πως θα γνωρίζουν ταιν οι κακοί απού τσι καλοί, κι είπε πως τσι κακοί θα ψηαδιάζη. ﻿

Δοξάζουν ότι αι δάφναι της Αναστάσεως διατηρούνται της αποδόσεως οπότε λαμβάνονται. ﻿

Εδώ έχομε κάτι αγκάθια που άμα το κόψης όνταν είναι τρυφερό βγάνει αίμα. Λένε ότι απ’ αυτά φθειάξανε το στεφάνι του Χριστού γι’ αυτό τα λένε και Χριστάγκαθα. ﻿

Τα τρία αδέλφια και ο Χριστός

Βλ. Μαθητική συλλογή μύθων εκ Βουνού Μαντινείας

Τριά παιδιά και ο Ιησούς Χριστός

Βλ. μαθητική συλλογή μύθων εκ χωρίου Φλόκα Ηλείας

Δεν έχετε ακουστά την ιστορία πο ρωτήξαν το Χριστό, πως θα γνωρίζουν ταιν οι κακοί απού τσι καλοί, κι είπε πως τσι κακοί θα ψηαδιάζη.

Δοξάζουν ότι αι δάφναι της Αναστάσεως διατηρούνται της αποδόσεως οπότε λαμβάνονται.

Εδώ έχομε κάτι αγκάθια που άμα το κόψης όνταν είναι τρυφερό βγάνει αίμα. Λένε ότι απ’ αυτά φθειάξανε το στεφάνι του Χριστού γι’ αυτό τα λένε και Χριστάγκαθα.