Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση Θ"

Αποτελέσματα 19-38 από 188

Ο φονιάς Τσιοπάνης

Ένας άδολος τσιοπάνης – σωστός Μπαρμπαγιώργος του Καραγκιόζη – που ποτές του δεν είχε αφήσει το βουνό να κατέβει στον κάμπο, σκότωσε με την αγκλίτσα του ένα πραματευτή εβραίο. Όταν πήγε στο καλύβι του, μολογούσε το φόνο στη γυναίκα του. «Όταν, μουρ Γιώργινα άκσα ουότι ου κιρατάς ου Θιουμπαίχτς είταν Ουβριός, μούρθαν στου μυαλό τα πάθητα του Χριστού, μ’ ανέβηκε στου κεφάλι του αίμα, άψουσα. Βρε συ...

Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)
Ένας γέρος ήταν ζωντανός με λέπρα σπυριά στα μούτρα και γύρευε ζωντανά στο χωριό μας. Ένας του λέει γιατί παπού είσαι έτσι. Τότε του λέει είμαι έτσι γιατί αυτό που θέλω εγώ δεν μπορώ να το βρω πουθενά. Τότε πίεσαν να πη τι θέλη. Ένα αντρόγυνο αγαπημένο τους λέει ο ζητιάνος θέλω να πάρετε ένα παιδί καλό παιδί να το βάλητε στο φούρνο να ψηθή και τη στάχτη να την ρίξω στα σπυριά να γίνω καλά. Άναψε το...

Δευτεραίος, Άγγελος Ν. (1968)
Ένας κουτεντές εμπάτισε το Χριστό τον καιρό που τον εσταυρώνανε κι ο Χριστός τόνε καταρήστηκε να μην ποθάνη α δε γενή η δευτέρα παρουσία. Λένε πως πολλοί τον είδανε στο Τσιρίγο και ρωτά «Ζη της Μαρίας ο γυιός;» και απαντούν «Ζη και βασιλεύγει εις πάντας τους αιώνας».

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1958)
Ο Χριστός

Ένας μια φορά πηγαίνοντας από ένα χωριό στο άλλο ευρήκε μια αχλαδιά, έφαγε αχλάδια και εμάζεψε και εγέμισε και ένα μανδήλι. Στο δρόμο συνήντησε ένα γέρο φτωχό. Ο γέρος του ζήτησε κάτι να του δώση να φάη. Αυτός του έδωσε τα αχλάδια. Όταν προχώρησε παρά κάτω βλέπει και του βάραινε το μαντήλι. Κοιτάζει μέσα και βλέπει ότι ήταν γεμάτο λίρες. Και τότε εκατάλαβε πως ήταν ο Χριστός. [Σωσάνδρα= παλαιόν όνομα...

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1961)
Το τίμιον ξύλον

Ένας οικογενειάρχης υπέπεσε στο πολύ μεγάλο αμάρτημα της αιμομιξίας. Μετενόησε για την πράξι του και θέλησε να εξομολογηθή, μήπως και ελαφρύνει λίγο τη θέσι του. Όλοι όμως οι πνευματικοί προς τους οποίους κατέφυγε, του δήλωσαν ότι το αμάρτημά του ήταν τόσο πολύ μεγάλο, ώστε αυτοί δεν ήσαν ικανοί να τον λυτρώσουν ή και να τον ελαφρύνουν. Ο άνθρωπος αυτός τότε έχασε κάθε ελπίδα, ότι μπορούσε να βρη...

Σταυρόπουλος, Κωνσταντίνος (1953)
Στ' Αγιάσματα

Έχει εκεί νερό που τρέχει υγιεινό. (Είναι μεταλλικό, με άλατα, καθαρτικό). Έχει εκεί μιαν εκκλησούδα, ο Χ’στός, που γιορτάζει στις 6 Αυγούστου. Λένε πως «πέρασε ο Χριστός από κει. Κι είχε ο βράχος πατημασιές αλόγου. Τώρα δεν έχει, γκεμίσκε».

Λουκάτος, Δημήτριος Σ. (1940)
Εβρηός της Λαbbρής (ο). Σκωπτ. Ο ενδεδυμένος, στα περασμένα χρόνια, με την τοπικήν νησιωτικήν ενδυμασίαν, του οποίου η βράκα δεν ήτο «ντουκ – χ’ ιαρισμένη» και δι’ αυτό οι σούφρες της ζώνης του ήσαν ακανόνιστες. Έτσι όμως εφαίνετο φουσκωμένος σαν παραγεμισμένος από άχυρα. Ομοίως και το στήθος του εφαίνετο σαν αχυρογεμισμένο. Αλλά και οι κάλτσες του ήσαν κατεβασμένες. Τοιουτοτρόπως δε ωμοίαζε, τρόπον...

Καρανικόλας, Σωττήριος Α. (1958)
Εδώ έχομε κάτι αγκάθια που άμα το κόψης όνταν είναι τρυφερό βγάνει αίμα. Λένε ότι απ’ αυτά φθειάξανε το στεφάνι του Χριστού γι’ αυτό τα λένε και Χριστάγκαθα.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Τα σταυράγκαθα

Εδώ στη Τζιά έχομε πολλώ λογιώ άγρια αγκάθια με διάφορες ονομασίες: Ο γαϊδουράγκαθος, ο απούρανος, ο ασκόλυμπος, τα κεφαλάγκαθα, τα σαϊττάγκαθα, τα μοσχάγκαθα και σταυράγκαθα. Λένε πως αυτά τα σταυράγκαθα είναι τα αγκάθια που κάμανε στεφάνι του Χριστού και του το βάλανε στο κεφάλι όταν τον κρεμάσανε οι Εβραίοι. Όταν το κόψωμε από πάνω το κεφάλι του αγκαθιού αυτουνού βγάζει αίμα.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1960)
Ο σκύλος του Χριστού

Είναι χρόνια, από τότε πολλά παραπολλά ολόκληροι αιώνες, από τον καιρό, που ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, βασίλευεν επί της γης. Μια μέρα θέλησεν ο Κύριος να πάει σε μια πόλι, που ήταν μακρυά πολύ. Τράβηξε λοιπόν και πήγαινε. Μα ο δρόμος ήτανε πολύ μακρύς κι έκανε και ζέστη! Έσκαζαν τα λιθάρια! Έτσι, που ο Χριστός σταματούσε κάθε λίγο στον δρόμο, για να ξανασαίνη. Αλλά μόλις σταματούσε ο Χριστός,...

Άγνωστος συλλογέας (1937)
Εις τα Κύθηρα υπάρχει η παράδοση, ότι εις το μέρος όπου ανευρέθη ο τίμιος Σταυρός εφύτρωνε πάντοτε το φυτό βασιλικός και δια τούτο προτιμάται ο στολισμός του σταυρού με βασιλικούς.

Κασιμάτης, Ιωάννης Π. (1958)
Εις τα μέρη αυτά ήτο παράδοσις ότι όταν οι Εβραίοι ήθελαν να πιάσουν τον Χριστόν, εκείνος άλλαζε μορφή για να ξεφεύγη. Η μακαρίτισσα κερά Ζωή από το Φανάρι με διηγήθηκε τα εξής, «Την Μεγάλη Πέφτη οι Εβραίοι κυνηγούσαν να πιάσουν τον Χριστό. Να και περνάει μια Αράσπα με ένα πανέρι χορτάρια στο κεφάλι και την λέγει ο Χριστός, «Δε με κρύβεις μέσα στο πανέρι; - Σε κρύβω.» Ο Χριστός γένηκε μικρό παιδί...

Σταμούλη – Σαραντή, Ελπινίκη (1937)
Πρόβατα

Ελεάσι ότι το πρόβατο έχει μεγάλο ράδι (=ουρά) και πλακέρικο (=πλακωτό) γιατί ο Χριστός ευλόγησε να είναι πίσω το ραδί του, επειδή έκρυψε το Χριστό όταν τον κυνηγούσαν οι Εβραίοι να τον πιάσουν.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (1962)
Περί του Φώτου – Ντέ

Εν Παραμυθία, προκειμένου περί μακροβιότητός τινος, λέγουσι «θα ζήση ή έζησε σαν ο Φώτος – Ντές», διηγούνται δε περί αυτού τα εξής. Ο Φώτος – Ντές συναντήσας τον Χριστόν συρόμενον εις τον Γολγοθάν τον ερράπισεν, ο δε Θεάνθρωπος τον κατηράσθη να ζη εις έρημον μέρος, μέχρι ου καταβροχθέση την ράβδον, ην έρριξεν ενώπιόν του, και είτα ν’ αποθάνη. Ο Φώτος – Ντές παραλαβών την ράβδον, μεταβληθείσαν τότε...

Παναγιωτίδης, Δ. Α.
Παραδόσεις περί του Φώτου – Ντέ

Εν Παραμυθία, προκειμένου περί μακροβιότητός τινος, λέγουσι «θα ζήση ή έζησε σαν ο Φώτος – Ντές», διηγούνται δε περί αυτού τα εξής. Ο Φώτος – Ντές συναντήσας τον Χριστόν συρόμενον εις τον Γολγοθάν τον ερράπισεν, ο δε Θεάνθρωπος τον κατηράσθη να ζη εις έρημον μέρος, μέχρι ου καταβροχθέση την ράβδον, ην έρριξεν ενώπιόν του, και είτα ν’ αποθάνη. Ο Φώτος – Ντές παραλαβών την ράβδον, μεταβληθείσαν τότε...

Παναγιωτίδης, Δ. Α. (1902)
Εν Ραιδεστώ ευρίσκεται ο ιστορικός ήλος ο εν τη κοιλία του Σωτήρος εμπαγείς φυλαττόμενος παρά την εν αυτή ενοικούντων αδελφών Αρμενίων και τιμώμενης δια της πανηγυρικής Τακαβόρ τελούμενης περί τα μέσα Αυγούστου.

Κωνσταντινίδης, Ν. (1890)
Επήγεν ο Χριστός και τόνε εσκέπασε το πρόβατο κ’ έχει ευκή από το Χριστό.

Ήμελλος, Στέφανος Δ. (1960)
Επικρατεί μάλιστα η αντίληψις ότι δοκιμάζει ο Θεός πολλές φορές τους κατοίκους στο θέμα της φιλοξενίας. Επ’ αυτού αναφέρεται και το εξής: Μια βολά ο Χριστός ήθελε να δη αν οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι κι αν καλούσαν στα σπίτια τους μόνον πλούσιους ξένους και τους μαυροφτωχούς τους περιφρονούσαν. Ντύθηκε, λοιπόν, ζητιάνος. Φόρεσε κουρέλια και πήρε τις πόρτες με τη σειρά και τα σοκάκια, που λένε. Κανένας...

Ιωαννίδης, Κωνσταντίνος Θ. (1963)
Η αλεφαντού (ή καλαφαντάρης) είναι ευλοημένος απ’ το Θεό γιατί έκρυψε το Χριστό τον καιρό που τον εκυνηούσαν. Όταν τον κυνηούσαν το Χριστό πήε κ’ εκρύφτη μέσα σ’ ένα παλιόσπιτο και καθόταν εκεί απ’ όξω περνούσαν οι Εβραίοι ψάχναν και ‘υρεύγαν τον και θωρούσαν παντού φτάσαν κι σ’ αυτό το παλιόσπιτο, όμως η αλεφαντού αγαπούσε το Χριστό πολύ κ’ έτρεξε κ’ έκαμε κάγια (ιστό) στην πόρτα κ’ οι Οβραίοι μόλις...

Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (1964)
Ο Καϊάφας εν Κρήτη

Η εν Κρήτη τοποθεσία Καϊάφα, κείμενη εις μικράν απόστασιν εκτός της πόλεως Ηρακλείου, πλησίον των ερειπίων της αρχαίας Κνωσσού μνημονεύεται εν φ. 303β του υπ. αρ. 10 κώδικος της Πανεπιστημιακής βιβλιοθήκης της εν Σουηδία Ουψάλας. Εγράφη το παρόν ψαλτήριον δια συνδρομής και εξόδου του θεοσεβεστάτου ιερέως κυρού Νικολάου του Κρητικού, εν τω χωρίω τω επικεκλημένω ο Καϊάφας εν μηνί Ιουνίω κς τω ςωοζ’...

Άγνωστος συλλογέας (1914)

Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Κατάταξη παράδοσης (κατά Πολίτη) "Παράδοση Θ"

Εδώ έχομε κάτι αγκάθια που άμα το κόψης όνταν είναι τρυφερό βγάνει αίμα. Λένε ότι απ’ αυτά φθειάξανε το στεφάνι του Χριστού γι’ αυτό τα λένε και Χριστάγκαθα. ﻿

Επήγεν ο Χριστός και τόνε εσκέπασε το πρόβατο κ’ έχει ευκή από το Χριστό. ﻿

Εδώ έχομε κάτι αγκάθια που άμα το κόψης όνταν είναι τρυφερό βγάνει αίμα. Λένε ότι απ’ αυτά φθειάξανε το στεφάνι του Χριστού γι’ αυτό τα λένε και Χριστάγκαθα.

Επήγεν ο Χριστός και τόνε εσκέπασε το πρόβατο κ’ έχει ευκή από το Χριστό.